ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗΣ

Το Θέμα της Στρογγύλης…

ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ BLOG TOY 

Σαμαράς: Πετυχαίνουμε τους στόχους, τέλος στα μέτρα λιτότητας – Φως στο τούνελ από Μπαρόζο         Κίνδυνος να “κλείσει” το αμερικανικό κράτος         Έμπλεξαν σε παιχνίδια τακτικής για την Αμμόχωστο         Οι «Κυπριακές Φιγούρες» στα Ηνωμένα Έθνη στη Ν. Υόρκη και στο Καπιτώλιο στην Ουάσιγκτον         Θέμα παραίτησης του Ασαντ έθεσε σε συνέντευξή του ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα         Κρίση στις σχέσεις Βραζιλίας και ΗΠΑ, η κ. Ρούσεφ είπε “όχι” στην πρόσκληση Ομπάμα         Παγκόσμια οργή των δημοσιογράφων εναντίον του “δημοκράτη” Ταγίπ Ερντογάν         CPJ: Turkey Press Freedom Crisis Worsens Post-Gezi         Αρχισαν τα όργανα για την Κύπρο – Μαζεύουν Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους στη Μάλτα         Ενας απαράδεκτος και προκλητικός Σόιμπλε: Επιτυχημένη η πολιτική της λιτότητας…         Γκρίζα η εικόνα για την επιστροφή της Αμμοχώστου         Ελπίδες για πολιτική λύση στη Συρία         FT: Τα χρηματοδοτικά κενά και ένα ενδεχόμενο τρίτο πακέτο δανείων για την Ελλάδα         Σκληρές διαβουλεύσεις στο Σ.Α. για τη Συρία         Αυτός έρριξε τις κροτίδες στο Λευκό Οίκο        

