ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΓΗΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.

 Αν η Τουρκια σε τυχον συνυποσχετικο για παραπομπη της οριοθετησης υφαλοκρηπιδας και ΑΟΖ μαζι μας δεν αποδεχθει ως κανονα επιλυσης της διαφορας το Δικαιο της Θαλασσας δεν εχει κανενα νοημα οποιαδηποτε παραπομπη στην Χαγη. Στο συνυποσχετικο θα πρεπει να οριστει σαφως ποια θεματα παραπεμπονται και τετοια δεν μπορει να ειναι ζητηματα κυριαρχιας οπως τα 12 ν.μ. στην θαλασσα ή το καθεστως νησιων. Επισης πρεπει τα μερη να καθορισουν ποιο δικαιο θα εφαρμοστει. Για αυτο μονο αν η Τουρκια αναγνωρισει ως δικαιο επιλυσης της διαφορας το ΔΘ θα εχει νοημα μια παραπομπη. Αλλως θα προκειται για καταστροφικη επιλογη. Τελος πριν απο οποιαδηποτε παραπομπη πρεπει να κλεισουμε τους κολπους της χωρας με ευθειες γραμμες βασεις ωστε αυτες να αποτελουν την αφετηρια υπολογισμου υφαλοκρηπιδας και ΑΟΖ. Και επειδη ακουγονται διαφορα για την νομολογια του ΔΔΧ στηριζοντας καποιοι την επιχειρηματολογια τους σε αποφασεις προ του 1992 να τονισω πως οι αποφασεις απο τοτε που πρεπει να αποτελουν οδηγο μας ειναι κυριως αυτη της διαφορας Γροιλανδιας και Γιαν Μαγιεν νησων της Νορβηγιας που αναγνωρισε πληρη επηρεια στα απομακρυσμενα αυτα νησια οπως και δευτερευοντως η διαιτητικη αποφαση για τις γαλλικες νησους Σεν Πιερ και Μικελον κοντα στην ακτογραμμη του Καναδα. Ολα τα αλλα που ακουγονται ειναι εκ του πονηρου και ενισχυτικα των παρανομων τουρκικων αξιωσεων.