«Κόλαφος» για Παπανδρέου το βιβλίο του Ρουμελιώτη
Τον πρώην
πρωθυπουργό κατηγορεί ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης για την προσφυγή της
χώρας μας στο ΔΝΤ
Το βιβλίο του
Παναγιώτη Ρουμελιώτη, το οποίο κυκλοφορεί σήμερα, έχει τίτλο «Το άγνωστο
παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ» και μέσα σ' αυτό ο πρώην εκπρόσωπος
της Ελλάδα στο ΔΝΤ, δίνει την δική του οπτίκη για το πως η χώρα έφτασε
στο να ζητήσει τη βοήθεια του Τάμειου.
Στην περίληψη του βιβλίου μάλιστα ο εκδότης σημειώνει:
«Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης με αυτό το βιβλίο του, που αποτελεί μία προσωπική μαρτυρία λόγω της θέσης του στο ΔΝΤ την κρίσιμη για τη χώρα περίοδο από το Μάρτιο του 2010 έως το Δεκέμβριο του 2011, προχωρά σε μία αντικειμενική καταγραφή των γεγονότων που οδήγησαν τη χώρα μας στο μνημόνιο. Αποδεχόμενη τους όρους που έθεσαν οι Ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, η Ελλάδα παραχώρησε σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική, και όχι μόνο, κυριαρχία της στους δανειστές της. Προκειμένου να αποφύγει την πτώχευση και να εξασφαλίσει την παραμονή της στην Ευρωζώνη, μία μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, εξαναγκάστηκε να αποδεχθεί τους όρους του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου που της επέβαλαν οι εταίροι της, με αποκορύφωμα το «νεο-αποικιακό» ειδικό λογαριασμό, στον οποίο θα δεσμεύονται οι φορολογικοί πόροι της χώρας μας ώστε να αποπληρώνει κατά προτεραιότητα τους δανειστές της. Έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μία σύγχρονη «αποικία» των δανειστών της,…»
Ο κ. Ρουμελιώτης, όπως αναφέρει το «Πρώτο Θέμα», στο βιβλίο του καταλογίζει ευθύνες στον Γιώργο Παπανδρέου τον οποίο κατηγορεί πως δεν επέμεινε στην αναδιάρθρωση του χρέους παρότι του το πρότειναν οικονομολόγοι όπως ο Στρος Καν και ο Κώστας Σημίτης. Σύμφωνα με την εφημερίδα Δημοκρατία, καταλογίζει ευθύνες στον Λουκά Παπαδήμο τον οποίο εμφανίζει ως πολέμιο της αναδιάρθρωσης. Όπως σημειώνει αν η αναδιάρθρωση του χρέους είχε γίνει το 2010 τότε με κούρεμα 30% θα είχαν διαγραφεί 81 από τα 190,7 δισ. που χρωστούσαμε και το χρέος θα έπεφτε στο 80% του τότε ΑΕΠ. Αντίθετα ελήφθησαν σκληρά μέτρα που οδήγησαν σε εντεινόμενη ύφεση, με μείωση του ΑΕΠ και εκτόξευση του χρέους.
ΠΗΓΗ: http://www.reporter.gr
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΣΑΣ ΤΑ ΕΙΠΑ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. ΤΩΡΑ ΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ
ΑΥΤΑ ΣΑΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΚΑΙΡΟ:
ΑΛΛΑΞΤΕ ΣΥΝΤΑΓΗ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΝΕΟ ΚΟΥΡΕΜΑ
Χρειαζονται
μεταρρυθμισεις με η χωρις μνημονιο αλλα χρειαζεται και σκληρη
επαναδιαπραγματευση που δεν γινεται ακομη για να αλλαξουν δομικοι και
θανατηφοροι οροι των δανειακων συμβασεων και της αδιεξοδης συνταγης
τους. Οπως χρειαζεται και νεο κουρεμα του επισημου χρεους της χωρας κατα
50%. Το χρεος το 2012 με αυτα τα μετρα και αυτην την δανειακη συμβαση
δεν θα φτασει ποτε το 120% του ΑΕΠ και δεν προκειται να γινει βιωσιμο
με τιποτα. Αν το χρέος δεν πεσει στο 80% του ΑΕΠ τουλαχιστον δεν μπορει
να εξυπηρετηθει.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΣΤΙΣ 26/10/2011
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
Kρίση χρέους. Υπάρχει λύση.
