του Νίκου Κυριαζή
Από τα
ιστορικά και μοναδικά αρχεία της Μονής Αγίας Λαύρας – που σίγουρα οι
σύγχρονοι ιστοριοδίφες δεν ανέτρεξαν-, βρίσκουμε πλούσιο υλικό και
μοναδικά στοιχεία χειρόγραφα αγωνιστών, προκρίτων μοναχών και άλλα για
την περίοδο του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της επαναστατικής περιόδου
1821.
Εκεί υπάρχουν
πολλές αναφορές αλλά και η αλληλογραφία των οπλαρχηγών με τη Μονή για
συντονισμό ενεργειών αλλά και του τρόπου δράσεως των επαναστατών.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε τόμους ολόκληρους καταγράφοντας το πλούσιο υλικό από τα αρχεία του Μοναστηριού.
Σύμφωνα
λοιπόν με το αρχείο της Μονής (κώδιξ 1703) το Λάβαρο αποτελούσε προσφορά
των Ελλήνων της Σμύρνης κατά τα τέλη του 16ου αιώνα.
Η παράσταση
του λαβάρου αποδίδει την Κοίμηση της Θεοτόκου –μνήμη της οποίας τιμά η
Μονή- και είναι επίμηκες ορθογώνιο (1,20 μήκος και 0,95 πλάτος) με
μεταξωτά κρόσσια και διανθισμένο από πολύτιμα υλικά!
Το ιερό λάβαρο πολλές φορές έγινε βορά λεηλασιών. Το 1772 καταγράφετε η πρώτη υφαρπαγή του στην Μολδοβλαχία.
Οι μοναχοί
της μονής με την αρωγή του Πατριαρχείου και μοναχών της Μολδοβλαχίας το
εξαγόρασαν με την ανταλλαγή άλλων κειμηλίων της μονής.
Το 1780
αντίστοιχο περιστατικό με την μεταφορά του αυτήν τη φορά στην Ήπειρο. Το
1826 και κατά την πυρπόληση του μοναστηριού από τον Ιμπραήμ το λάβαρο
διεσώθη τελευταία στιγμή χάριν των μοναχών Αθανασίου και Δανιήλ οι
οποίοι το μετέφεραν στο νησί Κάμηλο της Ιθάκης.
Σήμερα φυλάσσετε στο φυσικό του χώρο σε ιδική προθήκη και αποτελεί το ιστορικότερο κειμίλιο της μονής.
Το 1844 με
δημοσίευμα!!! της εφημερίδας «ΚΑΙΡΟΙ» , αμφισβητήθηκε το λάβαρο και
ανέφερε πως το λάβαρο της ορκωμοσίας ήταν η σημαία των Κερπενιτών
(αγωνιστές της Κερπινής Καλαβρύτων) -αμφισβητήθηκε προς αποφυγή
παρεξηγήσεων το λάβαρο που χρησιμοποιήθηκε και όχι το γεγονός της
επανάστασης-.
Με αφορμή του
συγκεκριμένου δημοσιεύματος και προς αποκατάσταση της αλήθειας ξεκίνησε
έρευνα και αναζητήθηκαν πρώτα απ όλα οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων που
βρίσκονταν ακόμα εν ζωή.
Οι μάρτυρες
που κατεγράφησαν και πιστοποίησαν το γεγονός της χρησιμοποίησης του
Λαβάρου της Αγίας Λαύρας ως επαναστατικής σημαίας, αλλά και του
γεγονότος της επανάστασης της 21ης Μαρτίου 1821 είναι σύμφωνα με τα
αρχεία της Μονής οι:
Αντιστράτηγος
Β.Πετιμεζάς , Σπύρος Καρασπύρος, Μπολιαρίτης, Σταμάτης Μποτιώνης,
Καλλιμάνης εκ Σαββανών, Θεοδ. Ανδρικόπουλος, Π. Κασκανδραμης, Π.
Θεοδωρόπουλος από του Φίλια, Πρόκριτος Κ. Παπαδαίος από Μαζέικα,
Γιαννάκης Λαμπρόπουλος εκ Παγκρατίου, Αν Παπανικολάου, Απ.Παναγόπουλου
εκ Βυσωκάς, ο τότε (1821) διάκονος του Π.Π.Γερμανού και μετέπειτα
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόφιλος Βλαχοπαπαδόπουλος, ο Αλεξ. Δεσποτόπουλος
από το Αίγιο ο οποίος εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας 25η Μαρτίου
1881 και συγκινημένος θυμήθηκε την ιστορική εκείνη ώρα αφού και ο ίδιος
είχε ορκισθεί. Μαρτυρεί όμως και το ίδιο το λάβαρο που φέρει τούρκικο
βόλι κατά την επίθεση στα Καλάβρυτα (21/3/1821) και είναι εμφανέστατο
ακριβώς στο κεφάλι του αριστερού Αγγέλου της εικόνας του.
Αυτά τα ολίγα αγαπητοί για την αποκατάσταση αληθινών γεγονότων με ιστορικά και αδιάσειστα στοιχεία.
πηγές: ιστορικό αρχείο ιεράς μονής Αγίας Λαύρας
ΠΗΓΗ: http://www.romfea.gr
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
Ο ΔΗΜΟΥ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΟΤΙ ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821. ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ
ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ 16 ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΑΡΠΑΓΗΣ
ΣΤΗΝ ΜΟΛΔΟΒΛΑΧΙΑ ΤΟ 1772. ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΟΣΟ ΣΟΒΑΡΑ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ
ΚΥΡΙΟΣ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ...