Κάιζερ: Χωρίς διαγραφή χρέους η Ελλάδα δεν βγαίνει από την ύφεση
«Η
Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την ύφεση χωρίς διαγραφή σημαντικού
μέρους του χρέους της» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιούργκεν Κάιζερ (Jürgen
Kaiser), συντονιστής της ομοσπονδίας «Έτος διαγραφής» των χρεών.
«Το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα είναι να καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ελκυστικές προτάσεις στους δανειστές της, ώστε να γίνεται μια βήμα-βήμα προσέγγιση» σημειώνει ο κ. Κάιζερ και προσθέτει: «Μπορεί λ.χ. η Ελλάδα να καταθέσει μιαν ανεξάρτητη ανάλυση περί του ύψους της οφειλής, να προτείνει το ύψος ενός κουρέματος ή μια ανεξάρτητη διαιτησία την οποία να εμπιστεύονται και οι δύο πλευρές. Σε τέτοια θέματα θα έπρεπε να επικεντρώσει η Ελλάδα τις πρωτοβουλίες της, αντί να ακολουθεί τους δρόμους που ελέγχονται από τους δανειστές και να λέει απλώς θέλουμε διαγραφή. Θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ενεργεί με μεγαλύτερη φαντασία, να είναι πιο κινητική και ευέλικτη. Τότε θα μπορούσε να επιτύχει κάτι».
Ο Γιούργκεν Κάιζερ θεωρεί ότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο το οποίο έχει ως πρότυπο και είναι η συμφωνία του Λονδίνου του 1953, με το οποίο διαγράφηκε το μισό χρέος της Γερμανίας μετά τον πόλεμο. «Ήταν σαφώς ένα ορόσημο, πρόκειται για μια συγκεκριμένη περίπτωση η οποία καταδεικνύει ότι η διαγραφή του χρέους είναι αποτελεσματικότερη και ευρύτερη αν υπάρχει η πολιτική βούληση. Τότε υπήρχε το μεγάλο ενδιαφέρον να ανοικοδομηθεί και ενισχυθεί το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Μάλιστα τη διαγραφή την είχε υπερψηφίσει και η Ελλάδα».
Η συνέντευξη του Γιούργκεν Κάιζερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δόθηκε με την αφορμή της συνόδου των υπουργών Οικονομικών των G7 που ξεκινά σήμερα στη Δρέσδη. Το διεθνές δίκτυο «Έτος διαγραφής χρέους» βλέπει τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των G7 ως μοναδική ευκαιρία να ενημερώσει ολόκληρο τον κόσμο. Τίτλος της καμπάνιας: «Είναι πλέον καιρός για λύση στο θέμα της κρίσης χρέους». «Η συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των G7 στη Δρέσδη από τις 27 μέχρι τις 29 Μαΐου είναι ένα σημαντικό ορόσημο για να προωθήσουμε τη συντεταγμένη διαδικασία διαγραφής στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Οι χώρες του G7 έθεσαν για πρώτη φορά το ζήτημα της ανάπτυξης στην περίπτωση υψηλού δημόσιου χρέους στην ατζέντα τους. Αυτό θα είναι και ένα από τα κεντρικά μα θέματα στο οποίο θα επικεντρωθούμε» σημειώνει.
Η ομοσπονδία "Eτος διαγραφής" χαρακτηρίζει τα μέλη του G7 «Φρανκεστάιν της διεθνούς διαχείρισης οφειλών». Υποστηρίζεται από 650 οργανώσεις σε όλη τη Γερμανία και μεγάλους διεθνείς οργανισμούς. Είναι μέλος του ευρωπαϊκού δικτύου EURODAD με έδρα της Βρυξέλλες και του διεθνούς δικτύου (AFRODAD και LATINDADD).
«Κάναμε πολλές εκδηλώσεις σε όλη τη Γερμανία για το θέμα του ελληνικού χρέους και οργανώσαμε καμπάνιες με αφορμή τις ετήσιες επετείους της συμφωνίας του Λονδίνου του 1953 . Έως το 2013 μπορούσε κανείς να μετρήσει στα δάχτυλα των δυο χεριών όσων ήταν ενήμεροι. Χάρη στον κ. Τσίπρα η κατάσταση όμως άλλαξε. Η τάση για σοβαρή ενημέρωση αυξήθηκε κατά πολύ και σε αυτό είμαστε ευγνώμονες στον κ. Τσίπρα. Από τότε που οι Έλληνες άρχισαν να κάνουν θέμα τη διαγραφή του χρέους τους, οι πολίτες θέλουν να ενημερωθούν επ΄ αυτού πολύ περισσότερο» τονίζει ο κ. Κάιζερ.
Εκτιμά ότι «η Ελλάδα είναι μόνο από τεχνικής απόψεως ειδική περίπτωση. Εκείνο τα οποίο είναι σημαντικό είναι να υπάρξει μια ανεξάρτητη αρχή λήψης αποφάσεων και να μην είναι οι δανειστές δικαστές σε δική τους υπόθεση. Αυτό είναι το κλειδί. Οι τεχνικές λεπτομέρειες θα είναι πιθανόν διαφορετικές στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά το θέμα αφορά κάθε κυρίαρχο κράτος.
Η συνέντευξη του Γιούργκεν Κάιζερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον Αντώνη Πολυχρονάκη έχει ως εξής:
-Κύριε Κάιζερ, είστε ο συντονιστής της ομοσπονδίας «Ετος διαγραφής» των χρεών παγκοσμίως. Πως προέκυψε αυτή η πρωτοβουλία;
-Η ομοσπονδία είναι διάδοχος της ομώνυμης καμπάνιας «Έτος διαγραφής 2000», η οποία δημιουργήθηκε με αφορμή το έτος 2000 με πρωτοβουλία εκκλησιών και διαφόρων οργανώσεων για μια ευρεία διαγραφή χρεών των φτωχών κρατών του κόσμου. Από αυτήν δημιουργήθηκε το 2001 η δική μας ομοσπονδία. Εγώ συμμετείχα από το 2001 σε μια μικρότερη πρωτοβουλία με θέμα «Η ανάπτυξη χρειάζεται διαγραφή», την οποία αποτελούσαν 30 ενωμένες οργανώσεις η οποία αγωνιζόταν για την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής χρεών. Αυτός ήταν τότε ο πυρήνας της καμπάνιας και από αυτόν προέκυψε η σημερινή.
-Τι ακριβώς επιδιώκετε;
-Προπάντων θέλουμε να επιτύχουμε να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο σύμφωνο με τις αρχές του κράτους δικαίου για τις χώρες που είναι υπερχρεωμένες. Κράτη, δηλαδή, τα οποία να μην υπόκεινται στο έλεος ή στη δυσμένεια των πιστωτών τους, αλλά να υπάρχει μια αξιόπιστη και δεδομένη διαδικασία για όλους τους συμμετέχοντες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την πτώχευση των εταιρειών και των ιδιωτών, ώστε να μπορούν να κάνουν μια νέα οικονομική αρχή.
-Πως εξελίχθηκε η καμπάνια σας, είχατε επιτυχία, ποιοι σας υποστήριξαν;
-Την ομοσπονδία την στηρίζουν 650 οργανώσεις σε όλη τη Γερμανία, μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, εκκλησίες κλπ. Είμαστε μέρος ενός ευρωπαϊκού (του EURODAD με έδρα της Βρυξέλλες), και διεθνούς δικτύου (AFRODAD και LATINDADD ) και διατηρούμε στενές σχέσεις με ανάλογες οργανώσεις στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, κάτι το οποίο θα καταστεί ορατό κατά τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών του G7 στ Δρέσδη. Μάθαμε ότι μόνο ως ένα κίνημα διεθνούς εμβέλειας μπορούμε να έχουμε επιτυχία.
