Πιέσεις στην ΕΚΤ για το «κούρεμα»
Ο δημόσιος τομέας ίσως χρειαστεί να συμμετάσχει στο PSI, λέει η Κριστίν Λαγκάρντ
Ο δημόσιος τομέας ίσως χρειαστεί να συμμετάσχει στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αν η μείωση που διαπραγματεύεται η χώρα με τους ιδιώτες ομολογιούχους δεν είναι αρκετό για να καταστήσει το χρέος της βιώσιμο, όπως δήλωσε την Τετάρτη η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ.
Μιλώντας για «δημόσιο τομέα», η κ. Λαγκάρντ αναφέρεται -κατά κύριο λόγο- στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έχει στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικά κρατικά ομόλογα ονομαστικής αξίας τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ και τα οποία, προς το παρόν, εξαιρούνται από το PSI.
«Η ισορροπία μεταξύ της συμμετοχής του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα είναι ένα ανησυχητικό ζήτημα», δήλωσε σε δημοσιογράφους στο Παρίσι, σύμφωνα με το Reuters, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο απομείωσης της αξίας των ελληνικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ.
«Αν δεν υπάρξει επαρκής επαναδιαπραγμάτευση για το επίπεδο του ελληνικού χρέους που διακρατεί ο ιδιωτικός τομέας, τότε ο δημόσιος τομέας που κατέχει ελληνικό χρέος θα πρέπει να συμμετάσχει και αυτός στην προσπάθεια», προσέθεσε.
Ερωτηθείσα αν το ΔΝΤ ασκεί πιέσεις για τη συμμετοχή της ΕΚΤ, ουσιαστικά δεν το διέψευσε.
«Το ΔΝΤ δεν είναι παρά ένας παρατηρητής στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στον ιδιωτικό τομέα και τους Έλληνες», σημείωσε.
Στη συνεδρίαση του Eurogroup, την περασμένη Δευτέρα, φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (όπως και το ΔΝΤ) δεν αποδέχονται ένα μεσοσταθμικό επιτόκιο της τάξεως του 4%-4,20% στα νέα ομόλογα που θα ανταλλαχθούν με τα υφιστάμενα.
Η διαπραγμάτευση αφορά ένα μέσο κουπόνι της τάξεως του 3,5% περίπου. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη, όπως επισήμανε την Τρίτη ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος.
«Μια αυξομείωση στα επιτόκια των κουπονιών κατά μισή μονάδα επηρεάζει περίπου κατά μια μονάδα την προβολή του χρέους στο 2020» είπε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Βενιζέλος είπε ακόμα πως «υπάρχουν και άλλες (σ.σ. παράμετροι) που δεν αφορούν στην αύξηση του νέου προγράμματος πέραν του ορίου των 130 δισ. ευρώ από τον δημόσιο τομέα».
Η φράση αυτή ερμηνεύθηκε ως αποκάλυψη του έντονου παρασκηνίου που υπάρχει σε ό,τι αφορά την συνεισφορά του «επίσημου τομέα» στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το όφελος για την Ελλάδα εκτιμάται στα 10-15 δισ. ευρώ.
Η ΕΚΤ έχει στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικά κρατικά ομόλογα ονομαστικής αξίας τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ, τα οποία αγόρασε με έκπτωση 20%-30%.
Η ΕΚΤ θα μπορούσε να ανταλλάξει τα ομόλογα της με ένα νέο ελληνικό ομόλογο και στη συνέχεια η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε υποχρεωτικό «κούρεμα» σε όλα τα χρεόγραφα, εκτός απ' αυτά της ΕΚΤ.
Μία άλλη επιλογή, που θεωρείται πολύ πιθανή, είναι να μεταφερθεί στην τιμή κτήσης το ελληνικό χαρτοφυλάκιο της ΕΚΤ σε έναν άλλο ευρωπαϊκό οργανισμό, όπως για παράδειγμα τον EFSF, που στη συνέχεια θα το παραχωρήσει στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του νέου πακέτου βοήθειας.
Εν των μεταξύ, σύμφωνα με το Associated Press, σήμερα, Τετάρτη, η επιτροπή που έχει αναλάβει τις διαπραγματεύσεις για το IIF, συναντάται στο Παρίσι για να αποφασίσει τα επόμενα βήματα της.
Ένωση EFSF και ESM
Νωρίτερα, μιλώντας στο γαλλικό ραδιοφωνικό δίκτυο Europe 1, είπε ότι ένα κοινό ταμείο το οποίο θα περιλαμβάνει τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας θα αποτελούσε «ένα ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης προς την Ευρώπη».
Το υπάρχον Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας διαθέτει ακόμη κεφάλαια ύψους 250 δισ. ευρώ και θα διαλυθεί τον Ιούλιο 2013, ενώ ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας με κεφάλαια ύψους 500 δισ. ευρώ θα κληθεί να το αντικαταστήσει από τον Ιούλιο.
Η ένωσή τους θα δημιουργούσε έναν μηχανισμό συνολικού δυναμικού 750 δισ. ευρώ.
