ΑΡΘΡΟ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ Π. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ: ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ

 ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΛΚΥΩΝΙΔΕΣ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ

Επίτιμος Αντιπρόεδρος της ΕΤΕπ

Ο Παναγιώτης Γεννηματάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Σπούδασε Νομικά, Κλασική Φιλολογία, Πολιτική Κοινωνιολογία, Διεθνείς Σχέσεις, Φιλοσοφία και Μουσικολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών (1967-1974),Μονάχου (1976-1980) και Freiburg (1979) στη Γερμανία.
Μιλάει την αγγλική, γαλική, γερμανική και ιταλική.
Διετέλεσε:
- Ειδικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Γ. Ράλλη (1980-1981

Ο κύβος ερρίφθη. Η συγκυβέρνηση λύγισε πριν ολοκληρώσει τις ευθύνες που ισχυριζόταν ότι διεκπεραίωνε με μοναδική επιτυχία. Με το πρόσχημα της προεδρικής εκλογής η χώρα οδηγείται σε εκλογές που θα μπορούσε να είχε αποφύγει. Κατάλληλοι υποψήφιοι, εξωκομματικοί και υπερκομματικοί, ικανοί να διευκολύνουν την συνταγματικά αναγκαία σύγκλιση, υπήρχαν αρκετοί. Η συγκυβέρνηση απέφυγε να τους προτείνει. Είναι εξώφθαλμο ότι επέσπευδε τις εκλογές για να διασώσει ό,τι μπορούσε να διασωθεί από το κυβερνητικό παλαιοκομματικό ναυάγιο.

Τι κρίνεται σ’ αυτές τις εκλογές; Ασφαλώς όχι κατ’ ανάγκην όσα επικαλούνται οι απελθόντες. Κρίνεται πρωτίστως η εφικτότητα μιας άλλης διαχείρισης, το δοκιμαστικό εγχείρημα της οποίας εκτιμάται από πολλούς ότι μπορεί να προκαλέσει χρήσιμο ευρωπαϊκό αντίλαλο. Πολλοί φοβούνται, και όχι αδικαιολόγητα, ότι το τόλμημα της αναδιαπραγμάτευσης του χρέους από μιαν άπειρη αριστερή κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα έξω από το ευρώ. Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Πιθανότερο όμως φαίνεται το εγχείρημα, αν τελικά αποτολμηθεί, να προκαλέσει συνολικότερα θετικό ευρωπαϊκό αντίκτυπο.

Στο επίκεντρο του διακυβεύματος βρίσκεται η πρόταση για αναδιαπραγμάτευση του χρέους. Η διαγραφή ενός σημαντικού μέρους του έχει τεθεί από καιρό από πολλούς και μάλιστα γερμανούς σχολιαστές. Στην πρόταση όμως έχει προηγηθεί το ίδιο το ΔΝΤ (2011).

Η διαγραφή μέρους του χρέους ή μια μακροχρόνια παράταση των λήξεων που πρακτικά, σε παρούσα αξία, θα ισοδυναμούσε με μερική διαγραφή, κρίνεται απολύτως αναγκαία για την διευκόλυνση της ελληνικής αναπτυξιακής αντιστροφής. Στην Ελλάδα όμως υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν όχι μόνον την εφικτότητα του διαβήματος αλλά και για τη θεμιτότητά του!

Η αμφισβήτηση της εφικτότητας μπορεί κατ’ αρχήν να γίνει αποδεκτή. Πολλοί συντηρητικοί πολίτες δικαιολογημένα αμφιβάλλουν για την αποτελεσματικότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος. Το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους διακατέχεται σήμερα από κυρίαρχα κράτη και πολυεθνικούς θεσμούς, όπως η ομοσπονδιακή ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Ένας ολόκληρος κόσμος στην Ελλάδα, διαχρονικά θρεμμένος με την ιδεολογία της υποτέλειας και του διεθνούς προστατευτισμού, είναι λογικό να λιποψυχεί μπροστά στη κατ’ αρχήν διαπραγματευτική ασυμμετρία. Αλλά να αμφισβητείται και η θεμιτότητα του διαβήματος υπερβαίνει τα όρια της εθελοδουλείας.

Η απόπειρα της διαπραγμάτευσης ενέχει αναντίλεκτες κακοτοπιές. Όσο κι αν έχει προηγηθεί διεθνής ζύμωση και σχετική ωρίμανση πνευμάτων, η αντίσταση των δανειστών αναμένεται σκληρή. Η τελική επιτυχία μιας τέτοιας διαπραγμάτευσης προϋποθέτει πρώτα-πρώτα κατάλληλους διαπραγματευτές, με πείρα, διπλωματικό σθένος και ακονισμένα επιχειρήματα. Κατά τα άλλα, η Ελλάδα δικαιούται όχι μόνον να ζητήσει αλλά και να απαιτήσει! Οι λόγοι είναι πολλοί και καθαροί.