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ Ι. ΚΑΡΑΒΙΤΗ 4 ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011
http://vaggelisioannidis.blogspot.gr/2011/03/1-19-2011_31.html
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΛΕΓΑ ΤΟΤΕ:<< .Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο κ Παπανδρέου παρέλαβαν μια κρίση ελλείμματος, η οποία υπήρχε και σε πολλά άλλα κράτη της Ευρώπης, λόγω και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ,που συνεπάγεται αύξηση δαπανών και μείωση εσόδων και με την ανευθυνότητα και τους παιδαριώδεις χειρισμούς τους, την μετέτρεψαν σε κρίση δανεισμού της χώρας. Δεν είναι δυνατόν, όταν παίρνεις μια τέτοια ισχυρή λαϊκή εντολή, να μην αντιμετωπίζεις αμέσως την κατάσταση αλλά 6 μήνες, να αναρωτιέσαι, τι πρέπει, να κάνεις και να επιμένεις, ότι λεφτά υπάρχουν, ενώ από την πρώτη στιγμή, όπως αποδεικνύεται σήμερα έχεις επαφές με το ΔΝΤ και ζητάς απεγνωσμένα βοήθεια. Στην προσπάθεια τους μάλιστα, να επιχειρήσουν μια νέου τύπου απογραφή των δημοσιονομικών φούσκωσαν τεχνητά το έλλειμμα από ένα σημείο και μετά, εντάσσοντας σε αυτό πληρωμές, που μπορούσαν, να γίνουν έπειτα από χρόνια και ταυτόχρονα κατήργησαν μέτρα εισπρακτικά, που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Μάλιστα έδωσε η κυβέρνηση τους πρώτους μήνες ανεύθυνα και επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, το οποίο επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την κατάσταση μέσα στην χρήση του 2009.Βεβαίως δεν υποστηρίζω καθόλου, ότι το έλλειμμα δεν ήταν αρκετά υψηλό τον Οκτώβριο του 2009,αλλα αυτό είχε παραδοθεί περίπου στο 9.5% και όχι στο 15,5%, που έφτασε τελικά μετά τους χειρισμούς του κυρίου Παπακωνσταντίνου. Παράλληλα διατυμπάνιζε δεξιά και αριστερά ο κ. Παπανδρέου, ότι η χώρα είναι Τιτανικός, που βουλιάζει και με αυτόν τον τρόπο πυροδότησε την αντίδραση των αγορών, οι οποίες από τον Ιανουάριο του 2010 και μετά άρχισαν, να εκτοξεύουν τα spread και τα ασφάλιστρα κινδύνου στα ύψη, ενώ μέχρι και το τέλος Ιανουαρίου η χώρα μπορούσε, να δανειστεί το σύνολο του ποσού, που χρειαζόταν με αξιοπρεπείς προυποθέσεις για το 2010 και να μπορέσει, να διαπραγματευτεί με άνεση τους όρους τυχόν δανεισμού με τον μηχανισμό αργότερα και όχι όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Είναι ενδεικτικό, ότι από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και το τέλος Ιανουαρίου του 2010 τα περιθώρια (spread) δανεισμού του ελληνικού δημοσίου για τα ομόλογα δεκαετούς διάρκειας αυξήθηκαν από τις 200 στις 340 μονάδες ,ενώ είχαν προσεγγίσει ακόμη και το επίπεδο των 400 μονάδων. Εάν υπολογίσουμε ότι σε κάθε αύξηση του κόστους δανεισμού κατά 10 μονάδες η δαπάνη για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους ανεβαίνει κατά 60 εκατομμύρια ευρώ, τότε μέσα σε δύο μήνες η κυβερνητική αδράνεια στοίχισε πάνω από 900 εκατομμύρια ευρώ, όσα περίπου το υπουργείο Οικονομικών εισέπραξε πέρσι από τις αυξήσεις στα καύσιμα και το γενικό πάγωμα μισθών στο δημόσιο. Περιττό, να αναφερθούμε στο σημερινό πια κόστος δανεισμου με τα spread στις 1.000 μονάδες βάσης.
