Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΟΡΔΑΙΑΣ

Θα ήθελα, να ευχαριστήσω για την άψογη συμπεριφορά και διοργάνωση τον δήμο Πτολεμαίδας και την δήμαρχο κ Βρυζίδου καθώς και την Πίστη Κρυσταλίδου και Δημήτρη Πορφύρη, ως έχοντες την ευθύνη της διοργάνωσης, όπως επίσης τον εκπληκτικό κ Σκιαθά προς τιμήν, του οποίου έγινε η ημερίδα. Ο δήμος Πτολεμαίδας δίδαξε πολιτισμό και σεβασμό στους επιστήμονες και τους συμμετέχοντες και καλό είναι να πάρουν μαθήματα, άλλοι φορείς της αυτοδιοίκησης, που συναγωνίζονται σε οπισθοδρομικές,απαίδευτες και αντιδημοκρατικές πρακτικές.

«Μη ξεχνάς ποτέ το παρελθόν. Μπορεί να το ξαναχρειαστείς στο μέλλον.»
Μάλκολμ Μπράντμπερι

(Αγγλος συγγραφέας)

Kυρίες και κύριοι

     Ευχαριστώ θερμά τον δήμο Πτολεμαίδας για την ευγενική πρόσκληση του, να συμμετάσχω ως ομιλητής και εγώ σήμερα στην ημερίδα, που διοργανώνει με θέμα την καταγραφή της ιστορικής μνήμης μέσα από συλλογές. Eιδικότερα στην δική μου εισήγηση θα ασχοληθώ με την αξία και τον ρόλο της ιστορικής μνήμης στις σύγχρονες κοινωνίες. Πριν προχωρήσω στην ανάλυση μου καλό είναι, να ορίσουμε, τι είναι η ιστορική μνήμη. Είναι η συλλογική  κοινωνική μνήμη, που αναφέρεται στο παρελθόν και οδηγεί στην αυτογνωσία, τον αυτοπροσδιορισμό και την κοινωνικοποίηση του ανθρώπου.

Την συλλογική αυτή μορφή μνήμης έρχεται η επιστήμη της ιστορίας, να οργανώσει και να διασώσει στην πορεία του χρόνου και από την φθορά του, προς όφελος των επόμενων γενεών μίας κοινωνίας. Η ιστορία ως  μνήμη είναι το μέσον, με το οποίο οι λαοί και τα έθνη μελετούν το παρελθόν τους, διατηρούν τα ιδανικά και τις παραδόσεις τους και εξασφαλίζουν την διαχρονική συνέχεια τους. Η συλλογική μνήμη λοιπόν εμπεριέχει τα γεγονότα του παρελθόντος, που σφυρηλάτησαν τους δεσμούς των μελών ενός εθνικού συνόλου, τις κοινές αξίες, τα έθιμα, που τους χαρακτηρίζουν και τους δίνει τα εφόδια, για να αυτοπροσδιοριστούν και να συνειδητοποιήσουν την έννοια του, να ανήκουν σε μία ευρύτερη κοινωνική ομάδα.

Η σημασία επομένως της αυθεντικής διατήρησης της μνήμης, είναι πολύ σπουδαία για το μέλλον και την πορεία ενός λαού και αφορά την ίδια την επιβίωση του. Αρκεί μόνο, να σκεφτούμε, τί συνέπειες έχει για έναν άνθρωπο η απώλεια της προσωπικής του μνήμης και πόσο ανυπόφορη και αποδιοργανωμένη καθίσταται η ζωή του, για να καταλάβουμε τις ανάλογες συνέπειες, που έχει και την καταστροφική αποδιοργάνωση, που προκαλεί σε ένα κοινωνικό ή εθνικό σύνολο, η απώλεια της συλλογικής μνήμης για διάφορους λόγους σκοπιμοτήτων ή λόγω εγκληματικής αδιαφορίας, ειδικά μάλιστα όταν επιδεικνύουν τέτοια αδιαφορία οι αρμόδιοι φορείς και θεσμοί.

Είναι για αυτόν τον λόγο περισσότερο αξιέπαινη και σας αξίζουν συγχαρητήρια η σημερινή σας πρωτοβουλία, γιατί αποτελεί μια έμπρακτη μορφή πνευματικής αντίστασης στην φθορά της συλλογικής μνήμης, που ενίοτε επιδιώκεται με μανία από ορισμένους μηχανισμούς ιδεολογικά στρατευμένους σε χίμαιρες.

Στις μέρες μας ακούγονται δυστυχώς και χρηματοδοτούνται αδρά από ξένα κέντρα διάφορες πονηρές, ανιστόρητες, μεταμοντέρνες θεωρίες για την κατασκευή μια νέας ιστορίας χωρίς σκληρές  αλήθειες και γεγονότα, κατά πως θα βολεύει τους μεγάλους και υπερευλογημένους της υφηλίου και τα συμφέροντα τους.

Σε αυτήν την κατευθυνόμενη ιστοριογραφία, που δήθεν στόχο της έχει την ειρήνη των λαών, αλλά ουσιαστικά υπηρετεί μεγάλα και άνομα συμφέροντα εις βάρος των αδύναμων χωρών, έχουμε υποχρέωση  όλοι μαζί, να αντισταθούμε έγκαιρα. Τις αλλοιώσεις της ιστορικής μας μνήμης, που άμεσο στόχο τους έχουν την υπονόμευση της συλλογικότητας και της ενότητας μας, θα πρέπει, να τις αντιμετωπίσουμε με ακόμη μεγαλύτερη μελέτη της ιστορίας μας, με προσφυγή στις πηγές της μνήμης, με πνεύμα συλλογικής αντίστασης απέναντι στα σχέδια, που απεργάζονται ποικιλώνυμες οργανώσεις, με δήθεν επιστημονικά και αγνά κίνητρα.

 

Σε λίγο αυτοαποκαλούμενοι ιστορικοί, στρατευμένοι σε ιδεολογικές επιδιώξεις,  θα φτάσουν, ίσως να ζητήσουν, να αναθεωρήσουμε την ιστορική αλήθεια ακόμη και για τον ναζισμό και τα εγκλήματα του, χάριν δήθεν της φιλίας των λαών, αφού προσπάθησαν ανεπιτυχώς, να μας πείσουν, ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία είναι ιστορικά παρεξηγημένη, οι φωστήρες των μετανεωτερικών αδρά χρηματοδοτούμενων ρευμάτων.

Τι προσπάθησαν, να κάνουν λοιπόν ακόμη και με τα βιβλία ιστορίας των σχολείων; Να απονευρώσουν την νεολαία και να ξεκόψουν την επαφή της από τις ρίζες της. Να απομακρύνουν από την συλλογική μνήμη της νεολαίας τα παθήματα των προγόνων της και ακόμη χειρότερα, να τα υποτιμήσουν, όπως υποτίμησαν και τους ίδιους τους ήρωες πρότυπα και να τα εκμηδενίσουν, με ανέντιμες και αντιεπιστημονικές αναφορές σε συνωστισμούς, θέλοντας, να περιγράψουν καταστροφές και σφαγές απερίγραπτες, όπως το ολοκαύτωμα της Σμύρνης.

Αν αυτό δεν είναι ιδεολογική χρήση της ιστορίας, για την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων, τότε τι είναι;  Και βέβαια εδώ χρειάζεται , να τονίσω, ότι και η ανάμιξη των πολιτικών με στόχο την πολιτική χρήση της ιστορίας διαχρονικά, όπως και σήμερα, μόνο ολέθρια αποτελέσματα έχει στην διαφύλαξη ακέραιας της αυθεντικής μνήμης ενός λαού.

Ίσως, γιατί βολεύει ορισμένους, οι λαοί να πάψουν, να αντιστέκονται στα σχέδια τους,  να πάψουν, να ορθώνουν το ανάστημα τους και να φωνάζουν όχι, όταν χρειάζεται. Στόχος τους δυστυχώς ανομολόγητος είναι η δημιουργία μίας εύπλαστης μάζας, που δεν θα μπορεί, να αντιστέκεται στα συμφέροντα τους. Είναι μια γνώριμη προπαγανδιστική τακτική, που έχει επιχειρηθεί και στο παρελθόν από το 1950 ακόμη  στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όταν ανάλογα με την κατάσταση, στην οποία βρίσκονταν οι δύο χώρες, οι μεγάλοι μας <<σύμμαχοι>> μας ζητούσαν, να αλλάξουμε την ιστορία μας κάθε φορά.

  Η ποθητή και καλοδεχούμενη ειρήνη μεταξύ των λαών είναι όμως πραγματική και διαρκής μόνον, όταν στηρίζεται στην ιστορική εξέλιξη των σχέσεων τους και στην αυτογνωσία τους, όχι όταν στηρίζεται σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς και ψεύδη. Λαοί, που ξεχνούν την ιστορία τους, που παθαίνουν συλλογική αμνησία, είναι, σαν να αρνούνται την εξέλιξη τους και καταδικάζονται, να επαναλαμβάνουν τα ίδια τραγικά λάθη, που είχαν κάνει παλαιότερα.

Δεν πρέπει ποτέ, να ξεχάσουμε τα αρνητικά γεγονότα του κοινού παρελθόντος μας. Είναι άλλο πράγμα, να συγχωρήσουμε βεβαίως και άλλο πράγμα, να ξεχάσουμε. Και δεν ξεχνούμε, γιατί από τα γεγονότα του παρελθόντος και τα παθήματα των παλαιότερων γενεών μπορούμε, να αντλήσουμε χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες για το μέλλον μας και να αποφύγουμε τα λάθη, που αυτοί ίσως δεν απέφυγαν σε κάποιες ιστορικές φάσεις.

Επίσης η ιστορία χρειάζεται, να είναι αποτέλεσμα γνήσιας και αυθεντικής έρευνας με σεβασμό στις πηγές και τα τεκμήρια και την όσο το δυνατόν αντικειμενική αξιοποίηση τους μέσα από συνεχείς διασταυρώσεις και επανελέγχους, χωρίς αγιοποιήσεις προσώπων, παρατάξεων και καταστάσεων. Γιατί είναι απαραίτητο, να έχουμε πάντα στον νού μας αυτό, που έλεγε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος  Σολωμός:<< Εθνικόν είναι μόνον το αληθές>>. Άλλως η ιστορική μνήμη εκφυλίζεται σε πολιτική μυθολογία ανώφελη, που εξυπηρετεί σκοπιμότητες. 

Η συλλογική μνήμη είναι ζώσα διαρκώς, συνομιλεί μαζί μας συνεχώς, αρκεί, να τις απευθύνουμε ερωτήματα, να θέλουμε, να την ερευνήσουμε και με μεράκι, να ασχοληθούμε μαζί της. Γιατί τι άλλο είναι αυτή πάρα μια πυξίδα φωτός και γνώσης, η οποία μπορεί, να κατευθύνει τα βήματα μας, ώστε να αποφύγουμε τις κακοτοπιές, ανοίγοντας νέους δρόμους για το μέλλον;

Συλλέκτες, ερευνητές,  επιστήμονες και μη, επιφανείς αλλά και  απλοί άνθρωποι, μόλις αποφασίσουν, να ασχοληθούν με την ιστορική μνήμη, μαγεύονται από αυτήν και δεν ζουν μέσα από το παρελθόν, αλλά αντλούν επίκαιρα διδάγματα από την σοφία των προηγούμενων γενεών, για να χαράξουν δρόμους ασφαλέστερους για μια κοινωνία. Δεν είναι λοιπόν, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι δοκησίσοφοι η αγάπη για την ιστορία μια μορφή νοσταλγίας για το ένδοξο παρελθόν, η οποία δήθεν καθηλώνει τον άνθρωπο και δεν το αφήνει, να προχωρήσει και να εξελιχθεί. Υποστηρίζουν, ότι επειδή είμαστε έθνος με μεγάλη ιστορία επαναπαυόμαστε στις δάφνες μας και δήθεν παραλύουμε με αυτές χωρίς ,να μπορούμε, να οικοδομήσουμε κάτι καινούργιο. Δηλαδή πονηρά σκεπτόμενοι, τι μας λένε;

Ξεχάστε την ιστορία σας, ξεχάστε ότι η Έλληνες δημιούργησαν την φιλοσοφία, τις επιστήμες, το θέατρο, τα γράμματα και τις τέχνες, την εξαίσια κλασική αρχιτεκτονική, γιατί αυτό σας κάνει, να μην σκέπτεστε, να δημιουργήσετε κάτι νέο. Τι ανήθικος και έωλος ισχυρισμός!

Αν έφταιξε κάτι για την σημερινή κατάπτωση μας είναι ακριβώς, ότι ξεχάσαμε ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε, αδιαφορώντας για τις αξίες, που μεταλαμπαδεύσαμε στην παγκόσμια κοινότητα, αποδεχόμενοι ως νεωτερισμούς και πρόοδο κάθε ανόητη εισαγόμενη ιδέα και προσπαθώντας, να υιοθετήσουμε ξένα πρότυπα άσχετα με την ιδιοσυγκρασία μας ως λαού. Να γίνουμε Ευρωπαίοι παπαγάλιζαν μεγαλόσχημοι φιλοσοφούντες. Μα οι Ευρωπαίοι, τίνος πολιτισμού φορείς είναι και σε ποιον πολιτισμό, παρά στο αρχαίο ελληνικό βασίζονται;

Αντιθέτως, εγώ θα έλεγα, να ξαναθυμηθούμε, πως είμαστε Ελληνες και πως οι αξίες μας έδωσαν το φώς παλαιότερα σε όλο τον κόσμο. Να αφήσουμε στην άκρη τους πιθηκισμούς, που μας έκαναν, να αντιγράφουμε πρότυπα ζωής ξένα, τα οποία στηρίζονται στην αποθέωση του υλισμού, της φθήνιας, της έλλειψης οποιασδήποτε πνευματικότητας. Αυτό δεν είναι εκσυγχρονισμός και πρόοδος.

Mήπως και οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν επιδεικνύουν σε ένα άλλο επίπεδο αλαζονική και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά σήμερα, επειδή ακριβώς αδιαφορούν για την μελέτη και τα διδάγματα της ιστορίας, που τιμωρεί τους ισχυρούς και αλαζόνες πολλές φορές; Αργεί πολλές φορές, αλλά πάντα τιμωρεί.

Δείτε τις περιπέτειες, στις οποίες μπήκε και η Ευρώπη, που με τις ανιστόρητες και ελλειμματικές  ηγεσίες της ξέχασε τα θεμέλια και του δικού της πολιτισμού, ξέχασε τις αξίες του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης, της δημοκρατικότητας στην λήψη των αποφάσεων και βυθίζεται και η ίδια σε νέα αδιέξοδα, τσαλακώνοντας την αξιοπρέπεια των πιο αδύναμων χωρών της.

Αποθέωσε την ύλη και τον τεχνικό πολιτισμό και όμως εξακολουθεί, να καρκινοβατεί και να παραμένει ένα ανολοκλήρωτο οικοδόμημα, όσο δεν επανασυνδέεται ιστορικά με τις αξίες της ιστορίας και του πολιτισμού, οι οποίες θα στηρίζονται και σε μια μεγαλύτερη πνευματικότητα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μα γιατί αδιαφόρησαν και αυτοί για την ιστορική μνήμη και αυτά, που μας διδάσκει.

Αυτή η μνήμη είναι μια μορφή προετοιμασίας και οργάνωσης του μέλλοντος μέσα από την αποσταλαγμένη σοφία των γενεών. Πώς μπορεί, να χτίσει μία κοινωνία ένα στέρεο μέλλον, όταν υποτιμά και αγνοεί τα θεμέλια της; Αν ακούσουμε τις σειρήνες της λήθης, τότε θα χτίσουμε μια κοινωνία πάνω σε σαθρά θεμέλια και με το πρώτο φύσημα αυτή θα καταρρεύσει.

Λαοί, που υποτιμούν την ενασχόληση με την ιστορία και την συλλογική μνήμη, είναι λαοί, που χάνουν την σπονδυλική τους στήλη και μετατρέπονται σε ασπόνδυλα,  δηλαδή σε οσφυοκάμπτες υποτακτικούς των ισχυρών.

 Το ζήσαμε δυστυχώς αυτό στην αμέσως προηγούμενη περίοδο της επίπλαστης ευδαιμονίας, όπου η αδιαφορία όχι μόνο για την ιστορία, αλλά για πολλές πτυχές των γραμμάτων και του πολιτισμού ήταν το σήμα κατατεθέν της. Η  θεοποίηση του χρήματος, η πολτοποίηση των αξιών και των θεσμών, η αντίληψη ότι όλα έχουν μία τιμή εξαγοράς και όλα μπορούν να γίνουν αντικείμενο πώλησης, ήταν απόρροια και του γεγονότος, ότι οι πολίτες δεν αντλούσαν πλέον διδάγματα από αντίστοιχες ιστορικές περιόδους απόλυτης παρακμής.  Δείτε λοιπόν, που κατέληξε σήμερα η πρόσφατη εποχή της επίπλαστης κραιπάλης. Σε μία ακόμη εθνική περιπέτεια οικονομικού αυτήν την φορά τύπου μέχρι στιγμής.

 Η Ελλάδα όμως σήμερα και η Ευρώπη, αντλώντας χρήσιμα συμπεράσματα από την ιστορία τους βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι αποφάσεων ,που θα κρίνουν την μοίρα των επόμενων γενεών. Ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες πράγματι στιγμές με τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα, η ιστορική μνήμη και πάλι διδάσκει κατευθύνει αλλά και παρηγορεί. Μελετώντας την, θα διαπιστώσουμε, ότι δεν είναι μόνο οι σημερινές γενιές, που περνούν  δυσκολίες, αλλά υπήρξαν και παλαιότερα σκοτεινές ιστορικές περίοδοι, που οι μεγαλύτεροι έζησαν εγκλήματα και όμως δεν έχασαν  την ελπίδα τους και ξαναέχτισαν πάνω στα ερείπια, γράφοντας ξανά λαμπρές σελίδες προόδου. Θα αναρωτηθεί όμως κανείς, ναι, αλλά τότε υπήρχε έστω ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, ενώ σήμερα έχει χαθεί η ελπίδα από τους Έλληνες. Σωστά. Αυτό είναι δυστυχώς το επαίσχυντο σημείο, που ανεύθυνες  πολιτικές οδήγησαν την χώρα.

 Όμως η ιστορία μας κατευθύνει, να αγωνιζόμαστε, να μην το  βάζουμε κάτω και αν χρειαστεί, να αναγεννώμαστε από την τέφρα. Έτσι λοιπόν καταληκτικά, ας κρατήσουμε σαν συμπέρασμα, ότι η ιστορική μνήμη, εφόσον ασχοληθούμε σοβαρά μαζί της, θα μας δείξει πάλι ως φωτεινή πυξίδα  τον δρόμο για την έξοδο από τα αδιέξοδα και τον τρόπο, να ενωθούμε όλοι μαζί και να σηκώσουμε την Ελλάδα και την Ευρώπη λίγο ψηλότερα!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

ΑΜΥΝΤΑΙΟ

ΦΛΩΡΙΝΑΣ

ΤΗΛ ΓΡ 2386022228

ΚΙΝ 6972698452

Η ΟΜΙΛΙΑ Β. ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΕΚΟΨΕ Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Δ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Η ΟΜΙΛΙΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΗ ΕΜΠΑΙΓΜΟ ΕΚΟΨΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΥΣΤΡΑΛΟΥΣ ΟΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΚΕΝΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΕΤΣΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΟΙ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΣΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥΣ. ΠΡΟΦΑΝΩΣ Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ Γ ΔΑΚΗΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΤΣΙ ΕΝΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΝΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.



ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ:
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ https://neoskosmos.com

Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του, είναι καταδικασμένος, να το ξαναζήσει.

GEORGE SANTAYANA 1863-1952 ΙΣΠΑΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Κυρίες και κύριοι

Υποδεχόμαστε σήμερα με μεγάλη χαρά και ανυπόκριτη συγκίνηση υπο την αιγίδα της Περιφέρειας  Δυτικής Μακεδονίας αντιπροσωπεία βουλευτών ανάμεσα τους και τον φίλο πρόεδρο της Παγκόσμιας Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Ελληνισμού  αλλά και απογόνων βετεράνων του Β παγκοσμίου πολέμου στην ακριτική μας περιοχή, για να τιμήσουμε και να ανακαλέσουμε στην μνήμη μας την μάχη της Βεύης –Στενών Κλειδίου και τους πεσόντες σε αυτήν, που διεξήχθη  από το απόγευμα της 11 Απριλίου  και κυρίως την 12 Απριλιου 1941. Η σημερινή εκδήλωση κατέστη δυνατή χάρη στο αμέριστο ενδιαφέρον και την στήριξη του Περιφερειάρχη κ Δακή και για αυτό τον ευχαριστούμε.

