ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΓΙΑ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΝΔ

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Το AKΙS GATE, ο «Μίμης» και οι μίζες

Το AKΙS GATE, ο «Μίμης» και οι μίζες

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΚΑΟΥΝΑΚΗ
Νίκος Ζήγρας: Εβγαλα την αλήθεια από μέσα μου, ελευθερώθηκα... τώρα θέλω να γράψω μια ιστορία φανταστική, χωρίς να πρέπει να απολογηθώ.

Η ιδέα για το βιβλίο (...)AKΙS GATE «γεννήθηκε» μέσα στη φυλακή. Για την ακρίβεια, στο κελί νούμερο επτά της έκτης πτέρυγας όπου έμεινε προφυλακισμένος, για 18 μήνες, o Νίκος Ζήγρας, εξάδερφος του Ακη Τσοχατζόπουλου. Εκεί ήταν που ξεκίνησε να γράφει σε λευκές κόλλες χαρτί ιστορίες με πηγή έμπνευσης, όπως λέει ο ίδιος, όσα έζησε δίπλα στον εξάδελφο και πρώην υπουργό. Οταν τον Οκτώβριο του περασμένου έτους αποφυλακίστηκε, άρχισε, με την παρακίνηση πλέον του δικηγόρου του, Στέλιου Γκαρίπη, να βάζει σε μια σειρά τις ιστορίες αυτές και προσφάτως αποφάσισαν από κοινού να τις εκδώσουν. Η «Κ» έχει στη διάθεσή της το αντίγραφο του βιβλίου και σήμερα για πρώτη φορά το παρουσιάζει.

«Ανήκω σε ένα παρελθόν που αποδεχόταν τη διαφθορά, την θεωρούσε μάλιστα μαγκιά», θα ομολογήσει στην πρώτη σελίδα ο Ζήγρας. Το βιβλίο αυτό το χαρακτηρίζει ως την «συνειδησιακή συνέχεια της πρώτης ειλικρινούς μαραθώνιας απολογίας του», τον Ιούλιο του 2012, όταν, όπως λέει, αισθάνθηκε προδομένος από τη στάση του εξαδέρφου του και πείστηκε από τον δικηγόρο του να ομολογήσει τα όσα παράνομα είχαν γίνει εν γνώσει του. «Εβγαλα την αλήθεια από μέσα μου, ελευθερώθηκα... τώρα θέλω να γράψω μια ιστορία φανταστική, χωρίς να πρέπει κάτι να θυμηθώ, χωρίς να πρέπει να εξηγήσω, χωρίς να πρέπει να απολογηθώ», θα ξεκαθαρίσει, όμως, στην εισαγωγή.

Για τον ίδιο λόγο ο δικηγόρος του και εκδότης του βιβλίου κ. Γκαρίπης θα γράψει στον πρόλογο πως το (...)AKIS GATE είναι μια μυθοπλασία και όχι ένα ιστορικό κείμενο». Ενώ εξηγεί πως ο πελάτης του αποφάσισε να μη δώσει καν όνομα στον ήρωα του διηγήματός του και να τον αποκαλεί με μια κατάληξη ονόματος, το «...άκης». Αλλωστε, ο ήρωας του διηγήματος, εξηγεί ο Ζήγρας, αποφεύγει να χρησιμοποιεί το όνομά του στις παρανομίες του. Τα ονόματα των υπολοίπων ηρώων είναι περιγραφικά, είτε προερχόμενα από άλλες γλώσσες και εποχές, αποκαλύπτοντας πολλές φορές χιουμοριστική διάθεση: η «Αγκελα» είναι η πρώην Γερμανίδα σύζυγος και η «Αντουανέτα» η νυν, ο πρόεδρος της παράταξης και μετέπειτα πρωθυπουργός είναι ο «Μίμης», ο επόμενος πρωθυπουργός είναι ο «Γερμανός», ενώ υπουργοί είναι μεταξύ άλλων: ο «Λόλας», που «δεν θα διαπρέψει ως οδοντίατρος, αλλά ως υπουργός Κατασκευών» ο «σεβάσμιος και αξιοσέβαστος» κ. «Μπόρνας», με το μαύρο μούσι, ο «Σκαρπίνης» κ.ο.κ. «Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική», τονίζει με κάθε ευκαιρία ο Ζήγρας...