Read more: http://mignatiou.com/?p=12524#ixzz2fExfBTOI

Ειδικού Συνεργάτη
Από το πουθενά, ένα μικρό νησάκι του Αιγαίου, η Στρογγύλη που βρίσκεται δίπλα από το Καστελόριζο, τις τελευταίες ημέρες πρωταγωνιστεί στο θέμα της ΑΟΖ, γιατί το νησί αυτό ανακηρύχθηκε αρχαιολογικός χώρος από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Αμέσως άρχισαν οι αναλύσεις των «άσχετων ειδικών» στο Δίκαιο της Θάλασσας οι οποίοι μιλούσαν για προδοσία της ελληνικής κυβέρνησης διότι με αυτή την απόφαση η Στρογγύλη έπαυσε να έχει οικονομική ζωή και να θεωρείται κατοικήσιμη, άρα δεν διαθέτει ούτε ΑΟΖ ούτε υφαλοκρηπίδα.
Η προδοσία έγκειται, κατ’ αυτούς, στο γεγονός ότι με το να μη διαθέτει ΑΟΖ η Στρογγύλη έγινε ένα μεγάλο δώρο στην Τουρκία διότι δεν υπάρχουν πλέον θαλάσσια σύνορα με τη Κύπρο και έτσι η Τουρκία αποκτά μεγαλύτερη ΑΟΖ στο τρίγωνο Καστελόριζου-Κύπρου-Κρήτης. Με αυτές τις καταγγελίες θέλουν αυτοί οι «άσχετοι ειδικοί» να δείξουν ότι ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος δώσανε ένα ποσοστό του ορυκτού μας πλούτου στη Τουρκία.
Βέβαια τίποτε από αυτά δεν είναι σωστά. Αυτοί οι κατά τα άλλα «ειδικοί περί την ΑΟΖ» δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα άρθρο της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας του 1982, διαφορετικά θα γνώριζαν ότι το Άρθρο 121 που αναφέρεται στον καθεστώς των νησιών αναφέρει ξεκάθαρα ότι τα νησιά έχουν και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ανεξάρτητα εάν κατοικούνται ή όχι, ακριβώς δηλαδή τα ίδια δικαιώματα που διαθέτουν και οι ηπειρωτικές περιοχές. Αυτό το άρθρο επίσης αναφέρει ότι βραχονησίδες που δεν μπορούν να διατηρήσουν ανθρώπινη κατοίκηση ή οικονομική ζωή δεν διαθέτουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
Η Στρογγύλη είναι νησί και όχι βραχονησίδα! Επομένως, ο ορισμός της βραχονησίδας δεν ισχύει γι’ αυτό το νησί. Άρα δικαιούται και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα και δεν χρειάζεται να δικαιολογήσει οικονομική δραστηριότητα.
Ίσως χρειάζεται να αναφερθεί εδώ, κάτι που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, ότι η Τουρκία πολέμησε με πείσμα να καταργηθεί το Άρθρο 121, στις συζητήσεις στη διάσκεψη του UNCLOS, ενώ αντίθετα η αντιπροσωπεία της Ελλάδας αντιτάχθηκε σε αυτή τη τουρκική θέση και πέτυχε να διατηρηθεί το Άρθρο 121. Ο κύριος λόγος που η Τουρκία ψήφισε κατά της Σύμβασης του Δίκαιου της Θάλασσας το 1982 ήταν το Άρθρο 121. 
Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι στο θέμα της Στρογγύλης, το Υπουργείο Πολιτισμού έπρεπε πριν προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, να ρωτήσει το Υπουργείο Εξωτερικών για τις συνέπειες, διότι όπως έχει ήδη αναλυθεί, δεν υπάρχουν νομικές συνέπειες, αλλά πολιτικές μια και η Τουρκία θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα των «άσχετων Ελλήνων» γύρω από αυτό το θέμα. Και ο κ. Σαμαράς πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα της μή συνεννόησης με των δυο υπουργείων, διότι με τα εθνικά θέματα, όπως η ΑΟΖ, δεν δικαιούται να παίζει κανείς.
Το Θέμα του «Αρχιπελάγους»
Ένα άλλο «ενδιαφέρον» θέμα, αποτελεί το γεγονός που έχει για καιρό τώρα παρεισφρήσει στην κουβέντα για την ΑΟΖ, και είναι η ιστορία του αρχιπελάγους. Κάποιοι λένε «μην ασχολείστε με την ΑΟΖ, ο ορισμός του Αρχιπελάγους, που προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας, μας δίνει τη μεγάλη πλειοψηφία της θάλασσας του Αιγαίου». Φτάσανε ακόμα και να μιλάνε για το «αρχιπελαγικό σύμπλεγμα του Καστελόριζου». Αυτό βέβαια είναι ακόμα μεγαλύτερη κουταμάρα απ’ αυτή της βραχονησίδας. Το Δίκαιο της Θάλασσας δίνει δικαιώματα αρχιπελάγους σε κράτη που αποτελούνται μόνο από νησιά.
Το Μέρος IV που αναφέρεται στα Αρχιπελαγικά Κράτη αποτελείται από ένα Άρθρο. Το Άρθρο 46 αναφέρει ότι τα Αρχιπελαγικά Κράτη είναι τα αμιγώς νησιωτικά κράτη.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι η ελληνική αντιπροσωπεία πάλεψε, στη Τρίτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, για να συμπεριλάβει την Ελλάδα στον ορισμό του Αρχιπελάγους. Ο Πρέσβης Σταυρόπουλος εντυπωσίασε τους αντιπροσώπους των άλλων κρατών όταν ανέφερε, σε μια ιστορική του ομιλία, ότι η ελληνική λέξη Αρχιπέλαγος ακούστηκε για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία για να περιγράψει το Αιγαίο! Δυστυχώς η Ελλάδα έχασε αυτή την ψηφοφορία.
Θαλάσσιες Ζώνες