-Συμμετέχει και η Ελλάδα σε αυτό το δίκτυο;
-Δυστυχώς όχι και λυπούμαστε πολύ γι΄ αυτό.
-Προσπαθήσατε να έχετε επαφές;
-Εμείς όχι, έχουμε φυσικά ασχοληθεί επισταμένως με το θέμα της Ελλάδας, επειδή έχει παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο η Γερμανία. Φυσικά ο εταίρος μας EURODAD στις Βρυξέλλες κατέβαλε προσπάθεια να δημιουργήσει επαφές με το κυβερνών κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.
-Υπήρξαν στο παρελθόν παρόμοιες κινητοποιήσεις όπως η σχεδιαζόμενη στη Δρέσδη;
-Ναι στη σύνοδο κορυφής των G8 της Κολωνίας, στο Μπέρμιγχαμ και αλλού. Μετά έγινε παράδοση....
-Ποια ήταν η απήχηση στη Κολωνία το 1999;
-Εκείνη η σύνοδος κορυφής αποτελεί σαφώς ορόσημο, ήταν μια σημαντική ημερομηνία γι αυτό που επιδιώκουμε. Στην Κολωνία έγινε ένα τεράστιο βήμα στην κατεύθυνση της διαγραφής των φτωχότερων χωρών με σαφή αναφορά όχι μόνο στην κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών στη Γερμανία και στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες. Έτσι, το κίνημά μας έγινε παγκόσμιο.
-Τι ακολούθησε;
-Στις 9 Σεπτέμβριο 2014, στην ολομέλεια του ΟΗΕ, υπερψηφίστηκε ψήφισμα της ομάδας των 77 (αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες) και της Κίνας, με το οποίο ο διεθνής οργανισμός δεσμεύτηκε έως το Σεπτέμβριο του 2015 να αναπτύξει ένα νομικό πλαίσιο για την πτώχευση κρατών.
-Γιατί μέχρι το Σεπτέμβριο;
-Μόνο και μόνο επειδή τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ισχύουν μέχρι τη λήξη της περιόδου της συνόδου.
-Υπήρξε κάποια αφορμή;
-Ναι, συνέβη εξ αφορμής των προβλημάτων της Αργεντινής που δημιουργήθηκε από τα γεράκια των ληστρικών διεθνών αμοιβαίων κεφαλαίων. Επενδυτές αγόρασαν αργεντίνικους τίτλους φτηνά και τους μεταπούλησαν ακριβότερα στη δευτερογενή αγορά. Η Αργεντινή προσέφυγε στα δικαστήρια και το ανώτατο αμερικανικό δικαστήριο την δικαίωσε. Έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο νομικό πλαίσιο για μια συντεταγμένη πτώχευση κράτους. Αυτό σημαίνει μια διαδικασία από την οποία δεν μπορούν να διαφύγουν πλέον οι μεμονωμένοι δανειστές, αλλά οι υπερχρεωμένες χώρες έχουν τη δυνατότητα να απαιτήσουν μια εκτεταμένη ρύθμιση με όλους τους δανειστές. Επρόκειτο για ένα τεράστιο βήμα.
-Ποιές χώρες καταψήφισαν;
-Η πλειοψηφία των ανεπτυγμένων χωρών. Η Γερμανία ανήκε στους 11 αρνητές, σε αυτούς που μπλοκάρισαν αυτή την εξέλιξη. Υπήρξαν ορισμένα γερμανικά υπουργεία, λ.χ. Εξωτερικών, Οικονομίας, Ανάπτυξης τα οποία ήταν θετικά διακείμενα, αλλά δεν κατάφεραν να επιβληθούν στην αυθεντία του υπουργείου Οικονομικών. Καταψήφισαν επίσης οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Μ. Βρετανία. Η Ιταλία και η Γαλλία απείχαν. Συνειδητά δεν θέλησαν να εναντιωθούν στη διαδικασία υπέρ της οποίας ετάσσετο η πλειοψηφία των μελών του ΟΗΕ, αλλά προτίμησαν να αφήσουν το θέμα ανοιχτό. Εν τούτοις δεν έλαβαν μέρος στις διαβουλεύσεις για το πώς θα συνεχιστεί η διαδικασία αυτή….
-Έχει αλλάξει σε κάτι η στάση της γερμανικής κυβέρνησης εν τω μεταξύ; Του κ. Σόιμπλε, της κ. Μέρκελ;
-Το γερμανικό υπουργείο Οικονομίας παίζει ένα πολύ αρνητικό ρόλο στην όλη διαδικασία, κάτι για το οποίο λυπούμαστε, διότι σε άλλα υπουργεία όπως λ.χ. των Εξωτερικών, των Οικονομικών, υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες βλέπουν εδώ μια ευκαιρία για παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Σε αυτά τα υπουργεία βρίσκουμε περισσότερα ευήκοα ώτα από ότι στο υπουργείο Οικονομικών. Στην κατανομή αρμοδιοτήτων του υπουργικού συμβουλίου το θέμα βρίσκεται υπό τη αιγίδα του και όχι της καγκελαρίου.
-Υπάρχει κάποιο ιστορικό προηγούμενο το οποίο είχατε ως πρότυπο;
-Ναι, η συμφωνία του Λονδίνου του 1953, με την οποία διαγράφηκε το μισό χρέος της Γερμανίας μετά τον πόλεμο. Ήταν σαφώς ένα ορόσημο. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη περίπτωση η οποία καταδεικνύει ότι η διαγραφή του χρέους είναι αποτελεσματικότερη και ευρύτερη αν υπάρχει η πολιτική βούληση. Τότε υπήρχε το μεγάλο ενδιαφέρον να ανοικοδομηθεί και ενισχυθεί το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Μάλιστα τη διαγραφή την είχε υπερψηφίσει και η Ελλάδα….
-Το γνωρίζουν αυτό οι Γερμανοί;
-Ήταν εντελώς άγνωστο. Κάναμε πολλές σχετικές εκδηλώσεις σε όλη τη Γερμανία και οργανώσαμε καμπάνιες με αφορμή τις ετήσιες επετείους της συνθήκης αυτής. Έως το 2013 μπορούσε κανείς να μετρήσει στα δάχτυλα των δυο χεριών τους ενημερωμένους. Χάρη στον κ. Τσίπρα η κατάσταση όμως άλλαξε. Από τότε που οι Έλληνες άρχισαν να κάνουν θέμα τη διαγραφή του χρέους τους, οι πολίτες θέλουν να ενημερωθούν επ΄ αυτού πολύ περισσότερο.
-Πως αντιμετωπίζουν στη Γερμανία το θέμα της διαγραφής του ελληνικού χρέους;
-Ορισμένοι έμαθαν από την καμπάνια μας, αλλά υπάρχουν φυσικά και απίστευτα ηλίθια σχόλια. Η τάση όμως για σοβαρή ενημέρωση αυξήθηκε κατά πολύ και σε αυτό είμαστε ευγνώμονες στον κ. Τσίπρα.
-Υπάρχει κάποια ειδική καμπάνια για τη διαγραφή του χρέους της Ελλάδας εκ μέρους σας;
-Όχι, επιθυμούμε ένα παγκόσμιο μηχανισμό για όλες του χώρες οι οποίες πρέπει να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους. Το κομβικό θέμα είναι το αν, επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου, μπορεί να βρεθεί πραγματικά μια αξιόπιστη, γρήγορη και αποτελεσματική λύση στο νομικό πλαίσιο ενός κράτους δικαίου.