Η πρώτη σκηνή εκτυλίσσεται στο γραφείο ενός τραπεζίτη στη Γενεύη. Εκεί έχει πάει ο αφηγητής μια μαύρη βαλίτσα που λίγη ώρα νωρίτερα του είχε δώσει ο γιος Κύπριου υπουργού στο λόμπι ενός πεντάστερου ξενοδοχείου. Μάλιστα,400.000 ευρώ μετρητά μπαίνουν σε μια θυρίδα και ο τραπεζίτης ενημερώνεται πως προορίζονται για τη Γερμανίδα σύζυγο «για την περίπτωση που υπάρξει συμφωνία με το διαζύγιο». Δεν είναι τυχαίο πως από όλες τις ιστορίες επιλέγει να ξεκινήσει με αυτήν: τους τελευταίους μήνες ο Ζήγρας έχει ξεκινήσει με τον δικηγόρο του μια «εκστρατεία» –όπως την ονομάζει– ενάντια στο τραπεζικό σύστημα της Ελβετίας, που για χρόνια τον εξυπηρετούσε όταν εκπροσωπούσε τον παντοδύναμο πρώην υπουργό. Γι’ αυτό και αφιερώνει ένα μεγάλο κομμάτι του βιβλίου στο πώς οι Ελβετοί τραπεζίτες, σε συνεργασία με ελληνικά «παραμάγαζα», είχαν στήσει αυτό που χαρακτηρίζει «περίπλοκο πλυντήριο μαύρου χρήματος».

Αυτά που ακολουθούν στο βιβλίο είναι σαν σκηνές από ταινία. Από τη μυστική αποστολή που είχε αναλάβει ο «...άκης», χρόνια πριν στη Ρώμη, παρέα με άλλους δύο μετέπειτα πρωταγωνιστές του δημοσίου βίου –όπου έφτασαν ένα βήμα πριν από την αγορά όπλων για την ενίσχυση του αντιδικτατορικού αγώνα– και την περιπετειώδη «παράνομη» επιστροφή του στην Ελλάδα, με αυτοκίνητο (αφού ο μετέπειτα υπουργός στρατιωτικών δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ στον στρατό).

Ο «...άκης» επιστρέφοντας στην Ελλάδα καταφέρνει να γίνει ο έμπιστος άνθρωπος του προέδρου «Μίμη». Και όταν το κόμμα κερδίζει τις εκλογές ως «υπουργός Κατασκευών» πλέον, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ξεκινάει κύκλο επαφών με μεγάλους εργολάβους, «δημιουργώντας την πεποίθηση πως οι μίζες που καταβάλλονται έχουν μόνη κατεύθυνση τα ταμεία του κόμματος». «Εχει ήδη αρχίσει το μεγάλο φαγοπότι», γράφει ο Ζήγρας. Χαρακτηριστικός είναι ένας διάλογος μέσα σε ένα αυτοκίνητο μεταξύ του «...άκη» και δύο ακόμα γνωστών υπουργών: Λέει ο ένας πως σκοπεύει να κάνει μια καλή μπάζα και να φύγει για τη Λατινική Αμερική. Ο «...άκης» επικροτεί την ιδέα, αλλά ο τρίτος, ως πιο έμπειρος, τους καθησυχάζει, εξηγώντας τους πως αν τα παίρνουν διακριτικά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξενιτευθούν... Κάπου εκεί, μπαίνει ενεργά στην ιστορία και ο αφηγητής. Αναλαμβάνοντας μεταφορές χρημάτων από τις μίζες: στα σπίτια υπουργών «για να τα παραλάβουν δήθεν έκπληκτοι», αλλά ακόμα και στον ίδιο τον πρόεδρο και πρωθυπουργό «Μίμη», «που έχει την άνεση και κάνει πως δεν βλέπει τη βαλίτσα κοιτώντας με επίμονα στα μάτια γελαστός και πάντα εγκάρδιος». Ο «...άκης» φτάνει μέχρι και τη Λιβύη με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να συναντήσει τον Καντάφι και επιστρέφει με βαλίτσες γεμάτες δολάρια για τα ταμεία του κόμματος. «Τα δολάρια όμως έχουν ουρές: Αραβες αρχίζουν να έρχονται ζητώντας ρουσφέτια και ανταλλάγματα».

