Το
χρέος «δεν πρόκειται να τεθεί σε τροχιά μείωσης και να γίνει βιώσιμο
έως το 2020 ή το 2022 αποκλειστικά με εθνικές προσπάθειες αποταμίευσης,
χωρίς οποιαδήποτε αναδιάρθρωση ή αναδιάταξή του» τόνισε ο συντονιστής
του Γραφείου Προϋπολογισμού Π.Λιαργκόβας παρουσιάζοντας την έκθεση του
Γραφείου στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.
Σε ότι αφορά την επιστροφή στις αγορές το 2014 οι συντάκτες της έκθεσης υποστηρίζουν ότι «αποτελεί ψευδαίσθηση».
Η βιωσιμότητα του χρέους δεν έχει διευθετηθεί οριστικά, παραδέχθηκε ο
αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρ.Σταϊκούρας, δίνοντας ωστόσο
στοιχεία για την αριθμητική και τη δυναμική του χρέους, για το οποίο
«αρκετές φορές ακούγονται υπερβολές και υποστηρίζονται ανακρίβειες».
Η αυξητική δυναμική του χρέους φρέναρε και η σύνθεση και η δομή του
βελτιώθηκαν, είπε ο κ. Σταϊκούρας, ενώ ανέλυσε τα σχέδια της κυβέρνησης
για την ενίσχυση των ταμειακών διαθεσίμων του Δημοσίου.
«Σε αυτή την κατεύθυνση, εξουσιοδοτήσαμε τον ΟΔΔΗΧ, να έχει τη
δυνατότητα σύναψης πράξεων πώλησης τίτλων διαχείρισης του Ελληνικού
Δημοσίου με συμφωνία επαναγοράς (repos) με αντισυμβαλλόμενους φορείς της
Γενικής Κυβέρνησης» είπε.
Ο κ. Σταϊκούρας σχολιάζοντας την έκθεση του Γραφείου, η οποία
αντιμετωπίζει θετικά το ενδεχόμενο «αμοιβαιοποίησης» του δημοσίου χρέους
ή της ανάληψης του κόστους ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τον
Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), σημείωσε ότι:
«Ο στόχος της αμοιβαιοποίησης του δημοσίου χρέους, πράγματι, συζητείται
εκτεταμένα στα ευρωπαϊκά όργανα, αλλά η επίτευξή του παραμένει πολιτικά
δύσκολη ελλείψει του απαραίτητου θεσμικού υποβάθρου».
«Το κούρεμα η μόνη αξιόπιστη λύση»
Σύμφωνα με την Έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους, όπως την
παρουσίασε στην Επιτροπή της Βουλής ο συντονιστής του, καθηγητής
Παναγιώτης Λιαργκόβας, «το χρέος και ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ, δεν
πρόκειται να τεθεί σε τροχιά μείωσης και να γίνει βιώσιμο έως το 2020 ή
το 2022 αποκλειστικά με εθνικές προσπάθειες αποταμίευσης (δημιουργία
πρωτογενών πλεονασμάτων και ιδιωτικοποιήσεις), χωρίς οποιαδήποτε
αναδιάρθρωση ή αναδιάταξή του».
«Πλεονάσματα διαρκείας επιπέδου 5%, η διεθνής εμπειρία έχει αποδείξει
πως δεν είναι εφικτά» συμπλήρωσε και ο έτερος εκπρόσωπος του Γραφείου
Προϋπολογισμού, Πάνος Καζάκος.
Εξάλλου, αντιμετωπίζοντας το ενδεχόμενο επιστροφής στις αγορές το 2014,
οι συντάκτες της Έκθεσης επισημαίνουν πως «αποτελεί ψευδαίσθηση να
αναμένουμε ότι η χώρα θα επιστρέψει στις αγορές μετά το 2014 για να
καλύψει με λογικούς όρους τις ανάγκες αναχρηματοδότησης του χρέους, μαζί
και με τυχόν έκτακτες ανάγκες [...] Το χρέος θα παραμείνει ως
δαμόκλειος σπάθη πάνω από την ελληνική οικονομία και θα εμποδίζει την
επιστροφή στις αγορές...».
