ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΝΔ

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

ΑΝΟΗΣΙΑ Η ΜΑΖΙΚΗ ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΩΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΗΣΙΑ. Η ΧΩΡΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΠΑΚΕΤΟ ΤΥΠΟΥ ΜΑΡΣΑΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ ΔΥΝΑΜΙΚΗΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΜΕ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΝΑΣΑ ΟΙ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ. ΟΙ ΑΣΤΕΙΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΓΙΑ ΔΗΘΕΝ ΕΤΟΙΜΟΤΗΤΑ ΕΞΟΔΟΥ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΥΨΗΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΠΩΣ Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ Η ΠΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΦΙΛΙΚΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ. ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΕΤΟΥΣ ΟΜΟΛΟΓΟΥ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ.

ΓΚΟΤΣΗΣ:Ακαιρη, άστοχη και ασύμφορη η έξοδος

Ακαιρη, άστοχη και ασύμφορη η έξοδος

Αρθρο Χαρ. Γκότση

Χαράλαμπος Γκότσης
Είναι έτοιμη η χώρα να κάνει τα «τελευταία βήματα» για να σταθεί στα πόδια της;

Με πρωτοβουλία της κυβέρνησης ξεκίνησε μια διερευνητική συζήτηση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) με σκοπό τη διακρίβωση των προθέσεων του Ταμείου, σχετικά με μια πρόωρη αποχώρηση της χώρας από το πρόγραμμα και την άρνηση συνέχισης της χρηματοδότησης, που ανέρχεται περίπου στα 14 δισ. ευρώ.
Το γεγονός και μόνο, ότι η κυβέρνηση δεν υπέβαλε γραπτό αίτημα εξόδου, καταδεικνύει, ότι γνωρίζει και μάλιστα πολύ καλά, ότι είναι ανέτοιμη να προχωρήσει σε ένα τέτοιο διάβημα
Σκοπός της ελληνικής πλευράς είναι να δοθεί ένα μήνυμα κυρίως στο εσωτερικό της χώρας, ότι μετά από πολλές περιπέτειες, θυσίες και απώλειες, αφήνει πίσω της το εφιαλτικό παρελθόν και στρέφεται με αισιοδοξία προς ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Είναι όμως έτσι τα πράγματα και κατά πόσον η χώρα είναι έτοιμη να κάνει τα "τελευταία βήματα", έστω και τρεκλίζοντας, για να σταθεί στα δικά της πόδια, μετά και από τη συνάντηση των εκπροσώπων μας με την κ. Λαγκάρντ;
Το γεγονός και μόνο, ότι η κυβέρνηση δεν υπέβαλε γραπτό αίτημα εξόδου, καταδεικνύει, ότι γνωρίζει και μάλιστα πολύ καλά, ότι είναι ανέτοιμη να προχωρήσει σε ένα τέτοιο διάβημα. Τόσο διαδικαστικά όσο και ουσιαστικά, η υποβολή ενός τέτοιου αιτήματος είναι άκαιρη, άστοχη και ασύμφορη.
Παρά τη ριζική διαφωνία μου απέναντι στο πρόγραμμα, τις πολιτικές του αλλά και τα αδιέξοδα που δημιουργεί από τα αρνητικά αποτελέσματα που παράγει για την οικονομία και την κοινωνία μας, ας προσπαθήσουμε να κρίνουμε το γεγονός με τη φιλοσοφία και τα εργαλεία αυτού του προγράμματος.
Διαδικαστικά ήταν άκαιρο το άνοιγμα της συζήτησης, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει το θέμα, όταν μπροστά μας έχουμε τρία σπουδαία γεγονότα τα οποία επηρεάζουν σαφώς και τη στάση του ταμείου
Διαδικαστικά λοιπόν ήταν άκαιρο το άνοιγμα της συζήτησης, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να προχωρήσει το θέμα, όταν μπροστά μας έχουμε τρία σπουδαία γεγονότα τα οποία επηρεάζουν σαφώς και τη στάση του ταμείου. Πέραν λοιπόν της αυτονόητης τοποθέτησης, ότι η χώρα μπορεί, όποτε το θελήσει, να βγει από το πρόγραμμα, που είναι καταστατικό δικαίωμα κάθε μέλους του ΔΝΤ, πρέπει να τελειώσουμε (α) με την επικείμενη αξιολόγηση της Τρόικα, που περιέχει τα αγκάθια του ασφαλιστικού και των ομαδικών απολύσεων, (β) με τα stress tests των τραπεζών καθώς (γ) και με την επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του χρέους, το οποίο το ταμείο θεωρεί ότι δεν είναι διαχειρίσιμο.
Ουσιαστικά πρόωρο, αφού η πορεία της οικονομίας και τα θεμελιώδη στοιχεία που τη συνθέτουν είναι αρνητικά ή πολύ αναιμικά για να δικαιολογήσουν ένα τέτοιο διάβημα, το οποίο θα γινόταν αποδεκτό από τις αγορές, οι οποίες θα πρέπει στη συνέχεια να καλύψουν τα χρηματοδοτικά κενά.