Χρόνια αργότερα, η υπουργική καρέκλα στο υπουργείο «Στρατιωτικών», όπως το ονομάζει, εμφανίζεται να έχει δοθεί από τον «Γερμανό» πρωθυπουργό ως χάρη, μετά τη μεγάλη απογοήτευση που είχε ζήσει όταν έχασε μέσα από τα χέρια του την πρωθυπουργία της χώρας. Εκεί είναι που ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, σύμφωνα με τον συγγραφέα, διαπράττει το τέλειο έγκλημα εις βάρος του ελληνικού λαού. Δεν μιλάμε μόνο για τις γνωστές μίζες από τα εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά μίζες στην κυριολεξία για τα πάντα: από τις αποσπάσεις μέχρι τα αναλώσιμα του υπουργείου και με έναν τρόπο που εξασφάλιζε πως κανείς δεν θα μιλήσει, γράφει ο Ζήγρας.

Οι ιστορίες σκιαγραφούν ένα πολιτικό σύστημα που όσο περνούσε ο καιρός διαφθειρόταν ολοένα και περισσότερο. Ο «...άκης», σύμφωνα με το βιβλίο, δημιουργεί προϋποθέσεις για κληροδότηση των διαδικασιών διαφθοράς στους μελλοντικούς υπουργούς, «για να εξασφαλίσει ότι θα προτιμήσουν να λάβουν ένα δωράκι αντί να τον καταγγείλουν». Και βέβαια δεν είναι ο μόνος. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, «όλοι γνωρίζουν αλλά κανείς δεν μιλάει γιατί είναι όλοι μέσα στο κόλπο», άλλοι βουλευτές, οι συνδικαλιστές, που οι πολιτικοί τούς έχουν δώσει ασυλία μεγαλύτερη από τη δική τους και απροκάλυπτα εκβιάζουν επιχειρηματίες, όλοι όσοι διεκδικούν μια θέση σε κάποιον οργανισμό ή διοικητικό συμβούλιο και πληρώνουν προκαταβολικά «ταρίφα». Γιατί για τα πάντα μοιάζει να υπάρχει μια ταρίφα, πόσο μάλλον για συμβάσεις εκατομμυρίων. Και όχι αποκλειστικά εξοπλιστικών, αλλά και άλλων, όπως π.χ. αυτή της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του υπουργείου «Στρατιωτικών», των προγραμμάτων φωτοβολταϊκών ή των αδειοδοτήσεων των καζίνο.
Ο γάμος

Σήμερα ο Ζήγρας ισχυρίζεται πως οι σχέσεις του με τον Τσοχατζόπουλο είχαν περάσει την πρώτη «δοκιμασία» όχι κατά τη διάρκεια κάποιας από τις εκατοντάδες παράνομες δοσοληψίες στις οποίες είχε συμμετάσχει, αλλά όταν ο ξάδερφος του ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να παντρευτεί στο Παρίσι. «Είσαι τρελός», λέει ότι του είχε πει. «Πάμε στη Θεσσαλονίκη να σουβλίσουμε 300 αρνιά και να φέρουμε νταούλια και μια ζωή θα βγαίνεις βουλευτής». Ο Τσοχατζόπουλος, όμως, ήταν ανένδοτος: «Είναι επιθυμία ζωής», ισχυρίζεται ο Ζήγρας πως του είχε πει το 2004. Η σχέση τους δεν ήταν ποτέ η ίδια μετά τον γάμο αυτό, λέει σήμερα ο Ζήγρας. Ισως αυτός είναι ο λόγος που αφιερώνει το τελευταίο μεγαλύτερο κομμάτι του βιβλίου στον Βίο και Πολιτεία της «Αντουανέτας» και του «...άκη». Από το Παρίσι μέχρι το σπίτι κάτω από την Ακρόπολη, τα πανάκριβα ψώνια και τα ταξίδια με έξοδα του υπουργείου – ο Ζήγρας αφηγείται ένα παραλήρημα σπατάλης... «ορατής και προκλητικής». Αυτό είναι, σύμφωνα με τον Ζήγρα –και όχι κάποιο από τα σκάνδαλα– το μοιραίο λάθος του ήρωα του βιβλίου, του «...άκη»: ότι δεν είχε ακούσει τη συμβουλή του παλιού του συντρόφου που του είχε πει πριν από χρόνια πως πρέπει να είναι διακριτικός με τον παράνομο πλουτισμό του...
 