Φιλοξενούμε σήμερα τους απογόνους αυτών, που από τους Αντίποδες, από την άλλη άκρη της γης, την μακρινή Ωκεανία, άφησαν οικογένειες, παιδιά και γονείς και έδωσαν το αίμα τους σε αυτήν την μαρτυρική ακριτική περιοχή της ελληνικότατης Μακεδονίας,  όπως το καταμαρτυρούν όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της γης του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου, για να υπερασπιστούν την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια του τότε ελεύθερου κόσμου απέναντι στις ορδές του φασισμού και του ναζισμού, που προσπάθησαν,  να σκεπάσουν με το πυκνό σκοτάδι της απάνθρωπης πρακτικής τους ολόκληρο τον πλανήτη. Για άλλη μία φορά η περιοχή μας έγινε θέατρο επιχειρήσεων και στόχος επιβουλής άγριων λύκων, όπως συμβαίνει συχνά στην πορεία των χρόνων, τροφοδοτώντας την ιστορία με ηρωικά γεγονότα και μεγάλες θυσίες.

Δεν είμαστε όμως αγνώμονες και σήμερα αποδίδουμε το ελάχιστο φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης, σε όσους θυσιαστήκαν ως νέοι Σπαρτιάτες στις δεύτερες Θερμοπύλες της Ελλάδας, αφού πολλές φορές στην πορεία των αιώνων, έγιναν τόπος θυσίας  τα Στενά Κλειδίου, λόγω της θέσης και της ιστορίας τους,  όπως είχε ξανασυμβεί τόσο κατά τους Βαλκανικούς πολέμους το 1912 όσο και κατά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο. Φαίνεται το έχει η μοίρα του σημείου, να είναι τόπος αγώνων θυσίας αλλά και καταστροφών.

Στις 11 Απρίλιου 1941 το απόγευμα αρχίζουν οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ επιτιθέμενων  γερμανικών από την μία και αμυνόμενων ελληνικών και συμμαχικών στρατευμάτων από την άλλη πλευρά. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του γιουγκοσλαβικού μετώπου και η κατάληψη της Φλώρινας από τους Γερμανούς. Τα στενά Κλειδίου είχαν αναλάβει, να προασπίσουν οι σύμμαχοι Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Βρετανοί  και τον υποτομέα Κέλλης είχαν αναλάβει, να προστατέψουν οι ελληνικές δυνάμεις. Το σύνολο των δυνάμεων αυτών συναποτελούσαν την δύναμη Μακ Κέυ με διοικητή τον στρατηγό Ιβεν Μακ Κέυ, που υπαγόταν όμως  στο συγκρότημα W, το οποίο διοικούσε ο στρατηγός Ουίλσον. Eναντίον των υπερασπιστών των στενών παρατάχθηκε το 40^ο Τεθωρακισμένο σώμα στρατού της Γερμανίας. Ανατέθηκε ειδικότερα από τους Γερμανούς στην 1^η μεραρχια SS Αδόλφος Χίτλερ, η διάνοιξη της στενωπού και πιο συγκεκριμένα στην Ομάδα μάχης Βίττ, που είχε τεθεί υπο τις διαταγές του ταγματάρχη Φρίτς Βίττ.

Δεδομένου, ότι η διεξοδική ανάλυση της μάχης θα γίνει σε ξεχωριστή ομιλία, θα επικεντρωθώ σε συγκεκριμένα  θέματα αυτής.

Κατ αρχήν πρέπει, να έχουμε υπόψη μας, ότι οι δυνάμεις των συμμάχων, που έλαβαν μέρος στην μάχη , είχαν μεταφερθεί σε μεγάλο βαθμό από τις επιχειρήσεις στην αφρικανική έρημο και αντιμετώπισαν απότομη μεταβολή κλιματολογικών συνθηκών, αφού χρειάζεται, να θυμόμαστε, πως το πρωί της 12 Απριλίου 1941 ημέρα της κύριας μάχης, το χιόνι στα υψώματα του Κλειδίου και της γύρω περιοχής έφτανε τα 30 εκ. Ως το χάραμα αυτής της μέρας πολλοί στρατιώτες, που βρέθηκαν σε σχετικά σύντομο διάστημα από το θερμότατο κλίμα της ερήμου, στο έντονο κρύο της περιοχής μας υπέστησαν κλιματολογικό σοκ και υπέφεραν αρκετοί από κρυοπαγήματα, έχοντας παραλύσει.

