Αμερικανικά ΜΜΕ: Το ΔΝΤ, γνώριζε από την αρχή, ότι το ελληνικό πρόγραμμα, "δεν βγαίνει"
Αναλυτές και οικονομικοί παράγοντες συνεχίζουν να προβάλλουν σε
αμερικανικά ΜΜΕ τα σενάρια περί ελληνικής χρεοκοπίας, τονίζοντας ότι
ξεκίνησαν από τη Γερμανία.
Επίσης, γίνεται λόγος για το ενδεχόμενο νέας αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Την ίδια στιγμή, ενισχύονται οι απόψεις ότι η τρόικα υποτίμησε τις αρνητικές συνέπειες του δανειακού προγράμματος, ενώ ο πρώην εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, αποκαλύπτει ότι «γνωρίζαμε από την αρχή πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν αδύνατο να εφαρμοσθεί».
Μεταξύ άλλων, επισημαίνεται ότι διαφαίνονται διαφορετικές προσεγγίσεις
μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων για τον τρόπο αντιμετώπισης της ελληνικής
κρίσης, ενώ προβάλλεται και η θέση ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ θα πρέπει να
εξετάσουν τις προτάσεις της κυβέρνησης συνεργασίας του Αντώνη Σαμαρά για
τη μείωση του ελλείμματος, υιοθετώντας μια χαλάρωση του προγράμματος
διάσωσης ή και επιμήκυνσής του.
Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», σε ανταπόκριση - ανάλυση από την Αθήνα, αναφέρονται στην επιδείνωση της ελληνικής κρίσης, επαναφέροντας τα σενάρια χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας από το ευρώ, καταγράφοντας τις δυσκολίες στην εφαρμογή ενός «μη ρεαλιστικού» και «μη βιώσιμου», κατά πολλούς, προγράμματος διάσωσης, όπως και το ρήγμα που εμφανίζεται εντός της Τρόικας, με το ΔΝΤ να ζητά τη χαλάρωση του προγράμματος έναντι της πιο σκληρής στάσης των Ευρωπαίων και κυρίως της Γερμανίας, όπως τονίζεται.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η διαφοροποίηση εντός της τρόικας επιτείνει την αβεβαιότητα στις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη, ενισχύοντας το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της χώρας. Οι πιστωτές της Ελλάδας δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να της παράσχουν περαιτέρω βοήθεια εάν δεν επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος, σημειώνεται χαρακτηριστικά, την ώρα που πολλοί αναλυτές συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν ότι οι στόχοι αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ εφικτοί και ότι η εφαρμογή των μέτρων θα εμβαθύνει ακόμη περισσότερο την ύφεση. Η νεοϋορκέζικη εφημερίδα προβάλλει την άποψη του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, αντιπροέδρου της Τράπεζας Πειραιώς και πρώην εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, ο οποίος υποστηρίζει ότι «γνωρίζαμε από την αρχή πως το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν αδύνατο να εφαρμοσθεί, καθώς δεν υπήρξε πουθενά ένα επιτυχές παράδειγμα, λόγω και του γεγονότος της συμμετοχής της Ελλάδας στο ευρώ, που δεν της επιτρέπει την υποτίμηση του νομίσματός της για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας».
Ο κ. Ρουμελιώτης, όπως και πολλοί άλλοι -σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα- αναγνωρίζει επίσης ότι η τρόικα υποτίμησε τις αρνητικές συνέπειες του προγράμματος για την ελληνική οικονομία, καθώς η μεγάλη ύφεση δεν οφείλεται στη μη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων από την Ελλάδα, όπως υποστηρίζει η τρόικα, αλλά στις μεγάλες περικοπές δαπανών που συνέβαλαν στην υφεσιακή περιδίνηση, πλήττοντας δραστικά την εσωτερική ζήτηση.
