Πού βρίσκονται οι πληττόμενοι
Γιατί
«χάθηκαν» οι αγανακτισμένοι; Γιατί σιώπησαν; Γιατί η πραγματικότητα των
πολλών επιδεινώνεται και η καθημερινότητα των πολιτικών που τη
διαμορφώνουν βελτιώνεται; Εύλογα ερωτήματα όσων Ελλήνων διαπιστώνουν τα
αυτονόητα - δηλαδή, ότι η καταστροφή συνεχίζεται, η τρόικα προελαύνει, η
ύφεση καταστρέφει ό,τι έχει απομείνει όρθιο και, ταυτόχρονα, τη θέση
της κραυγής των πληττόμενων στρωμάτων έχει πάρει η σιγή.
Η σεισμική ακολουθία του Μνημονίου δεν έχει πάψει να ξεθεμελιώνει την οικονομία και την κοινωνία της πατρίδας μας. Η φοροεπιδρομή κλιμακώνεται σε επίπεδα πέραν πάσης περιγραφής. Η αυθαιρεσία των δανειστών έχει θεσμοθετηθεί μετά πάσης επισημότητας και με τις ευλογίες μιας ευρύτατης πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο. Οι συντάξεις θα ταπεινωθούν στο επίπεδο των 390 ευρώ και δεν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι οι κατώτατες της Βουλγαρίας να φαντάζουν απλησίαστο όνειρο!
Η ανεργία αυξάνεται και πληθύνεται, ενώ η μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό και η αντίστοιχη των αλλοδαπών στο εσωτερικό της χώρας μας αλλάζουν άρδην τις πληθυσμιακές ισορροπίες. Ακόμα κι αν μια ημέρα αποφασίσουν οι ξένοι ότι... «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», δεν θα έχουν απομείνει πια εκείνοι που θα νομιμοποιούνται να διεκδικήσουν και να αποδεχτούν την εθνική κληρονομιά μας.
Οι Ελληνες που συγκεντρώνονταν στις πλατείες για να φωνάξουν και να διαδηλώσουν εναντίον της διάλυσης της πατρίδας μας είχαν απόλυτο δίκιο που έπρατταν ούτως. Αδικο έχουν όσοι σιωπούν, επειδή τώρα τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με εκείνα των επικυρίαρχων.
Η Αριστερά -ή, ακριβέστερα, το «κοινωνικό ΠΑΣΟΚ»- ήταν η δύναμη που μπορούσε να ενώσει τις ασύντακτες δέσμες των διαμαρτυρομένων σ' ένα συμπαγές και μαχητικό κίνημα. Τώρα, η Αριστερά κυβερνά και το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να κινεί τα φθαρμένα νήματα του κράτους, διατηρώντας τα ερείσματά του σε κρίσιμους τομείς του συλλογικού βίου.
Πλέον, οι επικεφαλής της αντιμνημονιακής αντίστασης δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου, από το οποίο αντλούν νομιμοποίηση. Μια εξέλιξη όλως ειρωνική...
ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η σεισμική ακολουθία του Μνημονίου δεν έχει πάψει να ξεθεμελιώνει την οικονομία και την κοινωνία της πατρίδας μας. Η φοροεπιδρομή κλιμακώνεται σε επίπεδα πέραν πάσης περιγραφής. Η αυθαιρεσία των δανειστών έχει θεσμοθετηθεί μετά πάσης επισημότητας και με τις ευλογίες μιας ευρύτατης πλειοψηφίας στο Κοινοβούλιο. Οι συντάξεις θα ταπεινωθούν στο επίπεδο των 390 ευρώ και δεν θα περάσει πολύς καιρός μέχρι οι κατώτατες της Βουλγαρίας να φαντάζουν απλησίαστο όνειρο!
Η ανεργία αυξάνεται και πληθύνεται, ενώ η μετανάστευση των Ελλήνων στο εξωτερικό και η αντίστοιχη των αλλοδαπών στο εσωτερικό της χώρας μας αλλάζουν άρδην τις πληθυσμιακές ισορροπίες. Ακόμα κι αν μια ημέρα αποφασίσουν οι ξένοι ότι... «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες», δεν θα έχουν απομείνει πια εκείνοι που θα νομιμοποιούνται να διεκδικήσουν και να αποδεχτούν την εθνική κληρονομιά μας.
Οι Ελληνες που συγκεντρώνονταν στις πλατείες για να φωνάξουν και να διαδηλώσουν εναντίον της διάλυσης της πατρίδας μας είχαν απόλυτο δίκιο που έπρατταν ούτως. Αδικο έχουν όσοι σιωπούν, επειδή τώρα τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με εκείνα των επικυρίαρχων.
Η Αριστερά -ή, ακριβέστερα, το «κοινωνικό ΠΑΣΟΚ»- ήταν η δύναμη που μπορούσε να ενώσει τις ασύντακτες δέσμες των διαμαρτυρομένων σ' ένα συμπαγές και μαχητικό κίνημα. Τώρα, η Αριστερά κυβερνά και το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να κινεί τα φθαρμένα νήματα του κράτους, διατηρώντας τα ερείσματά του σε κρίσιμους τομείς του συλλογικού βίου.
Πλέον, οι επικεφαλής της αντιμνημονιακής αντίστασης δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο, παρά μόνο για την πιστή εφαρμογή του Μνημονίου, από το οποίο αντλούν νομιμοποίηση. Μια εξέλιξη όλως ειρωνική...
ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
