Εθνική Συννενόηση για διαπραγμάτευση με τους δανειστές
Του Ηλία Καραβόλια,Η χώρα θα μπεί σύντομα, αν δεν αλλάξει ρότα, μάλλον σε παρόμοια περιπέτεια σαν και αυτή που μπήκαμε μετά την προσφυγή μας στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ/ΔΝΤ. Οι αγορές δεν θα μας δανείσουν επειδή θα έχουμε τακτοποιήσει δήθεν το ταμείο μας (το οποίο όλοι ξέρουν ότι το φτιάξαμε με το τεχνητό πλεόνασμα) .Ούτε φυσικά οι εταίροι- δανειστές θα μας κουρέψουν χρέος. Το αντίθετο:προσπαθούν να μας ξαναδανείσουν ώστε να σιγουρέψουν το σκοπό τους:να πληρωθούν κανονικά. Οι ιδιώτες επενδυτές πάντως ξέρουν καλά ότι για να μας δανείσουν χωρίς να κινδυνεύουν, πρέπει να αυξήσουμε το ΑΕΠ,τις εξαγωγές,την παραγωγή μας, το διάθεσιμο εισόδημα μας. Ξέρουν ότι δεν μπορούν μια ζωή να πληρώνονται τα ομόλογα απο λεφτά που μαζεύει το Δημόσιο με φόρους ή απο λεφτά που θα μας δανείζουν η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Είναι εντελώς λάθος να πιστεύουμε ότι θα μας εμπιστευθούν αγοραστές ομολόγων και παραγωγικά επενδυτικά κεφάλαια, επειδή το Κράτος συμμάζεψε τα οικονομικά του με ανορθόδοξο τρόπο: βάζοντας χαράτσια και σε νόμιμες (εκτός απο παράνομες περιουσίες) οδηγώντας 1 εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία,μειώνοντας τον μισθό έντιμων λειτουργών παράλληλα με τις περικοπές και απολύσεις στους ανέντιμους και ανίκανους, δημιουργώντας λουκέτα στο εμπόριο και απαξιώνοντας ανθρώπους σε νοσοκομεία και σχολεία (και όχι απο το σπάταλο μέρος του κομματικού κράτους) .
Οι ξένοι επενδυτές, και οι έλληνες κεφαλαιούχοι, θέλουν να σταματήσει η σπατάλη στο Δημόσιο( δηλαδή να κλείσουν οι δεκάδες ΔΕΚΟ με τα ελλείμματα), να μειωθεί η φορολογία σε εισοδήματα και ακίνητα (γιατί ξέρουν καλά ότι φόρος που μπαίνει,όπως τα χαράτσια, δύσκολα…βγαίνει) και φυσικά να υπάρχουν, εκτός απο άνεργοι για να δουλέψουν, και καταναλωτές με στοιχειώδη αγοραστική δύναμη και θέληση για συνεχή αποδοτικότητα στην εργασία τους(όχι να δουλεύουν απλά για να …ξεχρεώσουν τράπεζες, εφορία)
Ξεκινώ με αυτές τις επισημάνσεις διότι οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και οι ταμπέλες στις προτάσεις και στις πράξεις των πολιτικών, που διαβάζω αυτές τις μέρες, είναι ότι χειρότερο για την κοινωνία. Ζούμε καταστάσεις οριακές στην ελληνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.Οι μικροκομματικές επιδιώξεις είναι πλέον ανεπίτρεπτες. Το μεγάλο μέρος του πληθυσμού -ακόμα και αυτοί που είχαν κομπόδεμα στην άκρη-βλέπει ραγδαία συρρίκνωση εισοδημάτων και ραγδαία αύξηση υποχρεώσεων. Δεν είναι λοιπόν »λαϊκισμός» το λέμε ότι δεν ενδιαφέρεται η πλειοψηφία της κοινωνίας για το αν έχουμε βιώσιμο η τεχνητό πλεόνασμα, όταν κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, στα σπίτια και στις δουλειές τους, οι Έλληνες βλέπουν το έλλειμμα τους να αυξάνει τα χρέη τους.
Και πλέον, δεν έχουν μόνο έλλειμμα και χρέη αυτοί που υπερδανείστηκαν και επιδοτήθηκαν παρονόμως και αγόραζαν σπίτια και αυτοκίνητα με ποσά δυσανάλογα των οικονομικών τους δυνατοτήτων. Σε μόνιμο έλλειμμα και σε διογκούμενο συνεχές χρέος μπήκαν πλέον δεκάδες χιλιάδες νοικοκυραίοι. Δεκάδες χιλιάδες συντηρητικοί και παραγωγικοί άνθρωποι που ίδρωσαν για να αποκτήσουν ένα σπίτι, μια επιχείρηση, ένα κομπόδεμα για τα παιδιά τους. Φορολογώντας ασύστολα τους πάντες και τα πάντα( δηλαδή εκτός απο τους έχοντες περιουσία με αδήλωτες πηγές, και τους έχοντες περιουσία απο νόμιμο ιδρώτα, σαφέστατα και δημιουργείς στα δημόσια ταμεία πλεόνασμα! (ειδικά αν ενσωματώσεις σε αυτό και διάφορα άλλα τερτίπια μακροοικονομικής λογιστικής).