 Επίσης οφείλουμε, να γνωρίζουμε, ότι δεν αποφεύχθηκαν λάθη συντονισμού με ευθύνη του διοικητή του συγκροτήματος W Βρετανού στρατηγού  Ουίλσον στην επιλογή του μετώπου και στην διαδικασία σύμπτυξης κατόπιν των συμμαχικών και ελληνικών δυνάμεων, παρά τις ξεκάθαρες διαφωνίες των διοικητών των ελληνικών τμημάτων. Είναι αναγκαίο, να έχουμε κατά νου, ότι οι Γερμανοί με τα σύγχρονα για την εποχή τους αυτοκινούμενα πυροβόλα, εξεπλάγησαν και οι ίδιοι με τις δυνατότητες τους, να σκαρφαλώνουν στις πλαγιές των στενών  με ευκολία. Οι αντικρουόμενες οδηγίες και η διακοπή στην διάρκεια της ημέρας τόσο των επικοινωνιών του συντάγματος Δωδεκανησίων όσο και των συνδέσμων του μαρτυρικού 2/8 Αυστραλιανού  Τάγματος πεζικού και η βιαστική καταστροφή των τηλεφωνικών μηχανημάτων του Αμυνταίου από αποχωρούντες Βρετανούς στρατιώτες, οδήγησαν στο να πληρώσει άδικα αυτό το τάγμα, τον βαρύτερο φόρο αίματος και  επηρέασαν ακόμη περισσότερο την έκβαση της μάχης.

Έτσι λοιπόν ενώ η κυρίως μάχη ξεκίνησε στις 08.30πμ της 12 Απριλίου 1941,  στις 11.00 πμ τα σφοδρά πυρά πολυβόλων και όλμων επέτρεψαν στους Γερμανούς, να προωθηθούν και να υπερκεράσουν το 2/8 τάγμα των Αυστραλών, το οποίο ήταν τοποθετημένο στις ανατολικές πλαγιές της στενωπού, το δε βρετανικό τάγμα ανιχνευτών, που βρίσκονταν δυτικότερα τοποθετημένο, νομίζοντας, πως το 2/8 υποχώρησε, συμπτύχθηκε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό Κλειδίου με αποτέλεσμα, να ανοίξει η στενωπός για τους Γερμανούς.  Το μεσημέρι γύρω στις 15.00μμ οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει σε κόλαση πυρός ολόκληρη την περιοχή, προκλήθηκε δε ταχεία υποχώρηση  των συμμαχικών δυνάμεων, που είχαν απομείνει. Η άτακτη υποχώρηση, που ακολούθησε και η σύγχυση, που επικρατούσε, επέτειναν το κλίμα πανικού.

 Ως τις 18.00μμ η μάχη είχε ολοκληρωτικά κριθεί, ενώ το μαρτυρικό 2/8 τάγμα πεζικού των Αυστραλών είχε αποδεκατιστεί και συγκεντρωνόταν στο χωριό Ροδώνας. Το 2/8 καταστράφηκε ως μάχιμη μονάδα και διέθετε μετά την υποχώρηση του μόλις 250 άντρες, από τους οποίους μόνο 50 οπλισμένοι. Κατά τα δραματικά γεγονότα της μάχης απέλπιδα και μέχρις εσχάτων αντίσταση επέδειξε ο διοικητής του 1/88 συντάγματος πεζικού ο συνταγματάρχης Χονδρός, ο οποίος έχασε την ζωή του πέφτοντας στο καθήκον μεταξύ των υψωμάτων Ξινού Νερού –Φλαμπούρου στην περιοχή Ραδόσι. Στην μάχη της Βεύης τραυματίζεται βαρύτατα και ο Αυστραλός συνταγματάρχης Πεϊπον.

Θα ήθελα επίσης, να αναφερθώ στο άφθαστο παράδειγμα του τελευταίου μαχόμενου  Νεοζηλανδού πολυβολητή στα υψώματα Κλειδίου, που αποτελεί παράδειγμα ανδρείας και ηρωισμού στους αιώνες. Όταν άρχισε η υποχώρηση όλων των δυνάμεων προς τον Νότο σε κλίμα σύγχυσης και οι Γερμανοί προέλαυναν, έμεινε πίσω τελευταίος με ένα μόνο  πολυβόλο σε ένα ύψωμα των στενών στην νότια είσοδο τους και από την στρατηγική θέση, που επέλεξε,  άρχισε, να πολυβολεί τους επελαύνοντες Ναζί. Προκάλεσε δεκάδες νεκρούς και μεγάλη καταστροφή στους Γερμανούς, πριν τον σκοτώσουν και τον ίδιο. Αποτέλεσε έναν νέο Λεωνίδα της εποχής του, που φύλαξε τις νέες Θερμοπύλες. Δεν λύγισε, δεν υποχώρησε, θυσιάστηκε αυτοβούλως.

Είναι άξιο λόγου, να τονιστεί, πως οι Γερμανοί τον έθαψαν δίπλα στους δικούς τους νεκρούς και όταν έκαναν μέρες μετά την μάχη μνημόσυνο στους τάφους των δικών τους νεκρών,  ο Γερμανός ταξίαρχος απέδωσε τιμές και στον Νεοζηλανδό πολυβολητή, αναγνωρίζοντας έτσι το θάρρος και την ανδρεία του.