-Μπορεί η Ελλάδα με την ιδιαιτερότητα της χώρας μέλους της ΕΕ και της ευρωζώνης να επιτύχει με την καμπάνια σας κάτι;
-Η Ελλάδα είναι μόνο από τεχνικής απόψεως ειδική περίπτωση. Εκείνο τα οποίο είναι σημαντικό είναι να υπάρξει μια ανεξάρτητη αρχή λήψης αποφάσεων και να μην είναι οι δανειστές δικαστές σε δική τους υπόθεση. Αυτό είναι το κλειδί. Οι τεχνικές λεπτομέρειες θα είναι πιθανόν διαφορετικές στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά το θέμα αφορά κάθε κυρίαρχο κράτος.
-Πιστεύετε ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από τη ύφεση χωρίς τη διαγραφή του χρέους της;
-Όχι, ξεκάθαρα όχι.
-Συζητείται πολύ το Grexit, το παράλληλο νόμισμα εντός ευρωζώνης, ποια είναι η γνώμη σας;
-Το κυρίαρχο θέμα είναι η διαγραφή. Η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα χρέους, όχι πρόβλημα νομίσματος.
-Ναι αλλά η διαγραφή του δεν βρίσκει πρόθυμους ακροατές στην Ευρώπη...
-Το γεγονός ότι η Ευρώπη αρνείται να συζητήσει το θέμα της διαγραφής του ελληνικού χρέους δεν με εκπλήσσει. Η σχετική συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη τώρα είναι η ίδια ακριβώς που γινόταν το 2013 ακόμα και μια μέρα πριν το κούρεμα. Ήταν και τότε ακριβώς το ίδιο αρνητική. Δεν έχει να κάνει με το τι πραγματικά τελικά γίνεται…
-Πως αξιολογείτε τις σχετικές διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης;
-Καταρχάς είναι πάρα πολύ θετικό, το ότι υπάρχει μια κυβέρνηση η οποία είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει με αποφασιστικό τρόπο τα συμφέροντα του οφειλέτη. Είναι ένα μεγάλο βήμα σε σχέση με την περίοδο πριν το Ιανουάριο του 2015. Είχαμε όμως την εντύπωση ότι δεν υπήρχε στρατηγική. Ακόμα και εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης που είναι θετικά διακείμενοι στο θέμα της διαγραφής των χρεών είναι εκνευρισμένοι σε ένα βαθμό από αυτό….
-Και τι κατά τη γνώμη σας μπορεί να κάνει η Ελλάδα όταν απορρίπτεται εξαρχής η διαγραφή;
-Το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα είναι να καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ελκυστικές προτάσεις στους δανειστές της, ώστε να γίνεται μια βήμα-βήμα προσέγγιση. Μπορεί λ.χ. η Ελλάδα να καταθέσει μιαν ανεξάρτητη ανάλυση περί του ύψους της οφειλής, να προτείνει το ύψος ενός κουρέματος ή μια ανεξάρτητη διαιτησία την οποία εμπιστεύονται και οι δύο πλευρές. Σε τέτοια θέματα θα έπρεπε να επικεντρώσει η Ελλάδα τις πρωτοβουλίες της, αντί να ακολουθεί τους δρόμους που ελέγχονται από τους δανειστές και να λέει απλώς θέλουμε διαγραφή. Θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ενεργεί με μεγαλύτερη φαντασία, να είναι πιο κινητική και ευέλικτη. Τότε θα μπορούσε να επιτύχει κάτι.
-Σε τι θα επικεντρώσετε στη Δρέσδη;
-Η συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των G7 στη Δρέσδη από τις 27 μέχρι τις 29 Μαΐου είναι ένα σημαντικό ορόσημο για να προωθήσουμε τη συντεταγμένη διαδικασία διαγραφής στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Οι χώρες του G7 έθεσαν για πρώτη φορά το ζήτημα της ανάπτυξης στην περίπτωση υψηλού δημόσιου χρέους στην ατζέντα τους. Αυτό θα είναι και ένα από θέματα στο οποίο θα επικεντρωθούμε.
-Νομίζετε ότι η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε θα ανταποκριθούν;
-Στην ημερήσια διάταξη των G7 βρίσκεται ένα συνέδριο για την ανάπτυξη στο οποίο είναι προσκεκλημένοι διακεκριμένοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων ο Κένεθ Ρογκόφ του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Ελπίζουμε ότι το μήνυμά τους για διαγραφή θα φτάσει στον εγκέφαλο των υπουργών οικονομικών. Ίσως να τους ακούσει και ο κ. Σόιμπλε.
-Κύριε Κάιζερ έχετε ασχοληθεί και με τα θέματα των ελληνικών πολεμικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού δανείου. Τι σχέση έχουν με τη διαγραφή χρέους;
-Κατ΄ αρχήν σε τίποτα. Δεν είμαστε υπέρ του να αναμιγνύονται τα θέματα. Βρίσκουμε πολύ ατυχές το ότι η ελληνική κυβέρνηση φέρνει στην επιφάνεια το θέμα των μηδέποτε επαρκώς καταβληθεισών πολεμικών αποζημιώσεων εκ μέρους της Γερμανίας τη στιγμή που έχει οικονομικά προβλήματα. Δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να αποτίσει κανείς τον επιβαλλόμενο φόρο τιμής στα θύματα των γερμανικών εγκλημάτων πολέμου. Μετά από 70 χρόνια στενών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων και τμηματικών καταβολών προς την Ελλάδα εκ μέρους της Γερμανίας το άνοιγμα αυτού του κεφαλαίου είναι λίγο οπορτουνιστικό.
Αλλά και το θέμα του αναγκαστικού δανείου δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη βοήθεια προς την Ελλάδα Αυτό δεν έχει να κάνει με τη νομιμότητα η την ιστορική οφειλή προς αυτήν. Η Ελλάδα είναι υπερχρεωμένη και χρειάζεται διαγραφή του χρέους. Τελεία. Ανεξάρτητα από αυτό, είναι φυσικά σκανδαλώδες το ότι οι Γερμανοί, οι οποίοι εμφανίζονται ως οι θεματοφύλακες της ηθικής πληρωμών διεθνώς, κατάφεραν χάρη στο πολιτικό τους βάρος να αγνοείται απλώς επί δεκαετίες η υπάρχουσα εξωτερική της οφειλή. Για το θέμα του αναγκαστικού δανείου πρέπει να εξευρεθεί μια λύση. Θα ενθαρρύναμε την ελληνική κυβέρνηση να ακολουθήσει απλώς τη νομική οδό.
«Το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα είναι να καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ελκυστικές προτάσεις στους δανειστές της, ώστε να γίνεται μια βήμα-βήμα προσέγγιση» σημειώνει ο κ. Κάιζερ και προσθέτει: «Μπορεί λ.χ. η Ελλάδα να καταθέσει μιαν ανεξάρτητη ανάλυση περί του ύψους της οφειλής, να προτείνει το ύψος ενός κουρέματος ή μια ανεξάρτητη διαιτησία την οποία να εμπιστεύονται και οι δύο πλευρές. Σε τέτοια θέματα θα έπρεπε να επικεντρώσει η Ελλάδα τις πρωτοβουλίες της, αντί να ακολουθεί τους δρόμους που ελέγχονται από τους δανειστές και να λέει απλώς θέλουμε διαγραφή. Θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ενεργεί με μεγαλύτερη φαντασία, να είναι πιο κινητική και ευέλικτη. Τότε θα μπορούσε να επιτύχει κάτι».
Ο Γιούργκεν Κάιζερ θεωρεί ότι υπάρχει ιστορικό προηγούμενο το οποίο έχει ως πρότυπο και είναι η συμφωνία του Λονδίνου του 1953, με το οποίο διαγράφηκε το μισό χρέος της Γερμανίας μετά τον πόλεμο. «Ήταν σαφώς ένα ορόσημο, πρόκειται για μια συγκεκριμένη περίπτωση η οποία καταδεικνύει ότι η διαγραφή του χρέους είναι αποτελεσματικότερη και ευρύτερη αν υπάρχει η πολιτική βούληση. Τότε υπήρχε το μεγάλο ενδιαφέρον να ανοικοδομηθεί και ενισχυθεί το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Μάλιστα τη διαγραφή την είχε υπερψηφίσει και η Ελλάδα».
