ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΝΔ

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

Ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι

Ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι


  Στην Ελλάδα έχουμε ένα μόρφωμα που αυτοαποκαλείται «Κράτος». Υποτίθεται ότι υπάρχει για να εξυπηρετεί και να προστατεύει τη χώρα και τον πολίτη, να παρέχει καλή Παιδεία, Ασφάλιση και Υγεία, να απονέμει Δικαιοσύνη, να αναδιανέμει τον πλούτο, να κάνει έργα υποδομής, να βοηθάει την ανάπτυξη και να μαζεύει τους σχετικούς φόρους. Οι επιδόσεις του, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια, μόλις και μετά βίας δικαιώνουν την ύπαρξή του, με κανέναν όμως τρόπο δεν δικαιολογούν το δυσανάλογα μεγάλο κόστος του, άμεσο και έμμεσο.
Έχει επικρατήσει στη συνείδηση του κόσμου ότι άν δουλεύεις στο Κράτος είσαι δια βίου εξασφαλισμένος: Δεν απολύεσαι, δεν τιμωρείσαι, εργάζεσαι λιγότερες ώρες, είσαι ασφαλισμένος, έχεις έξτρα αργίες, «κολλάς» αργίες και «απεργίες» στα Σαββατοκύριακα, την κοπανάς σχετικά εύκολα, σε πολλές περιπτώσεις δουλεύεις όσο έχεις κέφι, παίρνεις δυσανάλογες αυξήσεις, πληρώνεσαι τυχόν υπερωρίες, μετατίθεσαι κατά βούληση ανάλογα με τις διασυνδέσεις σου, μπορείς να αποσπασθείς σε πολιτευτές με πρόσθετες αμοιβές, καλύπτεσαι από ισχυρά Σωματεία, απεργείς χωρίς κόστος και, άν διαθέτεις κατάλληλο πόστο, έχεις και τη δυνατότητα να καταδυναστεύεις τους πολίτες αλλά και να ενισχύεις τα οικονομικά σου εις βάρος τους και μάλιστα αφορολόγητα. Αντίθετα, άν είσαι υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα, δεν έχεις κανένα από τα παραπάνω προνόμια, εργάζεσαι περισσότερες ώρες, αμείβεσαι σχετικά λιγότερο άν δεν έχεις διευθυντική θέση (μάλιστα στις μέρες μας μπορεί να εργάζεσαι και ανασφάλιστος ή και δωρεάν), είσαι συνεχώς υπόλογος για το πόστο σου, αντιμετωπίζεις διαρκώς το ενδεχόμενο απόλυσής σου και μάλιστα χωρίς αποζημίωση άν πτωχεύσει η επιχείρηση, ο μισθός σου μπορεί ξαφνικά να μειωθεί, δεν μπορείς να απεργήσεις χωρίς συνέπειες.
Έχουμε λοιπόν μια εμφανή διάκριση των εργαζομένων σε πατρίκιους του Δημοσίου και πληβείους του ιδιωτικού τομέα. Εξ ού και η έντονη επιθυμία σχεδόν όλων για μια θέση στο Δημόσιο, στους Δήμους και στις ΔΕΚΟ. Η οποία κατά κανόνα πραγματώνεται με τη μεσολάβηση των πολιτικών για λόγους ψηφοθηρικούς (από 170.000 εργαζόμενους το 1974 σε 1.000.000 το 2010 ).  Οι μεγαλύτερες αυξήσεις προσωπικού έγιναν το 1982 και το 2010 (σιωπηρά, εν μέσω κρίσης).  Έτσι δημιουργήθηκε ένα υπέρογκο και μη αποτελεσματικό κράτος που χρηματοδοτείται από τους φόρους του ιδιωτικού τομέα και από δανεικά.