Η «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ» κάνει αναφορά σε υπηρεσιακό έγγραφο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που αξιολογεί τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τον έλεγχο της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Στο έγγραφο επικρίνεται η απόφαση της ΕΚΤ να μην δεχθεί απώλειες στο ελληνικό χρέος, που κατέχει, θέτοντας εμπόδια για τα σχέδια διάσωσης και άλλων χωρών. Στο τεχνικού χαρακτήρα σημείωμα, που κοινοποιήθηκε στην ΕΚΤ, το ΔΝΤ επισημαίνει ότι η προσπάθεια της ΕΚΤ να μειώσει το κόστος δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας θα μπορούσε να αποδειχθεί μάταιη, λόγω της άρνησής της να δεχθεί απώλειες στο ελληνικό χρέος, που κατέχει.
Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα, το σημείωμα του ΔΝΤ τάσσεται υπέρ της
αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που κατέχει η ΕΚΤ, μολονότι δεν το
δηλώνει ξεκάθαρα.
Αποδεχόμενη τη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους, η ΕΚΤ θα στήριζε την προσπάθεια της Ελλάδας να επαναφέρει σε σωστή τροχιά το πρόγραμμα διάσωσης.
Το υπηρεσιακό έγγραφο του ΔΝΤ, που αποτελεί μέρος μιας σειράς εκθέσεων που δημοσιοποιήθηκαν για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, υποστηρίζει ότι μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα μπορούσε να καταστήσει πολύ πιο αποτελεσματικό το όποιο πρόγραμμα της ΕΚΤ για τη μείωση του κόστους δανεισμού της Ισπανίας και της Ιταλίας, όπως επισημαίνεται.
Ο οικονομολόγος του Ινστιτούτου Brookings στην Ουάσιγκτον και πρώην εκπρόσωπος της Ιταλίας στο διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ, Ντομένικο Λομπάρντι, δήλωσε στην εφημερίδα ότι «στην ουσία, το πολιτικό μήνυμα του σημειώματος είναι ότι το ΔΝΤ θεωρεί ότι η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα πρέπει να δεχθούν "κούρεμα" στο ελληνικό χρέος που κατέχουν, όπως και στο χρέος της όποιας άλλης χώρας της Ευρωζώνης που θα υποστεί αναδιάρθρωση του χρέους της». Ο κ. Λομπάρντι υποστήριξε επίσης ότι, σύμφωνα με το σημείωμα του ΔΝΤ, χωρίς την αναδιάρθρωση του χρέους, που κατέχει η ΕΚΤ, δεν μπορεί να καταστεί βιώσιμο το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων.
Στο ίδιο δημοσίευμα υπογραμμίζεται ότι το ΔΝΤ διαφωνεί με αυτήν την ερμηνεία. Σύμφωνα με εκπρόσωπό του ΔΝΤ, «το συγκεκριμένο σημείωμα αποτελεί μια τεχνική ανάλυση για τις ενδεχόμενες συνέπειες του προγράμματος αγοράς τίτλων από τη δευτερογενή αγορά της ΕΚΤ και δεν αφορά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους».
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο «Μπλούμπεργκ», με κύριο άρθρο του, επισημαίνει την ανάγκη περαιτέρω ενίσχυσης της ελληνικής οικονομίας, με αφορμή το νέο κύμα δηλώσεων και σεναρίων περί χρεοκοπίας και εξόδου της χώρας από το ευρώ, προβάλλοντας παράλληλα την ανάγκη υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, ενώ επισημαίνονται οι περιπτώσεις όπου υπάρχουν περιθώρια για αναθεώρηση του ελληνικού προγράμματος διάσωσης.