Η συνέντευξη του Γιούργκεν Κάιζερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δόθηκε με την αφορμή της συνόδου των υπουργών Οικονομικών των G7 που ξεκινά σήμερα στη Δρέσδη. Το διεθνές δίκτυο «Έτος διαγραφής χρέους» βλέπει τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των G7 ως μοναδική ευκαιρία να ενημερώσει ολόκληρο τον κόσμο. Τίτλος της καμπάνιας: «Είναι πλέον καιρός για λύση στο θέμα της κρίσης χρέους». «Η συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των G7 στη Δρέσδη από τις 27 μέχρι τις 29 Μαΐου είναι ένα σημαντικό ορόσημο για να προωθήσουμε τη συντεταγμένη διαδικασία διαγραφής στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Οι χώρες του G7 έθεσαν για πρώτη φορά το ζήτημα της ανάπτυξης στην περίπτωση υψηλού δημόσιου χρέους στην ατζέντα τους. Αυτό θα είναι και ένα από τα κεντρικά μα θέματα στο οποίο θα επικεντρωθούμε» σημειώνει.
Η ομοσπονδία "Eτος διαγραφής" χαρακτηρίζει τα μέλη του G7 «Φρανκεστάιν της διεθνούς διαχείρισης οφειλών». Υποστηρίζεται από 650 οργανώσεις σε όλη τη Γερμανία και μεγάλους διεθνείς οργανισμούς. Είναι μέλος του ευρωπαϊκού δικτύου EURODAD με έδρα της Βρυξέλλες και του διεθνούς δικτύου (AFRODAD και LATINDADD).
«Κάναμε πολλές εκδηλώσεις σε όλη τη Γερμανία για το θέμα του ελληνικού χρέους και οργανώσαμε καμπάνιες με αφορμή τις ετήσιες επετείους της συμφωνίας του Λονδίνου του 1953 . Έως το 2013 μπορούσε κανείς να μετρήσει στα δάχτυλα των δυο χεριών όσων ήταν ενήμεροι. Χάρη στον κ. Τσίπρα η κατάσταση όμως άλλαξε. Η τάση για σοβαρή ενημέρωση αυξήθηκε κατά πολύ και σε αυτό είμαστε ευγνώμονες στον κ. Τσίπρα. Από τότε που οι Έλληνες άρχισαν να κάνουν θέμα τη διαγραφή του χρέους τους, οι πολίτες θέλουν να ενημερωθούν επ΄ αυτού πολύ περισσότερο» τονίζει ο κ. Κάιζερ.
Εκτιμά ότι «η Ελλάδα είναι μόνο από τεχνικής απόψεως ειδική περίπτωση. Εκείνο τα οποίο είναι σημαντικό είναι να υπάρξει μια ανεξάρτητη αρχή λήψης αποφάσεων και να μην είναι οι δανειστές δικαστές σε δική τους υπόθεση. Αυτό είναι το κλειδί. Οι τεχνικές λεπτομέρειες θα είναι πιθανόν διαφορετικές στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά το θέμα αφορά κάθε κυρίαρχο κράτος.
Η συνέντευξη του Γιούργκεν Κάιζερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον Αντώνη Πολυχρονάκη έχει ως εξής:
-Κύριε Κάιζερ, είστε ο συντονιστής της ομοσπονδίας «Ετος διαγραφής» των χρεών παγκοσμίως. Πως προέκυψε αυτή η πρωτοβουλία;
-Η ομοσπονδία είναι διάδοχος της ομώνυμης καμπάνιας «Έτος διαγραφής 2000», η οποία δημιουργήθηκε με αφορμή το έτος 2000 με πρωτοβουλία εκκλησιών και διαφόρων οργανώσεων για μια ευρεία διαγραφή χρεών των φτωχών κρατών του κόσμου. Από αυτήν δημιουργήθηκε το 2001 η δική μας ομοσπονδία. Εγώ συμμετείχα από το 2001 σε μια μικρότερη πρωτοβουλία με θέμα «Η ανάπτυξη χρειάζεται διαγραφή», την οποία αποτελούσαν 30 ενωμένες οργανώσεις η οποία αγωνιζόταν για την αλλαγή της γερμανικής πολιτικής χρεών. Αυτός ήταν τότε ο πυρήνας της καμπάνιας και από αυτόν προέκυψε η σημερινή.
-Τι ακριβώς επιδιώκετε;
-Προπάντων θέλουμε να επιτύχουμε να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο σύμφωνο με τις αρχές του κράτους δικαίου για τις χώρες που είναι υπερχρεωμένες. Κράτη, δηλαδή, τα οποία να μην υπόκεινται στο έλεος ή στη δυσμένεια των πιστωτών τους, αλλά να υπάρχει μια αξιόπιστη και δεδομένη διαδικασία για όλους τους συμμετέχοντες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την πτώχευση των εταιρειών και των ιδιωτών, ώστε να μπορούν να κάνουν μια νέα οικονομική αρχή.
-Πως εξελίχθηκε η καμπάνια σας, είχατε επιτυχία, ποιοι σας υποστήριξαν;
-Την ομοσπονδία την στηρίζουν 650 οργανώσεις σε όλη τη Γερμανία, μεγάλοι διεθνείς οργανισμοί, εκκλησίες κλπ. Είμαστε μέρος ενός ευρωπαϊκού (του EURODAD με έδρα της Βρυξέλλες), και διεθνούς δικτύου (AFRODAD και LATINDADD ) και διατηρούμε στενές σχέσεις με ανάλογες οργανώσεις στις ΗΠΑ και την Αυστραλία, κάτι το οποίο θα καταστεί ορατό κατά τη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών του G7 στ Δρέσδη. Μάθαμε ότι μόνο ως ένα κίνημα διεθνούς εμβέλειας μπορούμε να έχουμε επιτυχία.
-Συμμετέχει και η Ελλάδα σε αυτό το δίκτυο;
-Δυστυχώς όχι και λυπούμαστε πολύ γι΄ αυτό.
-Προσπαθήσατε να έχετε επαφές;
-Εμείς όχι, έχουμε φυσικά ασχοληθεί επισταμένως με το θέμα της Ελλάδας, επειδή έχει παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο η Γερμανία. Φυσικά ο εταίρος μας EURODAD στις Βρυξέλλες κατέβαλε προσπάθεια να δημιουργήσει επαφές με το κυβερνών κόμμα ΣΥΡΙΖΑ.
-Υπήρξαν στο παρελθόν παρόμοιες κινητοποιήσεις όπως η σχεδιαζόμενη στη Δρέσδη;
-Ναι στη σύνοδο κορυφής των G8 της Κολωνίας, στο Μπέρμιγχαμ και αλλού. Μετά έγινε παράδοση....
-Ποια ήταν η απήχηση στη Κολωνία το 1999;
-Εκείνη η σύνοδος κορυφής αποτελεί σαφώς ορόσημο, ήταν μια σημαντική ημερομηνία γι αυτό που επιδιώκουμε. Στην Κολωνία έγινε ένα τεράστιο βήμα στην κατεύθυνση της διαγραφής των φτωχότερων χωρών με σαφή αναφορά όχι μόνο στην κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών στη Γερμανία και στην Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες. Έτσι, το κίνημά μας έγινε παγκόσμιο.
-Τι ακολούθησε;
-Στις 9 Σεπτέμβριο 2014, στην ολομέλεια του ΟΗΕ, υπερψηφίστηκε ψήφισμα της ομάδας των 77 (αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες χώρες) και της Κίνας, με το οποίο ο διεθνής οργανισμός δεσμεύτηκε έως το Σεπτέμβριο του 2015 να αναπτύξει ένα νομικό πλαίσιο για την πτώχευση κρατών.
