ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΝΔ

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Τρίτο πακέτο και δραστικό «κούρεμα»

Τρίτο πακέτο και δραστικό «κούρεμα»



Μια αποτελεσματική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην ΕΕ απαιτεί μια «ευρωπαϊκή επενδυτική ατζέντα» ύψους 160 δισ. ευρώ ετησίως.

Το ποσό αυτό, που αντιστοιχεί στο 4% του ΑΕΠ των χωρών της ΕΕ που πλήττονται από τη δημοσιονομική κρίση, αποτελεί προϋπόθεση για την ανάπτυξή τους, δήλωσε ο Μάρσελ Φράτσερ στο περιθώριο πρόσφατης ημερίδας του ιδρύματος Φρίντριχ Έμπερτ στο Βερολίνο.

Αυτή, όμως, είναι η μια όψη του νομίσματος, τονίζει ο πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας (DIW). Η άλλη είναι η ευθύνη που φέρουν οι κυβερνήσεις των χωρών που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Ο κ. Φράτσερ αμφιβάλλει αν η Ελλάδα πράγματι έχει ανταποκριθεί σε αυτή την υποχρέωση.

«Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι δεν είναι σε θέση, τουλάχιστον ως τώρα, να εφαρμόσει πολλές από τις μεταρρυθμίσεις. Αλλά αυτό είναι μια βασική προϋπόθεση. Όσα χρήματα και να δώσεις δεν θα πετύχεις τίποτα αν δεν επενδυθούν εκεί που υπάρχουν ανάγκες», επισήμανε.

Όπως τονίζει ο κ. Φράτσερ, καμία άλλη χώρα δεν έχει λάβει τα τελευταία 60 χρόνια περισσότερη χρηματική βοήθεια από διεθνείς οργανισμούς και θεσμούς όσο η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά της προβλήματα. Όπως συμπεραίνει, «το ζητούμενο δεν είναι ότι δεν έχουν δοθεί αρκετά χρήματα, αλλά ότι δεν έχουν αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση κατάλληλα».

Η δυσλειτουργία των θεσμών παραλύει την οικονομία

Ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι «δεν λειτουργούν σωστά οι θεσμοί». Η κατάσταση αυτή κάνει τους ξένους επενδυτές να διστάζουν να έρθουν στην Ελλάδα. Για να τεκμηριώσει την άποψή του ο πρόεδρος του DIW αναφέρεται σε συγκριτική έρευνα του ινστιτούτου για την παραγωγή ρεύματος με φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα και στη Γερμανία.

«Η παραγωγή ενός κιλοβάτ ρεύματος στη Γερμανία με φωτοβολταϊκά κοστίζει περίπου το μισό του κόστους στην Ελλάδα. Αυτό σίγουρα ξαφνιάζει. Δεδομένου ότι στην Ελλάδα έχουμε πολύ περισσότερη ηλιοφάνεια απ΄ό,τι στη Γερμανία θα ανέμενε κανείς ότι το κόστος παραγωγής θα ήταν χαμηλότερο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μεγαλύτερο, επειδή έχεις εκτός των άλλων μια γραφειοκρατία που σου βάζει ένα σωρό εμπόδια, πχ. στην έκδοση άδειας λειτουργίας».

Χωρίς τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας στη δημόσια διοίκηση και στις φορολογικές αρχές, στη λειτουργία κτηματολογίου και σε πολλά άλλα παρόμοια, τα όποια πακέτα βοήθειας δεν πρόκειται να επιφέρουν αποτελέσματα. Με βάση αυτήν την εκτίμηση, ο Μαρσέλ Φράτσερ υποστηρίζει την αναγκαιότητα παροχής τεχνικής βοήθειας και συμβουλών προς την Ελλάδα. Για το ρόλο της τρόικας είπε τα εξής:

«Θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει αν κάνει καλά ή άσχημα τη δουλειά της. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα όλων των κρατών-μελών της ευρωζώνης, διασφαλίζοντας ότι τα χρήματά μας δεν καταλήγουν σε κάποια περίεργα κανάλια ή ότι σπαταλούνται.

Κούρεμα του χρέους τουλάχιστον στο 100%

Κάνοντας μια αναδρομή αναφορικά με τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης χρέους, o κ. Φράτσερ εξέφρασε την άποψη ότι το βασικό λάθος έγινε το Μάιο του 2010, όταν αποφασίστηκε να δοθεί στην Ελλάδα το πρώτο πακέτο βοήθειας. Η σωστότερη επιλογή τότε θα έπρεπε να ήταν κούρεμα του χρέους, όπως και έγινε αργότερα.

Το 2010 όμως, δύο χρόνια μετά την πτώχευση της τράπεζας Lehman Brothers και την παρολίγον κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης διακατέχονταν από το φόβο ότι θα προκαλούνταν ανάλογες καταστάσεις όπως το 2008, εάν απαιτούσαν από τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες να παραιτηθούν από μεγάλο μέρος του ελληνικών οφειλών.

Όπως επισήμανε ο κ. Φράτσερ, τα πράγματα σήμερα είναι ακόμη πιο δύσκολα. Ένα τρίτο πακέτο, το οποίο έχει ανάγκη η Ελλάδα και που θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης το αργότερο το καλοκαίρι, δεν θα είναι αρκετό για να αντιμετωπίσει η χώρα το χρέος της.

Ανερχόμενο σχεδόν σε 180% επί του ΑΕΠ το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Για να γίνει θα πρέπει να μειωθεί στο 90% ή -το πολύ- στο 100%. Ένα κούρεμα τέτοιου ύψους θα σήμαινε για τους Γερμανούς φορολογούμενους «βάρος» της τάξης των 30 με 40 δισ. ευρώ.

Το ποσό αυτό, σύμφωνα με το Γερμανό οικονομολόγο, δεν είναι ούτε για τους Γερμανούς αμελητέο. Αποτελεί ουσιαστικά το μισό του ποσού που η Γερμανία προσφέρει σήμερα ως εγγυήσεις για τα ελληνικά δάνεια και για το οποίο, όπως προβλέπει, δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες να επιστραφεί.

ΠΗΓΗ: Deutsche Welle ΚΑΙ REAL

TO ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:  4 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΕΛΕΓΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΟΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΙΚΟ ΣΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΜΑΡΣΑΛ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ. ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

Ο Γ. Βαρουφάκης γράφει στον Στ. Θεοδωράκη για "Το Ποτάμι

Ο Γ. Βαρουφάκης γράφει στον Στ. Θεοδωράκη για "Το Ποτάμι

 
Με μια μακροσκελή επιστολή θέλησε να... καλωσορίσει Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη ο οικονομολόγος (και φίλος του) Γιάννης Βαρουφάκης.
Συγκεκριμένα, στην επιστολή, που απευθύνεται σε πρώτο πρόσωπο στον ίδιο τον Θεοδωράκη, ο γνωστός οικονομολόγος διατυπώνει την άποψή του για Το Ποτάμι λέγοντας πως «ένα κόμμα που δεν αποτελεί φράξια, spin off, ή δεκανίκι κατεστημένου κόμματος, είναι θείο δώρο στο αποτελματωμένο πολιτικό σκηνικό».

Μάλιστα, δεν διστάζει να ξεκαθαρίσει πως θα είναι εκεί για να κριτικάρει το φίλο του, όταν και όποτε χρειαστεί: «Σου εύχομαι, ειλικρινά, να πετύχεις. Θα σε παρακολουθώ με ευχές, αγάπη, ελπίδες και φουλ κριτική διάθεση».

Πριν λίγες ώρες ο κ. Βαρουφάκης «χτύπησε» και μέσω Twitter γράφοντας: «Επειδή λέγονται ανοησίες: Δεν είπα ότι δεν κατεβαίνω με τον ΣΥΡΙΖΑ". Εϊπα ότι "δεν κατεβαίνω στις εκλογές". Έχει διαφορά! Επειδή λέγονται ανοησίες 2: Δεν είπα ότι "το Ποτάμι θα ταρακουνήσει το πολιτικό σύστημα" αλλά ότι το πολιτικό σύστημα πρέπει να ταρακουνηθεί».

Ακολουθεί αναλυτικά η επιστολή, όπως δημοσιεύται στο protagon:
«Έκπληκτος με την απόφασή σου να φτιάξεις κόμμα, περίμενα αρκετές μέρες προτού καταγράψω τις πρώτες σκέψεις για το εγχείρημά σου. Χρειάζονταν αυτές οι μέρες για να μπορέσω να διαχωρίσω τις σκέψεις αυτές από τις μνήμες και τα συναισθήματα που έχω συνδέσει με σένα - από εκείνη τη συνέντευξη που μου είχες πρωτοπάρει για το πανεπιστήμιο (στην οποία σε «φόρτωσα» με την αγανάκτησή μου με αυτά που ζούσα), τα πρώτα βήματα στο protagon, τις περιπέτειες με την άγκυρα στην Αίγινα... Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά, κατέληξα ότι ο μόνος τρόπος να γράψω για Το Ποτάμι σου ήταν υπό τη μορφή προσωπικής επιστολής. Και μιας εμείς δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε από τους αναγνώστες μας, αποφάσισα να την αναρτήσω απευθείας στο protagon, αντί να σου τη στείλω με email.

Καταρχάς, να ξεκαθαρίσω ότι, παρόλο που εξεπλάγην, η έκπληξη ήταν ευχάριστη. Ένα κόμμα που δεν αποτελεί φράξια, spin off, ή δεκανίκι κατεστημένου κόμματος, είναι θείο δώρο στο αποτελματωμένο πολιτικό σκηνικό, το οποίο έχει απόλυτη ανάγκη να μετεξελιχθεί στο επόμενο στάδιό του. Όπως στη φύση, έτσι και στην πολιτική, η εξέλιξη έρχεται μόνο μέσα από τις απρόβλεπτες «μεταλλάξεις» που διακόπτουν και διαταράσσουν τη διαδικασία «προσαρμογής». Το Ποτάμι σου είναι μια τέτοια μετάλλαξη. Έχουμε άμεση ανάγκη όσο το δυνατόν περισσότερων τέτοιων μεταλλάξεων, ελπίζοντας ότι κάποια από αυτές θα «πιάσει» και πως τα αποτελέσματά της θα είναι καλύτερα για τον τόπο.

Το δεύτερο που θέλω να σου πω είναι ότι δεν έχει μεγάλη σημασία αν, στα πρώτα βήματα, υπάρχουν ασάφειες, λάθη και γενικολογίες στον προγραμματικό σου λόγο. Είναι απόλυτα φυσιολογικό ένα κόμμα που ξεκινά από το μηδέν να μην έχει καλώς διαμορφωμένες θέσεις για τα πάντα. (Λες και τα δήθεν «δουλεμένα» προγράμματα των κατεστημένων κομμάτων αξίζουν το χαρτί στο οποίο τυπώθηκαν). Δεν αμφιβάλλω ότι ο κόσμος θα είναι ιδιαίτερα επιεικής απέναντί σου, εφόσον όμως «πιάσεις τον παλμό» της σημερινής ιστορικής καμπής και δείξεις ότι μαθαίνεις, και εξελίσσεσαι, γοργά.

Το τρίτο σημείο είναι το κυριότερο και αφορά την ουσία – τον παλμό στον οποίο αναφέρθηκα. Τα κόμματα που αποτέλεσαν σημαντικές ιστορικές τομές δεν ήταν εκείνα που εξέφρασαν αυτό που η πλειοψηφία ήθελε να ακούσει ή που αποσκοπούσαν, εξ αρχής, στην πλατιά συναίνεση. Τα ιστορικά κόμματα ήταν εκείνα που, την εποχή της ανάδυσής τους, αντιπροσώπευσαν μια ιστορικά απαιτούμενη ρήξη. Μια ρήξη που κατέστη αναγκαία επειδή, κάτω από την επιφάνεια, οι τεκτονικές πλάκες της κοινωνικής οικονομίας μετακινιόντουσαν, δημιουργώντας τις συνθήκες για σεισμικές δονήσεις που απαιτούσαν μια νέα, μεγάλη ρήξη σε θεσμικό επίπεδο και ένα κόμμα να φέρει τη ρήξη αυτή εις πέρας. Έτσι, π.χ., γεννήθηκε η Βενιζελική παράταξη (ρήξη με την ελληνική φεουδαρχία υπέρ της ανερχόμενης αστικής τάξης), το Κομμουνιστικό Κόμμα (ρήξη της εργατικής τάξης με την απολυταρχία των τσιφλικάδων και των εργοδοτών), του Κ. Καραμανλή (ρήξη με ένα παλάτι που θεωρούσε δικαίωμά του να ελέγχει τους αχυρανθρώπους του), του Ανδρέα Παπανδρέου (ρήξη με την ιδέα πως η Ελλάδα πρέπει να αποδέχεται ασυζητητί -και ως υποτακτικός, yes man- τις θέσεις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΟΚ).

Εδώ και καιρό, και ιδίως μετά την Καθολική Πτώχευση του 2010, τα ιστορικά κόμματα έχουν μετατραπεί σε απολιθώματα. Γιατί; Επειδή οι ρήξεις στις οποίες στηρίχθηκαν για να υπάρξουν είναι πλέον ιστορικά ξεπερασμένες, ενώ η σημερινή συγκυρία απαιτεί νέα ρήξη που όμως είναι ασυμβίβαστη με τα συμφέροντα των κομματικών μηχανισμών τους. Το μέγα ερώτημα είναι διττό: Ποια είναι η ρήξη που απαιτεί η σημερινή ιστορική καμπή; Είστε, εσύ και οι συνοδοιπόροι σου στο Ποτάμι, έτοιμοι να την κάνετε; Επίτρεψέ μου μερικές σκέψεις για το πρώτο σκέλος του διττού ερωτήματος (καθώς το δεύτερο σκέλος μόνο εσύ, και το μέλλον, μπορούν να απαντήσουν).

Ποια ρήξη;
Ο κατάλογος με τα κακώς κείμενα της πατρίδας μας είναι ατελείωτος. Όμως, για να μη χάσουμε το δάσος κοιτώντας ένα-ένα το κάθε δέντρο, είναι χρήσιμο να επικεντρωθούμε στο ένα βασικό εμπόδιο που η χώρα πρέπει να κατεδαφίσει ώστε να προχωρήσει: Στον Δομημένο Παρασιτισμό Δύο Επιπέδων που, δυστυχώς, επανα-oικοδομείται αυτήν την εποχή μετά τυμπανοκρουσιών και πυροτεχνημάτων πάνω στα ερείπια της Κλεπτοκρατίας που χρεοκόπησε πρόσφατα (αφού χρεοκόπησε τη χώρα). Το κόμμα που θα γράψει ιστορία σήμερα είναι αυτό που θα προβεί σε ανένδοτη ρήξη με αυτόν τον Δομημένο Παρασιτισμό Δύο Επιπέδων. Και στα δύο επίπεδά του. Ποια είναι αυτά;

Μικρο-Παρασιτισμός
Το πρώτο επίπεδο είναι εκείνο που ονομάζω μικρο-οικονομικό, ή μικρο-κοινωνικό, παρασιτισμό. Ο μικρο-παρασιτισμός αυτός χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Τον αντικρίζουμε στο πρόσωπο του λουφαδόρου και ευθυνόφοβου δημόσιου υπάλληλου και, παράλληλα, σε έναν ιδιωτικό τομέα που ανακυκλώνει δανεικό χρήμα μεταξύ καταστημάτων διάθεσης εισαγόμενων, καφετεριών, διαφημιστών, ΜΔΕ (μέσων δήθεν ενημέρωσης) και εργολάβων. Είναι ο λόγος που η Ελλάδα παρέμενε υπανάπτυκτη και που, όταν ήρθε η λαίλαπα της Παγκόσμιας και Ευρωπαϊκής Κρίσης, ήταν το πρώτο ντόμινο που έπεσε.

Από τα δύο επίπεδα του παρασιτισμού ξέρω ότι εκείνο του μικρο-παρασιτισμού το έχεις στο στόχαστρό σου, όπως φαίνεται από τα κείμενά σου, τις εκπομπές σου, τις συζητήσεις μας. Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο, ανώτερο, επίπεδο παρασιτισμού για το οποίο δεν έχεις γράψει ή μιλήσει. Είναι ο μακρο-οικονομικός, και μακρο-κοινωνικός, παρασιτισμός. Ο Μακρο-Παρασιτισμός!

Μακρο-Παρασιτισμός
Από τότε που φάνηκε ότι η χώρα θα μπει στο ευρώ, περί το 1997, ένα τσουνάμι κεφαλαίων εισέβαλε στην Ελλάδα (όπως και στην υπόλοιπη Περιφέρεια) – και συνέχισε να εισβάλει μέχρι την κατάρρευση της Wall Street το 2008. Ο λόγος για αυτή την εισβολή ήταν απλός: Τα επιτόκια στον πυρήνα (Λονδίνο, Φραγκφούρτη, Παρίσι, Νέα Υόρκη) είχαν σχεδόν εκμηδενιστεί ενώ στην Ελλάδα ήταν ακόμα πολύ υψηλά (κι ας μειώνονταν σταδιακά). Όταν φάνηκε πως τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία θα αποτιμηθούν σε ξένο σκληρό νόμισμα (σε ευρώ), οι ξένες τράπεζες άρχισαν να ανταγωνίζονται η μία την άλλη για το ποια θα δάνειζε τους έλληνες (ιδιώτες, επιχειρήσεις, τραπεζίτες, ακόμα και το κράτος μας) ώστε να κερδίσουν από αυτή τη διαφορά επιτοκίων.

Αυτό το τσουνάμι δανεικών μας έφερε τη φούσκα στο Χρηματιστήριο, την αύξηση των τιμών των ακινήτων, το καταναλωτικό παραλήρημα, τους υψηλούς ρυθμούς «ανάπτυξης», τις Cayenne και το όργιο των ΜΜΕ. Αυτές οι φούσκες ήταν που ενίσχυσαν την ελληνική κλεπτοκρατία και την κατέστησαν κυρίαρχη τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Αυτός ο Μακρο-Παρασιτισμός λειτούργησε ως τεράστιο χταπόδι του οποίου τα πλοκάμια εισέβαλαν σε κάθε γωνιά της χώρας, σε κάθε τομέα, σε κάθε σπιτικό, ενισχύοντας τα μέγιστα τον παραδοσιακό μας Μικρο-Παρασιτισμό.

Το 2008, με την κατάρρευση της Lehman Brothers, το τσουνάμι κεφαλαίων αντέστρεψε τον ρου του (ξάφνου τα ξένα κεφάλαια άρχισαν να εγκαταλείπουν την Περιφέρεια της Ευρώπης), οι φούσκες που αποτελούσαν το θεμέλιο του μακρο-παρασιτισμού έσκασαν, κι έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για τη μεγάλη καταστροφή που έπληξε τον τόπο. Τότε ήταν που ελπίσαμε ότι η Κρίση θα ήταν, τουλάχιστον, μια ευκαιρία για να γλιτώσουμε από τον Μακρο-Παρασιτισμό και να βάλουμε τις βάσεις για να χτυπήσουμε και τον Μικρο-Παρασιτισμό.

Δυστυχώς, αυτό δεν έγινε. Σύντομα, από τον Μάιο του 2010, οι αρχιεράρχες του Μακρο-Παρασιτισμού βρήκαν το κόλπο με το οποίο όχι μόνο διατήρησαν, αλλά και ενίσχυσαν την εξουσία τους επί του κοινωνικού συνόλου.

Ο Νέος Μακρο-Παρασιτισμός

Αρχές του 2010 πτώχευσε ο δημόσιος τομέας μας και, λίγο αργότερα, τον ακολούθησε ο ιδιωτικός τομέας. Καθολικά πτωχευμένοι λάβαμε το μεγαλύτερο δάνειο στην ανθρώπινη ιστορία υπό τον όρο της δραστικής μείωσης του εθνικού εισοδήματος (καθώς αυτό σημαίνει δραστική λιτότητα και εσωτερική υποτίμηση) – ένας συνδυασμός που έκανε αναπόφευκτο το κούρεμα του δημόσιου χρέους (παρά το γεγονός ότι, όπως θυμάσαι, όσοι εξ ημών τολμούσαμε να μιλήσουμε για αυτό χαρακτηριζόμασταν εθνο-προδότες από τον κ. Παπακωνσταντίνου και τους συν αυτώ).

Όταν ήρθε, το κούρεμα ήταν βαθύ (75% σε μακροχρόνια υπολογισμένες αξίες και αργότερα, με την παροιμιώδη «επαναγορά χρέους»... 93%!) αλλά επιλεκτικό, καθώς δεν άγγιξε τα δάνεια της τρόικας και τα ομόλογα κάποιων αρπακτικών hedge funds. Το μεγάλο κόλπο αφορούσε τις ελληνικές τράπεζες όπου στόχος ήταν να κουρευτούν κι αυτές ριζικά αλλά ο φορολογούμενος να αποζημιώσει τους τραπεζίτες και να τους κρατήσει (δανειζόμενος ο ίδιος) στο τιμόνι των τραπεζών.

Από την Άνοιξη του 2012 έως σήμερα, το δημόσιο βουλιάζει όλο και περισσότερο στο τέλμα μη βιώσιμου χρέους ώστε κάποιοι επώνυμοι κύριοι να παραμείνουν κυρίαρχοι τραπεζών τις οποίες αδυνατούν να επαναφέρουν σε μια υγιή κατάσταση ώστε να ξανα-αρχίσει ο δανεισμός στις υγιείς επιχειρήσεις. Έτσι, τόσο ο δημόσιος τομέας, όσο και ο εν δυνάμει υγιής ιδιωτικός τομέας βουλιάζουν όλο και πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο της Καθολικής Πτώχευσης, στον βωμό μιας χούφτας τραπεζιτών οι οποίοι, στη σημερινή κατάσταση ανέχειας που πλήττει τα ΜΜΕ και τα κόμματα του παρασιτισμού, είναι οι μοναδικοί χρηματοδότες πολιτικών, καναλιών και εφημερίδων και, συνεπώς, οι διαμορφωτές της κυρίαρχης πολιτικής και ενημέρωσης.

Πρόκειται για μια νέα, πιο στυγνή παρά ποτέ μορφή Μακρο-Παρασιτισμού η οποία πασχίζει να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου με τα διάφορα Greek Success Stories, με τις υποσχέσεις για έξοδο στις αγορές (λες κι έχει σημασία αν ο πτωχευμένος δανείζεται από την τρόικα ή τις αγορές ελέω της ΕΚΤ), με την τρομοκρατία του «Μετά από Εμάς το Χάος», με τον απίστευτο ισχυρισμό ότι «διέσωσαν την Ελλάδα από την πτώχευση» κ.λπ.

Ίσως το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι, αντίθετα με τον Μακρο-Παρασιτισμό που εξόκειλε το 2010, ο Νέος Μακρο-Παρασιτισμός έχει την έγκριση και την απόλυτη συμπαράσταση της τρόικας. Δομήθηκε συστηματικά με το Μνημόνιο 2 των Παπαδήμου-Βενιζέλου υπό την καθοδήγηση της Φραγκφούρτης, του Βερολίνου και των Βρυξελλών (την ώρα που το ΔΝΤ προσπαθούσε, αναιμικά είναι η αλήθεια, να προβάλει ενστάσεις). Γιατί τέτοια αρωγή;

Γιατί οι «αδέκαστοι» δανειστές, που απαιτούν «τομές» και «μεταρρυθμίσεις» που εξοικονομούν μερικά ευρώ από άρρωστους γέρους, δεν έχουν πρόβλημα με τη δωρεά εκατοντάδων εκατομμυρίων σε λίγους σκοτεινούς Έλληνες που (όπως γνωρίζει καλά η τρόικα), ως αδηφάγα παράσιτα, εμποδίζουν την ανάκαμψη της χώρας; Ο λόγος είναι απλός και συνάμα θλιβερός: επειδή: (α) Η γερμανική κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί τον απαραίτητο εξευρωπαϊσμό των τραπεζών της ευρωζώνης (και αρνείται να ξεκινήσει με τις ελληνικές) και (β) οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες δεν θέλουν επ’ ουδενί να υπάρξει προηγούμενο σοβαρών ελέγχων αμαρτωλών-πτωχευμένων τραπεζιτών.

Το Διακύβευμα της Διπλής Ρήξης
Διάβασα να λες, σε συνέντευξη στη Ναυτεμπορική, πως«η Ευρώπη πρέπει να δει πως έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης κι όταν είμαστε στα πόδια μας τότε να κάνει μια τολμηρή προσπάθεια για να μας βοηθήσει». Φρούδες οι ελπίδες για κάτι τέτοιο, Σταύρο μου.

Όσο εγκαθιδρύεται ο Νέος Μακρο-Παρασιτισμός, ο υγιής ιδιωτικός τομέας δεν θα μπορεί να αναπνεύσει, οι σοβαρές επιχειρήσεις (ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε η Βιοχάλκο κι άλλες αντίστοιχες) θα σηκώνουν την άγκυρα και θα σαλπάρουν για άλλες θάλασσες, οι νέοι θα μεταναστεύουν, και όσοι ήρωες μείνουν πίσω θα ασφυκτιούν. Σε αυτό το πλαίσιο, και αυτοδύναμος πρωθυπουργός να γίνεις, δεν θα μπορέσεις να κάνεις τίποτα για να καταπολεμήσεις τον Μικρο-Παρασιτισμό που τόσο σε εκνευρίζει.

Το Δόγμα Παπακωνσταντίνου (όπως το ενστερνίστηκαν οι κύριοι Γ. Παπανδρέου, Β. Βενιζέλος, Λ. Παπαδήμος, Α. Σαμαράς, Γ. Στουρνάρας) έλεγε κάτι πολύ απλό: «Να κάνουμε ό,τι μας λένε, να μπούμε σε τροχιά ανάκαμψης, και μετά θα μας ελεήσουν.». Δείχνεις να το ενστερνίζεσαι. Φοβάμαι ότι αν το κάνεις θα υπονομεύσεις το Ποτάμι. Το εν λόγω Δόγμα είναι προς αποφυγήν επειδή: Πρώτον, αν κάνουμε ό,τι μας λένε, θα τονώσουμε τον Μακρο-Παρασιτισμό (ακυρώνοντας ντε φάκτο τον πόλεμο εναντίον του Μικρο-Παρασιτισμού) και έτσι η τροχιά ανάπτυξης θα παραμείνει όνειρο απατηλό. Δεύτερον, άνευ δικής μας έντονης πίεσης, το Βερολίνο θα κάνει μόνο τα ελάχιστα για να μας κρατήσει στο ευρώ σε κατάσταση νεκροζώντανη και πολύ μακριά της τροχιάς ανάπτυξης που αναφέρεις.

Διάβασα την άποψή σου ότι τα Μνημόνια λήγουν τον Μάιο και πως αυτό που μετρά πλέον είναι το τι θα κάνουμε στη μετα-Μνημονιακή εποχή που αρχίζει ώστε να ενισχύσουμε την παραγωγή. Εδώ πρέπει να σε επιπλήξω. Το Μνημόνιο 2 έχει διάρκεια έως το 2035 ή έως την αποπληρωμή του 70% των χρεών μας προς την τρόικα. Τον Μάιο τελειώνουν οι επισκέψεις της τρόικας που έχουν στόχο τα μέτρα που πρέπει να εισαχθούν έτσι ώστε να λάβουμε την τελευταία δόση. Από εκεί και πέρα η διεθνής εποπτεία, στο Πλαίσιο του Μνημονίου 2, θα συνεχιστεί σχεδόν στο διηνεκές για να βεβαιώνεται η σταδιακή αποπληρωμή χρεών που η χώρα μας, ο ιδιωτικός της τομέας, εμείς και τα παιδιά μας, επ’ ουδενί δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να αποπληρώσουμε. Άρα, είναι αδύνατον να καταστρώσουμε σχέδια για το μέλλον χωρίς να καταπιαστούμε με τους όρους του Μνημονίου και χωρίς να επιβάλουμε, με σκληρό τζαρτζάρισμα, νέους όρους ώστε να ξεφύγουμε από τη Χρεο-Δουλοπαροικία.