Κατ’ αρχήν, σε κάθε δανειακή σχέση ενυπάρχει η συνυπευθυνότητα δανειστών, εγγυητών και δανειζομένων. Σε περίπτωση που ο πιστούχος περιέλθει σε πραγματική ή πλασματική αδυναμία ουδείς δικαιούται επομένως να διαμαρτυρηθεί. Ο κίνδυνος στη δανειακή σχέση είναι εγγενής και ο συντελεστής κινδύνου είναι προεξοφλημένος. Σε ό,τι αφορά τον ελληνικό υπέρμετρο δανεισμό, η συνυπευθυνότητα δανειστών και δανειζομένου είναι κατάφωρη. Δίκαιον είναι λοιπόν το κόστος της αδυναμίας ολοκληρωτικής αποπληρωμής να επιμεριστεί συμμέτρως. Οι ιδιώτες δανειστές έχουν ήδη καταβάλει ένα σημαντικό μερίδιο συμμετοχής με τη διαγραφή (PSI) του 2011. Τώρα καλούνται να συμμεριστούν το δικό τους μερίδιο πολιτικής πρωτίστως απερισκεψίας οι κυρίαρχοι και οι πολυεθνικοί δανειστές. Και πρώτα-πρώτα η ηθικολογούσα Γερμανία.

Δεν θέλω να υπεισέλθω στη συζήτηση περί παλαιοτέρων γερμανικών οφειλών (πολεμικές αποζημιώσεις και κατοχικό δάνειο). Αυτά αφορούν το μακράν απώτερο, σε σχέση με τη γέννηση του σημερινού υπερχρέους, ιστορικό παρελθόν.

Για την χρεωστική όμως υπερφόρτωση της χώρας δεν ευθύνεται αποκλειστικά η διαχειριστική ανωριμότητα των ελληνικών κυβερνήσεων που εσυσσώρευσαν το χρέος. Η Ε.Ε. και μαζί η Γερμανία φέρουν σημαντικό μέρος της ευθύνης.

Η Ε.Ε και πρωτίστως η Γερμανία και η Γαλλία άφησαν να πλανάται στις χώρες και στις αγορές μια απατηλή εικόνα για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής νομισματικής και οικονομικής ένωσης. Η Γερμανία μαζί με τη Γαλλία παρεβίασαν πρώτες το προσαρτημένο στο ευρώ Σύμφωνο Σταθερότητας σε σχέση με το ύψος των δημοσίων ελλειμμάτων, ενθαρρύνοντας έτσι τους πιο «ανεύθυνους» σε χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. Η Ε.Ε. και πρωτίστως η ηθικολογούσα Γερμανία δεν άσκησαν τον προσήκοντα έγκαιρο έλεγχο στην από μακρού διαπιστωμένη ελληνική δημοσιονομική παρέκκλιση (2004), όταν η Ελλάδα είχε ήδη τεθεί υπό την αβρή επιτήρηση των κυρίων Γιούνκερ και Αλμούνια.

Η Γερμανία και η Γαλλία επέτρεπαν πρωτίστως στις τράπεζές τους να χρηματοδοτούν ανενδοίαστα το ελληνικό κράτος με την δική τους εξυπακουόμενη εγγύηση. Η Ε.Ε και πρωτίστως η Γερμανία έσπευσε το 2010 να επιβαρύνει το ελληνικό χρέος με 250 δις προσθέτου δανεισμού για να αποφευχθεί η συζήτηση για μια πιο ανώδυνη τότε και αποτελεσματική διαγραφή. Επιπλέον οι γερμανοί και οι άλλοι ευρωπαίοι φορολογούμενοι δεν πρόκειται, όπως καταχρηστικά υποστηρίζεται, να συμμετάσχουν στο πραγματικό κόστος της διαγραφής. Οι κατάλληλες τεχνικές λογιστικής που γνωρίζουν να εφαρμόζουν η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες θα μεριμνήσουν. Το σπουδαιότερο: Οι έλληνες δεν αντέχουν σε τελευταία ανάλυση να πληρώνουν με τους ασφυκτικούς όρους που επιθυμούν οι δανειστές.

Η Ελλάδα δεν αρνήθηκε τις ευθύνες της. Πλήρωσε και πληρώνει αιματηρά. Αλλά το καθαρτήριο πλέον ετελείωσε. Είναι καιρός να επαναλειτουργήσει η οικονομία. Καλή εκλογική χρονιά.