-Γιατί μέχρι το Σεπτέμβριο;
-Μόνο και μόνο επειδή τα ψηφίσματα του ΟΗΕ ισχύουν μέχρι τη λήξη της περιόδου της συνόδου.
-Υπήρξε κάποια αφορμή;
-Ναι, συνέβη εξ αφορμής των προβλημάτων της Αργεντινής που δημιουργήθηκε από τα γεράκια των ληστρικών διεθνών αμοιβαίων κεφαλαίων. Επενδυτές αγόρασαν αργεντίνικους τίτλους φτηνά και τους μεταπούλησαν ακριβότερα στη δευτερογενή αγορά. Η Αργεντινή προσέφυγε στα δικαστήρια και το ανώτατο αμερικανικό δικαστήριο την δικαίωσε. Έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο νομικό πλαίσιο για μια συντεταγμένη πτώχευση κράτους. Αυτό σημαίνει μια διαδικασία από την οποία δεν μπορούν να διαφύγουν πλέον οι μεμονωμένοι δανειστές, αλλά οι υπερχρεωμένες χώρες έχουν τη δυνατότητα να απαιτήσουν μια εκτεταμένη ρύθμιση με όλους τους δανειστές. Επρόκειτο για ένα τεράστιο βήμα.
-Ποιές χώρες καταψήφισαν;
-Η πλειοψηφία των ανεπτυγμένων χωρών. Η Γερμανία ανήκε στους 11 αρνητές, σε αυτούς που μπλοκάρισαν αυτή την εξέλιξη. Υπήρξαν ορισμένα γερμανικά υπουργεία, λ.χ. Εξωτερικών, Οικονομίας, Ανάπτυξης τα οποία ήταν θετικά διακείμενα, αλλά δεν κατάφεραν να επιβληθούν στην αυθεντία του υπουργείου Οικονομικών. Καταψήφισαν επίσης οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, η Μ. Βρετανία. Η Ιταλία και η Γαλλία απείχαν. Συνειδητά δεν θέλησαν να εναντιωθούν στη διαδικασία υπέρ της οποίας ετάσσετο η πλειοψηφία των μελών του ΟΗΕ, αλλά προτίμησαν να αφήσουν το θέμα ανοιχτό. Εν τούτοις δεν έλαβαν μέρος στις διαβουλεύσεις για το πώς θα συνεχιστεί η διαδικασία αυτή….
-Έχει αλλάξει σε κάτι η στάση της γερμανικής κυβέρνησης εν τω μεταξύ; Του κ. Σόιμπλε, της κ. Μέρκελ;
-Το γερμανικό υπουργείο Οικονομίας παίζει ένα πολύ αρνητικό ρόλο στην όλη διαδικασία, κάτι για το οποίο λυπούμαστε, διότι σε άλλα υπουργεία όπως λ.χ. των Εξωτερικών, των Οικονομικών, υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες βλέπουν εδώ μια ευκαιρία για παγκόσμια οικονομική σταθερότητα. Σε αυτά τα υπουργεία βρίσκουμε περισσότερα ευήκοα ώτα από ότι στο υπουργείο Οικονομικών. Στην κατανομή αρμοδιοτήτων του υπουργικού συμβουλίου το θέμα βρίσκεται υπό τη αιγίδα του και όχι της καγκελαρίου.
-Υπάρχει κάποιο ιστορικό προηγούμενο το οποίο είχατε ως πρότυπο;
-Ναι, η συμφωνία του Λονδίνου του 1953, με την οποία διαγράφηκε το μισό χρέος της Γερμανίας μετά τον πόλεμο. Ήταν σαφώς ένα ορόσημο. Πρόκειται για μια συγκεκριμένη περίπτωση η οποία καταδεικνύει ότι η διαγραφή του χρέους είναι αποτελεσματικότερη και ευρύτερη αν υπάρχει η πολιτική βούληση. Τότε υπήρχε το μεγάλο ενδιαφέρον να ανοικοδομηθεί και ενισχυθεί το δυτικό τμήμα της Γερμανίας. Μάλιστα τη διαγραφή την είχε υπερψηφίσει και η Ελλάδα….
-Το γνωρίζουν αυτό οι Γερμανοί;
-Ήταν εντελώς άγνωστο. Κάναμε πολλές σχετικές εκδηλώσεις σε όλη τη Γερμανία και οργανώσαμε καμπάνιες με αφορμή τις ετήσιες επετείους της συνθήκης αυτής. Έως το 2013 μπορούσε κανείς να μετρήσει στα δάχτυλα των δυο χεριών τους ενημερωμένους. Χάρη στον κ. Τσίπρα η κατάσταση όμως άλλαξε. Από τότε που οι Έλληνες άρχισαν να κάνουν θέμα τη διαγραφή του χρέους τους, οι πολίτες θέλουν να ενημερωθούν επ΄ αυτού πολύ περισσότερο.
-Πως αντιμετωπίζουν στη Γερμανία το θέμα της διαγραφής του ελληνικού χρέους;
-Ορισμένοι έμαθαν από την καμπάνια μας, αλλά υπάρχουν φυσικά και απίστευτα ηλίθια σχόλια. Η τάση όμως για σοβαρή ενημέρωση αυξήθηκε κατά πολύ και σε αυτό είμαστε ευγνώμονες στον κ. Τσίπρα.
-Υπάρχει κάποια ειδική καμπάνια για τη διαγραφή του χρέους της Ελλάδας εκ μέρους σας;
-Όχι, επιθυμούμε ένα παγκόσμιο μηχανισμό για όλες του χώρες οι οποίες πρέπει να αναδιαρθρώσουν το χρέος τους. Το κομβικό θέμα είναι το αν, επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου, μπορεί να βρεθεί πραγματικά μια αξιόπιστη, γρήγορη και αποτελεσματική λύση στο νομικό πλαίσιο ενός κράτους δικαίου.
-Μπορεί η Ελλάδα με την ιδιαιτερότητα της χώρας μέλους της ΕΕ και της ευρωζώνης να επιτύχει με την καμπάνια σας κάτι;
-Η Ελλάδα είναι μόνο από τεχνικής απόψεως ειδική περίπτωση. Εκείνο τα οποίο είναι σημαντικό είναι να υπάρξει μια ανεξάρτητη αρχή λήψης αποφάσεων και να μην είναι οι δανειστές δικαστές σε δική τους υπόθεση. Αυτό είναι το κλειδί. Οι τεχνικές λεπτομέρειες θα είναι πιθανόν διαφορετικές στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά το θέμα αφορά κάθε κυρίαρχο κράτος.
-Πιστεύετε ότι η Ελλάδα μπορεί να βγει από τη ύφεση χωρίς τη διαγραφή του χρέους της;
-Όχι, ξεκάθαρα όχι.
-Συζητείται πολύ το Grexit, το παράλληλο νόμισμα εντός ευρωζώνης, ποια είναι η γνώμη σας;
-Το κυρίαρχο θέμα είναι η διαγραφή. Η Ελλάδα έχει ένα πρόβλημα χρέους, όχι πρόβλημα νομίσματος.
-Ναι αλλά η διαγραφή του δεν βρίσκει πρόθυμους ακροατές στην Ευρώπη...