Πρώτον, το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, ως βασικός δείκτης προόδου της οικονομίας, ακόμη δεν έχει δείξει σημεία ανάκαμψης, πόσο μάλλον σημαντικής βελτίωσης, που θα δικαιολογούσε τουλάχιστον τη σκέψη για κάτι τέτοιο.
Να μην αναλωθούμε το επόμενο διάστημα στο κυνήγι της ανεύρεσης κεφαλαίων για να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά
Δεύτερον, η αξιολόγηση της οικονομίας μας βρίσκεται ακόμη στην περιοχή «non investment grade» δηλαδή μη επενδυσιμότητας, που είναι απαγορευτική για την τοποθέτηση μακροπρόθεσμων εφαλαίων με χαμηλό επιτόκιο. Επτά βαθμίδες μέσα στα junks (σκουπίδια) από τη Moody's και πέντε από την S&P και την Fitch. Τρίτον το μέγεθος του χρέους (175% του ΑΕΠ) αλλά και η διάρθρωσή του είναι τέτοια, που είναι απαγορευτική η όποια τοποθέτηση κεφαλαίων, είτε σε μακροπρόθεσμα κεφάλαια (10ετή ομόλογα) είτε σε άμεσες επενδύσεις που ξεπερνάει τον χρονικό ορίζοντα προστασίας από το πρόγραμμα.
Ασύμφορη είναι μια τέτοια επιλογή, αφού έχουμε δεχθεί όλες τις αρνητικές επιπτώσεις του προγράμματος, να αρνηθούμε μια άνετη χρηματοδότηση με καλό επιτόκιο και να μην αναλωθούμε το επόμενο διάστημα στο κυνήγι της ανεύρεσης κεφαλαίων για να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά, ενώ θα έπρεπε να επικεντρώσουμε τις δυνάμεις μας στην προσπάθεια ανάκαμψης και ανόρθωσης της οικονομίας.
Η ελληνική οικονομία όχι μόνο δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο άλμα, το οποίο θα γίνει στο κενό, αλλά έχει αρκετό δρόμο μπροστά της για να διανύσει
Συγκριτικά είναι ενδιαφέρουσα μια παράθεση των στοιχείων των άλλων δύο χωρών, οι οποίες αποχώρησαν από το ΔΝΤ και τα μνημόνια, δηλαδή της Ιρλανδίας και κυρίως της Πορτογαλίας, της οποίας η οικονομία έχει μεγαλύτερες ομοιότητες με τη δική μας. Η Ιρλανδία με ανάπτυξη 2%, ανεργία 13% και χρέος 121%, είχε αξιολόγηση από τη Moody's Baa3 (περιοχή εκτός κινδύνου) τοποθέτησε στην αγορά αμέσως 10ετή ομόλογα με επιτόκιο 2,967%. Η Πορτογαλία είχε ανάπτυξη 1,7%, ανεργία 15% και χρέος 131% επί του ΑΕΠ βγήκε στις αγορές με αξιολόγηση από την ίδια εταιρεία Ba2 (δύο βαθμίδες στην περιοχή των junks) και συγκέντρωσε κεφάλαια με επιτόκιο 3,61%. Ας σημειωθεί, ότι στην Πορτογαλία αυξάνονται οι εξαγωγές κάθε χρόνο, προσεγγίζοντας το 41% του ΑΕΠ, δηλαδή διπλάσιες από εκείνες της Ελλάδος.
Μια ψύχραιμη ανάγνωση των παραπάνω μας οδηγεί στο συμπέρασμα, ότι η ελληνική οικονομία όχι μόνο δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο άλμα, το οποίο θα γίνει στο κενό, αλλά έχει αρκετό δρόμο μπροστά της για να διανύσει.
Είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που ασκείται, τα οποία είναι ικανά να σε απεγκλωβίσουν από τα δεσμά της επιτήρησης ή να σε καθηλώσουν στην εξάρτηση
Με την πολιτική δε που ασκείται, απομακρυνόμαστε πιο πολύ αντί να πλησιάζουμε το στόχο. Η συνέχιση της ίδιας πολιτικής, όπως φαίνεται και από τα πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις εξαγωγές (-5,9%) και για τη βιομηχανική παραγωγή (-5,7%), οδηγεί σε περαιτέρω συρρίκνωση βασικών τομέων της οικονομίας της χώρας. Ενδεικτικό της εσφαλμένης πολιτικής είναι και το σχέδιο προϋπολογισμού που κατατέθηκε, το οποίο θα εντείνει τα αδιέξοδα, αφού στηρίζεται σε εξωπραγματικές υποθέσεις, όπως είναι η αύξηση το 2015 των ιδιωτικών επενδύσεων κατά 11,7%, ενώ για το πρώτο εξάμηνο του 2014 καταγράφεται πτώση της τάξεως του 8% αντί του +5,4% που προέβλεπε ο προϋπολογισμός.
Θα πρέπει να κατανοήσουμε, ότι σημασία δεν έχει ούτε η σύνθεση της επιτροπής ελέγχου, ούτε ο τόπος που γίνεται ο έλεγχος, αλλά ούτε και ο φορέας που τον διενεργεί. Είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής που ασκείται, τα οποία είναι ικανά να σε απεγκλωβίσουν από τα δεσμά της επιτήρησης ή να σε καθηλώσουν στην εξάρτηση.

