Στην Ουκρανία είχαμε έναν εκλεγμένο μεν πρόεδρο τον Γιανουκοβιτς, ο οποίος όμως έπεσε υπο το βάρος των αντιδημοκρατικών αυταρχικών
και διεφθαρμένων μεθόδων του απο λαϊκή εξέγερση και τον οποίο εγκληματικώς η
Ρωσία παρώθησε σε βίαιη και βάρβαρη καταστολή της. Είχαμε επίσης την σύναψη
μιας συμφωνίας μεταξύ των αντιμαχομένων πλευρών που οδηγούσε με ομαλό τρόπο σε εκλογές
εντος του 2014 την οποία αφρόνως υπονομευσε η Δύση και δεν τηρήθηκε κατά την άποψη
μου σε συμπαιγνία με την Ρωσία ώστε πια να οδηγηθούμε προσυμφωνημένα στην διχοτόμηση
αυτής της βαθύτατα διχασμένης χώρας. Όλα τα άλλα είναι θέατρο σκιων.Μετα ταυτα
η Ρωσία κινήθηκε ατύπως σε κατάληψη της Κριμαίας η οποια ως το 1954 που την
δωρισε ο Κρουτσεφ στην Ουκρανία ανήκε στην Ρωσία η οποία την είχε πάρει απο
τους Τατάρους τον 17 αιωνα. Το 60% των κατοίκων της είναι Ρώσοι. Βεβαίως η
Ρωσια παραβιάζοντας τα διαμορφωμένα σύνορα της Ουκρανίας και το διεθνές δίκαιο οδηγεί
σε απόσχιση με ένοπλη στήριξη. Αλλά η Δύση τι περίμενε; Ξεχνά ότι κατά τον ιδιο
τρόπο ευνόησε την απόσχιση και ανεξαρτητοποίηση μέσα στα πλαίσια των τότε συνόρων
τους τις πρώην Σοβιετικές και πρώην Γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες; Ε ήταν επόμενο
ότι οι Ρώσοι θα αξιοποιούσαν την ίδια μέθοδο
δηλαδή δημοψήφισμα και στήριξη σε απόσχιση . Εν κατακλείδι και οι δυο πλευρές παίζουν τα παιχνίδια τους βρώμικα. Ας ελπίσουμε
σε ειρηνική και δημοκρατική επίλυση της διαφοράς χωρίς να ματώσει η Ουκρανια.