Η ένωση των δύο μηχανισμών για την αντιμετώπιση της κρίσης της Ευρωζώνης συναντά την αντίθεση της Γερμανίας, παρά τις πιέσεις που ασκούνται από τους εταίρους του Βερολίνου, ανάμεσά τους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το Βερολίνο δεν έχει λάβει καμία απόφαση σχετικά με την ένωση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας μετά τον Ιούλιο 2013, ανακοίνωσε την Τρίτη το γραφείο της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, μετά τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με την προοπτική αυτή.
«Αυτό δεν είναι το μόνο, πρέπει επίσης να υπάρξουν κοινοί κανόνες, πρέπει να υπάρξει μία συλλογική βούληση, που θα εκφράζεται από μία γραμμή άμυνας», επισήμανε η κ. Λαγκάρντ.
Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ τάχθηκε και πάλι υπέρ της ενίσχυσης των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης για να αποφευχθεί η μετάδοση της ελληνικής κρίσης χρέους σε χώρες που βρίσκονται σε δυσχερή δημοσιονομική κατάσταση, όπως είναι η Ιταλία και η Ισπανία.
«Εάν ληφθούν οι σωστές αποφάσεις στις επόμενες εβδομάδες, τότε το τέλος του 2012 θα είναι καλύτερο από την αρχή του», είπε και επανέλαβε ότι «φυσικά πιστεύει στο μέλλον του ευρώ».
Εξήγησε ακόμα, ότι το «τείχος προστασίας» σημαίνει, ότι εάν η φωτιά (σ.σ. της κρίσης) πρόκειται να διαδοθεί, θα πρέπει «να έχουμε τη δυνατότητα να τη σταματήσουμε».
«Η Ελλάδα για παράδειγμα», σημείωσε, «βρίσκεται σε μια άκρως δύσκολη οικονομική κατάσταση, ας είμαστε ρεαλιστές. Εάν εξαπλωθεί, εάν δεν σταματηθεί εγκαίρως από το σύνολο των εταίρων, θα πρέπει να μπορέσουμε να σταματήσουμε τη φωτιά ώστε να μη διαδοθεί στην Ιταλία, την Ισπανία ή αλλού.
Μιλώντας για «δημόσιο τομέα», η κ. Λαγκάρντ αναφέρεται -κατά κύριο λόγο- στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έχει στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικά κρατικά ομόλογα ονομαστικής αξίας τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ και τα οποία, προς το παρόν, εξαιρούνται από το PSI.
«Η ισορροπία μεταξύ της συμμετοχής του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα είναι ένα ανησυχητικό ζήτημα», δήλωσε σε δημοσιογράφους στο Παρίσι, σύμφωνα με το Reuters, απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με το ενδεχόμενο απομείωσης της αξίας των ελληνικών ομολόγων που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ.
«Αν δεν υπάρξει επαρκής επαναδιαπραγμάτευση για το επίπεδο του ελληνικού χρέους που διακρατεί ο ιδιωτικός τομέας, τότε ο δημόσιος τομέας που κατέχει ελληνικό χρέος θα πρέπει να συμμετάσχει και αυτός στην προσπάθεια», προσέθεσε.
Ερωτηθείσα αν το ΔΝΤ ασκεί πιέσεις για τη συμμετοχή της ΕΚΤ, ουσιαστικά δεν το διέψευσε.
«Το ΔΝΤ δεν είναι παρά ένας παρατηρητής στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στον ιδιωτικό τομέα και τους Έλληνες», σημείωσε.
Στη συνεδρίαση του Eurogroup, την περασμένη Δευτέρα, φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (όπως και το ΔΝΤ) δεν αποδέχονται ένα μεσοσταθμικό επιτόκιο της τάξεως του 4%-4,20% στα νέα ομόλογα που θα ανταλλαχθούν με τα υφιστάμενα.
Η διαπραγμάτευση αφορά ένα μέσο κουπόνι της τάξεως του 3,5% περίπου. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη, όπως επισήμανε την Τρίτη ο υπουργός Οικονομικών Ευ. Βενιζέλος.
«Μια αυξομείωση στα επιτόκια των κουπονιών κατά μισή μονάδα επηρεάζει περίπου κατά μια μονάδα την προβολή του χρέους στο 2020» είπε.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο κ. Βενιζέλος είπε ακόμα πως «υπάρχουν και άλλες (σ.σ. παράμετροι) που δεν αφορούν στην αύξηση του νέου προγράμματος πέραν του ορίου των 130 δισ. ευρώ από τον δημόσιο τομέα».
Η φράση αυτή ερμηνεύθηκε ως αποκάλυψη του έντονου παρασκηνίου που υπάρχει σε ό,τι αφορά την συνεισφορά του «επίσημου τομέα» στην αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το όφελος για την Ελλάδα εκτιμάται στα 10-15 δισ. ευρώ.
Η ΕΚΤ έχει στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικά κρατικά ομόλογα ονομαστικής αξίας τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ, τα οποία αγόρασε με έκπτωση 20%-30%.