-Το γεγονός ότι η Ευρώπη αρνείται να συζητήσει το θέμα της διαγραφής του ελληνικού χρέους δεν με εκπλήσσει. Η σχετική συζήτηση που γίνεται στην Ευρώπη τώρα είναι η ίδια ακριβώς που γινόταν το 2013 ακόμα και μια μέρα πριν το κούρεμα. Ήταν και τότε ακριβώς το ίδιο αρνητική. Δεν έχει να κάνει με το τι πραγματικά τελικά γίνεται…
-Πως αξιολογείτε τις σχετικές διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης;
-Καταρχάς είναι πάρα πολύ θετικό, το ότι υπάρχει μια κυβέρνηση η οποία είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει με αποφασιστικό τρόπο τα συμφέροντα του οφειλέτη. Είναι ένα μεγάλο βήμα σε σχέση με την περίοδο πριν το Ιανουάριο του 2015. Είχαμε όμως την εντύπωση ότι δεν υπήρχε στρατηγική. Ακόμα και εκπρόσωποι της γερμανικής κυβέρνησης που είναι θετικά διακείμενοι στο θέμα της διαγραφής των χρεών είναι εκνευρισμένοι σε ένα βαθμό από αυτό….
-Και τι κατά τη γνώμη σας μπορεί να κάνει η Ελλάδα όταν απορρίπτεται εξαρχής η διαγραφή;
-Το αποφασιστικής σημασίας ζήτημα είναι να καταφέρει η ελληνική κυβέρνηση να κάνει ελκυστικές προτάσεις στους δανειστές της, ώστε να γίνεται μια βήμα-βήμα προσέγγιση. Μπορεί λ.χ. η Ελλάδα να καταθέσει μιαν ανεξάρτητη ανάλυση περί του ύψους της οφειλής, να προτείνει το ύψος ενός κουρέματος ή μια ανεξάρτητη διαιτησία την οποία εμπιστεύονται και οι δύο πλευρές. Σε τέτοια θέματα θα έπρεπε να επικεντρώσει η Ελλάδα τις πρωτοβουλίες της, αντί να ακολουθεί τους δρόμους που ελέγχονται από τους δανειστές και να λέει απλώς θέλουμε διαγραφή. Θεωρούμε ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ενεργεί με μεγαλύτερη φαντασία, να είναι πιο κινητική και ευέλικτη. Τότε θα μπορούσε να επιτύχει κάτι.
-Σε τι θα επικεντρώσετε στη Δρέσδη;
-Η συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των G7 στη Δρέσδη από τις 27 μέχρι τις 29 Μαΐου είναι ένα σημαντικό ορόσημο για να προωθήσουμε τη συντεταγμένη διαδικασία διαγραφής στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Οι χώρες του G7 έθεσαν για πρώτη φορά το ζήτημα της ανάπτυξης στην περίπτωση υψηλού δημόσιου χρέους στην ατζέντα τους. Αυτό θα είναι και ένα από θέματα στο οποίο θα επικεντρωθούμε.
-Νομίζετε ότι η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε θα ανταποκριθούν;
-Στην ημερήσια διάταξη των G7 βρίσκεται ένα συνέδριο για την ανάπτυξη στο οποίο είναι προσκεκλημένοι διακεκριμένοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων ο Κένεθ Ρογκόφ του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Ελπίζουμε ότι το μήνυμά τους για διαγραφή θα φτάσει στον εγκέφαλο των υπουργών οικονομικών. Ίσως να τους ακούσει και ο κ. Σόιμπλε.
-Κύριε Κάιζερ έχετε ασχοληθεί και με τα θέματα των ελληνικών πολεμικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού δανείου. Τι σχέση έχουν με τη διαγραφή χρέους;
-Κατ΄ αρχήν σε τίποτα. Δεν είμαστε υπέρ του να αναμιγνύονται τα θέματα. Βρίσκουμε πολύ ατυχές το ότι η ελληνική κυβέρνηση φέρνει στην επιφάνεια το θέμα των μηδέποτε επαρκώς καταβληθεισών πολεμικών αποζημιώσεων εκ μέρους της Γερμανίας τη στιγμή που έχει οικονομικά προβλήματα. Δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για να αποτίσει κανείς τον επιβαλλόμενο φόρο τιμής στα θύματα των γερμανικών εγκλημάτων πολέμου. Μετά από 70 χρόνια στενών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων και τμηματικών καταβολών προς την Ελλάδα εκ μέρους της Γερμανίας το άνοιγμα αυτού του κεφαλαίου είναι λίγο οπορτουνιστικό.
Αλλά και το θέμα του αναγκαστικού δανείου δεν θα πρέπει να συγχέεται με τη βοήθεια προς την Ελλάδα Αυτό δεν έχει να κάνει με τη νομιμότητα η την ιστορική οφειλή προς αυτήν. Η Ελλάδα είναι υπερχρεωμένη και χρειάζεται διαγραφή του χρέους. Τελεία. Ανεξάρτητα από αυτό, είναι φυσικά σκανδαλώδες το ότι οι Γερμανοί, οι οποίοι εμφανίζονται ως οι θεματοφύλακες της ηθικής πληρωμών διεθνώς, κατάφεραν χάρη στο πολιτικό τους βάρος να αγνοείται απλώς επί δεκαετίες η υπάρχουσα εξωτερική της οφειλή. Για το θέμα του αναγκαστικού δανείου πρέπει να εξευρεθεί μια λύση. Θα ενθαρρύναμε την ελληνική κυβέρνηση να ακολουθήσει απλώς τη νομική οδό.
ΠΗΓΗ: REAL
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ; Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΣΗΜΑΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΘΑΨΕ ΤΩΡΑ; ΤΟ ΔΝΤ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΒΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ. ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΔΝΤ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΙΣ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟ PSI ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΕΔΩ:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:<<Έτσι τώρα οδηγηθήκαμε στην συμφωνία στα πλαίσια της ΕΕ μετά την σύνοδο κορυφής της 11 Μαρτίου για επιμήκυνση της αποπληρωμής στα 7,5 χρόνια των 80 δις ευρω από την χώρα μας προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης χωρίς ακόμη, να έχει επιτευχθεί συμφωνία και με το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα 30 δις, και την μείωση του επιτοκίου δανεισμού μας κατά μία μονάδα. Αυτή βεβαίως είναι μία θετική εξέλιξη, που δίνει μία ανάσα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο δυσθεώρητο χρέος, που πρέπει να εξυπηρετήσουμε τα επόμενα χρόνια. Βεβαίως θα χρειαστεί και το ΔΝΤ, να ακολουθήσει την ίδια συμφωνία άμεσα. Η επιμήκυνση μεταφέρει περί τα 50 δισ. ευρώ από δύο δύσκολες χρονιές (το 2014 και το 2015) στα μελλοντικά χρόνια, ενώ η μείωση του επιτοκίου μειώνει κατά περίπου 6 δισ. ευρώ τους τόκους, που θα απαιτούνταν, να πληρώσει η χώρα, αν η επιμήκυνση συμφωνούνταν χωρίς την μείωση του επιτοκίου δανεισμού και επιτρέπει, να μειώσουμε κατά 2% το ποσοστό του δημοσίου χρέους επι του ΑΕΠ. Όμως δεν επετεύχθη η συμφωνία για επαναφορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά, έτσι ώστε πρακτικά, να μειώσουμε περαιτέρω το χρέος, επειδή η επαναγορά θα γινόταν άμεσα με τις τρέχουσες τιμές, που είναι κατ 30% περίπου χαμηλότερες αν και συμφωνήθηκε η δυνατότητα αγοράς ομόλογων από τον μηχανισμό στήριξης από την πρωτογενή αγορά, εφόσον αυτό χρειαστεί. Ακόμη όμως και να πετύχαινε η κυβέρνηση το σύνολο των στόχων, που είχε θέσει σχετικά με την σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης και τις αποφάσεις της δεν θα κατόρθωνε, να μειώσει με αυτές το δημόσιο χρέος πάνω από 10% του ΑΕΠ και αυτό είναι ενδεικτικό του μεγέθους του προβλήματος.
OΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΟΤΕ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011 ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΕΣ
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ; Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ ΣΗΜΑΙΑ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΘΑΨΕ ΤΩΡΑ; ΤΟ ΔΝΤ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΒΙΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ. ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΔΝΤ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟ ΣΕ ΘΕΜΑΤΑ ΜΕΤΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗΝΕΣ.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΙΣ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟ PSI ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΙΤΛΟ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ.