Πρόσφατα, η Αμερική υπέγραψε μια συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών με τα νησιά Κιριμπάτι στις 6 Σεπτεμβρίου 2013. Οριοθετήθηκαν τρία διαφορετικά θαλάσσια σύνορα με βάση την  αρχή της μέσης γραμμής (equidistance) που τόσο αντιπαθεί η Τουρκία και είναι σημαντικό ότι η οριοθέτηση αυτή περιλαμβάνει και ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες. Οι Αμερικανοί είναι προφανές ότι έχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Υποστηρίζουν ότι τα δικά τους νησιά, κατοικήσιμα ή όχι, έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, αλλά παρόμοια δικά μας νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη φιλοτουρκική θέση των Αμερικανών από το 1982 και πρέπει, επιτέλους, να σταματήσει.
Χρειάζεται επίσης να γίνει αναφορά και σε αποφάσεις Διεθνών Δικαστηρίων σχετικά με νησιά σαν το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη, διότι η έννοια του “προηγούμενου” (precedent) παίζει πάντα κρίσιμο ρόλο σε παρόμοιες περιπτώσεις οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών. Υπάρχουν δηλαδή αντίστοιχες περιπτώσεις όπου τα δικαστήρια δεν έδωσαν σε νησιά σαν το Καστελόριζο και τη Στρογγύλη «πλήρη επήρεια» (full effect), αλλά και περιπτώσεις που έγινε το αντίθετο. Η Ελλάδα, όμως, μπορεί να φέρει πολλά παραδείγματα που ενισχύουν τη θέση της ιδιαίτερα σε οριοθετήσεις ΑΟΖ κρατών όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Ιαπωνία. Οι ΗΠΑ έδωσαν σε κατοικήσιμα και μη νησιά τους στον Ειρηνικό Ωκεανό πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ σε απόσταση 200 ναυτικών μιλίων. Γι΄ αυτό το λόγο οι ΗΠΑ έχουν τη μεγαλύτερη ΑΟΖ στον πλανήτη Γη. Το ίδιο έχει κάνει και η Γαλλία επίσης στον Ειρηνικό Ωκεανό και γι’ αυτό διαθέτει τη δεύτερη  μεγαλύτερη ΑΟΖ στο κόσμο. Μάλιστα και τα δυο αυτά κράτη έχουν δώσει ΑΟΖ και σε βραχονησίδες τους χωρίς να υπάρχει από κάπου αντίρρηση. Η Ιαπωνία, μεταξύ 1997 και 2000, δημοσίευσε γεωγραφικές συντεταγμένες στη Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ που περιλάμβανε ακόμα και υφάλους και με αυτή την ενέργεια η ΑΟΖ της Ιαπωνίας αυξήθηκε κατά 400,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Κινητικότητα περί ΑΟΖ
Πέραν όλων των παραπάνω, πρέπει να τονιστεί ότι για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα στο θέμα της ΑΟΖ. Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επίσκεψη Βενιζέλου στην Αίγυπτο, όπου συζήτησε την οριοθέτηση ΑΟΖ των δυο κρατών και αποτέλεσε μια κίνηση στρατηγικής σημασίας. Αλλά ο κ. Βενιζέλος ΠΡΕΠΕΙ να ΠΙΣΤΕΨΕΙ στην ΑΟΖ και να συνεργαστεί με επιστήμονες, που γνωρίζουν το θέμα, όχι με τσαρλατάνους.
Η δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών της Αιγύπτου αποκτά ιδιαίτερη σημασία γιατί έγινε την ίδια ημέρα που το δικό μας Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο ανακήρυξε την Στρογγύλη αρχαιολογικό χώρο. Ο αιγύπτιος υπουργός ανέφερε ότι «Κάθε χώρα έχει τα δικά της συμφέροντα και δεν μας ενδιαφέρει αν τρίτες χώρες ενοχληθούν, ενώ η συνεργασία Αιγύπτου-Ελλάδας ενισχύεται σταδιακά». 
Η δήλωση αυτή έδειξε ότι η Αίγυπτος υποστηρίζει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα που σημαίνει ότι αναγνωρίζει δικαίωμα ΑΟΖ στη Στρογγύλη. Έτσι, έμμεσα, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο και πάνω απ’ όλα ότι η Αίγυπτος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με τη Τουρκία. Επομένως, χρειάζεται να αρχίσουν σοβαρές διαπραγματεύσεις της Ελλάδας με την Κύπρο και την Αίγυπτο για την οριοθέτηση ΑΟΖ, χωρίς να ξεχνάμε ότι πριν την οριοθέτηση πρέπει πρώτα η Ελλάδα να ανακηρύξει ΑΟΖ.
Προξενεί εντύπωση ότι ένα σημαντικό γεγονός που συνέβη τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013, πέρασε απαρατήρητο. Εκείνη την ημέρα έγινε ο 55^ος  γύρος συνομιλιών από το 2002 που αφορούν τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Τουρκία και ήταν μια ιστορική συνάντηση διότι για πρώτη φορά ο Πρέσβης Αποστολίδης, που είναι επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στα θέματα αυτά, ανέφερε το θέμα της ΑΟΖ στον Τούρκο ομόλογό του. Από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν τόλμησαν ποτέ να αναφέρουν την ΑΟΖ στις συνομιλίες με τους Τούρκους. Όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου (ΓΑΠ) έγινε Πρωθυπουργός είχε δώσει εντολή στον Πρέσβη Αποστολίδη να μην αναφέρει την ΑΟΖ στις συζητήσεις του με την τουρκική πλευρά!
Κάτι αλλάζει τώρα και πρέπει να γίνουν γρήγορα βήματα. Ο Αντώνης Σαμαράς από τότε που έγινε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έγινε φανατικός οπαδός της ΑΟΖ αλλά ακόμα αναμένεται η ανακήρυξη της ΑΟΖ που υποσχέθηκε στον ελληνικό λαό.