ΠΗΓΗ:http://www.thetoc.gr/

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
 ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΡΗ ΕΞΟΔΟ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΕΠΙΤΟΚΙΑ. ΤΙ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ;

FT: Η «χρόνια στασιμότητα» μεγαλύτερος κίνδυνος από την Ελλάδα

FT: Η «χρόνια στασιμότητα» μεγαλύτερος κίνδυνος από την Ελλάδα


Αρθρο του Wolfgang Munchau

Θα ήταν λάθος να συμπεράνει κανείς ότι οι έντονες διακυμάνσεις των αγορών την προηγούμενη εβδομάδα σηματοδοτούν κρίση χρέους για την ευρωζώνη. Τα spreads των κρατικών ομολόγων στην ευρωζώνη δεν κινήθηκαν σημαντικά, παρά μόνο στην Ελλάδα.

Αυτό που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα ήταν κάτι αρκετά διαφορετικό. Οι κεφαλαιαγορές συνειδητοποίησαν πως υπάρχει η πιθανότητα μεγάλης ύφεσης σε όλη την ευρωζώνη με πολύ χαμηλό πληθωρισμό για τα επόμενα 10 - 20 χρόνια. Αυτό μας δείχνει η πτώση των προσδοκιών για τα διάφορα μεγέθη του πληθωρισμού. Οι επενδυτές δεν ανησυχούν για τη φερεγγυότητα ενός κράτους μέλους. Αυτό ήταν σαφέστατα διαφορετικό πριν από δύο χρόνια.