Διάβασα τη δήλωσή σου πως δεν πρέπει να είμαστε ούτε οι επαίτες της Ευρώπης ούτε και Ευρωσκεπτικιστές. Η Ευρώπη είναι το σπίτι μας. Ξέρεις ότι συμφωνώ. Όμως, στη σημερινή συγκυρία το να είσαι «βαμμένος» ευρωπαϊστής (όπως δηλώνουμε, κι οι δύο, ότι είμαστε) απαιτεί έντονη κριτική διάθεση και δυναμική αντιπαράθεση. Ακριβώς όπως πρέπει να εναντιωθούμε στους εγχώριους εκπρόσωπους του Παρασιτισμού (μίκρο και μάκρο) καλούμαστε να αντισταθούμε και στους εκπρόσωπους της ευρωπαϊκής του έκδοσης – στον ανεκδιήγητο κ. Ρεν, στον αδύναμο κ. Σόιμπλε, στον τραγελαφικό κ. Μπαρόζο. Απαιτεί τη δυνατότητα να διακρίνεις πως οι εξουσιάζοντες την Ευρωπαϊκή Ένωση εφαρμόζουν πολιτικές κόντρα στα συμφέροντα των Ευρωπαίων (άλλωστε η «επίσημη» Ευρώπη έχει μακρά παράδοση να υπονομεύει τα συμφέροντα των λαών της) και μας επιβάλουν «λύσεις» οι οποίες εγγυώνται πως θα είμαστε επαίτες στο διηνεκές (όπως ακριβώς έκαναν με το Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2). Σημαίνει πως είσαι έτοιμος (έτσι ώστε να κάνεις στο εσωτερικό της χώρας τη ρήξη που απαιτούν οι καιροί με τον συνδυασμό Μικρο-Παρασιτισμού και Νέου Μακρο-Παρασιτισμού) να αμφισβητήσεις τη δηλητηριώδη συνταγή που σου επιβάλουν ευρωπαίοι ιθύνοντες απαιτώντας από εμάς, για δικούς τους εσωτερικούς λόγους, να στοχεύσουμε στο αδύνατον: Στο να ξεφορτωθούμε μεν τον Μικρο-Παρασιτισμό μας, αλλά να αφήσουμε ανέπαφο τον Μακρο-Παρασιτισμό που οι ίδιοι υποδαυλίζουν.

Ρήξη λοιπόν, Σταύρο μου. Διπλή. Και με τις δύο εκφάνσεις του Παρασιτισμού και των αρωγών του, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αυτό ζητούν οι καιροί και από αυτή τη ρήξη θα κριθεί ένα κόμμα που δεν έχει ακόμα φθαρεί από την εξουσία.

-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είναι τα στηρίγματα του Νέου Μακρο-Παρασιτισμού. Τα βάζουν, δήθεν, με τον Μικρο-Παρασιτισμό, κάτι που είναι σχήμα οξύμωρο καθώς, για να εξυπηρετούν και να κρατούν εν ζωή τα μεγάλα παράσιτα, αναγκάζονται να κάνουν τα στραβά μάτια, και έτσι να ενισχύουν, τα μικρά παράσιτα από τα οποία ελπίζουν να αντλούν ψήφους.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένος να κατατροπώσει τον Μακρο-Παρασιτισμό αλλά έχει δρόμο μπροστά προτού πείσει ότι μπορεί να το κάνει αποτελεσματικά, ενώ δεν έχει δείξει δείγματα γραφής για το τι θα κάνει με τον Μικρο-Παρασιτισμό.

-Το ΠΟΤΑΜΙ; Τον Μακρο-Παρασιτισμό θα τον βάλεις στο στόχαστρό σου; Ή θα κάνεις πως δεν υπάρχει, επικεντρωμένος στον Μικρο-Παρασιτισμό που θα σε νικήσει κατά κράτος αν αφήσεις στο απυρόβλητο το νέο σύστημα εξουσίας που χτίζουν οι τραπεζίτες μας με τα δανεικά του ελληνικού λαού;

Όταν συζητούσαμε, οι δυο μας, για όλα αυτά, και σου μιλούσα για το ρόλο της «επίσημης» Ευρώπης και τον κυνισμό με τον οποίο οι ζημίες των τραπεζιτών (ελλήνων και βορειο-ευρωπαίων) μεταφέρθηκαν στους ώμους των πολιτών (ελλήνων και βορειο-ευρωπαίων), με αποτέλεσμα τη διαιώνιση της Κρίσης, μου απαντούσες ότι δεν μπορείς να κρίνεις τα λεγόμενά μου όντας μη ειδικός. Ως δημοσιογράφος είχες αυτό το «δικαίωμα στον αγνωστικισμό». Ως ηγέτης όμως κόμματος το έχασες το δικαίωμα αυτό, όπως καλά γνωρίζεις. Π.χ. τώρα πρέπει να πάρεις θέση για το εάν δέχεσαι ότι πρόεδρος ιδιωτικής τράπεζας θα πρέπει να επωφεληθεί προσωπικά με πολλά εκατομμύρια δημόσιου χρήματος (σε περίπτωση που η μετοχή της τράπεζας φτάσει επίπεδο που επιλέχθηκε επί θητείας του κ. Βενιζέλου στο υπουργείο Οικονομικών) την ώρα που πάμπολλοι συμπολίτες μας πεινούν. Ακόμα, θα πρέπει να έχεις άποψη για το εάν ο τέως υπάλληλος του εν λόγω τραπεζίτη θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί στη θέση του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος (ιδίως μετά τις αποκαλύψεις για το πράσινο φως που έδωσε για την αγορά της Proton από την ίδια τράπεζα και από άλλον τραπεζίτη που σήμερα είναι στη φυλακή). Και ούτω καθεξής...

Επί προσωπικού
«Παραιτούμαι από τη Βουλή για να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην πολιτική». Αυτό είχε πει το 2001 ο Τόνι Μπεν (που πέθανε πριν από μερικές μέρες) όταν ανακοίνωνε την αποχώρησή του από τη Βουλή των Κοινοτήτων. Είναι ο λόγος που δίνω όταν με ρωτούν γιατί δεν κατεβαίνω στις εκλογές: «Με ενδιαφέρει πολύ η πολιτική για να σπαταλώ το χρόνο μου εγκλωβισμένος στα κομματικά όργανα και στα κονκλάβια». Από την άλλη, κάποιος πρέπει να κατέβει. Επέλεξες να το κάνεις. Μπράβο σου. Τώρα μένει να επιλέξεις τη μεγάλη ρήξη που θα καταστήσει την πορεία σου ιστορικά σημαντική. Σου εύχομαι, ειλικρινά, να πετύχεις. Θα σε παρακολουθώ με ευχές, αγάπη, ελπίδες και φουλ κριτική διάθεση.

Σε φιλώ - και κλείνω με δύο αντικρουόμενα τσιτάτα που ίσως βοηθήσουν στην πλοήγησή σου:
«Οι μάζες δεν διψούν για την αλήθεια. Στρέφουν τα μάτια μακριά από τις ενδείξεις της, προτιμώντας να θεοποιούν το σφάλμα, εφόσον το σφάλμα τους ξελογιάζει. Εκείνος που τους προσφέρει φαντασιώσεις γίνεται εύκολα αφέντης τους. Κι ο άλλος που πασχίζει να διαλύσει τις φαντασιώσεις τους γίνεται πάντοτε εχθρός τους.» Gustave Le Bon, Το Πλήθος: Μελέτη για το λαϊκό νου.