Δεν απαξιώνω την δίκαιη επιμονή της κυβέρνησης για δημιουργία πλεονάσματος.
Η ερώτηση μου είναι όμως η εξής: πώς ακριβώς θα ανοίξουν δουλειές και θα απασχοληθεί άνεργος κόσμος, όταν δείξουμε στους δανειστές μας έχουμε πλέον έσοδα μεγαλύτερα των εξόδων μας ; Με την λογική ότι οι τράπεζες θα βγούν στην διεθνή διατραπεζική αγορά και θα δανειστούν χρήμα να το ρίξουν στην οικονομία; Ξέρουμε καλά ότι δανειστήκαμε για αυτές,εμείς οι πολίτες, 110 δις για να ανακεφαλαιοποιηθούν.Είμαστε ουσιαστικά μέτοχοι των τραπεζών, αλλά δυστυχώς τα δάνεια των πολιτών-μετόχων τους, δεν διακανονίζονται! Οι υγιείς επιχειρήσεις δεν δανείζονται (μονο οι γνωστοί εκδότες, καναλάρχες, εργολάβοι.) Πώς λοιπόν να πειστεί ο Έλληνας ότι θα πέσει χρήμα στην αγορά ώστε να συνεχίσει να αιμοραγεί για το καλό όλων που ….κάποτε θα προκύψει ;
Το να μοιραστεί το 70% του πλεονάσματος (τεχνητού ή μή) σε κοινωνικές ομάδες που αδικήθηκαν εδώ και τρία χρόνια, ακούγεται κατ αρχήν σαν μια θετική εξέλιξη, άσχετα αν αυτό δεν μας το επιτρέπουν οι μνημονιακές μας υποχρεώσεις με την τρόικα (για να μην ξεχνιόμαστε…)Που σημαίνει ότι αν κλείσουμε με 3 δις πλεόνασμα το 2013, τότε 2,1 δις θα μοιραστούν σε χαμηλόμισθους, ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, απολυμένους ! Ίδωμεν, εκτός και αν έχει ανοίξει επίσημα η προεκλογική περίοδος…
Αλλά όλους μας απασχολεί όμως όχι μόνο η πραγματικότητα αλλά και οι προτάσεις διεξόδου απο αυτήν και κυρίως το πότε θα δούμε φως στο τούνελ.Αυτό που συνέβη στον τόπο εδώ και 4 χρόνια, για όσους γνωρίζουν Μακροικονομικά, θα έχει μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες. Τι εννοώ: καταστράφηκε το 25% του ελληνικού ΑΕΠ και το 10% δεν θα επανέλθει πριν απο 18-20 χρόνια, όπως επισημαίνουν εγχώρια και ξένα επιστημονικά ινστιτούτα. Αυτό είναι μια πραγματικότητα η οποία με οικονομετρικές μακροοικονομικές προβλέψεις, είναι αδιαμφισβήτητη. Όσοι την αμφισβητούν, απλά δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει σε μια οικονομία καταστροφή παραγωγικού κεφαλαίου,απαξίωση πλούτου, περιουσίας, εργασίας, σε καιρό λιτότητας, ύφεσης, φοροεπιδρομής.
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι αμετανόητα προσκολλημένοι στον κοινωνικό και οικονομικό αυτοματισμό.Που πιστεύουν ότι η οικονομία έπρεπε να υποστεί αυτό το σοκ της ανεργίας, της εισοδηματικής, έμπορικής, καταναλωτικής, επενδυτικής καθίζησης ώστε η χώρα να νοικοκυρευτεί(λογικότατο αυτό) και να ανακάμψει…κάποτε!
Νομίζω ότι όσο επικίνδυνο είναι να ακούμε υποσχέσεις για τσαμπουκά στους δανειστές, για »λεφτά που υπάρχουν», για επαναπρόσληψη απολυμένων στο Δημόσιο, τόσο επικίνδυνο και μάλιστα εντελώς καταστροφικό είναι να θεωρούμε ως αναγκαία και μοναδική θεραπεία αυτό που συμβαίνει: τις μόνιμες φορολογίες, τις οριζόντιες περικοπές (και σε χαμηλόμισθούς και σε αργόμισθους διορισμένους) τις συνεχείς απολύσεις ικανών και χρήσιμων στο Δημόσιο (με ανεργία σήμερα 28%!) την συνεχή εκκαθάριση της αγοράς που πλεόν »ξερνάει» και τις υγιείς επιχείρησεις. Διότι δεν κλείνουν μόνο οι χρεωμένες και επιδοτούμενες παρασιτικές επιχειρήσεις : κλείνουν και οι υγιείς….
Και φυσικά η μόνιμη ερώτηση όλων που υπερασπίζονται την αναγκαία λιτότητα είναι η εξής : και αν δεν δεχθούν οι δανειστές να μας ξεσφίξουν την θηλειά και να μην μας επιτρέψουν μια προσωρινή παύση πληρωμών των τόκων που χρωστάμε, που θα βρούμε τα λεφτά ; Απάντηση: Για ποιά λεφτά μιλάμε αφού λέμε ότι τώρα »φτιάξαμε» πλεόνασμα και θα μπούμε σε φάση… αύξησης του ΑΕΠ; Γιατί άραγε να θέλουν να μας ξαναδανείσουν; Και γιατί δεν μας δάνεισαν επί 4 χρόνια μόνο για το έλλειμμα που εμείς και μόνο εμείς τεχνητά διογκώσαμε το 2009, και μας δάνεισαν ( δεν μας χάρισαν!) το μεγαλύτερο ποσό στην ανθρώπινη ιστορια; Πότε τους ζητήσαμε ένα ορθολογικό πλάνο δανεισμού μόνο για το έλλειμμα τους, για να πάρουμε απάντηση; Πότε τους απαιτήσαμε το αυτονόητο,δηλαδή να μην μας μειώνουν το ΑΕΠ, τον παρονομαστή του κλάσματος, ώστε να μειώσουμε και εμείς τον αριθμητή (χρέος) με περικοπές δαπανών και μειωση ελλείμματος ; Σήμερα, το χρέος μας είναι μεγαλύτερο απ οτι το 2009. Αλλά εμείς, με τεράστιο κοινωνικό τίμημα, μειώσαμε το έλλειμμα παραπάνω απο το μισό που είχαμε!
Το δε »ψευτο-κούρεμα» του περυσινου PSI έγινε σε όλο τον κόσμο κατανοητό ότι ήταν πράξη που εξυπηρέτησε συγκεκριμένα συμφέροντα και λιγότερο την Ελλάδα .Μνημόνιο το 2010, »μεσοπρόθεσμο’ το 2011, »αναθεωρημένο πρόγραμμα’ το 2012:μια συνεχής παραδοχή του αποτυχημένου σχεδιασμού και φυσικά της ανικανότητας των κυβερνήσεων.Όχι να τα εφαρμόσουν σωστά( σημ: διοτι πολλοί ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι για να απαλλαγούμε απο τα Μνημόνια, έπρεπε λέει να τα εφαρμόσουμε!), αλλά να περιγράψουν την ακριβή εικόνα της χώρας και τις αντοχές της. Να σχεδιάσουν βιώσιμη νοικοκύρευση, βιώσιμη δημοσιονομική προσαρμογή, όχι καταστροφική λιτότητα και διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας,απαξίωση της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας. Πολλοί, πχ, λένε ότι οι κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτα με τις αποκρατικοποιήσεις. Συμφωνώ απόλυτα .
Αλλά έχω μια ερώτηση: γιατί όταν η δημόσια προς πώληση περιουσία κόστιζε 50 δις δεν εμφανίστηκαν οι ξένοι μνηστήρες ,φίλοι των δανειστών, να την πάρουν και σήμερα που κοστίζει 15 δις θέλουν να την αγοράσουν και μάλιστα μέσω Λουξεμβούργου και δικών τους εκτιμητών;
Ας λογικευτούμε όλοι σε αυτόν τον τόπο και ας κατανοήσουμε ότι πρέπει να συννενοηθούν τα δύο μεγάλα κόμματα στο αυτονόητο, που τέσσερα χρόνια μετά, επιτέλους πρέπει να το απαιτήσουμε απο τους δανειστές μας: για να τους ξεπληρώσουμε το χρέος,για να γίνει βιώσιμο και να το εξυπηρετούμε, πρέπει πρέπει πρώτα να γίνει βιώσιμη η χώρα, η οικονομία και οι πολίτες της .
Αυτό, δεν ισχύει μόνο για την δική μας τραγική κατάσταση. Ισχύει για τον Νότο της Ευρωζώνης. Γι αυτό η Ελλάδα, με αφορμή την προεδρία της ΕΕ το 2014, πρέπει να ζητήσει αυτό που θα κρατήσει τόσο την Ευρώπη ζωντανή,όσο και εμάς εντός της Ευρωπαικής οικογένειας: μια Πανευρωπαική Διάσκεψη για το χρέος. Και εμείς, συντεταγμένα, με εθνική συννενόηση και με απαγκίστρωση απο μικροκομματικές σκοπιμότητες, να παραθέσουμε εναλλακτικές κλιμακωτής διαπραγμάτευσης προτάσεις( αμοιβαιοποίηση χρέους, ειδικά ευρωομόλογα, μερική διαγραφή, προσωρινός μηδενισμός τόκων) τις οποίες να φροντίσουμε να υποστηρίξουν και οι υπόλοιποι ασθενείς της Μεσογείου. Γιατί χωρίς να προκαλέσουμε συζήτηση για τον καρκίνο μας( με τους δανειστές-γιατρούς μας) ώστε να μας αλλάξουν την χημειοθεραπεία,δυστυχώς η μετάσταση θα είναι σύντομη και μόνιμη. Αν δεν είναι ήδη πολύ αργά…
ΠΗΓΗ: http://www.athenspress.gr/
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΡΑΒΟΛΙΑ.
