ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

 Ο μεν Φαμελλος γνωστος για τις αερολογιες και τις γκαφες οπως το περιμενα πεταξε την ανοησια οτι με τα Market Pass η κυβερνηση επιδοτει την ακριβεια ενω ας πουμε ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εκτος οικονομικης επιστημης και λογικης αυξησεις των μισθων που υποσχοταν λαϊκιστικα θα επιδοτουσε την μειωση των τιμων... Οικονομικα πηρε λοιπον κατω απο την βαση παλι. Ο δε Ανδρουλακης ειπε οτι το ΠΑΣΟΚ ειναι κατα της διαφθορας του ρουσφετιου και της αναξιοκρατιας και ετριζαν τα κοκκαλα του παλαιου ΠΑΣΟΚ μαζι με γελια που ακουστηκαν σε ολη την επικρατεια. Μιλαμε για αντιπολιτευση ανεκδοτο.

Κέντρο στάσου! Έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ…

Κέντρο στάσου! Έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ…

Άρης Πορτοσάλτε
04/07/2023
Α. Πορτοσάλτε




Ξαφνικός έρωτας, μαγεύει τον ΣΥΡΙΖΑ! Κάνει θραύση στη, μέχρι χθες, ριζοσπαστική Αριστερά η νέα «ιδέα». Συνεπήρε τους πάντες. Όπου και να στραφείς, μια κουβέντα ακούς μόνο: «Κέντρο. Πάμε Κέντρο».

Σαν να λύθηκαν τα αριστερά μάγια που κρατούσαν παγωμένα τα ΣΥΡΙΖόπουλα του παραμυθιού. Και πριν το ρολόι δείξει μεσάνυχτα, βγήκε το τζίνι και απελευθέρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ από τα δεσμά της ακραίας αριστερίλας…

Δεν πρόλαβε να φτάσει στο Σούνιο ο Τσίπρας και τον είχαν ήδη απαρνηθεί τα «παιδιά» του. Εκδηλώθηκαν με τη μια στο ιδεολογικό «outing». Δεν προλαβαίνουμε να ακούμε δηλώσεις για «το πόσο αναγκαίο είναι να κινηθούν προς το Κέντρο». Πόσο το «Κέντρο έτσι», πόσο το «Κέντρο αλλιώς». Παραλήρημα από την «κεντρίτιδα» στην Κουμουνδούρου. Μάλλον κάποιος θα τους μίλησε για κάποια κομματική πολυβιταμίνη που ανεβάζει το ηθικό μετά από πανωλεθρίες.

Λες; Να ήταν τόσο καταπιεσμένοι από την εξουσία Τσίπρα, οι σύντροφοι και δεν τολμούσαν να τον προειδοποιήσουν για την πορεία του σκάφους. Το έβλεπαν να πηγαίνει καταπάνω στα βράχια αλλά έμεναν αμίλητοι. Άσε που δημόσια υπερθεμάτιζαν για τη «χούντα Κούλη», για «το καθεστώς Μητσοτάκη», για «το Δικαιοσύνη παντού». Δηλαδή, σε ό,τι καφενόβιο έλεγε ο Αρχηγός Τσίπρας, αυτοί όρθιοι κοκκίνιζαν τις παλάμες τους από το χειροκρότημα.

Και πώς κατακτάται το Κέντρο; Με την προσφιλή αριστερή τακτική «γιουρούσι». Νομίζουν. Κι αφού το νομίζουν, έτσι είναι. Με την πίστη του άλλου δεν παίζεις ποτέ. Άλλωστε, έως το μεσημέρι της Κυριακής 21 Μαΐου πίστευαν ότι θα νικήσουν τον «Κούλη». Δεν είχαν τίποτε άλλο πέραν από τον τακτικισμό, βασισμένο σε λάθος δεδομένα και την πίστη στην αριστερή…πίστη.