«Ένα να ξέρεις: Η έννοια του πολιτικού κόστους είναι μύθος. Ο λαός ποτέ δεν κωφεύει όταν του λες την αλήθεια εφόσον βρεις τον τρόπο να τον απελευθερώνεις από τον φόβο. Κι ο τρόπος να το κάνεις είναι με το να διατηρείς μέσα σου άσβηστο τον θυμό απέναντι στην αδικία και ζωντανή την αισιοδοξία ότι δεν μπορεί για πάντα οι λίγοι να καταδυναστεύουν τους πολλούς.» Tony Benn, σε προσωπική μας συνομιλία το 1984» καταλήγει ο Γιάννης Βαρουφάκης.

ΠΗΓΗ: protothema.gr

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: 
ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΡΗΞΗΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΣΕ ΠΟΛΛΑ - ΔΙΑΦΩΝΩ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΙΘΑΝΗ ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ..

Σρέντερ: Ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας παραβίασε το διεθνές δίκαιο

Δηλώσεις σε ημερίδα στο Αμβούργο

Σρέντερ: Ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας παραβίασε το διεθνές δίκαιο

Σρέντερ: Ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας παραβίασε το διεθνές δίκαιο

Παραδέχτηκε ότι δεν υπήρχε έγκριση από το συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ - «Τώρα είναι αργά» απαντά η Σερβία

Μιλώντας την Κυριακή (9/3) σε ημερίδα που διοργάνωσε η εφημερίδα Die Zeit στο Αμβούργο με θέμα την κρίση στην Ουκρανία και στην Κριμαία, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ, παραδέχτηκε πως οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας το 1999 συνιστούσαν παραβίαση του διεθνούς δικαίου και προειδοποίησε όσους τώρα «κουνάνε το δάχτυλο στη Ρωσία».

«Αυτό που συμβαίνει στην Κριμαία είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου, όπως παραβίαση ήταν και ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας. Εμείς (η Γερμανία) μαζί με το ΝΑΤΟ στείλαμε τα αεροσκάφη στη Σερβία για να βομβαρδίσουν ένα κυρίαρχο κράτος, χωρίς να υπάρχει έγκριση από το συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ» τόνισε ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας.

«Για αυτόν τον λόγο», συμπλήρωσε ο Γέρχαρντ Σρέντερ, «θα πρέπει να είναι προσεκτικοί όσοι σήμερα “κουνάνε το δάχτυλο” στη Ρωσία» αφού, όπως είπε, «και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για παραβίαση της Χάρτας του ΟΗΕ».

Η δήλωση του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ ότι ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ήταν παράνομος, έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στη Σερβία.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας Ιβαν Μρκιτς επεσήμανε πως ο Σρέντερ είπε «αυτό που ήταν σε όλους γνωστό», αλλά «η δήλωσή του ήρθε λίγο καθυστερημένα», όπως προσέθεσε με νόημα.

«Εμείς πάντοτε υποστηρίζαμε ότι το διεθνές δίκαιο θα πρέπει να γίνεται σεβαστό από όλες τις χώρες ανεξάρτητα από το μέγεθος και την ισχύ τους» συμπλήρωσε ο επικεφαλής της σερβικής διπλωματίας.


ΠΗΓΗ:http://www.protothema.gr


ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
ΑΥΤΟ Η ΔΥΣΗ ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ;

Επιβεβαίωση της Realnews για τα υποβρύχια

Επιβεβαίωση της Realnews για τα υποβρύχια


Απόλυτη επιβεβαίωση της Realnews για το θέμα των υποβρυχίων του Πολεμικού Ναυτικού. Την ίδια ώρα που η εφημερίδα κυκλοφορούσε, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας ανακοίνωνε την λύση για την παραλαβή των τριών υποβρυχίων 214 τύπου ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗ και του ενός 209 που βρισκόταν υπό εκσυγχρονισμό.

Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο Δ. Αβραμόπουλος «τα τέσσερα Υ/Β του Πολεμικού μας Ναυτικού «ΠΙΠΙΝΟΣ», «ΜΑΤΡΩΖΟΣ», «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» και «ΩΚΕΑΝΟΣ», που έχουν κατασκευαστεί στα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, περιέρχονται από σήμερα στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Μετά από συμφωνία με τα ΕΝΑΕ, το Πολεμικό Ναυτικό αναλαμβάνει με τους υπεργολάβους και τους εργαζόμενους, των οποίων η απασχόληση διασφαλίζεται πλήρως, την ολοκλήρωση των εργασιών που απομένουν και των δοκιμών θαλάσσης, προκειμένου να ενταχθούν στο στόλο μας.

Τίθεται έτσι οριστικά τέρμα σε μια πολυετή περιπέτεια, διασφαλίζοντας πλήρως τα χρήματα του ελληνικού δημοσίου που υπάρχουν διαθέσιμα στον προϋπολογισμό του Υπουργείου μας για την ολοκλήρωση των εργασιών των Υποβρυχίων, αναβαθμίζοντας και ενισχύοντας έτσι την άμυνα της χώρας.

Μετά την επιτυχή, για το Ελληνικό Δημόσιο, επίλυση του εξαιρετικά δύσκολου προβλήματος των Υποβρυχίων από το Υπουργείο Άμυνας, το Υπουργείο Ανάπτυξης θα συνεχίσει, ως αρμόδιο πλέον Υπουργείο, την προσπάθεια συνολικής επίλυσης του προβλήματος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά διευκρινίσεις για την συμφωνία, που θα δοθούν την ερχόμενη Πέμπτη στη Βουλή.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ

ΠΗΓΗ REAL


ΤΟ  ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ Ο ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ! ΟΠΩΣ ΕΙΧΑΝ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΝΟΜΙΚΗ ΝΑ ΗΤΤΗΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΕΚ. ΕΥΡΩ ΣΕ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΜΑΡΤΩΛΕΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΚΗ-ΠΑΣΟΚ. ΟΠΟΤΕ...

Μπακογιάννη: «Δεν θα είμαι στο ευρωψηφοδέλτιο»

Μπακογιάννη: «Δεν θα είμαι στο ευρωψηφοδέλτιο»

Μπακογιάννη: «Δεν θα είμαι στο ευρωψηφοδέλτιο»
«Δεν θα είμαι στο ευρωψηφοδέλτιο», δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη στην τηλεοπτική της συνέντευξη στο Star, επισημαίνοντας παράλληλα ότι δεν εξαρτάται από την ίδια, αν θα είναι υποψήφια Επίτροπος για την Ε.Ε.
Επίσης, η κ. Μπακογιάννη άσκησε σφοδρή κριτική για τη φορολογική πολιτική, απευθύνοντας κάλεσμα στο Γενικό Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, Χάρη Θεοχάρη, να προτείνει εξάμηνη αναστολή του φόρου υπεραξίας, «έτσι ώστε να απελευθερωθεί η αγορά και να μπορούν οι πολίτες να πουλήσουν και να πληρώσουν τα χρέη τους», τονίζοντας ότι εδώ και τρεις μήνες δεν έχει γίνει καμία μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων.
Μεταξύ άλλων, η κ. Μπακογιάννη ανέφερε ότι από την πληροφόρηση που έχει από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης  δεν υπάρχει καμία περίπτωση η κυβέρνηση να δεχθεί απολύσεις για το 2015, υπογραμμίζοντας, ωστόσο ότι η κινητικότητα πρέπει να υπάρξει στο δημόσιο.
Η κ. Μπακογιάννη εξαπέλυσε επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.

Πηγή: enikos.gr

Ανησυχία του μητροπολίτη Φλωρίνης για την πώληση της ΔΕΗ

Ανησυχία του μητροπολίτη Φλωρίνης για την πώληση της ΔΕΗ
Κείμενο Θεοδώρα Αβαγιανού Φωτογραφίες Αρχείο
Τον έντονο προβληματισμό του σχετικά με τη δημιουργία νέας καθετοποιημένης εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας, εξέφρασε ο μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος μέσω επιστολής που απέστειλε προς τους υπουργούς Οικονομίας και Περιβάλλοντος.

Πρόκειται για το σχέδιο νόμου του ΥΠΕΚΑ, το οποίο τέθηκε την Δευτέρα σε δημόσια διαβούλευση, και αφορά στην δημιουργία της νέας αυτής εταιρίας η οποία αποτελεί συνέχεια της πράξης του υπουργικού Συμβουλίου για την έγκριση της αναδιάρθρωσης και αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ.

Όπως επισήμανε ο κ. Θεόκλητος, στο εν λόγω σχέδιο νόμου υπάρχουν αρκετά σημεία τα οποία δεν είναι ξεκάθαρα και προκαλούν «ευλόγα ερωτήματα», στα οποία ζητά απαντήσεις:

«Θα εξυπηρετηθεί τελικά το εθνικό δημόσιο συμφέρον από την πώληση μέρους της ΔΕΗ σε ιδιώτες, δεδομένης ιδίως της
παρατεταμένης οικονομικής και γενικότερης κρίσης, την οποίαν διέρχεται η Ελλάδα;» Εν μέσω ενός ασταθούς και κλυδωνιζόμενου οικονομικού περιβάλλοντος ποίοι και πόσοι ενδιαφερόμενοι επενδυτές θα βρεθούν; Και έναντι ποίου τιμήματος η χώρα θα διαπραγματευτεί την πώληση σημαντικού μεριδίου του νευραλγικού ενεργειακού τομέα;»

«Με ποιόν τρόπο θα προστατευθούν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και με ποίους όρους θα διενεργείται η πρόσληψη και απασχόληση του νέου προσωπικού».

Επιπλέον, τόνισε την υποχρέωση του κράτους για τη διατήρηση της έντονης παρουσίας του στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, μέσω του ελέγχου των ηλεκτροπαραγωγών υποδομών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ:

Ἐντιμότατοι Κύριοι Ὑπουργοί,
Μετὰ μεγάλης ἀνησυχίας καὶ ἀγωνίας διὰ τὸ μέλλον καὶ τὴν πορείαν τοῦ τόπου μας, καὶ εἰδικώτερον τῆς ἀκριτικῆς Μητροπολιτικῆς μας Περιφερείας, συντάσσομεν τὴν παροῦσαν ἐπιστολήν, μεταφέροντες ταυτοχρόνως τοὺς ἐντόνους προβληματισμοὺς καὶ τὰ ερωτηματικὰ τοῦ ποιμνίου μας.

Ἀφορμὴν διὰ τὴν ἐπιστολήν μας λαμβάνομεν ἀπὸ τὸ Σχέδιον Νόμου τοῦ Ὑπουργείου Περιβάλλοντος, Ἐνέργειας καὶ Κλιματικῆς Ἀλλαγῆς, τὸ ὀποῖον ἐτέθη πρὸς δημοσίαν διαβούλευσιν τὴν Δευτέραν 10ην Μαρτίου 2014 καὶ ἀφορᾷ εἰς τὴν «Δημιουργία Νέας Καθετοποιημένης Ἑταιρείας Ἠλεκτρικῆς Ἐνέργειας», ἀποτελεῖ δὲ συνέχεια τῆς Πράξεως τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου περὶ Ἐγκρίσεως Ἀναδιαρθρώσεως καὶ Ἀποκρατικοποιήσεως τῆς ΔΕΗ.

Συμφώνως πρὸς τὸ ἄρθρον 1, παράγρ. 3 τοῦ ἀνωτέρω σχεδίου νόμου, «Στὴ νέα ἑταιρία εἰσφέρονται ὑπὸ τοὺς ὅρους τοῦ παρόντος νόμου…στοιχεῖα τοῦ παραγωγικοῦ δυναμικοῦ τῆς ΔΕΗ Α.Ε.», μεταξὺ τῶν ὁποίων «οἱ μονάδες ἠλεκτροπαραγωγῆς μὲ καύσιμο λιγνίτη: ΑΗΣ Ἀμύνταιο Ι & ΙΙ, ἰσχύος 600MW, ἡ μονάδα ἠλεκτροπαραγωγῆς ΑΗΣ Μελίτη Ι, ἰσχύoς 330MW», καὶ ἡ «ἄδεια ἠλεκτροπαραγωγῆς γιὰ τὸν σταθμό παραγωγῆς Μελίτη ΙΙ, ἰσχύος 450 MW», ὡς καὶ «τὰ πάσης φύσεως δικαιώματα ΔΕΗ Α.Ε. ἐπὶ τῶν…λιγνιτικῶν παραχωρήσεων…» τῶν ὀρυχείων «Ἀμυνταίου, συμπεριλαμβανόμενου τοῦ ὀρυχείου Λακκιᾶς» καὶ τῶν ὀρυχείων Κλειδίου, Λόφων Μελίτης, Κομνηνῶν Ι &ΙΙ καὶ τοῦ «ὀρυχείου Βεύη».

Ὀφείλομεν νὰ ὁμολογήσωμεν ὅτι ἡ ἀνάγνωσις τῶν προμνημονευθέντων ἀλλὰ καὶ λοιπῶν σημείων τοῦ ἐν λόγῳ σχεδίου νόμου προκαλεῖ εὔλογα ἐρωτήματα καὶ ἀπορίας.

Θὰ ἐξυπηρετηθῇ τελικῶς τὸ ἐθνικὸν δημόσιον συμφέρον ἐκ τῆς πωλήσεως μέρους τῆς ΔΕΗ εἰς ἰδιώτας, δεδομένης ἰδίως τῆς παρατεταμένης οἰκονομικῆς καὶ γενικωτέρας κρίσεως, τὴν ὁποίαν διέρχεται ἡ Ἑλλάς; Ἐν μέσῳ μάλιστα ἑνὸς ἐπιμόνως ἀσταθοῦς καὶ κλυδωνιζομένου οἰκονομικοῦ περιβάλλοντος ποῖοι καὶ πόσοι ἐνδιαφερόμενοι ἐπενδυταὶ θὰ εὑρεθοῦν; Καὶ ἔναντι ποίου τιμήματος ἡ ἀδύναμος καὶ εὐάλωτος Πατρίς μας θὰ διαπραγματευθῇ τὴν πώλησιν σημαντικοῦ μεριδίου τοῦ νευραλγικοῦ ἐνεργειακοῦ τομέως;