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ Ι. ΚΑΡΑΒΙΤΗ 4 ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΤΟΥ 2011
http://vaggelisioannidis.blogspot.gr/2011/03/1-19-2011_31.html
Πέμπτη, 31 Μαρτίου 2011
Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ 1 ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΣΤΙΣ 19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΛΕΓΑ ΤΟΤΕ:<< .Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο κ Παπανδρέου παρέλαβαν μια κρίση ελλείμματος, η οποία υπήρχε και σε πολλά άλλα κράτη της Ευρώπης, λόγω και της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ,που συνεπάγεται αύξηση δαπανών και μείωση εσόδων και με την ανευθυνότητα και τους παιδαριώδεις χειρισμούς τους, την μετέτρεψαν σε κρίση δανεισμού της χώρας. Δεν είναι δυνατόν, όταν παίρνεις μια τέτοια ισχυρή λαϊκή εντολή, να μην αντιμετωπίζεις αμέσως την κατάσταση αλλά 6 μήνες, να αναρωτιέσαι, τι πρέπει, να κάνεις και να επιμένεις, ότι λεφτά υπάρχουν, ενώ από την πρώτη στιγμή, όπως αποδεικνύεται σήμερα έχεις επαφές με το ΔΝΤ και ζητάς απεγνωσμένα βοήθεια. Στην προσπάθεια τους μάλιστα, να επιχειρήσουν μια νέου τύπου απογραφή των δημοσιονομικών φούσκωσαν τεχνητά το έλλειμμα από ένα σημείο και μετά, εντάσσοντας σε αυτό πληρωμές, που μπορούσαν, να γίνουν έπειτα από χρόνια και ταυτόχρονα κατήργησαν μέτρα εισπρακτικά, που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση. Μάλιστα έδωσε η κυβέρνηση τους πρώτους μήνες ανεύθυνα και επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης, το οποίο επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την κατάσταση μέσα στην χρήση του 2009.Βεβαίως δεν υποστηρίζω καθόλου, ότι το έλλειμμα δεν ήταν αρκετά υψηλό τον Οκτώβριο του 2009,αλλα αυτό είχε παραδοθεί περίπου στο 9.5% και όχι στο 15,5%, που έφτασε τελικά μετά τους χειρισμούς του κυρίου Παπακωνσταντίνου. Παράλληλα διατυμπάνιζε δεξιά και αριστερά ο κ. Παπανδρέου, ότι η χώρα είναι Τιτανικός, που βουλιάζει και με αυτόν τον τρόπο πυροδότησε την αντίδραση των αγορών, οι οποίες από τον Ιανουάριο του 2010 και μετά άρχισαν, να εκτοξεύουν τα spread και τα ασφάλιστρα κινδύνου στα ύψη, ενώ μέχρι και το τέλος Ιανουαρίου η χώρα μπορούσε, να δανειστεί το σύνολο του ποσού, που χρειαζόταν με αξιοπρεπείς προυποθέσεις για το 2010 και να μπορέσει, να διαπραγματευτεί με άνεση τους όρους τυχόν δανεισμού με τον μηχανισμό αργότερα και όχι όταν έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Είναι ενδεικτικό, ότι από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και το τέλος Ιανουαρίου του 2010 τα περιθώρια (spread) δανεισμού του ελληνικού δημοσίου για τα ομόλογα δεκαετούς διάρκειας αυξήθηκαν από τις 200 στις 340 μονάδες ,ενώ είχαν προσεγγίσει ακόμη και το επίπεδο των 400 μονάδων. Εάν υπολογίσουμε ότι σε κάθε αύξηση του κόστους δανεισμού κατά 10 μονάδες η δαπάνη για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους ανεβαίνει κατά 60 εκατομμύρια ευρώ, τότε μέσα σε δύο μήνες η κυβερνητική αδράνεια στοίχισε πάνω από 900 εκατομμύρια ευρώ, όσα περίπου το υπουργείο Οικονομικών εισέπραξε πέρσι από τις αυξήσεις στα καύσιμα και το γενικό πάγωμα μισθών στο δημόσιο. Περιττό, να αναφερθούμε στο σημερινό πια κόστος δανεισμου με τα spread στις 1.000 μονάδες βάσης.
Έτσι ανέβαλε χρονικά την είσπραξη μεγάλου ποσού απο διάφορα μέτρα, οπως την τακτοποίηση των ημιυπαιθρίων
και μάλιστα σε μία εποχή, που το μεγάλο μας πρόβλημα ήταν τα έσοδα,
μετέθεσε χρονικά τον διαγωνισμό, για το «ΞΥΣΤΟ», όταν πάνω από 600
εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσε, να εισπράξει το κράτος μέσα στο 2009,
μετέθεσε την είσπραξη του ΕΤΑΚ, και των νέων τελών κυκλοφορίας και το
σοβαρότερο δεν κινητοποίησε τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό και την
ΥΠ.Ε, προκειμένου, να ενισχύσει τα έσοδα, τα οποία λόγω της κρίσεως
υστερούν, ενώ μέχρι και σήμερα οι υπηρεσίες των εφοριών είναι
αποδιοργανωμένες και οδήγησαν στην παραίτηση του γενικού γραμματέα
οικονομικών κ Γεωργακόπουλου κάτω από το βάρος της πορείας των εσόδων
το πρώτο δίμηνο του 2011. Δαπάνες κάθε μορφής πληρώθηκαν όλες στο τέλος
του 2009 και όχι σταδιακά, ενώ αντιθέτως το 2010 οι οφειλές του
κράτους προς τους προμηθευτές του δημοσίου σταμάτησαν παγώνοντας και
την αγορά προκειμένου, να εμφανιστεί τεχνητή μείωση των δαπανών στην εκτέλεση του προϋπολογισμούτου2010.>>