Πηγη:http://mignatiou.com/

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:

Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ  ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕ ΕΠΙΣΤHΜΟΝΙΚΑ  ΑΡΤΙΟ ΤΡΟΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΟΛΑΦΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΥΣ ΔΗΘΕΝ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΩΣ ΕΙΔΙΚΟΙ ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΟΗΤΟΙ.  ΣΑΣ ΤΑ ΕΧΩ ΠΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΧΩ ΓΡΑΨΕΙ ΝΩΡΙΣ. ΟΠΩΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΔΕΝ ΠΗΡΑ. Η ΑΟΖ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΓΡΑΦΙΚΟΙ ΜΕ ΑΥΤΗΝ.

 ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΕΓΚΑΙΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΟΖ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΑΣΧΕΤΟΙ ΚΑΙ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ.

Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΟΥ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΝΑΛΥΩ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΠΟΛΕΜΙΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΜΑΧΟΥΣ.

Α ΜΕΡΟΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΟΝ FLASH TV ...

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΟΖ 2-12-2011

το αρθρο μου για την αμεση ανακηρυξη της ελληνικης αοζ - βαγγελης ...

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΘΡΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ ΣΤΙΣ 2/12/2011

  
ΑΜΕΣΗ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΚΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΟΖ ΤΩΡΑ

Παρακολουθώντας την  τοποθέτηση του υφυπουργού Ενέργειας κ. Μανιάτη για το θέμα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στον Σκαϊ και στην εκπομπή Νέοι Φάκελοι αναρωτήθηκα, αν δεν γνωρίζει την αξία και την νομική οριοθέτηση της έννοιας της  ΑΟΖ  ή απλώς παριστάνει πως δεν γνωρίζει και διαστρέφει έτσι την πραγματικότητα. Υποστηρίχθηκε λοιπόν απαραδέκτως στην εκπομπή Νέοι Φάκελοι, ότι η ανακήρυξη της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελλάδας δεν πρέπει, να μας απασχολεί σε σχέση με την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου, γιατί αυτός βρίσκεται στην υφαλοκρηπίδα και μόνο με την οριοθέτηση της θα μπορούσαμε, να προχωρήσουμε σε εξορύξεις. Επίσης τονίστηκε από τον κ Μανιάτη, ότι η ΑΟΖ θα μας ενδιέφερε, εάν θέλαμε, να ρυθμίσουμε θέματα προστασίας του θαλασσίου περιβάλλοντος, χωροθέτησης αιολικών θαλάσσιων πάρκων και ρύθμιση των δικαιωμάτων αλιείας. Αυτό όμως  αποδεικνύει πλήρη άγνοια του δικαίου της θάλασσας, εάν δεν αποτελεί σκόπιμη διαστρέβλωση της αλήθειας.

