Με απόφαση Κοτζιά διορίστηκε ο Ροζάκης πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου στο ΥΠΕΞ

Μάκης Πολλάτος

Δείτε το έγγραφο - Η τριετής θητεία του έληξε στις 7 Ιουνίου του 2020

«Εκφράζει προσωπικές του απόψεις», σχολίαζαν από το υπουργείο των Εξωτερικών σχετικά με τις δηλώσεις του καθηγητή Χρήστου Ροζάκη για το Καστελόριζο που δήθεν... είναι απομονωμένο και κείται μακράν της ηπειρωτικής χώρας, ακόμη και της Ρόδου, όπως είπε ο καθηγητής σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

«Από τις 7 Ιουνίου του 2020 έληξε η τριετής θητεία του κ. Ροζάκη στο Επιστημονικό Συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών και δεν πρόκειται να ανανεωθεί», τονίζουν οι ίδιες πηγές μεταφέροντας τις αποφάσεις της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών. Άλλωστε, με το νέο οργανόγραμμα του ΥΠΕΞ καταργείται η αυτοτελής διεύθυνση του Επιστημονικού Συμβουλίου και μαζί με το Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού συγχωνεύονται στο Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΚΕΣΕΠ).

Πράγματι, όπως φαίνεται από έγγραφο που δημοσιεύει το «protothema.gr», στις 7 Ιουνίου του 2017, με απόφαση του τότε υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, ο καθηγητής Χρήστος Ροζάκης τοποθετήθηκε πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου που συστήθηκε με σκοπό να «γνωμοδοτεί για ερωτήματα νομικής φύσης μείζονος σημασίας που υποβάλλονται προς αυτό από τον υπουργό Εξωτερικών». Εκτός του κ. Ροζάκη που κατείχε τη θέση του προέδρου, μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου που είχε συστήσει ο Νίκος Κοτζιάς στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν οι καθηγητές Αντώνης Μπρεδήμας, Παρούλα Νάσκου-Περράκη, Φωτεινή Παζαρτζή, Χάρης Παμπούκης, Πέτρος Λιάκουρας και ο Αντώνης Τζανακόπουλος, αδελφός του Δημήτρη Τζανακόπουλου πρώην κυβερνητικού εκπροσώπου επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ.

Δείτε το έγγραφο του διορισμού του Χρήστου Ροζάκη από τον Νίκο Κοτζιά στο Επιστημονικό Συμβούλιο του υπουργείου Εξωτερικών.

Προφανώς ως εκ της θέσεως που κατείχε από τον Ιούνιο του 2017 μέχρι πριν από λίγες ημέρες, ο Χρήστος Ροζάκης, ομότιμος καθηγητής της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών γνωμοδοτούσε για ερωτήματα μείζονος σημασίας σχετικά με την νομική αντιμετώπιση θεμάτων όπως η επήρεια του Καστελόριζου σε θαλάσσιες ζώνες.

Τον Μάρτιο του 2019, στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, ο Νίκος Κοτζιάς είχε μιλήσει για το Καστελόριζο εκφράζοντας παρόμοιες απόψεις με αυτές του Χρήστου Ροζάκη. Πρέπει να βάλεις τον «άλλο στο παιγνίδι για να τον κατευνάζεις» είχε πει τότε o πρώην υπουργός Εξωτερικών και σχετικά με τις ενεργειακές εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο είχε υποστηρίξει ότι «δεν πρέπει να φαίνεσαι μοναχοφάης και να λες είναι όλα δικά μου, γιατί τότε γίνεσαι μέρος του προβλήματος».

Μάλιστα ο κ. Κοτζιάς -όπως και ο κ. Ροζάκης προσφάτως- είχε φανεί να υιοθετεί την άποψη που εκφράζεται κεντρικά από την Άγκυρα περί μειωμένης επήρειας του Καστελλόριζου σε θαλάσσιες ζώνες. Ο Νίκος Κοτζιάς τότε είχε μιλήσει για λάθος όσων «πιστεύουν ότι η Τουρκία με τόσες χιλιάδες χιλιόμετρα (σσ μάλλον εννοούσε ακτογραμμής) δεν έχει ΑΟΖ και το Καστελλόριζο έχει όλη την ΑΟΖ στην περιοχή».

Τι είπε ο Ροζάκης

«Το Καστελλόριζο είναι απομακρυσμένο απ' τη Ρόδο αλλά είναι κοντά στις ακτές της Τουρκίας», είπε σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο Χρήστος Ροζάκης υποστηρίζοντας ότι «εμείς έχουμε αναπτύξει μια μαξιμαλιστική θέση, ή μια σειρά μαξιμαλιστικών θέσεων. Είναι διαπραγματευτικές θέσεις αυτές, ένα κράτος ξεκινάει πάντα μια διαπραγμάτευση με μαξιμαλισμούς και από κει και πέρα υποχωρεί σε δεύτερες θέσεις» και συνέχισε λέγοντας ότι «το μήκος των ακτών της Τουρκίας απέναντι στο μήκος των ακτών της Κύπρου είναι πολύ μεγαλύτερο».


ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ www.protothema.gr

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΠΟΔΙ ΤΑ ΦΥΤΕΜΕΝΑ ΕΝΔΟΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΔΗΘΕΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ ΣΗΜΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΝΕΟΠΑΠΑΝΔΡΕΙΚΟΙ. ΔΡΟΜΟ ΟΛΟΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΟΧΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΤΕΣ. ΦΤΑΝΕΙ Η ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΩΣ ΕΔΩ.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΤΗΣ ΝΔ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΤ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟ-ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ-ΟΡΥΧΕΙΑ ΔΕΗ-ΜΕΤΑΛΙΓΝΙΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΟΥΣ ΤΗΣ ΝΔ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΤΑΜΥ ΑΔΑΜΟΥ

«Φτάσαμε στο θλιβερό σημείο να απολογούμεθα για τον πατριωτισμό μας» του Σάκη Μουμτζή