Το νέο κύμα κινδυνολογίας, όπως σημειώνεται, ξεκίνησε από το άρθρο του γερμανικού περιοδικού «Der Spiegel» και τις δηλώσεις του Γερμανού αντικαγκελαρίου Φίλιπ Ρέσλερ, λίγο πριν την άφιξη της τρόικας στην Αθήνα, όπου οι συνομιλίες αναμένεται να επικεντρωθούν στις δημοσιονομικές περικοπές για τη μείωση του ελλείμματος κατά 5,5% του ΑΕΠ, ώστε να δοθεί το πράσινο φως για την εκταμίευση της επόμενης δόσης της βοήθειας. Επίσης, θα διερευνηθούν οι τρόποι για την επίτευξη υφιστάμενων στόχων λόγω της καθυστέρησης που σημειώθηκε από την πολύμηνη πολιτική αστάθεια.
Όπως τονίζεται, παρά την πολιτική αστάθεια, υπήρξε πρόοδος σε διάφορα σημεία του προγράμματος, καθώς μετά την υιοθέτηση των σχετικών νομοσχεδίων το κόστος εργασίας στην Ελλάδα έχει μειωθεί σήμερα κατά 22%, ενώ το έλλειμμα μειώθηκε κατά 6% σε σχέση με το 2009. «Από κάθε άποψη πρόκειται για μια τεράστια προσαρμογή» σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι το έλλειμμα στο 9,1% παραμένει υψηλό και θα πρέπει τώρα η ΕΕ και το ΔΝΤ να εξετάσουν τις προτάσεις της κυβέρνησης συνεργασίας του Αντώνη Σαμαρά για τη μείωσή του, υιοθετώντας μια χαλάρωση του προγράμματος διάσωσης ή και επιμήκυνσής του, καθώς στην αντίθετη περίπτωση θα εξωθήσουν την χώρα εκτός ευρώ.
Μεταξύ άλλων, το κύριο άρθρο του «Μπλούμπεργκ» κρίνει εύλογες ορισμένες από τις προτάσεις του κ. Σαμαρά, όπως τις τμηματικές καταβολές των φορολογικών υποχρεώσεων των πολιτών, καθώς ξεπερνούν κατά πολύ τις δυνατότητές τους. Κρίνει επίσης δικαιολογημένη την πρόταση για μείωση του ΦΠΑ στις υπηρεσίες εστίασης και στα αγροτικά προϊόντα, ώστε να στηριχθεί ο τουρισμός και η αγροτική οικονομία. Η κυβέρνηση, ωστόσο, όπως υποστηρίζεται, θα πρέπει πρώτα να φέρει στη Βουλή το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, καθώς η φοροδιαφυγή παραμένει το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ελλάδας.
Τέλος, το περιοδικό «FORBES» υποστηρίζει ότι, παρά τις αλλεπάλληλες Συνόδους Κορυφής στην ΕΕ, τα προβλήματα της ευρωζώνης παραμένουν άλυτα, με την Ελλάδα να υποχωρεί από το προσκήνιο, όπου εμφανίζονται πλέον, ως κύριες πηγές ανησυχίας η Ισπανία και Ιταλία.
Λιγότερο από έναν μήνα μετά την 19η Σύνοδο, είναι φανερό ότι η υλοποίηση των αποφάσεων, που πάρθηκαν, είναι μη ρεαλιστικές. Από οικονομικής άποψης, οι
Σύνοδοι δεν απέτρεψαν την πορεία της ύφεσης ούτε άλλαξαν τις εκτεταμένες ανισορροπίες στον ανταγωνισμό στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.
ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ:
ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΑΝΟΗΣΙΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΙΚΑΝΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΑΓΩΔΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΤΗΝ ΥΦΕΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ Η ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΠΟΥ ΟΝΤΩΣ ΥΠΗΡΞΕ ΑΛΛΑ ΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΑΙΜΑΤΗΡΕΣ ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΚΑΙ Η ΦΟΡΟΜΠΗΧΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ.
ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΛΕΩ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΜΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΟΤΙ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ 2011 ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ΚΑΙ ΟΤΙ
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΝΕΟ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
ΧΡΕΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΣΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΟΠΩΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΗΣ ΕΚΤ;
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2011
Kρίση χρέους. Υπάρχει λύση.
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