    Το δίκαιο της θάλασσας προβλέπει ρητά στο άρθρο 56{1}α της Σύμβασης ΔΘ, ότι στην ΑΟΖ το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα για την εξερεύνηση εκμετάλλευση και διαχείριση των μη ζώντων πόρων των υπερκειμένων υδάτων , του βυθού και του υπεδάφους ξεκάθαρα. Η έννοια των μη ζώντων πόρων είναι αυτονόητη και αφορά τα μεταλλεύματα και τον ορυκτό πλούτο, που κατά κανόνα βρίσκονται στο βυθό και το υπέδαφος του. Για αυτό το περιεχόμενο των δικαιωμάτων του παράκτιου κράτους επι των μη ζώντων πόρων της ΑΟΖ ταυτίζεται με το περιεχόμενο των δικαιωμάτων, που ασκεί στην υφαλοκρηπίδα.  Άλλωστε με βάση το άρθρο 56(3) Συμβασης ΔΘ το παράκτιο κράτος ασκεί στην ΑΟΖ κυριαρχικά δικαιώματα στον βυθό και το υπέδαφος, όπως αυτά ισχύουν στην υφαλοκρηπίδα. Η υφαλοκρηπίδα είναι πλέον ξεπερασμένη έννοια λόγω της ΑΟΖ και 137 κράτη έχουν ήδη ανακηρύξει την ΑΟΖ τους.   

     Οι φοβίες απέναντι στην Τουρκία κάνουν την ελληνική γραφειοκρατία, να εφευρίσκει διάφορες δικαιολογίες, για να μην προχωρήσει στην αναγκαία ανακήρυξη της. Τα δικαιώματα αυτά μπορούν, να φτάσουν και στα 200 ναυτικά μίλια, όταν υπάρχει το γεωγραφικό περιθώριο τέτοιας οριοθέτησης. Είναι δε πολύ σημαντικό πως το άρθρο 121 (2) της Σύμβασης  ΔΘ προβλέπει ρητά, ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα με την εξαίρεση βράχων, που δεν μπορούν, να συντηρήσουν αυτόνομα ανθρώπινη διαβίωση ή  οικονομική  ζωή, καταρρίπτοντας τις θέσεις της Τουρκίας, πως τα νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, γιατί βρίσκονται δήθεν πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας.       

   Η έννοια των βράχων αναφέρεται σε  μικρές βραχονησίδες και όχι βέβαια σε μεγάλης έκτασης  νησιά έστω και αν αυτά είναι ακατοίκητα. Επίσης η Σύμβαση ΔΘ σε άλλα άρθρα της προβλέπει τα δικαιώματα του παράκτιου κράτους επι των ζώντων πόρων και τις δυνατότητες και υποχρεώσεις  του για προστασία του περιβάλλοντος, την εκμετάλλευση των θαλασσίων ρευμάτων, την δημιουργία τεχνητών εγκαταστάσεων π.χ αιολικών  πάρκων και βεβαίως την  αλιευτική εκμετάλλευση. Άρα η υποβάθμιση της έννοιας της ΑΟΖ αποτελεί απαράδεκτο γεγονός από πλευράς του υφυπουργού Ενέργειας και αν δεν οφείλεται σε ανεπίτρεπτη άγνοια, τότε εντάσσεται σε σκοπιμότητες.