Αυτό το είπε ο μεγάλος Μίκης Θεοδωράκης. Ευτυχώς, σήμερα δεν ισχύει. Σήμερα ουδείς απολογείται γιατί τιμά την Ελληνική Σημαία και τον Εθνικό Ύμνο. Σήμερα, ουδείς απολογείται γιατί στέκεται στο πλευρό αυτών που φυλάσσουν τα σύνορα μας στον Έβρο και στα νησιά.
Τουναντίον, θα έλεγα. Είμαστε περήφανοι γι΄αυτό και το βροντοφωνάζουμε. Δεν κρυβόμαστε. Δεν ψιθυρίζουμε τις απόψεις μας. Μέσα από τον πατριωτισμό εκφράζεται το 90% των Ελλήνων πολιτών. Σήμερα έχουμε μια κοινωνία ενωμένη πάνω στα προτάγματα με τα οποία μεγαλούργησαν οι πατεράδες μας και οι παπούδες μας. Μια κοινωνία που αγαπά την πατρίδα και υποκλίνεται σε αυτούς που την υπερασπίζονται.
Αλήθεια τι έγινε και άλλαξε άρδην το κλίμα στον χώρο των ιδεών; Τι συνέβη και μεταμορφώθηκαν οι συνειδήσεις των πολιτών; Γιατί κατέρρευσαν τα ιδεολογήματα της Αριστεράς που κυριαρχούσαν στην Ελλάδα από την Μεταπολίτευση και μετά;
Δύο γεγονότα που λειτούργησαν σωρευτικά, συνέβαλαν σε αυτήν την μεταστροφή στο φρόνημα των πολιτών.
1.Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποδόμησε πλήρως όλες τις αξίες της Αριστεράς. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα κόμμα της μαρξιστικής Αριστεράς. Σημασία δεν έχει το γεγονός πως αυτό το κόμμα το πλαισιώνουν κάποια τριτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Σημασία έχει πως τις αποφάσεις τις λαμβάνει ένας σκληρός μαρξιστικός πυρήνας. Όσοι πιστεύουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετεξελιχθεί, πλανώνται.
Έτσι, τα πεπραγμένα της όσμωσης της ριζοσπαστικής Αριστεράς με τον δεξιόστροφο εθνολαϊκισμό, συνέτειναν στην κατάρρευση όλων των μύθων της Μεταπολίτευσης. Συνέτειναν ώστε, οι καταχωνιασμένες, από την Αριστερά, αξίες της φιλελεύθερης Κεντροδεξιάς παράταξης, να αποκατασταθούν στον χώρο των ιδεών και της πολιτικής. Για το 90% των πολιτών η Ελληνική σημαία δεν είναι ένα κομμάτι πανί, όπως διαλαλούσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Με απλά λόγια η Αριστερά έχασε την ιδεολογική της ηγεμονία.
2.Πάντα οι πολίτες αφυπνίζονται και συσπειρώνονται, όταν υπάρχει ηγεσία που είναι ικανή να τους αφυπνίσει και να τους εμπνεύσει. Και αυτήν την ηγεσία ο λαός την βρήκε στο πρόσωπο του Κυριάκου Μητσοτάκη, που έλαβε μιαν απόφαση: « δεν θα περάσουν από τα σύνορα». Και μέχρι στιγμής ουδείς περνά.
Οι πολίτες αυτό ζητούν από τους ηγέτες τους. Στα δύσκολα να βγουν μπροστά και να μην κρύβονται. Να δείχνουν την αποφασιστικότητα τους. Μόνον τότε ο εχθρός θα υπολογίσει το τίμημα που θα καταβάλει. Σήμερα, πίσω από την κυβέρνηση συμπαρατάσσεται η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, καθώς αναγνωρίζει πως το μεταναστευτικό πρόβλημα έχασε την ανθρωπιστική του διάσταση και μετατράπηκε σε εθνική απειλή. Αυτοί που αποπειρώνται να εισβάλουν, είναι ολοφάνερο πως αποτελούν, εξ αντικειμένου, έναν από τους βραχίονες των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Το τεθωρακισμένο που αποπειράθηκε να γκρεμίσει τον φράκτη, το αποδεικνύει.
Γι΄αυτούς τους δύο λόγους οι Έλληνες δεν κρύβουν τα πατριωτικά τους αισθήματα. Το φανερώνουν με την συμπεριφορά τους. Έχουν αφήσει μόνους, τους κάθε λογής διεθνιστές και αλληλέγγυους, τους λελέδες της «διανόησης», τους εκ πεποιθήσεως διαφωνούντες, να αναμεταδίδουν την τουρκική προπαγάνδα και να διαμαρτύρονται χωρίς να προτείνουν.
Ζούμε μια πρωτοφανή μεταστροφή που συντελείται στο ιδεολογικό πεδίο. Μια μεταστροφή που για να διαρκέσει και να παγιωθεί, χρειάζεται καθημερινό, ανελέητο αγώνα στον χώρο των ιδεών. Ο Μίκης που είχε μιλήσει για τον αριστερόστροφο φασισμό, θα πρέπει να είναι ήσυχος σήμερα.

ΠΗΓΗ:  https://www.liberal.gr/apopsi/ftasame-sto-thlibero-simeio-na-apologoumetha-gia-ton-patriotismo-mas-/290625

Απόφαση ΕΔΔΑ: Αποδεκτές οι μαζικές απελάσεις παράνομων μεταναστών

Αποδέχεται το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μαζικές επαναπροωθήσεις μεταναστών χωρίς την εξατομικευμένη εξέταση των φακέλων τους, όταν αυτοί εισέρχονται παράνομα στην επικράτεια της χώρας που διατάσσει την απομάκρυνσή τους.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου, υπό ευρεία σύνθεση με πρόεδρο τον Έλληνα πρόεδρο του ΕΔΔΑ, Λίνο-Αλέξανδρο Σισιλιάνο, με απόφαση που εξέδωσε χθες δικαίωσε την Ισπανία η οποία αποφάσισε ομαδική επιστροφή στο Μαρόκο περίπου 75 πολιτών τρίτων χωρών -προσφύγων και μεταναστών- οι οποίοι επιχείρησαν να εισέλθουν παράνομα στην επικράτειά της.  Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η ενέργεια των ισπανικών αρχών δεν παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), ειδικά το άρθρο 4 του τέταρτου Πρωτοκόλλου που απαγορεύει τις μαζικές απελάσεις.
Στο σκεπτικό της σπάνιας απόφασης που έλαβε ομόφωνα το ΕΔΔΑ, αναφέρεται ότι οι ίδιοι οι μετανάστες έθεσαν τον εαυτό τους σε "παράνομη κατάσταση" αποφασίζοντας να εισέλθουν στα σύνορα της Ισπανίας όχι από εξουσιοδοτημένο σημείο εισόδου αλλά παράνομα.
Προσφυγή στο δικαστήριο έκαναν δύο νεαροί πολίτες αφρικανικών χωρών, οι οποίοι το 2014 μαζί με πολυπληθή ομάδα μεταναστών και προσφύγων, επιχείρησαν να υπερβούν την περίφραξη της αυτόνομης πόλης Μαλίλα στο Μαρόκο, η οποία ανήκει διοικητικά στην επικράτεια της Ισπανίας. Στην πόλη οι ισπανικές αρχές έχουν τοποθετήσει φράγμα 13 χιλιομέτρων με τρεις πρόσθετους παράλληλους φράκτες. Οι δύο νεαροί ήταν μέρος μεγαλύτερης ομάδας που επιχείρησε να μπει με αυτόν τον τρόπο εντός της Μαλίλα. Το δικαστήριο αναγνωρίζει πως οι δύο προσφεύγοντες είχαν φύγει από τις χώρες τους -Μάλι και Ακτή Ελεφαντοστού- λόγω πολέμων και συρράξεων, πλην όμως δικαιολογεί την απόφαση απέλασής τους ως αποτέλεσμα δικών τους ενεργειών.
Κρίνει μάλιστα το ΕΔΔΑ ότι ακριβώς εξαιτίας της απόφασης τους να μην τηρήσουν τις νόμιμες διαδικασίες για να εισέλθουν σε ισπανικό έδαφος, είτε με βίζα είτε με την έγερση δικαιωμάτων για πρόσφυγες κλπ, δεν πρέπει να θεωρηθεί η Ισπανία υπεύθυνη που δεν τους επέτρεψε να έχουν νομική αναφορά. Όσα ακολούθησαν την παράνομη είσοδό τους στο ισπανικό έδαφος, αποφαίνεται το δικαστήριο, είναι αποτέλεσμα αποκλειστικά δικών τους ενεργειών.
Με αυτήν την συλλογιστική, το Δικαστήριο δικαιώνει την Ισπανία για την απόφαση της μαζικής απέλασης και αρνείται τους ισχυρισμούς των δύο Αφρικανών ότι είναι θύματα μιας γενικευμένης τακτικής επαναπατρισμού χωρίς εξατομικευμένη εξέταση φακέλων και χωρίς παροχή νομικής υποστήριξης.
Η υπόθεση εισήχθη στο δικαστήριο το 2015. Κατά την πρώτη εξέταση της, το 2017, το Δικαστήριο είχε λάβει εντελώς αντίθετη απόφαση, αφού διαπίστωσε παραβίαση της ΕΣΔΑ από την Ισπανία, για την μαζική απέλαση και για μη εξατομικευμένη διαδικασία. Η Ισπανία ωστόσο ζήτησε να εξεταστεί η υπόθεση υπό ευρεία σύνθεση.
Έτσι, η προσφυγή εισήχθη στην ευρεία σύνθεση του δικαστηρίου το οποίο επέτρεψε παρεμβάσεις από την Γαλλία, την Ιταλία, το Βέλγιο, τον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του ΟΗΕ και άλλων.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:  ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΚΑΜΙΑ. ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΛΑΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. ΤΕΛΟΣ. ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΑΝΟΙΓΜΑ ΔΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΠΩΘΗΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ. ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΓΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΘΝΗΣΚΟΥΣΑ ΙΔΕΟΛΗΠΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

---

ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Μηχανή του Χρόνου: Η άγνωστη πρώτη μάχη της Φλώρινας, κόντρα στους ναζί

 

Η άγνωστη μάχη Αυστραλών και Νεοζηλανδών κόντρα στους Γερμανούς εισβολείς κοντά στη Φλώρινα. Η θυσία του πυροβολητή που έμεινε τελευταίος και οι αγνοούμενοι των ANZAC που πολέμησαν δίπλα στους Έλληνες

news247 30 Αυγούστου 2017 09:57

Από τη mixanitouxronou.gr: Η πρώτη μάχη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επί ελληνικού εδάφους μεταξύ των γερμανικών και των ελληνικών δυνάμεων, έγινε στο μικρό χωριό της Βεύης του Δήμου Φλώρινας.
Στη μάχη της στενωπού του Κλειδίου, ελληνικές και δυνάμεις των ANZAC πολέμησαν δίπλα δίπλα μέχρι τέλους. Ένας μικρός αριθμός στρατιωτών από τα δύο τάγματα της Αυστραλίας που πολέμησαν εκεί, αναφέρθηκαν ως αγνοούμενοι στη μάχη και τα πτώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ.
Στις 11 Απρίλιου 1941, το απόγευμα, άρχισαν οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ επιτιθέμενων γερμανικών από τη μία και αμυνόμενων ελληνικών και συμμαχικών στρατευμάτων από την άλλη πλευρά. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του γιουγκοσλαβικού μετώπου και η κατάληψη της Φλώρινας από τους Γερμανούς.

Τα στενά Κλειδίου είχαν αναλάβει, να προασπίσουν οι σύμμαχοι Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Βρετανοί και τον υποτομέα Κέλλης είχαν αναλάβει, να προστατέψουν οι ελληνικές δυνάμεις. Οι συμμαχικές δυνάμεις που κατείχαν το πέρασμα προέρχονταν κυρίως από την 19η Αυστραλιανή Ταξιαρχία Πεζικού του Ταξίαρχου Τζορτζ Βάσεϊ. Το σύνολο των δυνάμεων αυτών συναποτελούσαν την δύναμη Μακ Κέυ με διοικητή τον στρατηγό Ιβεν Μακ Κέυ, που υπαγόταν όμως στο συγκρότημα W, το οποίο διοικούσε ο στρατηγός Ουίλσον.
Eναντίον των υπερασπιστών των στενών παρατάχθηκε το 40ο Τεθωρακισμένο σώμα στρατού της Γερμανίας. Ανατέθηκε ειδικότερα από τους Γερμανούς στην 1η Μεραρχία SS Αδόλφος Χίτλερ, η διάνοιξη της στενωπού και πιο συγκεκριμένα στην Ομάδα μάχης Βίττ, που είχε τεθεί υπο τις διαταγές του ταγματάρχη Φρίτς Βίττ.
Η κύρια γερμανική επίθεση άρχισε στις 8.30 πμ. 12 Απριλίου 1941. Τα σφοδρά πυρά πολυβόλων και όλμων επέτρεψαν στους Γερμανούς να προωθηθούν και να υπερκεράσουν το 2/8 τάγμα των Αυστραλών, το οποίο ήταν τοποθετημένο στις ανατολικές πλαγιές της στενωπού.

Tο δε βρετανικό τάγμα ανιχνευτών, που βρίσκονταν δυτικότερα τοποθετημένο, νομίζοντας, πως το 2/8 υποχώρησε, συμπτύχθηκε προς τον σιδηροδρομικό σταθμό Κλειδίου, με αποτέλεσμα να ανοίξει η στενωπός για τους Γερμανούς. Το μεσημέρι γύρω στις 15.00μμ οι Γερμανοί είχαν μετατρέψει σε κόλαση πυρός ολόκληρη την περιοχή, προκλήθηκε δε ταχεία υποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων, που είχαν απομείνει. Η άτακτη υποχώρηση και η σύγχυση που ακολούθησε επέτειναν το κλίμα πανικού.
Ως τις 18.00μμ η μάχη είχε ολοκληρωτικά κριθεί, ενώ το μαρτυρικό 2/8 τάγμα πεζικού των Αυστραλών είχε αποδεκατιστεί και συγκεντρωνόταν στο χωριό Ροδώνας.
Το 2/8 καταστράφηκε ως μάχιμη μονάδα και διέθετε μετά την υποχώρηση του μόλις 250 άντρες, από τους οποίους μόνο 50 οπλισμένοι. Κατά τα δραματικά γεγονότα της μάχης απέλπιδα και μέχρις εσχάτων αντίσταση επέδειξε ο διοικητής του 1/88 συντάγματος πεζικού ο συνταγματάρχης Χονδρός, ο οποίος έχασε τη ζωή του πέφτοντας στο καθήκον μεταξύ των υψωμάτων Ξινού Νερού -Φλαμπούρου στην περιοχή Ραδόσι. Στη μάχη της Βεύης τραυματίστηκε βαρύτατα και ο Αυστραλός συνταγματάρχης Πεϊπον.