<< Η άποψη μου ήταν και
παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με
διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντικής συμμετοχής ιδιωτών) και
βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει
εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός.
Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική
βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ
μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial
Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability
Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν
πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε
μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21%
στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας
βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει,
να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το
έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού
νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.>>
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.>>
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΕΔΩ:
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΑΡΘΡΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ:ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
<< To δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι μετά το επιθυμητό, αλλά ανεπαρκές κούρεμα (PSI) του 2012 και το πρόγραμμα επαναγοράς των ελληνικών ομολόγων (Δεκέμβριο 2012) μειωμένο από 367,9 δισ. ευρώ (ή 176,4% του ΑΕΠ) στο τέλος του 2011 σε 305,5 δισ. ευρώ (ή 156,6% του ΑΕΠ) στο τέλος του 2012. Αυτό και μόνο αποδεικνύει, ότι το δημόσιο χρέος της χώρας παραμένει απολύτως μη βιώσιμο και ότι απαιτείται βαθύτερο και συνολικότερο κούρεμα του, για να επανέλθει άμεσα σε βιώσιμα επίπεδα, όπως κατ΄επανάληψη έχω γράψει αλλά και ζητήσει σε όλες τις δημόσιες τοποθετήσεις μου από το 2011, όταν οι περισσότεροι δημοσιολογούντες, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής ηγεσίας τότε, ήταν αντίθετοι ακόμη και στο αρχικό κούρεμα (PSI), που τελικά έγινε και μετά πάλι λανθασμένα μας το παρουσίασαν ως τελική σωτηρία μας. Μια ματιά στις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών των μεγαλύτερων κομμάτων τον Ιούνιο του 2011 είναι ενδεικτική.>>ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:<<Έτσι τώρα οδηγηθήκαμε στην συμφωνία στα πλαίσια της ΕΕ μετά την σύνοδο κορυφής της 11 Μαρτίου για επιμήκυνση της αποπληρωμής στα 7,5 χρόνια των 80 δις ευρω από την χώρα μας προς τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης χωρίς ακόμη, να έχει επιτευχθεί συμφωνία και με το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα 30 δις, και την μείωση του επιτοκίου δανεισμού μας κατά μία μονάδα. Αυτή βεβαίως είναι μία θετική εξέλιξη, που δίνει μία ανάσα στην Ελλάδα, αλλά αποτελεί σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο δυσθεώρητο χρέος, που πρέπει να εξυπηρετήσουμε τα επόμενα χρόνια. Βεβαίως θα χρειαστεί και το ΔΝΤ, να ακολουθήσει την ίδια συμφωνία άμεσα. Η επιμήκυνση μεταφέρει περί τα 50 δισ. ευρώ από δύο δύσκολες χρονιές (το 2014 και το 2015) στα μελλοντικά χρόνια, ενώ η μείωση του επιτοκίου μειώνει κατά περίπου 6 δισ. ευρώ τους τόκους, που θα απαιτούνταν, να πληρώσει η χώρα, αν η επιμήκυνση συμφωνούνταν χωρίς την μείωση του επιτοκίου δανεισμού και επιτρέπει, να μειώσουμε κατά 2% το ποσοστό του δημοσίου χρέους επι του ΑΕΠ. Όμως δεν επετεύχθη η συμφωνία για επαναφορά ομολόγων από την δευτερογενή αγορά, έτσι ώστε πρακτικά, να μειώσουμε περαιτέρω το χρέος, επειδή η επαναγορά θα γινόταν άμεσα με τις τρέχουσες τιμές, που είναι κατ 30% περίπου χαμηλότερες αν και συμφωνήθηκε η δυνατότητα αγοράς ομόλογων από τον μηχανισμό στήριξης από την πρωτογενή αγορά, εφόσον αυτό χρειαστεί. Ακόμη όμως και να πετύχαινε η κυβέρνηση το σύνολο των στόχων, που είχε θέσει σχετικά με την σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης και τις αποφάσεις της δεν θα κατόρθωνε, να μειώσει με αυτές το δημόσιο χρέος πάνω από 10% του ΑΕΠ και αυτό είναι ενδεικτικό του μεγέθους του προβλήματος.
Αναλήφθηκαν μάλιστα έναντι της συμφωνίας αυτής υποχρεώσεις για νέα μέτρα και ας το διαψεύδει μετ` επιτάσεως η κυβέρνηση όπως και
η δέσμευση, ότι θα προέλθουν τα επόμενα 5 χρόνια 50 δις ευρώ από
αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Βεβαίως
κανείς δεν μπορεί, να διαφωνήσει με την αναγκαιότητα αποκρατικοποιήσεων
και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας ίσα ίσα το αντίθετο, αλλά δεν
υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος, που να πιστεύει, ότι σε αυτό το
χρονικό διάστημα θα συγκεντρωθεί αυτό το ποσόν. Αντιθέτως μάλιστα
κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επιδεικνύουν μια άνευ
προηγουμένου επιπολαιότητα και αντιφάσκουν, αφού, ενώ υποστηρίζουν την
αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ταυτοχρόνως, συναγωνίζονται σε
λαϊκίστικες κορώνες περι μη ξεπουλήματος και μη πώλησης δημόσιας γης. Έφτασε μάλιστα η κυβέρνηση, να προαναγγέλλει τη ψήφιση νόμου για την απαγόρευση
πώλησης γης λες και υπάρχει δυνατότητα σοβαρά, να συγκεντρωθεί ένα
τέτοιο ποσό μόνο με μακροχρόνιες μισθώσεις ακινήτων αποδεικνύοντας, ότι
είναι παράλυτη από χρόνιες ιδεολογικές αγκυλώσεις. Οι πανηγυρισμοί
λοιπόν του ΠΑΣΟΚ είναι πρέπον, να σταματήσουν άμεσα λαμβανομένου υπόψη
και του γεγονότος, ότι με την προηγηθείσα συμφωνία αναλήφθηκε η
υποχρέωση, να δημιουργηθούν πλεονάσματα ύψους 11 δις ευρώ τον χρόνο επι
20 χρόνια, για να μειωθεί το δημόσιο χρέος στο 60% του ΑΕΠ στόχος εξωπραγματικός,
που δεν θα επιτευχθεί. Ακόμη θα πρέπει, να ληφθεί υπόψη, ότι για να
είχαμε ουσιαστική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη, θα
χρειαζόταν ο μηχανισμός στήριξης, να ενισχυθεί με κεφάλαια ύψους
τουλάχιστον 2.5 τρις ευρώ ούτως ώστε, να μιλούμε σοβαρά για δυνατότητα
αγοράς ομολόγων για λογαριασμό της Ελλάδας και σοβαρής εξυπηρέτησης του
χρέους, πράγμα που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα και τα 500 δις, που
συμφωνήθηκαν για τον μόνιμο μηχανισμό αδυνατούν, να πείσουν τις αγορές, ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος στο τέλος δεν θα αναδιαρθρωθεί.