Το τρέχον σενάριο, όμως, δεν είναι λιγότερο ανησυχητικό. Οι επιπτώσεις για αυτούς που ζουν σε ένα τέτοιο λάκκο με φίδια είναι ήδη εμφανείς: υψηλή ανεργία, αύξηση της φτώχειας, στασιμότητα των ονομαστικών και των πραγματικών μισθών, βάρος χρέους που δεν μειώνεται σε πραγματικούς όρους, μείωση των υπηρεσιών του δημοσίου τομέα και των δημοσίων επενδύσεων.

Ένα σοκαριστικό παράδειγμα είναι η κακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις. Από τα 254 μαχητικά αεροπλάνα της Luftwaffe μόνο τα 150 μπορούν να πετάξουν!

Η στασιμότητα της ευρωζώνης θα επηρεάσει και τον υπόλοιπο κόσμο σε διαφορετικό βαθμό. Η Βρετανία ενδεχομένως να καταφέρει να μην έχει την ίδια μοίρα, αλλά η ευρωζώνη είναι αρκετά μεγάλη για να την τραβήξει μαζί της. Περισσότερο θα πληγούν τα μέρη της κεντρικής και της ανατολικής Ευρώπης που δεν χρησιμοποιούν το ευρώ. Έχουν εγκλωβιστεί μεταξύ της Ρωσίας που είναι έτοιμη να εκραγεί και της στάσιμης Ευρώπης. Δύσκολα μπορεί να δει κανείς πώς θα μπορούσαν να ανακάμψουν οι τιμές του πετρελαίου σε ένα περιβάλλον μόνιμα χαμηλής ανάπτυξης. Και είναι ακόμη πιο δύσκολο να δει κανείς πώς θα ανταπεξέλθει η Ρωσία με μόνιμα χαμηλές τιμές πετρελαίου.

Η χρόνια στασιμότητα -κατάσταση κατά την οποία η χρόνια μείωση των επενδύσεων μπορεί να οδηγήσει σε μία μακρά περίοδο αδύναμης ζήτησης- έχει παράλληλα ανησυχητικές επιπτώσεις για τους επενδυτές. Τα πρόσφατα υψηλά επίπεδα των μετοχών βασίστηκαν στο καλύτερο δυνατό σενάριο: ότι ο ρυθμός αύξησης της παραγωγικότητας θα επανερχόταν στον ιστορικό μέσο όρο και πως το επίπεδο του ΑΕΠ θα έφτανε τελικά την προ κρίσης αναπτυξιακή τροχιά. Οι επενδυτές έχουν αρχίσει τώρα να ανησυχούν ότι τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να συμβεί. Το ΑΕΠ βρίσκεται κοντά στα επίπεδα του 2007. Η ανάπτυξη είναι αργή.

Ούτε το ποσοστό του ΑΕΠ που αντιστοιχεί στα κέρδη μπορεί να αυξηθεί πολύ περισσότερο. Έτσι, εάν η ανάπτυξη της παραγωγικότητας παραμένει χαμηλή, τότε δύσκολα μπορεί να δει κανείς πώς οι επενδύσεις σε χρηματιστήρια μπορούν να αποφέρουν μεγάλες πραγματικές αποδόσεις.

Η νομισματική πολιτική μπορεί να δώσει βραχυπρόθεσμη ώθηση στις αγορές, αλλά αυτό δεν μπορεί να διατηρηθεί επ' αόριστον. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, οι αποδόσεις των τίτλων χαμηλού ρίσκου θα είναι μικρές.