Πέραν τούτου, πῶς θὰ διασφαλισθῇ ἡ ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου ἐπενδυτοῦ-ἐπιχειρηματίου παροχὴ φθηνοῦ ἠλεκτρικοῦ ῥεύματος πρὸς τοὺς καταναλωτάς, καθ᾽ ἣν στιγμὴν ἀπουσιάζει σχετικὴ ῥύθμισις-πρόβλεψις εἰς τὸ δημοσιευθὲν σχέδιον νόμου; Ποῖος δύναται νὰ ἐγγυηθῇ ὅτι τὸ κόστος λειτουργίας τῶν μονάδων καὶ τῶν ὀρυχείων δὲν θὰ μετακυλισθῇ ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου ἰδιοκτήτου αὐτῶν εἰς τοὺς καταναλωτάς, ἐπιβαρύνοντας ἔτι περαιτέρω οὐ μόνον τὰ τιμολόγια ἠλεκτρικοῦ ῥεύματος ἀλλὰ καὶ τοὺς ἤδη στενάζοντας, λόγῳ τῆς κρίσεως, οἰκογενειακοὺς προϋπολογισμούς;

Ταυτοχρόνως, πῶς καὶ ποῖος θὰ καθορίσῃ τὴν ὑποχρέωσιν τοῦ ἰδιώτου ἰδιοκτήτου διὰ τὴν τοποθέτησιν μέρους τῶν κερδῶν του εἰς νέας ἐπενδυτικὰς πρωτοβουλίας, αἱ ὁποῖαι θὰ δώσουν πνοὴν ζωῆς καὶ προοπτικὴν ἀναπτύξεως εἰς τὴν ἀσφυκτιῶσαν ὑπὸ τῆς κρίσεως περιοχήν μας; Καὶ πῶς θὰ ῥυθμισθῇ τὸ ζήτημα τῶν ἀνταποδοτικῶν τελῶν λόγῳ τῆς ἐπιβαρύνσεως τοῦ περιβάλλοντος καὶ τῆς ὑγείας τῶν κατοίκων ἐξ αἰτίας τῶν ἐκπεμπομένων ῥύπων ἐκ τῆς λειτουργίας τῶν ἐργοστασίων;

Ἐπὶ πλέον, πῶς θὰ προστατευθοῦν τὰ ἐργασιακὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων εἰς τὰς ἀνωτέρω ἠλεκτροπαραγωγοὺς μονάδας; Καὶ ἐντὸς τίνος πλαισίου, ὑπὸ ποίους δὲ ὅρους καὶ συμβάσεις θὰ διενεργῆται καὶ θὰ τελῇ ἡ πρόσληψις καὶ ἀπασχόλησις νέου προσωπικοῦ ὑπὸ τοῦ ἰδιώτου ἐργοδότου;

Εἰς τὸ σημεῖον αὐτό ὀφείλομεν νὰ ὑπομνήσωμεν ὅτι ζῶμεν καὶ κινούμεθα εἰς μίαν ἀκριτικὴν περιοχὴν τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ὑφίσταται ἐντονώτερον πάσης ἄλλης τὰς συνεπείας τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Συμφώνως μάλιστα πρὸς τὰ στοιχεῖα τῆς Ἑλληνικῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), τὸν Δεκέμβριον τοῦ 2013 ἡ ἀνεργία εἰς τὴν Ἀποκεντρωμένην Διοίκησιν Ἠπείρου-Δυτικῆς Μακεδονίας ἀνῆλθε εἰς ποσοστὸν 30,4%. Καὶ πολλοὶ φοβοῦνται ὅτι τὸ ποσοστὸν τοῦτο θὰ ἐκτιναχθῇ ἔτι ὑψηλότερον, ἰδίως εἰς τὴν περίπτωσιν μιᾶς βεβιασμένης καὶ ὑπὸ ἀσφυκτικὴν οἰκονομικὴν πίεσιν σχεδιαζομένης ἀποκρατικοποιήσεως μέρους τῆς ΔΕΗ.

Πιστεύομεν ἀκραδάντως ὅτι ἐν μέσῳ τῶν τρεχουσῶν δυσμενῶν οἰκονομικῶν συνθηκῶν ἀπαιτεῖ μεγάλην περίσκεψιν καὶ βάσανον ἡ ἀπόφασις πωλήσεως περιουσιακῶν στοιχείων τοῦ Ἑλληνικοῦ Δημοσίου, ἤτοι ὑποδομῶν, δικτύων, μονάδων, ὀρυχείων, τὰ ὁποῖα μάλιστα ἅπτονται τοῦ βασικωτάτου τομέως τῆς παραγωγῆς ἐνεργείας καὶ εὑρίσκονται εἰς τὴν Δυτικὴν Μακεδονίαν, μίαν λίαν εὐαίσθητον ἀκριτικὴν περιοχὴν τῆς Ἑλλάδος.

Ὡς καλῶς γνωρίζετε, ζῶμεν εἰς τὸ λεγόμενον Τριεθνές, ἔχοντες ὡς βόρειον γείτονα ἕν κράτος, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπισήμως ἀμφισβητεῖ τὴν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν κατοίκων της, ἐγείρει δὲ συνεχῶς ζητήματα κυριαρχικῶν δικαιωμάτων. Συνεπῶς, θεωροῦμεν ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, καὶ διὰ τῆς διατηρήσεως τοῦ πλήρους ἐλέγχου τῶν ἠλεκτροπαραγωγῶν ὑποδομῶν τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας, ὀφείλει νὰ εἶναι ἰσχυρὰ καὶ ἔντονος, δίδουσα τὰ σωστὰ μηνύματα πρὸς τὰ ὅμορα κράτη.

Ἐντιμότατοι Κύριοι Ὑπουργοί, παρακαλοῦμεν νὰ λάβητε σοβαρῶς ὑπ᾽ ὅψιν Σας τὰς ἀνησυχίας καὶ τοὺς ἐκτιθεμένους προβληματισμούς, ἀνησυχίας καὶ προβληματισμοὺς μιᾶς ὁλοκλήρου κοινωνίας. Αἰσθανόμεθα ὅτι, ἐπὶ τέλους, ὀφείλει οὐ μόνον νὰ ἀκουσθῇ ἀλλὰ καὶ νὰ προσμετρηθῇ δεόντως ἡ φωνὴ τῶν ἀκριτῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς μας πρὸ τῆς λήψεως μιᾶς τόσον σημαντικῆς καὶ καθοριστικῆς διὰ τὸ μέλλον των ἀποφάσεως.

Ἐλπίζοντες ὅτι θὰ λάβητε ὑπ᾽ ὄψιν Σας τὰ ἀνωτέρω ἐκτεθέντα καὶ ὅτι θὰ καταβάλητε πᾶσαν δυνατὴν προσπάθειαν πρὸς ἐπωφελῆ χειρισμὸν τοῦ σπουδαιοτάτου τούτου ζητήματος διὰ τοὺς ἐνεργειακοὺς Δήμους τῶν Περιφερειακῶν Ἐνοτήτων Φλωρίνης καὶ Κοζάνης, διὰ τὴν Δυτικὴν Μακεδονίαν καὶ τὴν Ἑλλάδα ἅπασαν, διατελοῦμεν,

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Θεόκλητος
 
 
ΠΗΓΗ: http://www.dogma.gr

ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΑΡ'ΕΦΕΤΑΙΣ ΔΥΤΙ...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"