   Ειδικά στις μέρες μας γίνεται μια περίεργη τουλάχιστον προσπάθεια, να υποβιβαστεί το θέμα της ΑΟΖ ως ζήτημα μόδας, για να μην ενοχληθεί η Τουρκία στις προκλητικές της αξιώσεις. Προσωπική μου θέση είναι, ότι η  Ελλάδα οφείλει άμεσα, να ανακηρύξει  την ελληνική ΑΟΖ, χωρίς να υποκύπτει στις εμμονικές φοβίες της απέναντι στην Τουρκία και να αξιοποιήσει αυτό το σύγχρονο εργαλείο του δικαίου της θάλασσας χωρίς χρονοτριβή, αφού αυτή καλύπτει τα συμφέροντα μας καλύτερα από την υφαλοκρηπίδα και τα διευρύνει .Όλα τα άλλα αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις και εντάσσονται στην σκόπιμη παραποίηση της αλήθειας και όσων ισχύουν από το διεθνές δίκαιο. Μετά την ανακήρυξη της μπορεί, να προχωρήσει αμέσως σε διαπραγματεύσεις με τις γειτονικές της χώρες, για τον καθορισμό των ορίων της.

    Παράδειγμα επιτυχημένης οριοθέτησης υπήρξε η μονογραφημένη συμφωνία με την Αλβανία το 2009 επι υπουργίας Ντόρας Μπακογιάννη, την οποία άφησε ανεξήγητα αναξιοποίητη η κυβέρνηση Παπανδρέου και επέτρεψε στην Τουρκία, να την υπονομεύσει με δόλιες μεθοδεύσεις και να μην προχωρήσει η τελική έγκριση της από την αλβανική βουλή, μετά την προσφυγή κατά της συμφωνίας ενώπιον του συνταγματικού δικαστηρίου της Αλβανίας από το αντιπολιτευόμενο σοσιαλιστικό κόμμα της χώρας αυτής και τον ηγέτη του Εντι Ράμα. Τι έπραξε άραγε, για να συνετίσει τον ηγέτη του αδελφού προς το ΠΑΣΟΚ κόμματος και μέλους της σοσιαλιστικής διεθνούς ο Γ Παπανδρέου; Απολύτως τίποτα δυστυχώς.

   Το μόνο σίγουρο είναι, ότι όταν δεν εκπέμπεις αποφασιστικότητα προς τον αντίπαλο και δεν είσαι έτοιμος, να θέσεις όρια, τότε αυτός αποθρασύνεται και ζητά συνεχώς περισσότερα. Οι καιροί απαιτούν πλέον αποφασιστικές ηγεσίες, που δεν θα διακατέχονται από φοβίες και θα αξιοποιήσουν στο έπακρο όλα τα νέα εργαλεία του διεθνούς δικαίου, χωρίς να μένουν προσκολλημένες σε ξεπερασμένες θεωρίες και προσεγγίσεις της εξωτερικής μας πολιτικής της δεκαετίας του 1970.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

ΑΜΥΝΤΑΙΟ

ΦΛΩΡΙΝΑΣ

Πρόσθετο σχόλιο μου: 