Η θυσία του πυροβολητή

Όπως αναφέρει στο ιστορικό του αφήγημα ο δικηγόρος και ιστορικός ερευνητής από το Αμύνταιο, Ευάγγελος Ιωαννίδης, ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των ηρώων έχει ο Νεοζηλανδός πυροβολητής που έμεινε μέχρι τέλους να υπερασπίζεται τα υψώματα του Κλειδίου.
Όταν άρχισε η υποχώρηση όλων των δυνάμεων προς τον Νότο και οι Γερμανοί προέλαυναν, ο Νεοζηλανδός έμεινε πίσω τελευταίος με ένα μόνο πολυβόλο στη νότια είσοδο των στενών και από τη στρατηγική θέση που επέλεξε, άρχισε να πολυβολεί τους επελαύνοντες Ναζί. Προκάλεσε πολλές απώλειες στους εχθρούς και δεν υποχώρησε παρά το σφυροκόπημα που δέχτηκε. Ο πυροβολητής όμως παρέμεινε στη θέση του μέχρι τέλος και έπεσε μαχόμενος. Αναφέρεται από τον ερευνητή ότι οι Γερμανοί τον έθαψαν δίπλα στους δικούς τους νεκρούς και όταν έκαναν μνημόσυνο στους τάφους, ο γερμανός ταξίαρχος απέδωσε τιμές και στον νεοζηλανδό πολυβολητή, αναγνωρίζοντας το θάρρος και την ανδρεία του.

Ο ερευνητής Ευάγγελος Ιωαννίδης αναφέρει ακόμα ότι οι γηραιότεροι κάτοικοι του Ξινού Νερού θυμούνται στις αφηγήσεις τους αποχωρούντες Αυστραλούς στρατιώτες του 2/4 Αυστραλιανού τάγματος πεζικού, οι οποίοι περνούσαν μέσα από το χωριό. Εβδομήντα από αυτούς συνελήφθησαν αιχμάλωτοι σε οδόφραγμα των Γερμανών στον Σωτήρα. Ήταν άντρες πανύψηλοι και ρωμαλέοι, ταλαιπωρημένοι όμως από τις κλιματολογικές συνθήκες των ημερών.
Χιόνιζε και έκανε απίστευτο κρύο. Απώλειες είχαν και οι επιτιθέμενοι με χαρακτηριστικότερο τον θάνατο από νάρκη του αδελφού του Φρίτζ Βίττ αρχηγού της δύναμης, που ανέλαβε την διάνοιξη της στενωπού. Παρά την ήττα και τις βαριές απώλειες, οι ενέργειες της Δύναμης Μακέι στη Βεύη κέρδισαν δύο μέρες για την υποχώρηση και την ανασυγκρότηση των συμμαχικών δυνάμεων στο νότο. Μετά από πρωτοβουλία του τότε προέδρου της κοινότητας Ξινού Νερού Αθ. Αλτίνη και του κοινοτικού συμβουλίου, έπειτα από έρανο, στον οποίο συμμετείχαν οι κάτοικοι του χωριού, ανήγειραν ηρώο πεσόντων Αυστραλών και Νεοζηλανδών στην Ελλάδα, που τα εγκαίνια του έγιναν στις 4 Νοεμβρίου 1945.

Οι αγνοούμενοι Αυστραλοί στρατιώτες στη Μάχη της Βεύης

Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθεις εντοπισμού των οστών των χαμένων συμμάχων που θάφτηκαν βιαστικά στο πεδίο των μαχών. Οι πληροφορίες από τους ντόπιους στον αυστραλό ταξίαρχο Keith Rossi το 1981, σχετικά με τον πιθανό τάφο αυτών που αγνοούνταν έχει οδηγήσει σε μια έρευνα πολλών από την Ελλάδα και την Αυστραλία για να βρεθούν τα λείψανά τους.
Ο καθηγητής Tom Tsamouras, από το Newcastle και ο Peter Toyne, πρώην βουλευτής και υπουργός της Βόρειας Επικράτειας, είναι δύο ερευνητές που έχουν προσπαθήσει πολλά χρόνια να εντοπίσουν τους τάφους αυτών των ανθρώπων. Ο Tom Tsamouras γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1962 και μετανάστευσε με την οικογένειά του στην Αυστραλία το 1969.

Πηγη:  https://www.news247.gr

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Ευχαριστω θερμα την Μηχανη του Χρονου για την αναφορα στην ερευνα μου για την Μαχη της Βευης του 1941 και στην αναζητηση των Αυστραλων αγνοουμενων!

Η ΑΓΚΥΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΣΥΝΥΠΟΣΧΕΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΓΗ ΟΣΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΝΑΖΟΥΜΕ

Η Αγκυρα δεν προκειται να υπογραψει συνυποσχετικο για την παραπομπη στην Χαγη. Μονο αφελεις μπορουν απο μια αναθεωρητικη απολυταρχικη Τουρκια που χρησιμοποιει την βια στις διεθνεις σχεσεις και θελει να επιβαλει τετελεσμενα ενω αμφισβητει την Λωζανη και τα συνορα μας με την θεωρια των γκριζων ζωνων να περιμενουν κατι τετοιο. Πρεπει να το παρουμε αποφαση οτι δεν εχει σκοπο να παει ποτε στο ΔΔΧ. Παψτε τις αφελεις αναλυσεις και απαντηστε με θαρραλεες κινησεις οπως η αμεση καταθεση συντεταγμενων και η ανακηρυξη δικαιωματος Αοζ. Οσο καποιοι επιμενουν στις αναλυσεις τους στον κατευνασμο και σε παραμυθια τοσο θα μου θυμιζουν την στρουθοκαμηλο που δεν μπορει να αντιμετωπιση ευθεως την πραγματικοτητα. Και ελεος δεν ισοδυναμει με καταθεση συντεταγμενων ο νομος του 2011 για την αδειοδοτηση ερευνων σε οικοπεδα Νοτια της Κρητης. Με τον κατευνασμο και την μη απαντηση σε τετελεσμενα δεκαετιες τωρα εφτασε η Τουρκια να μας απειλει οτι θα στειλει γεωτρυπανο στην Κρητη.

Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΗΝ ΧΑΓΗ ΣΥΝΟΡΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΜΙΛΑ;

Ο Σημιτης ηθελε παραπομπη στην Χαγη του θεματος των Ιμιων περαν της υφαλοκρηπιδας και τολμα να μιλα. Που ακουστηκε να δεχομαστε να παμε στην Χαγη για εθνικο μας εδαφος που απελευθερωθηκε με θυσιες. Αλλα αυτα του ελεγαν οι φυτεμενοι συμβουλοι και οι Ροζακηδες.

ΟΧΙ ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΟΥΤΕ ΔΑΜΑΝΑΚΗ ΟΥΤΕ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΟΥΤΕ ΑΡΒΕΛΕΡ ΑΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Η ΑΡΒΕΛΕΡ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΓΗΡΗ ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΕΝΩ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΝ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΑΡΑΚΜΙΑΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Η ΜΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΙΣΤΗΣ ΣΕ ΑΞΙΕΣ ΑΦΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΠΟΥ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΑΝ ΩΣ ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ. ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΕΥΝΟΟΥΜΕΝΕΣ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΒΟΛΕΜΕΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΑΞΙΩΝ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΜΙΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΙΜΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΑΝΤΛΕΙ ΟΦΕΛΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ.

ΠΟΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΘΕΛΟΥΜΕ; ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ

ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΥΡΙΓΟΥ

Δεν αρκεί να θέλουμε αόριστα την ειρηνική επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών. Πρέπει να έχουμε στρατηγική πώς θα το επιτύχουμε. Επί παραδείγματι, υπάρχει τεράστια διάσταση απόψεων ως προς το τι συνιστά ελληνοτουρκική διαφορά. Εμείς αναφέρουμε ότι το μοναδικό θέμα αφορά την οριοθέτηση της μεταξύ μας υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία θέτει πλειάδα διαφορών, ευελπιστώντας ότι στο τέλος θα αποκομίσει περισσότερα απ’ όσα δικαιούται. Θα πάμε στο Δικαστήριο με κίνδυνο η Τουρκία να βγάζει από το σακούλι των διεκδικήσεών της κατά το δοκούν ό,τι επιθυμεί; Αυτό ήταν βασικό πρόβλημα της στρατηγικής του Ελσίνκι το 1999 (που οδήγησε στην εγκατάλειψη του σκέλους της δικαστικής επιλύσεως το 2004). Δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Ούτε συνιστούν στρατηγική οι χαμηλοί τόνοι και η αποφυγή να προσδιορίσουμε τα όρια των δικαιωμάτων που μας δίνει το διεθνές δίκαιο. Καταλήγουμε να συρόμαστε πίσω από την Τουρκία που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Όπως διαπιστώθηκε με επώδυνο τρόπο τις τελευταίες ημέρες, η μη κατάθεση συντεταγμένων για τα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν οδήγησε την άλλη πλευρά σε αυτοσυγκράτηση αλλά σε αποχαλίνωση. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε τις συντεταγμένες για να προστατεύσουμε το ελάχιστο, δηλαδή να προσδιορίσουμε τις περιοχές που θεωρούμε ότι αποτελούν τμήμα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Πρόκειται για τις περιοχές που δεν θα δεχθούμε παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων από τουρκικά ερευνητικά σκάφη. Ας δεχθούμε επιτέλους ότι κάτι περισσότερο ήξεραν από εμάς Γαλλία, Ισπανία, Κροατία και Λίβανος (για να περιοριστούμε στη Μεσόγειο) που έχουν καταθέσει συντεταγμένες με τα εξωτερικά όρια των θαλασσίων ζωνών τους, ενώ δεν υπάρχει οριοθέτηση με γειτονικά κράτη. Ο δε Λίβανος έχει να αντιμετωπίσει το στρατιωτικά πανίσχυρο Ισραήλ…
Ως προς τη ζητούμενη στρατηγική, το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι εάν η Τουρκία επιθυμεί έντιμη και καλόπιστη επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Επί του ερωτήματος υπάρχουν δύο σχολές σκέψεως. Η πρώτη ισχυρίζεται ότι η Τουρκία θέτει όλα αυτά τα ζητήματα στο πλαίσιο της διαπραγματευτικής της τακτικής και θα μπορούσαν να βρεθούν, μέσα από τον διάλογο, λύσεις με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Πρόκειται για τη σχολή που διατείνεται τις τελευταίες ημέρες ότι η υπογραφή της παράνομης (και αντίθετης προς τη γεωγραφία και λογική) συμφωνίας με τη Λιβύη οφειλόταν στην ενόχληση της Τουρκίας από τα τριμερή σχήματα συνεργασίας Ελλάδας – Κύπρου με Ισραήλ και Αίγυπτο. Αισθάνθηκε αποκλεισμένη και αντέδρασε με μία παράνομη ενέργεια (αλλά έτσι είναι η Τουρκία…).
Η δεύτερη σχολή διατείνεται ότι η Τουρκία είναι ένα επιθετικό κράτος, που θα συνεχίσει να επιδιώκει την ανατροπή του νομικού καθεστώτος ακόμη και εάν βρεθούν λύσεις σε κάποια σημεία. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να αυξηθεί η αποτρεπτική ικανότητα της Ελλάδος. Αυτό θα καταστήσει το κόστος για την Τουρκία σε περίπτωση επιθετικής ενέργειας μεγαλύτερο από το όφελος. Μόνον έτσι η Τουρκία μπορεί να πεισθεί να προχωρήσει σε έναν έντιμο συμβιβασμό με την Ελλάδα. Ακούσαμε οπαδούς και αυτής της σχολής τις τελευταίες ημέρες. Ούτε όμως και οι δικές τους αντιλήψεις έχουν επαληθευθεί. Η αγορά πολλών οπλικών συστημάτων και η συντήρηση ενός πολυδάπανου στρατού δεν έχει πείσει την Τουρκία ότι τη συμφέρει ένας έντιμος και κυρίως λογικός συμβιβασμός. Η αποτροπή ενός ελληνοτουρκικού πολέμου μετά το 1974 οφείλεται και στην ελληνική αποτρεπτική ικανότητα αλλά και στην ελληνική υποχωρητικότητα.
Η απάντηση και προς τις δύο σχολές είναι η υιοθέτηση στρατηγικής που θα ωθήσει την Τουρκία να αποδεχθεί (α) την ειρηνική επίλυση (β) βάσει του διεθνούς δικαίου (κατά πάσα πιθανότητα ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου) (γ) της οριοθετήσεως των θαλασσίων ζωνών στις οποίες ασκούμε κυριαρχικά δικαιώματα σε Αιγαίο και πλέον ανατολική Μεσόγειο. (δ) Η άρνηση της Τουρκίας να προσφύγει στη διεθνή Δικαιοσύνη θα πρέπει να συνεπάγεται κόστος για αυτήν.
Οι δύο μεγαλύτερες επιτυχίες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη μεταπολιτευτική περίοδο υπήρξαν η ένταξη της Ελλάδος στον ΕΟΚ το 1981 και της Κύπρου στην Ε.Ε. το 2004. Δεν μας προσφέρθηκαν στο πιάτο. Για τη δεύτερη επιτυχία ο τότε υπουργός Εξωτερικών Πάγκαλος είχε δηλώσει ότι «η πολιτική που οδήγησε την Κύπρο στον προθάλαμο της Ευρώπης δεν στηριζόταν στην επίδειξη καλών τρόπων και συμβιβαστικής προθυμίας». Κατ’ αντιστοιχίαν, η στρατηγική ειρηνικής επιλύσεως των ελληνοτουρκικών διαφορών δεν μπορεί να βασίζεται στην αποχή μας από την άσκηση των δικαιωμάτων μας.
ΥΓ. Γράφονται διάφορα απαξιωτικά για την αποτρεπτική ικανότητα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1974 τα ανατολικά νησιά του Αιγαίου ήσαν γυμνά και το Δ΄ Σώμα Στρατού στη Θράκη δεν υπήρχε. Μέσα σε 2 χρόνια τα νησιά και η Θράκη είχαν πλήρως οχυρωθεί. Δεν είμαστε στο 1974…
* Ο κ. Άγγελος Μ. Συρίγος είναι βουλευτής Α΄ Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία, αν. καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής, Πάντειο Πανεπιστήμιο.