Μετά τις απανωτές ταπεινωτικές πανωλεθρίες που τις χρέωσαν (σωστά) στον Τσίπρα και τον ξεφορτώθηκαν δεν χρειάστηκε να αναζητήσουν καμία αιτία. Με τη βαθιά πίστη στον αμοραλισμό τους, πιάστηκαν από το σωσίβιο του «Κέντρου». Σου λένε όπως κέρδισε ο Μητσοτάκης, τον οποίο υποτιμούσαν τέσσερα χρόνια ως Πρωθυπουργό, «δεν μπορεί μια μέρα θα τον στριμώξουμε, αρκεί τώρα να πάμε Κέντρο»!

Ετοιμαστείτε να ζήσουμε τη «γλυκιά» φάση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν τους βλέπετε πως χαμογελούν όλοι. Σαν ζαχαρωτά, χαρωποί και χαμογελαστοί. Φόρεσαν την καινούργια μάσκα, που ταιριάζει με το: «Κέντρο, ερχόμαστε»!

Ό,τι για να πάνε προς το Κέντρο, προηγουμένως θα πρέπει να αποβάλλουν όλες τις αντικοινωνικές συμπεριφορές του ριζοσπαστισμού τους, δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Έτσι κι αλλιώς μόνοι τους ομολογούν ότι δεν πήραν χαμπάρι την κοινωνία που άλλαζε. Αυτοί πουλούσαν αντισυστημική συμπεριφορά την ώρα που οι πολίτες κατέφευγαν στον Μητσοτάκη ακριβώς για αντίθετα. Επειδή εξέπεμπε εμπιστοσύνη, σιγουριά, αποτελεσματικότητα.

Οι Κολόμβοι του ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζονται να ανοιχτούν στον ωκεανό για να πατήσουν απέναντι στη γη του Κέντρου. Χαμένοι στις αυταπάτες και στον τυχοδιωκτισμό τους πιστεύουν πως αρκεί να κάνουν το ταξίδι. Ας τους συμβουλεύσουν οι φίλοι τους πως χωρίς ιδέες, φρέσκες προτάσεις και πολιτικές κανονικότητας δεν θα καταφέρουν το παραμικρό.

Άλλωστε, οι ιθαγενείς μια φορά αγόρασαν τα αριστερά καθρεφτάκια…

ΠΗΓΗ:https://www.liberal.gr/

Μόνο με διάσπαση θα αποφύγει τη διάλυση. 'Αρθρο Μπάμπη Κούτρα.

 

Μπάμπης Κούτρας

Μόνο με διάσπαση θα αποφύγει τη διάλυση

Στην πολιτική, όπως και στη ζωή, έχει τεράστια σημασία να ξέρεις πότε πρέπει να φύγεις. Ο Αλέξης Τσίπρας καθυστέρησε σημαντικά να πάρει την απόφαση, ίσως γιατί πίστευε ότι δικαιούται μια δεύτερη (στην ουσία τρίτη) ευκαιρία, ή από έναν ιδιότυπο ιδεολογικό και κομματικό «πατριωτισμό», αφού είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να αναδείξει υποψήφιους διαδόχους

Πολλοί σύντροφοί του χαρακτήρισαν γενναία την απόφασή του, αλλά νομίζω ότι υπερβάλλουν ή θέλουν απλώς να χρυσώσουν το χάπι στον τέως αρχηγό του κόμματός τους.


Ο Τσίπρας θα ήταν «γενναίος» αν είχε παραιτηθεί μετά την ήττα του 2019 και παρέδιδε την ηγεσία. Ετσι θα διατηρούσε ακέραιο το πολιτικό του κεφάλαιο, θα παρέμενε μια χρήσιμη εφεδρεία για την Κεντροαριστερά (για να επιστρέψεις, πρέπει πρώτα να φύγεις) και κυρίως θα διευκόλυνε την ανανέωση του κόμματος και την επιστροφή του στην εξουσία.