Αυτά τα γράφω, για να μην αερολογούν κάποιοι περιδιαβαίνοντες <<περισπούδαστοι>> αναλυτές, που θέλουν να πουν στους <<ιθαγενείς>> ότι δήθεν η Αοζ δεν συμπίπτει στα εξωτερικά της όρια με την υφαλοκρηπίδα και ότι δήθεν τα  δικαιώματα στο υπέδαφος μπορούν, να ασκηθούν χωρίς ανακήρυξη της. Απαιτείται πρώτα ανακήρυξη της Αοζ αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτήν την έννοια. Επίσης μπορούμε, να αντλήσουμε πετρέλαιο και αέριο είτε μόνο  με την υφαλοκρηπίδα, αλλά βέβαια και με την πιο σύγχρονη έννοια της ΑΟΖ που καλύπτει και βυθό και υπερκείμενα ύδατα . Άντε γιατι  στην χώρα μας ο κάθε άσχετος μιλά για νομικά θέματα σε διάφορες εκδηλώσεις χωρίς να γνωρίζει το διεθνές δίκαιο καθόλου, αλλά δηλώνει ειδήμων κιόλας. Αρκετά με την ατυχή παρουσίαση του θέματος απο κάποιους αναλυτές, που δεν είναι νομικοί, όπου με ύφος χιλίων καρδιναλίων ακούγονται απίστευτες αρλούμπες με περισπούδαστο αλαζονικό ύφος. Θα πρέπει να προσέξουν όλοι οι επίσημοι φορείς σε ποιους ημιμαθείς αναθέτουν την διαχείριση σοβαρότατων θεμάτων. Απο την άλλη βέβαια ψεύδονται ασύστολα και οι πολέμιοι της ΑΟΖ, οι οποίοι φοβούνται να θέσουν θέμα ανακήρυξης της ΑΟΖ, όταν υποστηρίζουν ανοήτως, ότι η ΑΟΖ είναι δήθεν μόνο για την αλιεία και δεν αφορά τον ορυκτό μας πλούτο και την εκμετάλλευση του, για να μην ταράξουν την Αγκυρα και τις κουτοπόνηρες διεκδικήσεις της. Την απάντηση σε αυτό τους την δίνει το ζωντανό παράδειγμα της Κύπρου μας, η οποία βάση της ΑΟΖ εκμεταλλεύεται τον ορυκτό υποθαλάσσιο πλούτο της. Συμπερασματικά μακριά και απο τους ημιμαθείς πολέμιους της ΑΟΖ και απο τους ημιμαθείς υποστηρικτές της, που μόνο ζημία κάνουν στο θέμα με την ελλιπή ενημέρωση που παρέχουν. Τον ορυκτό υποθαλάσσιο πλούτο μας μπορούμε, να τον αξιοποιήσουμε και με τις 2 έννοιες. Την ΑΟΖ όμως επιμένω να ζητώ βεβαίως να την ανακηρύξουμε άμεσα, γιατί θα στριμώξουμε την Τουρκία διαπραγματευτικά ακόμη περισσότερο επειδή βάζουμε μία νέα διεκδίκηση στο τραπέζι και επειδή χτυπάμε έτσι το ουτως η άλλως φαιδρό επιχείρημα της, οτι τα ελληνικά νησιά δεν διαθέτουν υφαλοκρηπίδα, γιατί πατούν δήθεν στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας, όπως και γιατί θα δημιουργήσουμε έναν μεγάλο ενιαίο θαλάσσιο χώρο ελληνικό στην περιοχή μας. Τον ορυκτό πλούτο του βυθού και υπεδάφους μπορούμε, να τον εκμεταλλευτούμε είτε με την υφαλοκρηπίδα, είτε με την ΑΟΖ. Τα δικαιώματα μας στο βυθό και υπέδαφος με την υφαλοκρηπίδα  υπάρχουν εξ υπαρχής και αυτοδικαίως και δεν προαπαιτείται ανακήρυξη όπως στην ΑΟΖ.  AB INITIO KAI IPSO FACTO όπως λέμε οι νομικοί.

Παραθέτω και απόσπασμα απο το κείμενο

(Γιατί το «κλειδί» είναι η υφαλοκρηπίδα) απο το http://www.inprecor.gr

:

<<Τέλος, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η μη ανακήρυξη ΑΟΖ από πλευράς Ελλάδας δεν περιορίζει ούτε στο ελάχιστον τα πλήρη κυριαρχικά δικαιώματά της στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος), τα οποία κατοχυρώνονται πλήρως από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Με δεδομένο ότι η ΑΟΖ αποτελεί, σε περίπτωση που το παράκτιο κράτος το επιθυμεί (βλ. προϋπόθεση ανακήρυξής της), την ενδεχόμενη επέκταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του και στην υπερκείμενη του βυθού κολλώνα νερού, με στόχο τον πλήρη έλεγχο κυρίως της αλιείας, αλλά και της παραγωγής ενέργειας (βλ. άρθρο 56 της Σύμβασης του 1982), τα κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας υφίστανται για το παράκτιο κράτος εξ υπαρχής (ab initio) και αυτοδίκαια (ipso facto) ανεξάρτητα από την όποια ρητή διακήρυξη (βλ. άρθρο 77 της Σύμβασης του 1982) [20], ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να επεκταθούν και πέραν του ορίου των 200 ναυτικών μιλίων της ΑΟΖ. Με απλά λόγια, όλα τα παράκτια κράτη διαθέτουν υφαλοκρηπίδα τόσο για τα ηπειρωτικά τους εδάφη όσο και για τα νησιωτικά, ενώ ΑΟΖ διαθέτουν μόνον εκείνα που το επιθυμούν. Άλλωστε, όπως σαφέστατα διαπίστωσε το Διεθνές Δικαστήριο το 1985 στην υπόθεση οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας Λιβύης – Μάλτας, «…τα δικαιώματα στον υποθαλάσσιο χώρο (βυθό και υπέδαφος) της ΑΟΖ ορίζονται σε πλήρη αναφορά με το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας». Και πιο ξεκάθαρα ακόμη, όπως το ίδιο πάντα Δικαστήριο υπογραμμίζει συμπληρωματικά «…αν και είναι δυνατή η ύπαρξη υφαλοκρηπίδας χωρίς ΑΟΖ δεν είναι δυνατό να υπάρξει ΑΟΖ χωρίς αντίστοιχη υφαλοκρηπίδα».

Συμπερασματικά, η Ελλάδα, ανεξάρτητα από την ανακήρυξη ΑΟΖ, η υιοθέτηση της οποίας ασφαλώς και θα ήταν υπέρ της στην περίπτωση επίτευξης σχετικών διακρατικών συμφωνιών ιδιάιτερα στην περιοχή της νότιο-ανατολικής Μεσογείου, αναφορικά με την κατοχύρωση των πλήρων κυριαρχικών δικαιωμάτων της στον υποθαλάσσιο χώρο, με στόχο την εξερεύνηση και εκμετάλλευση των εκεί ευρισκόμενων φυσικών πόρων, καλύπτεται απόλυτα από το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας. Έτσι, η μη ανακήρυξη ΑΟΖ δεν θα πρέπει να αποτελεί σήμερα εθνικό συγχωροχάρτι για τη μη διεκδίκηση και κατοχύρωση των αδιαμφισβήτητων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, παραπέμποντας σε καθόλα περίεργες πολιτικές και περαιτέρω αναβολής δραστικής επίλυσης των όποιων σχετικών προβλημάτων.>>



ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ: ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΘ ΤΟΥ 1982 ΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΙΛΩ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ.

EXCLUSIVE ECONOMIC ZONE
Article 55
Specific legal regime of the exclusive economic zone
The exclusive economic zone is an area beyond and adjacent to the
territorial sea, subject to the specific legal regime established in this Part,
under which the rights and jurisdiction of the coastal State and the rights and
freedoms of other States are governed by the relevant provisions of this
Convention.
Article 56
Rights, jurisdiction and duties of the coastal State in the exclusive
economic zone
1. In the exclusive economic zone, the coastal State has:
(a) sovereign rights for the purpose of exploring and exploiting,
conserving and managing the natural resources, whether living
or non-living, of the waters superjacent to the seabed and of the
seabed and its subsoil, and with regard to other activities for the
economic exploitation and exploration of the zone, such as the
production of energy from the water, currents and winds;
(b) jurisdiction as provided for in the relevant provisions of this
Convention with regard to:
(i) the establishment and use of artificial islands, installations
and structures;
44
(ii) marine scientific research;
(iii) the protection and preservation of the marine
environment;
(c) other rights and duties provided for in this Convention.
2. In exercising its rights and performing its duties under this
Convention in the exclusive economic zone, the coastal State shall have due
regard to the rights and duties of other States and shall act in a manner
compatible with the provisions of this Convention.
3. The rights set out in this article with respect to the seabed and
subsoil shall be exercised in accordance with Part VI.
Article 57
Breadth of the exclusive economic zone
The exclusive economic zone shall not extend beyond 200 nautical miles
from the baselines from which the breadth of the territorial sea is measured.