Δεν πρέπει επίσης, να λησμονήσουμε τα ατυχήματα την ώρα του πανικού και της υποχώρησης, όταν οι Βρετανοί ανατίναζαν τις  γέφυρες, φεύγοντας και  κατά την ανατίναξη  γέφυρας σε ρέμα δυτικά του Αμυνταίου κοντά στον βάλτο βρήκαν τραγικό θάνατο οι άντρες μιας ελληνικής διμοιρίας πολυβόλων του 1 τάγματος του Συντάγματος Δωδεκανησίων. Είναι λες και η μοίρα στα στενά του Κλειδίου και στο συγκεκριμένο σημείο του βάλτου, να παίζει τα παιχνίδια της, ώστε να επαναλαμβάνονται τραγικά περιστατικά, όπως συνέβη και στον Α Βαλκανικό πόλεμο.

Οι  γηραιότεροι κάτοικοι του Ξινού Νερού ακόμη θυμούνται στις αφηγήσεις τους αποχωρούντες Αυστραλούς στρατιώτες του 2/4 Αυστραλιανού τάγματος πεζικού, οι οποίοι  περνούσαν μέσα από το χωρίο, κατεβαίνοντας από τα γειτονικά υψώματα, κατευθυνόμενοι προς τον Σωτήρα. Εβδομήντα από αυτούς θα συλληφθούν αιχμάλωτοι σε οδόφραγμα των Γερμανών στον Σωτήρα. Ήταν άντρες πανύψηλοι και ρωμαλέοι, ταλαιπωρημένοι όμως από τις κλιματολογικές συνθήκες των ημερών.

Απώλειες είχαν και οι επιτιθέμενοι με χαρακτηριστικότερο τον θάνατο από νάρκη του αδελφού του Φρίτζ Βίττ αρχηγού της δύναμης, που ανέλαβε την διάνοιξη της στενωπού.

Σε αυτήν την μάχη οι Αυστραλοί όπως και οι άλλοι συμμετέχοντες είχαν και αγνοούμενους. Στα πλαίσια αναζήτησης αυτών των αγνοουμένων ύστερα από έρευνα, που ξεκίνησε ο Ελληνοαυστραλός καθηγητής κ Λάμπης Εγγλέζος με την συνδρομή του σταθμού  Ράδιο Σύμπαν του Σίδνευ και του δημοσιογράφου Θωμά Τσαμούρα, μου ζητήθηκε τον Ιανουάριο του 2012 κάθε δυνατή βοήθεια στο επίπεδο της ιστορικής έρευνας αλλά και της επαφής με αρμόδιους φορείς, για να ευαισθητοποιήσουμε όσους περισσότερους μπορούμε στην ιερή αυτή προσπάθεια. Έκανα, ότι μπορούσα για αυτό και ελπίζω, να έχουμε κάθε δυνατή βοήθεια από τους αρμοδίους και πρώτα από όλα από τον αγαπητό υπουργό Μακεδονίας Θράκης κ Καράογλου, ώστε να αρχίσουν κάποιες πρόδρομες εργασίες με την συνδρομή βεβαίως του Περιφερειαρχη Δυτ. Μακεδονίας κ Δακή και του ελληνικού στρατού. Είναι ιερό μας καθήκον, να βοηθήσουμε για την επιστροφή όλων των αγνοουμένων στην μητέρα πατρίδα τους, σαν ένας ελάχιστος φόρος τιμής από πλευράς της Ελλάδας για την ανυπέρβλητη θυσία τους. Άλλωστε και εμείς ως έθνος έχουμε αγνοούμενους πεσόντες και γνωρίζουμε καλά την θλίψη, που αυτό το θέμα προκαλεί.

Βέβαια οι κάτοικοι του Ξινού- Νερού αλλά και της ευρύτερης περιοχής δεν φάνηκαν αγνώμονες προς την θυσία αυτή. Αντιθέτως ενώ η χώρα ήταν ολοσχερώς κατεστραμμένη και μόλις απελευθερωμένη από την καταστροφική γερμανική κατοχή και βρίσκονταν μέσα σε εμφυλιοπολεμικό κλίμα, μετά από πρωτοβουλία του τότε προέδρου της κοινότητας Ξινού Νερού Αθ. Αλτίνη  και του κοινοτικού συμβουλίου, έπειτα από έρανο, στον οποίο συμμετείχαν οι κάτοικοι του χωριού, ανήγειραν ηρώο και έχει σημασία πως  αυτό είναι το πρώτο μνημείο πεσόντων Αυστραλών και Νεοζηλανδών στην Ελλάδα, που τα    εγκαίνια του έγιναν στις 4 Νοεμβρίου 1945 και στο οποίο βρεθήκαμε πριν λίγο.

Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έκανε ο τότε υπουργός γεν. διευθυντής Δυτικης Μακεδονίας Νάλτσας, αποκαλύπτοντας το μνημείο, που ήταν σκεπασμένο με την ελληνική και βρετανική σημαία. Επιμνημόσυνους λόγους εκφώνησαν ο εφημέριος του χωριού Παπαβρααμ, ο Γ, Μόδης και ο υπουργός Νάλτσας. Παρέστησαν επίσης οι  τότε υπουργοι Φραγκίσκας και Ξυροτύρης , ο υποπρόξενος της Βρετανίας Χίλλ, ο πρώην υπουργός Φίλιππος Δραγούμης,  ο τότε δήμαρχος Φλώρινας Σαπουντζής, οι νομάρχες Κοζάνης, Φλώρινας, Καστοριάς και Εδεσσας.