Ο Τσίπρας όμως όχι μόνο δεν παραιτήθηκε τότε, αλλά δεν τόλμησε να αλλάξει ούτε πολιτικές, ούτε πρόσωπα στον ΣΥΡΙΖΑ. Επί τέσσερα χρόνια βρισκόταν σε vertigo, αναποφάσιστος ανάμεσα στις αξιώσεις της ακραίας κομματικής βάσης του 3% και τις αναγκαίες προσαρμογές, υιοθετώντας την πιο στείρα και τοξική αντιπολίτευση των τελευταίων δεκαετιών. Αυτή η αλλοπρόσαλλη και αντιφατική τακτική (για στρατηγική δεν μιλάμε) ξεπέρασε κάθε όριο τους τελευταίους μήνες («κυβέρνηση ανοχής», άνοιγμα στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής) και δυστυχώς δεν βρέθηκε κανείς να τον τραβήξει από το μανίκι, να τον συνεφέρει και να τον διασώσει.


Με την παραίτηση Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει σε μια περιπέτεια η οποία μπορεί να τον οδηγήσει στη διάλυση (με εντυπωσίασε που στην ομιλία της αποχώρησής του δεν χρησιμοποίησε τη φράση-κλισέ όλων των απερχόμενων αρχηγών «θα είμαι εγγυητής της ενότητας»), αλλά μπορεί και στην εξουσία. Αυτό εξαρτάται από το ποιος θα είναι ο νέος αρχηγός (ή η νέα αρχηγός), ποια στρατηγική θα ακολουθήσει, αν θα συμπορευτεί με την ελάχιστη μειοψηφία των ακραίων, όπως ο προκάτοχός του, ή με την κοινωνία.


Σε κάθε περίπτωση, θα ξεκινήσει με ένα μεγάλο πλεονέκτημα, γιατί εξ ορισμού θα φέρνει μαζί του το νέο και την ελπίδα, αλλά και ένα δύσκολα διαχειρίσιμο μειονέκτημα, το γεγονός ότι οι συγκρούσεις με τα γκρουπούσκουλα στα κόμματα της Αριστεράς είναι πολύ σκληρές, αδυσώπητες και ενίοτε φθάνουν μέχρι τέλους. Οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι οι διαθέσεις είναι άγριες και ίσως είναι καλύτερο για τον ΣΥΡΙΖΑ να διασπαστεί τώρα και να ακολουθήσει ο καθένας τον δρόμο του προτού διαλυθεί.

Ωστόσο οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ανοίγουν συνολικά την υπόθεση της Κεντροαριστεράς, με πρώτο ενδιαφερόμενο το ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα «ποιος θα ηγηθεί του πολιτικόυ χώρου» γίνεται πιο άμεσο και πιεστικό απ’ ό,τι υπολόγιζαν στη Χαριλάου Τρικούπη. Παράδειγμα: θα αξιοποιήσει αυτή τη φορά ο Νίκος Ανδρουλάκης τη δεύτερη ευκαιρία που έχει μπροστά του, ή όχι; Απ' την άλλη, οι διεργασίες στην Κεντροαριστερά θα κρατήσουν χρόνια. Η λογική λέει πως μια τετραετία δεν φθάνει.



ΚλείσιμοΑκόμη κι αν υπάρξουν εύστοχες επιλογές, το ΠΑΣΟΚ από το 12% ή ο ΣΥΡΙΖΑ από το 18% (και εφόσον όλα πάνε καλά) είναι δύσκολο να καλύψουν όλη την απόσταση και να διεκδικήσουν την εξουσία στις επόμενες εκλογές. Αυτό δίνει στον Κυριάκο Μητσοτάκη τον απαιτούμενο χρόνο να υλοποιήσει το πρόγραμμά του και να προχωρήσει τις μεταρρυθμίσεις που υποσχέθηκε.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να οδηγήσει τη σημερινή κυβέρνηση σε λάθη ή αλαζονικές συμπεριφορές. Εχει αποδειχθεί ότι ο μεγάλος αντίπαλος κάθε κυβέρνησης δεν είναι η αντιπολίτευση, αλλά η κοινωνία. Και μπορεί η κοινωνία να «φύγει» αμέσως, κι ας μην ξέρει για πού. Ακόμη και για τα άκρα.

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