ΠΗΓΗ:  https://www.syrigos.gr

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Πολυ σωστα. Ακουστε τον! Λεει ξεκαθαρα αυτα που θα επρεπε να κανουμε! Ειναι η ωρα πλεον να προχωρησουμε χωρις φοβικα συνδρομα.

Κυριάκο, κάντο όπως ο Ρήγκαν ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ

Κυριάκο, κάντο όπως ο Ρήγκαν

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2019

Του Σάκη Μουμτζή

Οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους 21 «μάγκες» και στο σωματείο τους, γιατί απέδειξαν για μιαν ακόμα φορά, πού οδηγεί η καταχρηστική άσκηση ενός δικαιώματος.

Στην ταλαιπωρία εκατομμυρίων πολιτών, που τους σιχάθηκαν.

Σήμερα, στην μεταμνημονιακή εποχή, η φάρα των συνδικαλιστών θεωρείται από τους πολίτες ως μια από τις πληγές που κατατρώγουν την κοινωνία. Γι΄αυτό και όσες προσπάθειες έγιναν, πρόσφατα, για κινητοποιήσεις απέτυχαν παταγωδώς.

Η κοινωνία, πλέον, θέλει να φύγει μπροστά. Και η φάρα των συνδικαλιστών είναι ένα από τα βαρίδια που την τραβούν προς τα κάτω. Ας το αντιληφθούν όλοι. Οι συνειδήσεις των πολιτών έχουν αλλάξει.

Έχει γίνει κατανοητό και είναι απαίτηση της κοινωνίας, αυτές οι καταχρηστικές συμπεριφορές των ολίγων, να παταχθούν. Οι πολίτες δεν μπορούν να υφίστανται τις συνέπειες παράλογων απαιτήσεων. Η πολιτεία έχει πολλά όπλα.

Ο πρωθυπουργός πρέπει να αλλάξει—επί τέλους-- τον συνδικαλιστικό νόμο. Ένα κατασκεύασμα της δεκαετίας του 80 που συνέβαλε τα μέγιστα στο κλείσιμο δεκάδων επιχειρήσεων και στην ανάδειξη της «συμπαθούς» τάξης των συνδικαλιστών. Άνθρωποι που ζήτημα είναι αν δούλεψαν δύο χρόνια, μετά, με την ιδιότητα του συνδικαλιστή, γνώρισαν τιμές και μεγαλεία. Μέχρι και υπουργοί έγιναν.

( Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΓΣΕΕ μέσα σε 30 χρόνια, 1980-2010, έγιναν 5280 απεργίες και το 96% αφορούσε το Δημόσιο. Τους καλύτερα βολεμένους).

Σήμερα επειδή αυτός ο νόμος και οι παραφυάδες του είναι ξεπερασμένος από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, η κυβέρνηση οφείλει να τον καταργήσει.

Εν έτει 2020 ο οποιοσδήποτε συνδικαλιστικός νόμος οφείλει:α) να μεριμνά για την εξυπηρέτηση των πολιτών και β) να τιμωρεί όσους απεργούν προβάλλοντας παράλογα και προκλητικά αιτήματα, όπως οι 21. Το παράδειγμα υπάρχει και μάλιστα από μια χώρα που έχει ένα από τα δημοκρατικότερα πολιτεύματα.

Επί προεδρίας Ντ.Ρήγκαν, το 1981, απήργησαν οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, με μισθολογικά αιτήματα, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθούν εκατομμύρια πολίτες. Ο Πρόεδρος Ρήγκαν, αντί να ενδώσει στις απαιτήσεις των συνδικαλιστών, όπως έκαναν οι προηγούμενοι Πρόεδροι, έπραξε αυτό που κάνει ο κάθε ηγέτης που σέβεται τους πολίτες και τον εαυτό του.

Απέλυσε όλους τους απεργούς, στερώντας τους το δικαίωμα να ξαναδουλέψουν στο Δημόσιο, και μέσα σε λίγες ημέρες αποκαταστάθηκε πλήρως η εναέρια κυκλοφορία.

Ένας πολιτικός αναδεικνύεται σε ηγέτη από κάτι τέτοιες ενέργειες. Τότε κερδίζει την εμπιστοσύνη του κόσμου και τον σέβονται και τον υπολογίζουν και οι αντίπαλοι του. Τότε δείχνει πως διαθέτει το μεγαλύτερο προτέρημα ενός πολιτικού.

Την αποφασιστικότητα.

Καλές είναι οι συγγνώμες, αλλά αυτές δεν θεραπεύουν το πρόβλημα. Αναμφίβολα δείχνουν πως υπάρχει πλήρης επίγνωση της καταστάσεως, αλλά χρειάζεται και το επόμενο βήμα που είναι η αντιμετώπιση της.

Πώς θα θωρακιστεί η κοινωνία από τις καταχρηστικές δράσεις θλιβερών μειοψηφιών και από τα προκλητικά αιτήματα του; Σε αυτήν την ερώτηση καλείται να δώσει απάντηση ο πρωθυπουργός. Οι πολίτες ταλαιπωρούνται και προς το παρόν το κόστος αυτής της ταλαιπωρίας το εισπράττουν οι απεργοί.

Αν όμως η κυβέρνηση μείνει μόνο στα λόγια και δεν λάβει ριζικά μέτρα αντιμετωπίσεως του φαινομένου, τότε, πολύ σύντομα, αυτή θα εισπράξει την οργή των πολιτών.