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εθνικό σχέδιο για το χρέος!

Εθνικό σχέδιο για το χρέος! 

ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ Ν ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ


Εθνικό σχέδιο για το χρέος!
Εθνικό σχέδιο για το χρέος!
Τα... σκισμένα μνημόνια και οι μεγαλόστομες υποσχέσεις χαλάρωσης της λιτότητας που δόθηκαν από τηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια κατά την πρόσφατη προεκλογική περίοδο ανησύχησαν, καθώς φαίνεται, έντονα το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, που έσπευσαν λίγες μόνον ημέρες μετά το τέλος της ψηφοφορίας να στείλουν ηχηρό και σαφές μήνυμα για τα μελλούμενα προς την πολιτική ηγεσία της χώρας μας. Η ανησυχία τους είναι τόσο μεγάλη ώστε να επιστρατευθεί ο ίδιος ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε για την «εκφώνηση» της γνωστής, παλαιάς, αλλά δοκιμασμένης απειλής. «Ο ελληνικός λαός -είπε- πρέπει να περάσει αυτή τη μεταρρυθμιστική διαδικασία, εάν η χώρα θέλει να παραμείνει στο ευρώ». Και συμπλήρωσε: «Ενδεχομένως η Ελλάδα να χρειαστεί ακόμη μια φορά περιορισμένη οικονομική βοήθεια, υπό την προϋπόθεση ότι θα συνεχίσει να εκπληρώνει τους όρους της τρόικας»...
ΟΤΑΝ Η REALNEWS αποκάλυψε πριν από μερικές εβδομάδες ότι οι δανειστές μας θα απαιτήσουν νέα μέτρα προκειμένου να συναινέσουν σε μείωση του χρέους μας, το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε, προφανώς για εκλογικούς λόγους, να εκδώσει διάψευση. Σήμερα, ο ανταποκριτής της εφημερίδας μας στις Βρυξέλλες Θάνος Αθανασίου επιβεβαιώνει ότι πράγματι οι εταίροι μας επεξεργάζονται λύση-πακέτο για την ελάφρυνση των υποχρεώσεών μας και για νέο δάνειο ύψους 9 έως 12 δισ. ευρώ, που θα συνοδεύεται, όπως είναι αυτονόητο, και από νέο μνημόνιο, άσχετα αν αυτό θα ονομάζεται διαφορετικά για προφανείς λόγους. Οι δανειστές, σημειώνει ο ανταποκριτής μας, είναι αποφασισμένοι να πιέσουν για την εκπλήρωση όλων των προαπαιτούμενων και δεν κάνουν πίσω σε ό,τι αφορά τα δημοσιονομικά κενά του 2015 και του 2016. Βρυξέλλες και Βερολίνο, όπως αποκαλύφθηκε από τις δηλώσεις Σόιμπλε και Ντάισελμπλουμ, απαριθμούν ήδη όρους και προϋποθέσεις για να συνεχίσουν να στηρίζουν την ελληνική οικονομία... Και μεταθέτουν χρονικά τη λήψη των οριστικών αποφάσεων για τα τέλη του 2014 και το πιθανότερο για το πρώτο εξάμηνο του 2015!
ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η εξαιρετικά κρίσιμη αυτή διαπραγμάτευση, που θα κρίνει το μέλλον της χώρας μας, θα ξεκινήσει μετά την ολοκλήρωση των stress tests των ελληνικών τραπεζών που θα γίνουν τον Νοέμβριο και από τα οποία θα εξαρτηθεί αν θα μείνουν χρήματα στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ή αν θα απαιτηθούν επιπλέον ποσά για την εξασφάλιση της κεφαλαιακής τους επάρκειας. Παράλληλα, για να ξεκινήσει η συζήτηση για τη βιωσιμότητα του χρέους θα πρέπει -σύμφωνα με τη σχετική απόφαση του Eurogroup- πέραν του πρωτογενούς πλεονάσματος, που έχει ήδη επιτευχθεί, να συντρέχουν και άλλες προϋποθέσεις. Θα πρέπει να έχουν εκπληρωθεί όλα τα προαπαιτούμενα για τις δόσεις Ιουνίου και Ιουλίου, να έχει ολοκληρωθεί ο φθινοπωρινός έλεγχος της τρόικας, να έχουν «καλυφθεί» τα δημοσιονομικά κενά των επομένων ετών, να έχουν υλοποιηθεί όλες οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη συμφωνηθεί και, τέλος, θα πρέπει να έχει ήδη εισπραχθεί από τη χώρα μας η επόμενη και τελευταία δόση των 2 δισ. ευρώ που απομένουν στο πρόγραμμα που εφαρμόζεται σήμερα. Και βέβαια είναι σίγουρο ότι οι δανειστές θα απαιτήσουν πριν από την έναρξη της διαπραγμάτευσης για τη μείωση του χρέους να έχει ψηφισθεί το νέο, επώδυνο ασφαλιστικό...
ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, προφανές ότι η μάχη του χρέους θα είναι εξαιρετικά σκληρή. Και πάντως η θεωρία που αναπτύσσεται από ορισμένες πλευρές περί δήθεν «αυτόματης» και ήδη «κλειδωμένης» λύσης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Οι εταίροι μας θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν το «χαρτί» της ελάφρυνσης των υποχρεώσεών μας για να μας οδηγήσουν σε νέες, μακροχρόνιες δεσμεύσεις μνημονιακού τύπου. Και είναι επίσης κοινό μυστικό ότι δεν βιάζονται καθόλου να ανοίξουν τη σχετική συζήτηση. Αυτός που βιάζεται είναι η Αθήνα, που γνωρίζει ότι αν δεν λυθεί οριστικά το μείζον αυτό θέμα, η οικονομία μας θα εξακολουθήσει να παραπαίει μέσα σε ένα κλίμα διαρκούς αβεβαιότητας, που ούτε επενδύσεις επιτρέπει, ούτε ανάπτυξη. Και βέβαια όσο πιο γενναία είναι η λύση που θα δοθεί, τόσο πιο γρήγορα θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανάκαμψης της εθνικής μας οικονομίας. Μεσοβέζικες ρυθμίσεις, όπως η επιμήκυνση και η μείωση επιτοκίων, δεν επιλύουν οριστικά και μόνιμα το εθνικό μας πρόβλημα του χρέους. Πρέπει να διαγραφεί σημαντικό τμήμα των οφειλών της χώρας. Και ακριβώς γι’ αυτό απαιτείται τώρα η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση των πολιτικών μας δυνάμεων και η από κοινού εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου διαπραγμάτευσης. Το προτείνουν ήδη σήμερα μέσω της «R» η επίτροπος της χώρας μας στην Ε.Ε. Μαρία Δαμανάκη και οι πρώην επίτροποι Αννα Διαμαντοπούλου και Σταύρος Δήμας. Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε να εισακουσθούν από τους πολιτικούς αρχηγούς! Είναι το στοιχειώδες εθνικό τους χρέος!
 
ΠΗΓΗ: ΕΝΙΚΟΣ
 
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΣ ΤΑ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΑ ΛΕΩ ΑΥΤΑ;

Ριζικές αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ προτείνει το ΔΝΤ

Ομιλία του Ρέζα Μογκαντάμ

Ριζικές αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ προτείνει το ΔΝΤ

Ριζικές αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ προτείνει το ΔΝΤ
Εκτεταμένες αλλαγές στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναθεώρηση του στόχου για τα θεμιτά επίπεδα του χρέους ως προς το ΑΕΠ, διαφορετική προσέγγιση στην επιβολή των δημοσιονομικών κυρώσεων, αλλά και την «κεντρική» χρηματοδότηση έργων δημόσιων υποδομών στα κράτη της ευρωζώνης πρότεινε την Τρίτη ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ρέζα Μογκαντάμ μιλώντας σε εκδήλωση του Οικονομικό Φόρουμ των Βρυξελλών.
  Στο συνέδριο που έχει ως θέμα «Διατήρηση της ανάκαμψης: Στρατηγικές και πολιτικές για την ανάπτυξη και τη σταθερότητα» μετέχουν μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χερμαν βαν Ρομπάι, ο πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Όλι Ρεν, ο γερμανός υφυπουργός Εργασίας Γιέργκ Άσμουσεν, ο γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάρκο Μπούτι, ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Σερβάς Ντερούζ, ο Ιβ Μερς μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας κ.ά.
Ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ εστίασε στην ομιλία του στις αλλαγές που θα πρέπει να επέλθουν στην οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ. Αν και ο Μογκαντάμ αναγνώρισε πως η Ευρώπη έχει σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην ενίσχυση της αρχιτεκτονικής της -έφερε ως παράδειγμα τη σύσταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) και την τραπεζική ένωση- ωστόσο υπογράμμισε ότι η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο πλαίσιο διακυβέρνησης που να εδραιώνει τη βιωσιμότητα του χρέους, μια πιο αξιόπιστη εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων, αλλά και ένα νέο σύστημα που θα διευκολύνει τις επενδύσεις σε υποδομές.
Επιχειρηματολογώντας υπέρ των θέσεών του, ο Μογκαντάμ ανέφερε πως θα πρέπει να εγκαταλειφθεί ο κανόνας του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για δημοσιονομικό έλλειμμα έως 3% του ΑΕΠ και να καθιερωθεί αποκλειστικά ένας στόχος που να σχετίζεται με τη βιωσιμότητα του χρέους (λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ).
Όπως χαρακτηριστικά τόνισε, ο κανόνας για ονομαστικό έλλειμμα 3% του ΑΕΠ είχε αρχικά ως στόχο να σταθεροποιηθεί το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ, υπό την προϋπόθεση ότι η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ θα ήταν 5% ετησίως. Ωστόσο, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε οι επί τα χείρω αναθεωρήσεις των ονομαστικών στόχων μακροπρόθεσμης ανάπτυξης γύρω στο 3% του ΑΕΠ σε πολλές χώρες της ζώνης του ευρώ καταδεικνύουν ότι το χρέος θα συγκλίνει  προς το 100% του ΑΕΠ, αντί του 60% του ΑΕΠ. Ήτοι το στέλεχος του ΔΝΤ άφησε να εννοηθεί πως ο στόχος του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για χρέος στο 60% είναι μη ρεαλιστικός και πρέπει να αλλάξει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η δυναμική του χρέους, δηλαδή η εξέλιξη του δείκτη χρέους προς το ΑΕΠ, θα πρέπει να είναι ο μοναδικός δημοσιονομικός κανόνας και ένα σταθερό σημείο αναφοράς για το διαρθρωτικό ισοζύγιο. «Αυτό θα βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στην απλοποίηση του συστήματος, διατηρώντας ταυτόχρονα την ευελιξία ενάντια στους κυκλικούς κραδασμούς», είπε ο Μογκαντάμ.
Αναφορικά με τη συμμόρφωση με τους δημοσιονομικούς στόχους τόνισε πως «δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις» και προσέθεσε πως περισσότερος αυτοματισμός στην επιβολή των κυρώσεων θα μπορούσε να βοηθήσει. «Αν οι κυρώσεις δεν μπορούν να αποφευχθούν εκ των υστέρων, τότε είναι πιθανό να είναι πιο αποτελεσματικές εκ των προτέρων» ανέφερε.
Τέλος, το ανώτατο στέλεχος του ΔΝΤ εστίασε στην ενίσχυση του πλαισίου για τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις στη ζώνη του ευρώ. Όπως τόνισε, το υφιστάμενο δημοσιονομικό πλαίσιο αποθαρρύνει ενεργά τις δημόσιες επενδύσεις, οι οποίες είναι ήδη πολύ χαμηλές στην Ευρώπη. «Οι χαμηλές δημόσιες επενδύσεις είναι ένα σοβαρό θέμα στη ζώνη του ευρώ, και έχει σοβαρές συνέπειες για τη δυνητική ανάπτυξη και, συνεπώς, τη βιωσιμότητα του χρέους», επεσήμανε.
Ο Μογκαντάμ ξεκαθάρισε πως η επάλειψη των δημοσίων επενδύσεων από κάθε υπολογισμό της δημοσιονομικής ισορροπίας είναι ανεπιθύμητη, καθώς θα ενθαρρύνει τη «δημιουργική λογιστική». Ωστόσο, σημείωσε πως μια καλύτερη προσέγγιση θα ήταν να αυξηθεί η ικανότητα του πυρήνα της ευρωζώνης να χρηματοδοτεί  έργα δημόσιων υποδομών, υπό τη μορφή διασυνοριακών επενδύσεων στις μεταφορές, στις επικοινωνίες και στα δίκτυα ενέργειας. Αυτό, όπως είπε, θα μπορούσε να γίνει με τη μορφή των συμπράξεων δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, διατηρώντας παράλληλα τους εθνικούς προϋπολογισμούς εντός των ορίων του δημοσιονομικού πλαισίου.