Εκτιμώντας πως τα όποια μέτρα για τη διευκόλυνση εξυπηρέτησης του
δημοσίου χρέους (μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση ή μορατόριουμ αποπληρωμής
κλπ) είναι αναγκαία, αλλά όχι και ικανά να ανακουφίσουν την ελληνική
οικονομία από το βάρος του δημοσίου χρέους, το Γραφείο υποδεικνύει τη
διέξοδο του «κουρέματος του χρέους εντός της Ευρωζώνης», κάτι που,
ωστόσο, αποτελεί «πολιτικά ευαίσθητο ζήτημα» για τα υπόλοιπα κράτη μέλη
της ΕΕ.
«Ένα επιθετικά προβαλλόμενο αίτημα από την ελληνική πλευρά, που θα
αγνοούσε τις ανησυχίες των εταίρων, θα επιβάρυνε τις διακρατικές μας
σχέσεις, με ανυπολόγιστες οικονομικές συνέπειες» σημειώνεται στην
Έκθεση.
«Η έκβαση μίας διαπραγμάτευσης για αναδιάρθρωση του χρέους εξαρτάται και
από την αξιοπιστία της χώρας, η οποία με τη σειρά της μετράται με την
εξέλιξη της δημοσιονομικής μας πολιτικής, των μεταρρυθμίσεων και της
αξιοποίησης των φυσικών πόρων [...] Όσο καθυστερούν οι μεταρρυθμίσεις
και οι άλλες αποφάσεις, η οικονομική κατάσταση θα επιβαρύνεται και οι
διαπραγματευτικές δυνατότητες θα ελαχιστοποιούνται» προστίθεται.
Το «κούρεμα εντός της ΕΕ» είναι εφικτό να δρομολογηθεί μεσοπρόθεσμα
-εκτιμούν οι συντάκτες της Έκθεσης- μέσω της ανάληψης του κόστους
ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών από τον ESM (κάτι που ισοδυναμεί με
ελάφρυνση του ελληνικού χρέους κατά 30 δισ.), ή μία περιορισμένη
χρονικά, κοινή εγγύηση των χρεών που υπερβαίνουν το όριο του Μάαστριχτ
(60% του ΑΕΠ) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Στην παλέτα των αντίστοιχων προτάσεων, εντάσσει η Έκθεση και τις ιδέες
του οικονομολόγου Γιάννη Βαρουφάκη για ανάληψη αντίστοιχων ποσοστών
χρεών από την ΕΚΤ.
Η αναφορά στις ιδέες του Έλληνα οικονομολόγου, προκάλεσε την αντίδραση
του προέδρου της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής, Κώστα Μαρκόπουλου,
ο οποίος δήλωσε πως η συγκεκριμένη αναφορά «του έκανε πολύ κακή
εντύπωση, καθώς ο κ. Βαρουφάκης έχει πει τα πάντα τα δύο τελευταία
χρόνια».
Από την πλευρά του, ο κ. Σταϊκούρας εκτίμησε πως η επιστροφή της Ελλάδας
στις διεθνείς αγορές κεφαλαίου για νέο δανεισμό, εδράζεται σε ένα
πλαίσιο αρχών, όπως η σύνταξη και υλοποίηση ενός εθνικού στρατηγικού
σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση του κράτους και της οικονομίας,
τη διατήρηση της σχέσης αμοιβαιότητας και αλληλεγγύης με τους εταίρους,
τη διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων προκειμένου να επιστρέψουν
επενδυτές στη χώρα, και την περαιτέρω ενίσχυση της αξιοπιστίας της
χώρας.
Μέχρι την έξοδο στις αγορές κεφαλαίου, τα ταμειακά διαθέσιμα του
Δημοσίου πρόκειται να καλυφθούν με repos του ελληνικού Δημοσίου, με
αντισυμβαλλόμενους κάποιους φορείς της γενικής κυβέρνησης. Με αυτόν τον
τρόπο, το Δημόσιο θα μπορέσει να εξασφαλίσει πέραν των 3 δισ. ευρώ
άμεσα, για διαχείριση ρευστότητας, ανέφερε ο αναπληρωτής υπουργός
Οικονομικών.