Πηγή άρθρου: http://new-deal.gr/%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%b5%cf%83-%ce%b1%ce%bb%ce%ba%cf%85%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%b4%ce%b5%cf%83/#ixzz3OFmac0dT

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ! ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ. ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΕΜΑΤΟΣ.


ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΙΣ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟ PSI ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.

<< Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντικής συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.>>

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΕΔΩ:

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ; 

ΑΡΘΡΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ:ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

<< To δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι μετά το επιθυμητό, αλλά ανεπαρκές κούρεμα (PSI) του 2012 και το πρόγραμμα επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων (Δεκέμβριο 2012) μειωμένο από 367,9 δισ. ευρώ (ή 176,4% του ΑΕΠ) στο τέλος του 2011 σε 305,5 δισ. ευρώ (ή 156,6% του ΑΕΠ) στο τέλος του 2012. Αυτό και μόνο αποδεικνύει, ότι το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει απολύτως μη βιώσιμο και ότι απαιτείται βαθύτερο και συνολικότερο κούρεμα του, για να επανέλθει άμεσα σε βιώσιμα επίπεδα, όπως κατ΄επανάληψη έχω γράψει αλλά και ζητήσει σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις μου  από το 2011, όταν οι περισσότεροι δημοσιολογούντες, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής ηγεσίας τότε, ήταν αντίθετοι ακόμη και στο αρχικό κούρεμα (PSI), που τελικά έγινε και μετά πάλι λανθασμένα μας το παρουσίασαν ως τελική σωτηρία μας. Μια ματιά στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών των μεγαλύτερων κομμάτων τον Ιούνιο του 2011 είναι ενδεικτική.>>

 

ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:<<Έτσι τώρα οδηγηθήκαμε στην συμφωνία στα πλαίσια της ΕΕ μετά την σύνοδο κορυφής της 11 Μαρτίου για επιμήκυνση της αποπληρωμής στα 7,5  χρόνια των 80 δις ευρω από την χώρα μας προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης χωρίς ακόμη, να έχει επιτευχθεί συμφωνία και με το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα 30 δις, και την μείωση του επιτοκίου δανεισμού μας κατά μία μονάδα. Αυτή βεβαίως είναι μία θετική εξέλιξη, που δίνει μία ανάσα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο δυσθεώρητο χρέος, που πρέπει να εξυπηρετήσουμε τα επόμενα χρόνια. Βεβαίως θα χρειαστεί και το ΔΝΤ, να ακολουθήσει την ίδια συμφωνία άμεσα. Η  επιμήκυνση μεταφέρει περί τα 50 δισ. ευρώ από δύο δύσκολες χρονιές (το 2014 και το 2015) στα μελλοντικά χρόνια, ενώ η μείωση του επιτοκίου μειώνει κατά περίπου 6 δισ. ευρώ τους τόκους, που θα απαιτούνταν, να πληρώσει η χώρα, αν η επιμήκυνση συμφωνούνταν χωρίς την μείωση του επιτοκίου δανεισμού και επιτρέπει, να μειώσουμε κατά 2% το ποσοστό του δημοσίου χρέους επι του ΑΕΠ. Όμως δεν επετεύχθη η συμφωνία για επαναφορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά, έτσι ώστε πρακτικά, να μειώσουμε περαιτέρω το χρέος, επειδή η επαναγορά θα γινόταν άμεσα με τις  τρέχουσες τιμές, που είναι κατ 30% περίπου χαμηλότερες αν και συμφωνήθηκε η δυνατότητα αγοράς ομόλογων από τον μηχανισμό στήριξης από την πρωτογενή αγορά, εφόσον αυτό χρειαστεί. Ακόμη όμως και να πετύχαινε η κυβέρνηση το σύνολο των στόχων, που είχε θέσει σχετικά με την σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης και τις αποφάσεις της δεν θα κατόρθωνε, να μειώσει με αυτές το δημόσιο χρέος πάνω από 10% του ΑΕΠ και αυτό είναι ενδεικτικό του μεγέθους του προβλήματος.