Θανάσης Κουκάκης
Newsroom ΔΟΛ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: 
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΝΤ ΟΤΙ Η ΕΜΜΟΝΗ ΣΕ ΣΤΟΧΟ 3% ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΕΠ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ KAI ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΕΠ. ΑΥΤΑ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΟΣΟΙ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 3% ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ. Η ΟΥΣIΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΑΕΠ ΚΥΡΙΟΙ.

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΩΝ ΓΕΝΕΩΝ

Καλά θα κάνουν οι παλαιότεροι να μην ζητούν τα ρέστα απο τις νεότερες γενιές των οποίων το μέλλον το κατέστρεψαν τις προηγούμενες δεκαετίες μεσα απο ένα όργιο λαικισμού δανεικών απληστίας διαφθοράς και διορισμών. Καλά θα κάνουν να σιωπούν αναλογιζόμενοι ότι τις προηγούμενες δεκαετίες το όνειρο πολλών ευτυχώς όχι όλων ήταν διορισμός χωρίς προσόντα κρατώντας πλαστικό σημαιάκι κατα προτίμηση πράσινου χρώματος και αμέσως μετά τον διορισμό λούφα απεργίες και τελικά αναζήτηση απο τα 40 διατάξεων για να βγούν πρόωρα στην σύνταξη και να εχει τιναχτεί σήμερα το ασφαλιστικό σύστημα στο αέρα. Παραγωγικότητα μηδέν.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Μπορούν να μου πούν οι ευρωσκεπτικιστές στην Ελλάδα ταυτίζονται με την Αγγλία και την θέση του Κάμερον για διορισμό του νέου πρόεδρου της Κομισιόν απο το Συμβούλιο χωρίς να ληφθεί υπόψη η γνώμη των λαών της Ευρώπης όπως εκφράστηκε στις τελευταίες εκλογές; Ε; Δηλάδή θέλουν μια Ευρώπη με λιγότερη δημοκρατία και λιγότερο αποφασιστικό ρόλο στους πολίτες της; Έτσι για να ξέρουμε τι λέμε.

ΤΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

 ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!  ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΑΡ'ΕΦΕΤΑΙΣ ΔΥΤΙ...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Πηγή: Λογισμικό "Σήμερα"