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΙΣ
25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ
ΓΙΑ ΤΟ PSI ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑ
ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΣΤΙΣ 20/11/2012 ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΟΦΙΑ ΖΟΥΖΕΛΗ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2013 ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ:
<<
Άποψη μου αμετακίνητη
είναι, ότι το γρηγορότερο θα πρέπει, να διεκδικηθεί από την πλευρά μας με
συνεχείς πιέσεις και να αποφασιστεί από τους δανειστές μας επιτέλους, ως μόνη
διέξοδος, ένα νέο πραγματικό και εθελοντικό κούρεμα του δημοσίου χρέους, που
βρίσκεται στα χέρια των επίσημων δανειστών της χώρας, ένα Οfficial Sector Ιnvolvement ( OSI). Το κούρεμα αυτό πρέπει, να αφορά
το σύνολο του χρέους, που έχουν στα χέρια τους οι επίσημοι δανειστές, δηλαδή οι
χώρες οι οποίες μας δάνεισαν μέσω του
μηχανισμού στήριξης από τον Μάιο του 2010 με τα διακρατικά δάνεια , τα ποσά που
μας δάνεισαν μέσω του EFSF αργότερα , καθώς και το χρέος που κατέχει η ΕΚΤ και
οι κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, όπως και το ΔΝΤ, που μέχρι σήμερα μας
έχει δανείσει ένα ποσό περίπου 27 δις ευρώ.
Όσο δύσκολα και αν είναι για την μεν ΕΚΤ, να αποδεχθεί αλλαγή του καταστατικού της
για κάτι τέτοιο και για δε το ΔΝΤ να αποδεχθεί
πρώτη φορά στην ιστορία κούρεμα
του δικού του ποσού, επειδή δεν θέλει, να χάνει τα χρήματα του, διότι θεωρεί, πως
είναι δανειστής τελευταίου καταφυγίου και δεν πρέπει, να δημιουργηθεί
προηγούμενο εις βάρος του, είναι απαραίτητο πάση θυσία, να το επιδιώξουμε
συντονισμένα. Άλλωστε το ΔΝΤ για το επίσημο χρέος, που βρίσκεται στα χέρια των
υπολοίπων δανειστών ορθά επιδιώκει και ζητά το κούρεμα, όπως έχουμε διαπιστώσει
μέχρι σήμερα, άλλα παράλληλα επιθυμεί,
να εξαιρέσει τα χρήματα, που δάνεισε στην Ελλάδα το ίδιο. Το ύψος του
κουρέματος αυτού απαιτείται , να φτάσει στο 50% του χρέους, που κατέχουν οι
επίσημοι πιστωτές, έτσι ώστε το δημόσιο χρέος της χώρας, να πέσει κάτω από το
80% του ΑΕΠ και να καταστεί πραγματικά βιώσιμο, διότι όπως έχω τοποθετηθεί με άρθρο
μου το 2011, ο επιδιωκόμενος στόχος για χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020 δεν καθιστά
το ελληνικό χρέος βιώσιμο σε καμία περίπτωση. Το δημόσιο χρέος της χώρας, που
βρίσκεται στα χέρια των επίσημων πιστωτών μας ανέρχονταν στο ύψος των 183 δις ευρώ στο τέλος του 2012 από
το σύνολο των 305,5 δίς.
Επίσης το ποσό των 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των
ελληνικών τραπεζών αποτελεί αδήριτη ανάγκη, να επιδιώξουμε μετά από σκληρή
επαναδιαπραγμάτευση, να προέλθει απευθείας από τον (ΕSM) Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας,
χωρίς να επιβαρυνθεί τελικά το δημόσιο χρέος, με την βοήθεια
ενός συνασπισμού επιτέλους των
πληττόμενων χωρών του Νότου με προεξάρχουσες τις Ιταλία και Ισπανία, που ήδη
πέτυχαν για το μέλλον με την απόφαση του
Συμβουλίου Κορυφής τον Ιούνιο του 2012 για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των
δικών τους τραπεζών, να προέλθουν τα απαραίτητα ποσά για αυτές απευθείας από
τον (ΕSM) Ευρωπαϊκό
Μηχανισμό, όταν λειτουργήσει η τραπεζική ένωση. Σε
αυτό μας το αίτημα θα έχουμε συμπαραστάτη και το ΔΝΤ, το οποίο ήδη πιέζει προς
αυτήν την κατεύθυνση, αναγνωρίζοντας διαρκώς σε αντίθεση με τις εμμονές των Ευρωπαίων,
ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλιώς. Κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα την
πρόσθετη μείωση του κατά 25% επι του ΑΕΠ, ακριβώς επειδή τα χρήματα, που θα
απαιτηθούν για τις τράπεζες, δεν θα επιβαρύνουν τελικά το ελληνικό δημόσιο. Αν
μάλιστα υπάρξει συνδυασμός κουρέματος κατά 50% και ανακεφαλαιοποίηση απευθείας
από τον ESM, τότε θα έχουμε σωρευτικά μια μείωση του
δημοσίου χρέους κατά 60% περίπου επι του ΑΕΠ.>>