  Αναλήφθηκαν μάλιστα έναντι της συμφωνίας αυτής υποχρεώσεις για νέα μέτρα και ας το διαψεύδει μετ` επιτάσεως η κυβέρνηση όπως  και η δέσμευση, ότι θα προέλθουν τα επόμενα 5 χρόνια 50 δις ευρώ από αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Βεβαίως κανείς δεν μπορεί, να διαφωνήσει με την αναγκαιότητα αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ίσα ίσα το αντίθετο, αλλά  δεν υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος, που να πιστεύει, ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα θα συγκεντρωθεί αυτό το ποσόν. Αντιθέτως μάλιστα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επιδεικνύουν μια άνευ προηγουμένου επιπολαιότητα και αντιφάσκουν, αφού, ενώ υποστηρίζουν την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ταυτοχρόνως, συναγωνίζονται σε λαϊκίστικες κορώνες περι μη  ξεπουλήματος και μη πώλησης δημόσιας γης. Έφτασε μάλιστα η κυβέρνηση, να προαναγγέλλει τη ψήφιση νόμου για την απαγόρευση πώλησης γης λες και υπάρχει δυνατότητα σοβαρά, να συγκεντρωθεί ένα τέτοιο ποσό μόνο με μακροχρόνιες μισθώσεις ακινήτων αποδεικνύοντας, ότι είναι παράλυτη από χρόνιες ιδεολογικές αγκυλώσεις. Οι πανηγυρισμοί λοιπόν του ΠΑΣΟΚ είναι πρέπον, να σταματήσουν άμεσα λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος, ότι με την προηγηθείσα συμφωνία αναλήφθηκε η υποχρέωση, να δημιουργηθούν πλεονάσματα ύψους 11 δις ευρώ τον χρόνο επι 20 χρόνια, για να μειωθεί το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ στόχος  εξωπραγματικός, που δεν θα επιτευχθεί. Ακόμη θα πρέπει, να ληφθεί υπόψη, ότι για να είχαμε ουσιαστική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, θα χρειαζόταν ο μηχανισμός στήριξης, να ενισχυθεί με κεφάλαια ύψους τουλάχιστον 2.5 τρις ευρώ ούτως ώστε, να μιλούμε σοβαρά για δυνατότητα αγοράς ομολόγων για λογαριασμό της Ελλάδας και σοβαρής εξυπηρέτησης του χρέους, πράγμα που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και τα 500 δις, που συμφωνήθηκαν για τον μόνιμο μηχανισμό  αδυνατούν, να πείσουν τις αγορές, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος στο τέλος δεν θα αναδιαρθρωθεί.

  Δεδομένου λοιπόν οτι η αντίληψη των σημερινών ηγετών της Ευρώπης είναι λογιστική και δεν βάζει ως στόχο την ριζική επίλυση του προβλήματος και με σίγουρη πλέον την είσοδο στον μηχανισμό και της Πορτογαλίας, μπορεί, να διαπιστώσει κανείς, γιατί τα κεφάλαια ενίσχυσης του μηχανισμού, που συμφωνήθηκαν, δεν επαρκούν καθόλου για την αντιμετώπιση του προβλήματος και γιατί οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης όπως η Μoody`s υποβάθμισαν εκ νέου στις αρχές Μαρτίου την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο, ότι ο ίδιος οίκος προχώρησε στις 16 Μαρτίου σε υποβάθμιση κατά δύο μονάδες του κρατικού χρέος της Πορτογαλίας , από Α1 σε Α3, μετά την παραπάνω συμφωνία, διότι δεν πείθεται, ότι τα ποσά, που συμφωνήθηκαν μπορούν, να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Ούτως η άλλως χρειαζόταν μια πιο ριζική απόφαση αντιμετώπισης της κρίσης χρέους απο τους ηγέτες της Ευρώπης, που επιδεικνύουν ένα πρωτοφανές έλλειμμα ηγεσίας. Πιθανότατα μάλιστα κατά την εκτίμηση μου κερδίζουν απλά χρόνο, για τις εκτεθειμένες στο χρέος τράπεζες τους μέχρις ότου αυτές προετοιμαστούν, να αφομοιώσουν τις ζημίες από μια νεα ρύθμιση του χρέους των περιφερειακών χωρών, για αυτό επιλέγουν άτολμες λύσεις, ενώ κατά την γνώμη μου θα έπρεπε τώρα, να δοθεί μια ριζική απάντηση στο πρόβλημα του χρέους και όχι μετά από δύο χρόνια υπο χειρότερες συνθήκες.>>

OΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΟΤΕ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011 ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΕΣ

εισηγηση στο προσυνεδριο της δημοκρατικης συμμαχιας του ...

 ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ  ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ :

ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Β. ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑ

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΣΤΙΣ 20/11/2012 ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΟΦΙΑ ΖΟΥΖΕΛΗ

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2013 ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;   

ΑΡΘΡΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ:ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ:
<< Άποψη μου αμετακίνητη είναι, ότι το γρηγορότερο θα πρέπει, να διεκδικηθεί από την πλευρά μας με συνεχείς πιέσεις και να αποφασιστεί από τους δανειστές μας επιτέλους, ως μόνη διέξοδος, ένα νέο πραγματικό και εθελοντικό κούρεμα του δημοσίου χρέους, που βρίσκεται στα χέρια των επίσημων δανειστών της χώρας, ένα Οfficial Sector Ιnvolvement ( OSI). Το κούρεμα αυτό πρέπει, να αφορά το σύνολο του χρέους, που έχουν στα χέρια τους οι επίσημοι δανειστές, δηλαδή οι χώρες οι  οποίες μας δάνεισαν μέσω του μηχανισμού στήριξης από τον Μάιο του 2010 με τα διακρατικά δάνεια , τα ποσά που μας δάνεισαν μέσω του EFSF αργότερα , καθώς και το χρέος που κατέχει η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, όπως και το ΔΝΤ, που μέχρι σήμερα μας έχει δανείσει ένα ποσό περίπου 27 δις ευρώ.  

Όσο δύσκολα και αν είναι για την μεν  ΕΚΤ, να αποδεχθεί αλλαγή του καταστατικού της για κάτι τέτοιο και για δε το ΔΝΤ να αποδεχθεί  πρώτη φορά στην ιστορία  κούρεμα του δικού του ποσού, επειδή δεν θέλει, να χάνει τα χρήματα του, διότι θεωρεί, πως είναι δανειστής τελευταίου καταφυγίου και δεν πρέπει, να δημιουργηθεί προηγούμενο εις βάρος του, είναι απαραίτητο πάση θυσία, να το επιδιώξουμε συντονισμένα. Άλλωστε το ΔΝΤ για το επίσημο χρέος, που βρίσκεται στα χέρια των υπολοίπων δανειστών ορθά επιδιώκει και ζητά το κούρεμα, όπως έχουμε διαπιστώσει μέχρι σήμερα, άλλα παράλληλα  επιθυμεί, να εξαιρέσει τα χρήματα, που δάνεισε στην Ελλάδα το ίδιο. Το ύψος του κουρέματος αυτού απαιτείται , να φτάσει στο 50% του χρέους, που κατέχουν οι επίσημοι πιστωτές, έτσι ώστε το δημόσιο χρέος της χώρας, να πέσει κάτω από το 80% του ΑΕΠ και να καταστεί πραγματικά βιώσιμο, διότι όπως έχω τοποθετηθεί με άρθρο μου το 2011, ο επιδιωκόμενος στόχος για χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020 δεν καθιστά το ελληνικό χρέος βιώσιμο σε καμία περίπτωση. Το δημόσιο χρέος της χώρας, που βρίσκεται στα χέρια των επίσημων πιστωτών μας ανέρχονταν  στο ύψος των 183 δις ευρώ στο τέλος του 2012 από το σύνολο των 305,5 δίς.

Επίσης το ποσό των 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών αποτελεί αδήριτη ανάγκη, να επιδιώξουμε μετά από σκληρή επαναδιαπραγμάτευση, να προέλθει απευθείας από τον (ΕSM) Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, χωρίς να επιβαρυνθεί τελικά το δημόσιο χρέος, με την βοήθεια ενός συνασπισμού επιτέλους  των πληττόμενων χωρών του Νότου με προεξάρχουσες τις Ιταλία και Ισπανία, που ήδη πέτυχαν για το μέλλον με την  απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής τον Ιούνιο του 2012 για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των δικών τους τραπεζών, να προέλθουν τα απαραίτητα ποσά για αυτές απευθείας από τον (ΕSM) Ευρωπαϊκό Μηχανισμό, όταν λειτουργήσει η τραπεζική ένωση.  Σε αυτό μας το αίτημα θα έχουμε συμπαραστάτη και το ΔΝΤ, το οποίο ήδη πιέζει προς αυτήν την κατεύθυνση, αναγνωρίζοντας διαρκώς σε αντίθεση με τις εμμονές των Ευρωπαίων, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλιώς. Κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα την πρόσθετη μείωση του κατά 25% επι του ΑΕΠ, ακριβώς επειδή τα χρήματα, που θα απαιτηθούν για τις τράπεζες, δεν θα επιβαρύνουν τελικά το ελληνικό δημόσιο. Αν μάλιστα υπάρξει συνδυασμός κουρέματος κατά 50% και ανακεφαλαιοποίηση απευθείας από τον ESM,  τότε θα έχουμε σωρευτικά μια μείωση του δημοσίου χρέους κατά 60% περίπου επι του ΑΕΠ.>>