Δεδομένου
λοιπόν οτι η αντίληψη των σημερινών ηγετών της Ευρώπης είναι λογιστική
και δεν βάζει ως στόχο την ριζική επίλυση του προβλήματος και με σίγουρη
πλέον την είσοδο στον μηχανισμό και της Πορτογαλίας, μπορεί, να
διαπιστώσει κανείς, γιατί τα κεφάλαια ενίσχυσης του μηχανισμού, που
συμφωνήθηκαν, δεν επαρκούν καθόλου για την αντιμετώπιση του προβλήματος
και γιατί οι οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης όπως η Μoody`s
υποβάθμισαν εκ νέου στις αρχές Μαρτίου την πιστοληπτική ικανότητα της
χώρας μας. Δεν είναι μάλιστα τυχαίο, ότι ο ίδιος οίκος προχώρησε στις 16
Μαρτίου σε υποβάθμιση κατά δύο μονάδες του κρατικού χρέος της
Πορτογαλίας , από Α1 σε Α3, μετά την παραπάνω συμφωνία, διότι δεν
πείθεται, ότι τα ποσά, που συμφωνήθηκαν μπορούν, να αντιμετωπίσουν την
κρίση χρέους στην ευρωζώνη. Ούτως η άλλως χρειαζόταν μια πιο ριζική
απόφαση αντιμετώπισης της κρίσης χρέους απο τους ηγέτες της Ευρώπης, που
επιδεικνύουν ένα πρωτοφανές έλλειμμα ηγεσίας. Πιθανότατα μάλιστα κατά
την εκτίμηση μου κερδίζουν απλά χρόνο, για τις εκτεθειμένες στο χρέος
τράπεζες τους μέχρις ότου αυτές προετοιμαστούν, να αφομοιώσουν τις
ζημίες από μια νεα ρύθμιση του χρέους των περιφερειακών χωρών, για αυτό
επιλέγουν άτολμες λύσεις, ενώ κατά την γνώμη μου θα έπρεπε τώρα, να
δοθεί μια ριζική απάντηση στο πρόβλημα του χρέους και όχι μετά από δύο
χρόνια υπο χειρότερες συνθήκες.>>OΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΟΤΕ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011 ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΟΗΤΩΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝΤΕΣ
εισηγηση στο προσυνεδριο της δημοκρατικης συμμαχιας του ...
ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ :
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑ
ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΣΤΙΣ 20/11/2012 ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΟΦΙΑ ΖΟΥΖΕΛΗ
<< Άποψη μου αμετακίνητη είναι, ότι το γρηγορότερο θα πρέπει, να διεκδικηθεί από την πλευρά μας με συνεχείς πιέσεις και να αποφασιστεί από τους δανειστές μας επιτέλους, ως μόνη διέξοδος, ένα νέο πραγματικό και εθελοντικό κούρεμα του δημοσίου χρέους, που βρίσκεται στα χέρια των επίσημων δανειστών της χώρας, ένα Οfficial Sector Ιnvolvement ( OSI). Το κούρεμα αυτό πρέπει, να αφορά το σύνολο του χρέους, που έχουν στα χέρια τους οι επίσημοι δανειστές, δηλαδή οι χώρες οι οποίες μας δάνεισαν μέσω του μηχανισμού στήριξης από τον Μάιο του 2010 με τα διακρατικά δάνεια , τα ποσά που μας δάνεισαν μέσω του EFSF αργότερα , καθώς και το χρέος που κατέχει η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, όπως και το ΔΝΤ, που μέχρι σήμερα μας έχει δανείσει ένα ποσό περίπου 27 δις ευρώ.
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 2013 ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΑΡΘΡΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ:ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;
ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ:<< Άποψη μου αμετακίνητη είναι, ότι το γρηγορότερο θα πρέπει, να διεκδικηθεί από την πλευρά μας με συνεχείς πιέσεις και να αποφασιστεί από τους δανειστές μας επιτέλους, ως μόνη διέξοδος, ένα νέο πραγματικό και εθελοντικό κούρεμα του δημοσίου χρέους, που βρίσκεται στα χέρια των επίσημων δανειστών της χώρας, ένα Οfficial Sector Ιnvolvement ( OSI). Το κούρεμα αυτό πρέπει, να αφορά το σύνολο του χρέους, που έχουν στα χέρια τους οι επίσημοι δανειστές, δηλαδή οι χώρες οι οποίες μας δάνεισαν μέσω του μηχανισμού στήριξης από τον Μάιο του 2010 με τα διακρατικά δάνεια , τα ποσά που μας δάνεισαν μέσω του EFSF αργότερα , καθώς και το χρέος που κατέχει η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των κρατών μελών, όπως και το ΔΝΤ, που μέχρι σήμερα μας έχει δανείσει ένα ποσό περίπου 27 δις ευρώ.
Όσο δύσκολα και αν είναι για την μεν ΕΚΤ, να αποδεχθεί αλλαγή του καταστατικού της
για κάτι τέτοιο και για δε το ΔΝΤ να αποδεχθεί
πρώτη φορά στην ιστορία κούρεμα
του δικού του ποσού, επειδή δεν θέλει, να χάνει τα χρήματα του, διότι θεωρεί, πως
είναι δανειστής τελευταίου καταφυγίου και δεν πρέπει, να δημιουργηθεί
προηγούμενο εις βάρος του, είναι απαραίτητο πάση θυσία, να το επιδιώξουμε
συντονισμένα. Άλλωστε το ΔΝΤ για το επίσημο χρέος, που βρίσκεται στα χέρια των
υπολοίπων δανειστών ορθά επιδιώκει και ζητά το κούρεμα, όπως έχουμε διαπιστώσει
μέχρι σήμερα, άλλα παράλληλα επιθυμεί,
να εξαιρέσει τα χρήματα, που δάνεισε στην Ελλάδα το ίδιο. Το ύψος του
κουρέματος αυτού απαιτείται , να φτάσει στο 50% του χρέους, που κατέχουν οι
επίσημοι πιστωτές, έτσι ώστε το δημόσιο χρέος της χώρας, να πέσει κάτω από το
80% του ΑΕΠ και να καταστεί πραγματικά βιώσιμο, διότι όπως έχω τοποθετηθεί με άρθρο
μου το 2011, ο επιδιωκόμενος στόχος για χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020 δεν καθιστά
το ελληνικό χρέος βιώσιμο σε καμία περίπτωση. Το δημόσιο χρέος της χώρας, που
βρίσκεται στα χέρια των επίσημων πιστωτών μας ανέρχονταν στο ύψος των 183 δις ευρώ στο τέλος του 2012 από
το σύνολο των 305,5 δίς.
Επίσης το ποσό των 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των
ελληνικών τραπεζών αποτελεί αδήριτη ανάγκη, να επιδιώξουμε μετά από σκληρή
επαναδιαπραγμάτευση, να προέλθει απευθείας από τον (ΕSM) Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας,
χωρίς να επιβαρυνθεί τελικά το δημόσιο χρέος, με την βοήθεια
ενός συνασπισμού επιτέλους των
πληττόμενων χωρών του Νότου με προεξάρχουσες τις Ιταλία και Ισπανία, που ήδη
πέτυχαν για το μέλλον με την απόφαση του
Συμβουλίου Κορυφής τον Ιούνιο του 2012 για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των
δικών τους τραπεζών, να προέλθουν τα απαραίτητα ποσά για αυτές απευθείας από
τον (ΕSM) Ευρωπαϊκό
Μηχανισμό, όταν λειτουργήσει η τραπεζική ένωση. Σε
αυτό μας το αίτημα θα έχουμε συμπαραστάτη και το ΔΝΤ, το οποίο ήδη πιέζει προς
αυτήν την κατεύθυνση, αναγνωρίζοντας διαρκώς σε αντίθεση με τις εμμονές των Ευρωπαίων,
ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλιώς. Κάτι τέτοιο θα έχει ως αποτέλεσμα την
πρόσθετη μείωση του κατά 25% επι του ΑΕΠ, ακριβώς επειδή τα χρήματα, που θα
απαιτηθούν για τις τράπεζες, δεν θα επιβαρύνουν τελικά το ελληνικό δημόσιο. Αν
μάλιστα υπάρξει συνδυασμός κουρέματος κατά 50% και ανακεφαλαιοποίηση απευθείας
από τον ESM, τότε θα έχουμε σωρευτικά μια μείωση του
δημοσίου χρέους κατά 60% περίπου επι του ΑΕΠ.>>