Κατέθεσαν στεφάνια όλα τα δημοτικά σχολεία του Αμυνταίου και των γύρω χωριών καθώς και όλοι οι κοινοτάρχες, ενώ είχαν βάλει και έκτακτο δρομολόγιο τρένου, για να έρθουν οι πολίτες από την περιοχή Φλώρινας. Xορωδία μεικτή  υπο τον  Τριανταφύλλου έψαλλε τους εθνικούς ύμνους και ακολούθησε παρέλαση του 505 τάγματος του στρατού, όλων των σχολείων και προσκόπων. Τέλος όλοι μαζί κατευθύνθηκαν στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου παρατέθηκε γεύμα και ακολούθησαν χοροί.

Πενήντα χρόνια μετά την μάχη  τον Απρίλιο  του  1991 έγιναν ξανά μεγάλες εκδηλώσεις στο ίδιο μνημείο παρουσία του αρχηγού ΓΕΣ της Αυστραλίας. Είναι αυτός ένας ακόμη λόγος, για να σας ζητήσουμε, να το  εντάξετε πρώτο αυτό ως βασικό σημείο αναφοράς στο οδοιπορικό των Αντζακ στα πλαίσια των δρόμων της μνήμης  και να το επισκέπτεστε πάντα, όταν έρχεστε στην Ελλάδα.

Φίλοι μας, δυστυχώς μας επισκέπτεστε πάλι σε δύσκολους καιρούς. Τότε μας βοηθήσατε, να αντιμετωπίσουμε τις ορδές του Ναζισμού. Σήμερα η χώρα μας υποφέρει από έναν ακήρυκτο οικονομικό αυτήν την φορά πόλεμο, που όπως και τότε έτσι και τώρα τον δίνει υπό άνισους όρους. Μεγάλες χώρες δεν διδάχθηκαν πολλά από την ιστορία έτσι ώστε, να αποφύγουν νέα αλαζονικά λάθη, που μπορεί, να καταστρέψουν ξανά την Ευρώπη. Δυστυχώς μάλιστα ούτε τις οφειλόμενες αποζημιώσεις προς την χώρα μας, που κατέστρεψαν ολοσχερώς  τότε με μανία, δεν επιθυμούν, να αναγνωρίσουν. Ελπίζουμε, ότι στην διεθνή ανάδειξη και αυτού του θέματος, που ξεκινά τώρα για πρώτη φορά τόσο οργανωμένα από τον Έλληνα υπουργό των εξωτερικών, θα σας βρούμε πάλι θερμούς συμπαραστάτες.

 Στα αυτιά μας ηχεί ακόμη η προειδοποίηση του κ Γιούνγκερ πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου πως «Όποιος πιστεύει ότι δεν τίθεται πλέον το αιώνιο ερώτημα περί ειρήνης και πολέμου στην Ευρώπη, μπορεί να πλανάται οικτρά. Οι δαίμονες δεν έχουν φύγει, απλά κοιμούνται». Έχουμε την ελπίδα, ότι θα συνέλθουν οι ισχυροί από τις ιδεοληψίες τους και θα αποφύγουμε μια επανάληψη της ιστορίας, την οποία πρέπει, πάντα να θυμόμαστε, γιατί μπορεί, να μας ξαναχρειαστεί. Γνωρίζουμε όμως, ότι σε εσάς μπορούμε, να υπολογίζουμε και στην σημερινή δύσκολη συγκυρία, ως διαχρονικούς φίλους και συμμάχους, που αγαπάτε την Ελλάδα, αφού τα χώματα αυτά τα πότισε αίμα και δικών σας ανθρώπων. Το αποδείξατε πολλές φορές και στο πεδίο της μάχης αλλά και σήμερα με την ξεκάθαρη υποστήριξη σας στα εθνικά μας θέματα  κόντρα στους πλάνους παραχαράκτες της ιστορίας. Σας καλωσορίζουμε λοιπόν ως αδελφούς εξ αίματος πια και σας ζητούμε, να θεωρείτε την χώρα μας ως δεύτερη σας πατρίδα!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΥΣΤΡΑΛΟΥΣ

Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκαν από την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας στο Ξινό Νερό και στη Φλώρινα, εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς πεσόντες στη Μάχη της Βεύης



 Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΒΑΓ.ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

 Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ  ΕΛΛΗΝΟΑΥΣΤΡΑΛΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΥ


  Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκαν από την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας στο Ξινό Νερό και στη Φλώρινα, εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για τους Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς πεσόντες στη Μάχη της Βεύης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
72 χρόνια από την περίφημη Μάχη των Στενών του Κλειδίου, οι φετινές εκδηλώσεις είχαν την πρέπουσα πολιτική εκπροσώπηση σε υψηλό βαθμό, με την παρουσία τόσο του υπουργού Μακεδονίας και Θράκης κ. Θεόδωρου Καράογλου, όσο και 11 βουλευτών και 3 πρώην υπουργών της Αυστραλίας, αλλά και του Προξένου της Αυστραλίας στη Θεσσαλονίκη.

ΠΗΓΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΟΣ: ΡΑΔΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑ/ http://radioflorina.blogspot.gr/2013/05/blog-post_9127.html