Ο πρωθυπουργός ας δει πώς ενήργησε ο Ντ.Ρήγκαν και ας πράξει αναλόγως.

ΠΗΓΗ: LIBERAL

Τζιχαντιστής στο Λονδίνο - Είναι η ισλαμική ταυτότητα συμβατή με τον δυτικό τρόπο ζωής;

Λυγερός Σταύρος

2 Δεκεμβρίου 2019

Κάθε επίθεση της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Ευρώπη επαναφέρει στο τραπέζι το ερώτημα εάν το Ισλάμ είναι συμβατό με τον δυτικό τρόπο ζωής και ως εκ τούτου εάν είναι δυνατή η μαζική ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στις δυτικές κοινωνίες. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με την επίθεση του "μοναχικού λύκου" Ουσμάν Καν, ο οποίος σκότωσε με μαχαίρι δύο νέους επιστήμονες και τραυμάτισε τρεις σε εκδήλωση που οργάνωσε το πανεπιστήμιο του Cambridge για επανένταξη κρατουμένων.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι ο 28χρονος δράστης είχε καταδικασθεί το 2012 για ισλαμική τρομοκρατία και είχε αφεθεί ελεύθερος υπό όρους το 2018 και ως πρώην κατάδικος συμμετείχε στην εκδήλωση. Το γεγονός ότι την ευθύνη ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος δείχνει ότι παρότι είχε ζητήσει να "αποριζοσπαστικοποιηθεί" όταν βρισκόταν στη φυλακή, διατήρησε σχέσεις με το Ισλαμικό Κράτος, έστω κι αν έδρασε μόνος του.

Η στράτευση στην ισλαμική τρομοκρατία νέων μουσουλμάνων που έχουν μεγαλώσει στη Δύση αποδίδεται από αριστερούς και φιλελεύθερους στον κοινωνικό αποκλεισμό που συνήθως οι νέοι μουσουλμάνοι υφίστανται. Αναμφίβολα, αυτός ο παράγοντας παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού, ο οποίος είναι η ακραία εκδοχή του σουνιτικού Ισλάμ και λειτουργεί σαν δεξαμενή στρατολόγησης για την ισλαμική τρομοκρατία. Όποιος, όμως, θεωρεί ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός είναι ο αποκλειστικός λόγος που ωθεί μουσουλμάνους στην ισλαμική τρομοκρατία βλέπει μόνο την όψη που ταιριάζει στο ιδεολόγημά του.
Ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί στο ευρωπαϊκό φιλελεύθερο πολιτικό σύστημα είναι η δημόσια ερμηνεία του Γιούνκερ μετά τις πολύνεκρες επιθέσεις της ισλαμικής τρομοκρατίας στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες. Πρώτα εξέφρασε την απορία του για το γεγονός ότι οι δράστες ήταν νέοι μουσουλμάνοι που γεννήθηκαν στην Ευρώπη, φοίτησαν σε ευρωπαϊκά σχολεία και συμμετείχαν στην κοινωνική ζωή.
Στη συνέχεια, ο μέχρι πρότινος πρόεδρος της Κομισιόν, είχε ομολογήσει ότι καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει να επιδείξει επιτυχίες στον τομέα της ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων. Τέλος, και αυτό είναι το κρίσιμο, είχε αποδώσει την αποτυχία σε όσους αρνούνται να αποδεχθούν και να ενσωματώσουν τους μουσουλμάνους που βρίσκονται πολλά χρόνια στην Ευρώπη!

Δέσμια της πολιτικής ορθότητας

Η ερμηνεία του εκείνη είναι δέσμια της πολιτικής ορθότητας και ως εκ τούτου απελπιστικά μονομερής. Στην πραγματικότητα, αντιστρέφει τη σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Προφανώς, υπάρχουν ξενοφοβικές και ρατσιστικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Προφανώς υπάρχουν διακρίσεις. Δεν είναι, όμως, αυτός ο αποκλειστικός λόγος της μη ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων.
Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις σουνιτών με καλές σπουδές και καριέρες στη Δύση, οι οποίοι για ιδεολογικούς λόγους προσχώρησαν στον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Όπως, επίσης, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις νεαρών μουσουλμάνων, που προέρχονται από υποβαθμισμένες συνοικίες και έχουν ποινικό μητρώο, οι οποίοι βρήκαν νόημα ζωής στον ισλαμικό φονταμενταλισμό και στη συνέχεια στρατεύθηκαν στην ισλαμική τρομοκρατία.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η ενσωμάτωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στις ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι δύσκολη και ενίοτε αδύνατη. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πρώην αποικιοκρατικές χώρες, όπως η Βρετανία και η Γαλλία, όπου υπάρχουν μουσουλμανικές κοινότητες τρίτης γενιάς, ο ισλαμικός φονταμενταλισμός αναπτύχθηκε και παρά τη στρατιωτική ήττα των τζιχαντιστών στο Ιράκ και στη Συρία δεν υποχωρεί.
Οι ισλαμικοί τρομοκρατικοί πυρήνες στην Ευρώπη συγκροτήθηκαν συνήθως από νέους σουνίτες, οι οποίοι είτε είχαν πάει στη Μέση Ανατολή για να πολεμήσουν στις γραμμές της Αλ Κάιντα και κυρίως του Ισλαμικού Κράτους, είτε είχαν εμπνευσθεί από τη δράση τους. Οι τρομοκρατικοί πυρήνες συγκροτήθηκαν κυρίως στη βάση των αρχέγονων δεσμών εμπιστοσύνης: Στρατολογήθηκαν αδέλφια, ξαδέλφια, συγγενείς και στενοί φίλοι.
Δεν πρέπει, λοιπόν, να εντυπωσιάζει το γεγονός ότι στον κατάλογο των τρομοκρατικών επιθέσεων στη Δύση τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστούν αδέλφια και φίλοι. Ούτε να εντυπωσιάζει το συμπέρασμα μελέτης που καταδεικνύει πως το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον γνωρίζει την προσχώρηση στον ισλαμικό φονταμενταλισμό και συχνά γνωρίζει και την πρόθεση συμμετοχής σε τρομοκρατική ενέργεια, αλλά δεν κάνει τίποτα για να την εμποδίσει.