Η χρόνια στασιμότητα συνοδεύεται από μόνιμη υποχώρηση του πληθωρισμού σε επίπεδα κάτω από τον στόχο του 2%. Η πραγματική αξία του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους κατά συνέπεια δεν υποχωρεί με τον επιθυμητό ρυθμό. Κι αυτό επομένως καθιστά ακόμη δυσκολότερη τη μείωση του χρέους για επιχειρήσεις, άτομα και δημόσιο. Τα γερμανικά κρατικά ομόλογα είναι οι μόνοι τίτλοι στην ευρωζώνη που οι επενδυτές θεωρούν λίγο-πολύ μηδενικού κινδύνου.

Θα πίστευε κανείς πως αυτό το σενάριο θα δημιουργούσε δυνάμεις αντίδρασης, όπως για παράδειγμα χαμηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία. Δυστυχώς, αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην αλήθεια. Η ευρωζώνη έχει φέτος πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της τάξεως του 3% του ΑΕΠ.

Υπό κανονικές συνθήκες κάποιος θα περίμενε ότι το νόμισμα μίας οικονομίας που καταγράφει συνέχεια πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών θα ήταν ισχυρό. Σε κάθε περίπτωση, η συναλλαγματική ισοτιμία έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για μικρές και μεσαίες οικονομίες από ό,τι για μεγάλες όπως οι ΗΠΑ και η ευρωζώνη, επειδή το ποσοστό του εμπορίου στο ΑΕΠ είθισται να είναι μικρότερο για τις μεγάλες οικονομίες.

Η ευρωζώνη είναι μία μεγάλη και σχεδόν κλειστή οικονομία, που διαπραγματεύεται τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της εσωτερικά, σε ευρώ. Η συναλλαγματική ισοτιμία δεν μπορεί κατά συνέπεια να τη σώσει, εκτός εάν το ευρώ υποτιμηθεί σε ακραίο εύρος.

Άρα, η χρόνια στασιμότητα είναι πολύ πιο δραματική από την κρίση χρέους. Με τέτοια απειλή να κρέμεται από πάνω μας, κάποιος θα περίμενε ότι οι αξιωματούχοι θα έκαναν τα πάντα για να αποφύγουν τον όλεθρο. Και σίγουρα έτσι θα γινόταν εάν η κρίση απειλούσε μία κανονική χώρα.

Για μία νομισματική ένωση, όπου δεν υπάρχει συντονισμός πολιτικής ενώ οι αξιωματούχοι ακολουθούν την εθνική οπτική γωνία, ο κίνδυνος χρόνιας στασιμότητας είναι μεγάλος. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ο μόνος παράγοντας με αρμοδιότητες που αφορούν όλη την ευρωζώνη, αντιμετωπίζει νομικούς περιορισμούς. Κι αυτό μπορεί να εξηγεί τη διστακτικότητά της να προχωρήσει σε ποσοτική χαλάρωση. Παρότι υποστηρίζω την ποσοτική χαλάρωση, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι νομικά βρισκόμαστε σε γκρίζα ζώνη.

Οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης έχουν τρεις επιλογές: Πρώτον, μπορούν να μετατρέψουν την ευρωζώνη σε πολιτική ένωση και να κάνουν «ό,τι χρειάζεται», ένα ευρωομόλογο, μία μικρή δημοσιονομική ένωση, μηχανισμούς μεταφοράς και τραπεζική ένωση. Η δεύτερη επιλογή είναι να αποδεχθούν τη χρόνια στασιμότητα. Η τελική επιλογή είναι η διάσπαση της ευρωζώνης.

Η πρώτη και η δεύτερη επιλογή δεν αποκλείουν η μία την άλλη. Καθώς η πολιτική ενοποίηση βρίσκεται εκτός ατζέντας, μένουμε με τα επιλογές μεγάλης ύφεσης ή αποτυχίας - ή και τα δύο διαδοχικά.

ΠΗΓΗ: Euro2day ΚΑΙ REAL.GR

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΟΣΟ ΔΕN ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΜΒΑΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ ΔΙΑΛΥΣΗ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ. ΝΟΜΙΣΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ.

ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΑΡ'ΕΦΕΤΑΙΣ ΔΥΤΙ...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"