Θα γίνει ο Ντόναλντ Τραμπ ο… Αλ Γκορ του 2016;
Twitter@EmOikonomidis
Το… σωτήριο έτος 2000, δεν θα το ξεχάσει κανείς, και όχι φυσικά επειδή αλλάζαμε εποχή στον πλανήτη. Στην Ελλάδα και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εκλογές για το ποιός θα έχει τα κλειδιά της διακυβέρνησης κάθε λαού, κρίθηκαν με… περίεργο τρόπο.
Στα δικά μας, τα θυμόμαστε καλά. Η επανεκλογή Σημίτη με μερικές δεκάδες χιλιάδες ψήφους διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία και τον Κώστα Καραμανλή, χάρη στη… Β΄ Αθηνών, άνοιξε τον δρόμο για μια τετραετία η οποία με τη σειρά της… άνοιξε το δρόμο για τη χρεοκοπία του 2010, με το πανηγύρι και τις απευθείας αναθέσεις στη διαπλοκή.
Στις ΗΠΑ, τα πράγματα ήταν πιο σοβαρά, λόγω μεγέθους. Ο Αλ Γκορ, Αντιπρόεδρος του Μπιλ Κλίντον για 8 χρόνια, κέρδισε τον Τζορτζ Μπους τον νεώτερο στη λαϊκή ψήφο. Μόνο που ο νεώτερος επίγονος της πολιτικής δυναστείας των Μπους, επικράτησε στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, χάρη στο… περίεργο αποτέλεσμα της Φλόριντα, στην οποία Κυβερνήτης ήταν ο αδελφός του, Τζεμπ Μπους.
Στην Αμερική, επειδή οι Θεσμοί λειτουργούν, ακόμη και αυτή η δημοκρατική ανορθογραφία πέρασε χωρίς τις δραματικές συνέπειες που θα είχε σε άλλα μέρη του πλανήτη. Στη συνέχεια, ο Μπους κέρδισε με περίπατο τον Τζον Κέρι στις εκλογές του 2004, και ο Μπαράκ Ομπάμα προέκυψε ως ανάγκη της Ιστορίας το 2008 απέναντι στον Τζον ΜακΚέιν, χωρίς να δυσκολευτεί ιδιαίτερα να επανεκλεγεί στην αναμέτρηση του 2012, απέναντι στον Μιτ Ρόμνεϊ.
Και, κάπως έτσι, φτάσαμε στις φετινές προεδρικές εκλογές. Με τη Χίλαρι Κλίντον, την πιο τοξική, αν όχι την πιο διεφθαρμένη πολιτικό των τελευταίων δεκαετιών, να αναμετράται με τον Ντόναλντ Τραμπ, έναν απολύτως ασταθή και στα όρια του επικίνδυνου άνθρωπο. Η κοινή λογική θα έλεγε ότι ο Τραμπ θα έχανε… από τα αποδυτήρια. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ο εκκεντρικός μεγιστάνας του real estate, κατάφερε να περάσει στην ψυχολογία του μέσου Αμερικανού ως αντισυστημική υποψηφιότητα. Καρφιτσώνοντας τη Χίλαρι Κλίντο ως εκπρόσωπο του συστήματος της “διεφθαρμένης” Ουάσινγκτον.
Έτσι, παρά τις γκάφες, τα σκάνδαλα, τις υπερβολές και τις επικίνδυνες απόψεις που κατά καιρούς διατυπώνει, πέντε μέρες πριν από την αναμέτρηση της 8ης Νοεμβρίου, ο Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται σχεδόν ισόπαλος της Χίλαρι Κλίντον. Προκαλώντας εκνευρισμό και αμηχανία, όχι μόνο στην αντίπαλό του, αλλά κυρίως στον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος έχει σπαταλήσει μεγάλο μέρος από το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιό του, προκειμένου να πείσει όσους τον στήριξαν το 2008 και το 2012, να του κάνουν… το χατίρι, και να ψηφίσουν την τοξική Χίλαρι Κλίντον.
Η εξίσωση είναι ακραία προβληματική. Για τον πρόσθετο λόγο ότι, μια ανάλυση των ποιοτικών στοιχείων των δημοσκοπήσεων, αλλά και πολύ πιο συγκεκριμένα των λεγόμενων swing states, δηλαδή των Πολιτειών που έχουν μεγάλο αριθμό εκπροσώπων στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων, δείχνει ότι δεν αποκλείεται να ζήσουμε το… δράμα του 2000.
Δηλαδή, να καταφέρει ο Ντόναλντ Τραμπ να κερδίσει τη Χίλαρι Κλίντον στη λαϊκή ψήφο, αλλά να χάσει την Προεδρία επειδή η αντιπαλός του θα έχει κρατήσει, έστω και οριακά τις περισσότερες swing states, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει προεδρική πλειοψηφία στο Κολλέγιο των Εκλεκτόρων.
Αν συμβεί φυσικά το παραπάνω… αδιανόητο, είναι προφανές ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα δεχθεί αφόρητη πίεση να γίνει ο… Αλ Γκορ του 2016. Και να αποδεχθεί την ήττα του.
Είναι εύκολο να συμβεί αυτό; Μπορείτε να αρχίσετε ήδη να γελάτε, με όσα θα ζήσουμε…
πηγη: http://ysterografa.gr