Υποτιμούν την ισλαμική ταυτότητα

Τα τζαμιά είναι χώρος προσευχής, αλλά και χώρος γνωριμίας και επαφής. Το γεγονός ότι παρακολουθούνται από τις υπηρεσίες ασφαλείας δεν αποτρέπει προσηλυτισμό και ενδεχομένως στη συνέχεια στρατολόγηση στην ισλαμική τρομοκρατία. Τόσο στις μουσουλμανικές κοινωνίες όσο και στις μουσουλμανικές κοινότητες της Δύσης, οι φονταμενταλιστές όχι μόνο δεν είναι απομονωμένοι από τους υπόλοιπους σουνίτες, αλλά συχνά ισχύει το αντίθετο. Είναι πρόσωπα σεβαστά και με επιρροή.
Δεδομένου ότι οι τρομοκράτες κινούνται στους κύκλους των φονταμενταλιστών σαν τα ψάρια στο νερό, έχουν εξασφαλίσει ένα ζωτικό χώρο αφενός κάλυψης και ενίοτε προστασίας, αφετέρου αναπαραγωγής τους και στο ιδεολογικό επίπεδο και στο επίπεδο της στρατολόγησης. Είναι, άλλωστε, εξαιρετικά δυσχερής η διάκριση ανάμεσα σ’ ένα φανατικό φονταμενταλιστή και σ’ έναν επίδοξο τρομοκράτη.
Παρά τα μαθήματα που δίνει η πραγματικότητα, οι υποστηρικτές του μοντέλου της πολυπολιτισμικής κοινωνίας συνεχίζουν να υποτιμούν την ιδιαιτερότητα και τη δύναμη της ισλαμικής ταυτότητας. Το Ισλάμ δεν είναι απλή θρησκεία. Είναι ταυτοχρόνως και δικαιικό σύστημα που καθορίζει τον τρόπο ζωής των πιστών. Δικαιικό σύστημα, μάλιστα, ασύμβατο με τις φιλελεύθερες συνταγματικές αρχές, με το νομικό πολιτισμό και με τα ήθη των δυτικών κοινωνιών.
Για τον πιστό της σκληροπυρηνικής ερμηνείας του Κορανίου που ζει στη Δύση, η ασυμβατότητα αυτή είναι πηγή αντιφάσεων. Ή θα πρέπει να παραβιάζει την πίστη του, ή θα πρέπει να παραβιάζει τις νομικές υποχρεώσεις που έχει ως πολίτης. Συνήθως αποδέχεται αυτές τις υποχρεώσεις μόνο προσχηματικά. Για τον φανατικό ισλαμιστή δεν υφίσταται καν αντίφαση. Γι’ αυτόν σημείο αναφοράς είναι το Κοράνι και η σαρία (ισλαμικός νόμος). Το Σύνταγμα και οι νόμοι του δυτικού κράτους στο οποίο ζει είναι περιφρονητέοι.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποιος προσχωρεί στον ισλαμικό φονταμενταλισμό δεν είναι δυνάμει απλός παραβάτης ενός νόμου. Είναι αρνητής συνολικά των δυτικών αξιών, καθώς και των νομικών και ηθικών παραγώγων τους. Σε ακραίες περιπτώσεις η ένταση της ισλαμικής ταυτότητας προσλαμβάνει διαστάσεις απόρριψης της κοινωνίας, και σε ακόμα πιο ακραίες διαστάσεις ενεργού εχθρότητας. Προφανώς, αυτό δεν αφορά τη μεγάλη πλειονότητα των μουσουλμάνων.

Δυσανεξία για τον δυτικό τρόπο ζωής

Οι τζιχαντιστές ουσιαστικά θέτουν τον εαυτό τους εκτός της κοινωνίας στην οποία μεγάλωσαν. Για την ακρίβεια, τη θεωρούν θρησκευτικό και πολιτισμικό εχθρό τους. Μπορούν να σκοτώσουν ακόμα και γείτονες και συμμαθητές τους. Γι’ αυτό και, όταν πραγματοποιούν τρομοκρατικές επιθέσεις, εκλαμβάνουν τον θρήνο και την αγανάκτηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών σαν επιβεβαίωση της σημασίας που είχε η πράξη τους στο πλαίσιο του "ιερού πολέμου".
Η δυσανεξία της ισλαμικής ταυτότητας όσον αφορά τον δυτικό τρόπο ζωής ωθεί συχνά τους μουσουλμάνους σε γκετοποίηση. Αλλά, και όταν εντάσσονται, συνήθως εντάσσονται επιφανειακά στον δυτικό τρόπο ζωής. Ζητήματα όπως π.χ. η μπούργκα και ευρύτερα η ισλαμική αμφίεση είναι εκδηλώσεις της αντίφασης ανάμεσα στη σκληροπυρηνική ισλαμική ταυτότητα και σε βασικές δυτικές αξίες.
Η εν λόγω πολιτισμική αντίφαση προκαλεί μία επιφύλαξη των δυτικών κοινωνιών έναντι του Ισλάμ που έχει εγκατασταθεί στο εσωτερικό τους. Η επιφύλαξη, όμως, θα ήταν περιορισμένη και αβαθής εάν δεν την παρόξυνε η ισλαμική τρομοκρατία και η εντύπωση ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός (ακραία εκδοχή του οποίου είναι η ισλαμική τρομοκρατία) είναι νομιμοποιημένος εντός των μουσουλμανικών κοινοτήτων.

Η πηγή της ισλαμοφοβίας

Το σύγχρονο κύμα ισλαμοφοβίας δεν πηγάζει από θρησκευτική αντιπαλότητα. Στη Δύση η θρησκευτική πίστη και λατρεία είναι ιδιωτική υπόθεση και κατά κανόνα σεβαστή. Πηγάζει από τη συνειδητοποίηση ότι τουλάχιστον η ακραία εκδοχή της ισλαμικής ταυτότητας είναι ασύμβατη με τις δυτικές αξίες και τον δυτικό τρόπο ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που το μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας έχει εισέλθει σε υπαρξιακή κρίση.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η καταγγελία της ισλαμοφοβίας δεν αρκεί για να αναχαιτίσει ένα φαινόμενο το οποίο πηγάζει και τροφοδοτείται από υπαρκτές και φορτισμένες πολιτισμικές αντιφάσεις. Ο φορμαλισμός του “πολιτικά ορθού” δεν κάνει τον κόπο να κατανοήσει αυτές τις αντιφάσεις και τα βαθύτερα ρεύματα που παράγουν.
Αρκείται να κουνάει το δάκτυλο και να καταγγέλλει σαν ξενοφοβικό και ρατσιστή όποιον διαπιστώνει το πρόβλημα. Με τον τρόπο αυτό, όμως, όχι μόνο δεν αναχαιτίζεται η ισλαμοφοβία, αλλά οξύνεται. Η ιστορία είναι γεμάτη από διάφορους τύπους ζηλωτών, οι οποίοι με τη στάση τους έφεραν το αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

• Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του SLpress.gr
• Απαγορεύεται η αναδημοσίευση του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς άδεια του SLpress.gr. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των 2-3 πρώτων παραγράφων με την προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο SLpress.gr. Οι παραβάτες θα αντιμετωπίσουν νομικά μέτρα.
• ΠΗΓΗ: https://slpress.gr

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΣΕ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Α ΚΑΙ Β ΜΕΡΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟ SYMBAN ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

ΠΗΓΗ:

Aggelos Matsoukas