Η ΕΚΤ θα μπορούσε να ανταλλάξει τα ομόλογα της με ένα νέο ελληνικό ομόλογο και στη συνέχεια η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε υποχρεωτικό «κούρεμα» σε όλα τα χρεόγραφα, εκτός απ' αυτά της ΕΚΤ.
Μία άλλη επιλογή, που θεωρείται πολύ πιθανή, είναι να μεταφερθεί στην τιμή κτήσης το ελληνικό χαρτοφυλάκιο της ΕΚΤ σε έναν άλλο ευρωπαϊκό οργανισμό, όπως για παράδειγμα τον EFSF, που στη συνέχεια θα το παραχωρήσει στην Ελλάδα, στο πλαίσιο του νέου πακέτου βοήθειας.
Εν των μεταξύ, σύμφωνα με το Associated Press, σήμερα, Τετάρτη, η επιτροπή που έχει αναλάβει τις διαπραγματεύσεις για το IIF, συναντάται στο Παρίσι για να αποφασίσει τα επόμενα βήματα της.
Ένωση EFSF και ESM
Νωρίτερα, μιλώντας στο γαλλικό ραδιοφωνικό δίκτυο Europe 1, είπε ότι ένα κοινό ταμείο το οποίο θα περιλαμβάνει τους πόρους του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας θα αποτελούσε «ένα ισχυρό μήνυμα εμπιστοσύνης προς την Ευρώπη».
Το υπάρχον Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας διαθέτει ακόμη κεφάλαια ύψους 250 δισ. ευρώ και θα διαλυθεί τον Ιούλιο 2013, ενώ ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας με κεφάλαια ύψους 500 δισ. ευρώ θα κληθεί να το αντικαταστήσει από τον Ιούλιο.
Η ένωσή τους θα δημιουργούσε έναν μηχανισμό συνολικού δυναμικού 750 δισ. ευρώ.
Η ένωση των δύο μηχανισμών για την αντιμετώπιση της κρίσης της Ευρωζώνης συναντά την αντίθεση της Γερμανίας, παρά τις πιέσεις που ασκούνται από τους εταίρους του Βερολίνου, ανάμεσά τους και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Το Βερολίνο δεν έχει λάβει καμία απόφαση σχετικά με την ένωση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας μετά τον Ιούλιο 2013, ανακοίνωσε την Τρίτη το γραφείο της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, μετά τις πληροφορίες που δημοσιεύθηκαν ότι η γερμανική κυβέρνηση έχει συμφωνήσει με την προοπτική αυτή.
«Αυτό δεν είναι το μόνο, πρέπει επίσης να υπάρξουν κοινοί κανόνες, πρέπει να υπάρξει μία συλλογική βούληση, που θα εκφράζεται από μία γραμμή άμυνας», επισήμανε η κ. Λαγκάρντ.
Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ τάχθηκε και πάλι υπέρ της ενίσχυσης των ευρωπαϊκών μηχανισμών στήριξης για να αποφευχθεί η μετάδοση της ελληνικής κρίσης χρέους σε χώρες που βρίσκονται σε δυσχερή δημοσιονομική κατάσταση, όπως είναι η Ιταλία και η Ισπανία.
«Εάν ληφθούν οι σωστές αποφάσεις στις επόμενες εβδομάδες, τότε το τέλος του 2012 θα είναι καλύτερο από την αρχή του», είπε και επανέλαβε ότι «φυσικά πιστεύει στο μέλλον του ευρώ».
Εξήγησε ακόμα, ότι το «τείχος προστασίας» σημαίνει, ότι εάν η φωτιά (σ.σ. της κρίσης) πρόκειται να διαδοθεί, θα πρέπει «να έχουμε τη δυνατότητα να τη σταματήσουμε».
«Η Ελλάδα για παράδειγμα», σημείωσε, «βρίσκεται σε μια άκρως δύσκολη οικονομική κατάσταση, ας είμαστε ρεαλιστές. Εάν εξαπλωθεί, εάν δεν σταματηθεί εγκαίρως από το σύνολο των εταίρων, θα πρέπει να μπορέσουμε να σταματήσουμε τη φωτιά ώστε να μη διαδοθεί στην Ιταλία, την Ισπανία ή αλλού.
ΠΗΓΗ Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ : ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΠΡΙΝ ΜΙΛΗΣΑ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΕΚΤ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΩΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΙΟ ΤΟΥ 2010 ΣΤΟ PSI XΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ ΚΟΥΡΕΜΑ; ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΤΟΤΕ ΟΙ ΑΝΙΔΕΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΑΠΟΨΗ ΩΣ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ; ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΙΕΖΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟ ΔΝΤ ΘΑ ΑΠΟΛΟΓΗΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΛΑΚΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΚΑΙ ΕΛΕΓΑΝ;ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ..
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΙΣ 25/10/2011 ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ:
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
Kρίση χρέους. Υπάρχει λύση.
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
Ι. ΚΑΡΑΒΙΤΗ 4 ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
Ι. ΚΑΡΑΒΙΤΗ 4 ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