 Το 1/4 περίπου του ενεργού πληθυσμού μας εργάζεται στο Κράτος. Κάποιοι συγκρίνουν βολικά το ποσοστό αυτό με εκείνα της Γαλλίας και της Δανίας όπου τα ποσοστά είναι υψηλότερα. Τους απαντώ ότι συγκρίνουν ανόμοια πράγματα: Στη Δανία παρέχονται τόσες πολλές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας στον πολίτη που η Ελλάδα ούτε κατά διάνοια δεν παρέχει. Επί πλέον, εκεί ο κρατικός υπαλληλος έχει κατά κανόνα συνείδηση αποστολής και εξυπηρέτησης του πολίτη. Εδώ όταν νεοπροσλαμβάνονται οι υπάλληλοι δεν τους περνούν ούτε ένα σεμινάριο για τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους. Να καταλάβουν δηλαδή ότι «υπάλληλος» σημαίνει «υπηρέτης»: αφενός του Δημοσίου συμφέροντος και αφ’ ετέρου του φορολογούμενου πολίτη που πληρώνει το μισθό τους... Προς τον οποίον οφείλουν σεβασμό και πρόθυμη εξυπηρέτηση. Ότι τη θέση δεν την πήραν για να εξασφαλιστούν οι ίδιοι ούτε για να νοιώσουν ότι απέκτησαν εξουσία. Και ότι οι παραβάσεις των αρχών αυτών και του Κώδικα θα τιμωρούνται αυστηρά, μέχρι και με απόλυση.
Εξ αιτίας της πρόσληψης πολλών ατόμων χωρίς τα κατάλληλα προσόντα και νοοτροπία περισσεύουν πολλά άτομα που δεν αφήνουν και τους άλλους να εργαστούν όπως θάθελαν. Αλλά και η κακή οργάνωση, η έλλειψη κινητικότητας και επανεκπαίδευσης και η απουσία κατάλληλου μάνατζμεντ δημιουργούν τόσο περιττούς υπεράριθμους όσο και σοβαρές ελλείψεις προσωπικού. Τέλος, με την κατάργηση του θεσμού των Γενικών Διευθυντών (1982) και την αντικατάστασή τους με άσχετα και άπειρα κομματικά στελέχη καθώς και με τις επεμβάσεις κομματοκρατούμενων Σωματείων χάθηκε η συνέχεια και η συνέπεια στη Διοίκηση (άν και το προηγούμενο σύστημα είχε πολλές ατέλειες, το διάδοχο σχήμα αποδείχτηκε καταστροφικό). Αυτά, μαζί με την έλλειψη μηχανισμού προώθησης των ικανοτέρων (οι οποίοι θεωρείται συχνά ότι «χαλάνε την πιάτσα») αποθαρρύνουν και απενεργοποιούν μεγάλο αριθμό αξιόλογων υπαλλήλων, πολλοί από τούς οποίους οδηγούνται έτσι στον παροπλισμό και στην αδιαφορία. Είναι εντυπωσιακό το πόσα ταλαντούχα στελέχη θυσιάζονται συστηματικά σ’  αυτό το περιβάλλον της Διοίκησης, η οποία, ως έχει, αποτελεί ίσως και το μεγαλύτερο εμπόδιο σε κάθε υγιή επιχειρηματική πρωτοβουλία. Διότι υπάρχουν και οι μή υγιείς (κρατικοδίαιτες) επιχειρήσεις που επιτείνουν το φαινόμενο. Όλα αυτά συνιστούν τό έμμεσο κόστος της υπερφορτωμένης με υπαλλήλους Διοίκησης.
Έτσι χαραμίζονται οι ανθρώπινοι πόροι μας και η εν δυνάμει δημιουργικότητά τους.  Υπάρχει άραγε άλλη χώρα στην Ε.Ε. με τόσο κακή αξιοποίηση των ανθρώπων της;
Ατυχώς, οι βολεμένοι έχουν αποκτήσει μια κρίσιμη μάζα που αντιστρατεύεται έτσι αποτελεσματικά τη βελτίωση των πραγμάτων. Και η περιφρούρηση των «με αγώνες(!)» κεκτημένων τους γίνεται με πλήρη αναλγησία για ό,τι αφορά τους δεινοπαθούντες συναδέλφους τους του ιδιωτικού τομέα που μετρούν 1,5 εκατομμύριο ανέργους. Και τα ΜΜΕ περί άλλα τυρβάζουν. Πρόκειται για μια κραυγαλέα αδικία εις βάρος του μισού τουλάχιστον πληθυσμού της χώρας και μάλιστα αυτού που παράγει τον πλούτο της και προσφέρει τα έσοδα για τη συντήρηση των  κρατικοδίαιτων. Και, το χειρότερο, η αδικία αυτή δεν πηγάζει από την εξουσία αλλά από την ίδια τη βάση των δημοσίων υπαλλήλων και εκ του ασφαλούς. Είναι ντροπή και κίνδυνος για την κοινωνία μας. Η παραφροσύνη της αυτοκαταστροφής σε όλο της το μεγαλείο:  σκοτώνουμε την αγελάδα που παράγει το γάλα!...

ΠΗΓΗ: http://www.tovima.gr

ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΑΡ'ΕΦΕΤΑΙΣ ΔΥΤΙ...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"