Εκλογικά σενάρια της επόμενης μέρας
Ας υποθέσουμε ότι στη σύνταξη του
προϋπολογισμού τον προσεχή Οκτώβριο η κυβέρνηση αποδεικνύεται ότι έχει
αποτύχει να πιάσει όλους ανεξαιρέτως τους οικονομικούς στόχους του 2017
και, υπό το βάρος της τροϊκανής πίεσης να εξαγγείλει και νέα έκτακτα
μέτρα, σύρεται σε εκλογές. Οι οποίες γίνονται π.χ. τον Ιανουάριο και η
Ν.Δ. λαμβάνει το 37% των ψήφων, ο ΣΥΡΙΖΑ το 26%, η ΔΗΣΥ, το ΚΚΕ και η
Χ.Α. από 8%, ενώ υπάρχουν και άλλα δύο κόμματα που μπαίνουν οριακά στη
Βουλή με 3% (π.χ. η Ενωση Κεντρώων και το κόμμα της κ. Κωνσταντοπούλου).
Ξέρετε πώς θα κατανέμονταν οι έδρες σε μια τέτοια περίπτωση; Η Ν.Δ. θα έπαιρνε 149, ο ΣΥΡΙΖΑ 69, η ΔΗΣΥ, το ΚΚΕ και η Χ.Α. από 22, και οι δύο μικροί από 8. Ας δούμε τώρα τι θα γινόταν σε αυτήν την περίπτωση.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπαιρνε προφανώς τη διερευνητική εντολή, αλλά πιθανώς κανείς –από τα άλλα κόμματα– δεν θα δεχόταν να συνεργαστεί μαζί του. Οχι μόνον για να μην συνεπωμιστεί το κόστος των νέων μέτρων, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο που τον ξέρουν όλοι όμως κανείς δεν τον ομολογεί. Ο κ. Τσίπρας και πιθανώς η κ. Γεννηματά, ακόμη και ο κ. Λεβέντης, θα προτιμούσαν να προκαλέσουν και νέες εκλογές, γιατί ξέρουν ότι αυτές θα γίνουν με απλή αναλογική και επομένως ότι μπορούν να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους εις βάρος της Ν.Δ.
Για να γίνει κατανοητό, ας δούμε τι θα γινόταν αν προκαλούνταν σκοπίμως από την αντιπολίτευση επαναληπτικές εκλογές τον Φεβρουαρίου με απλή αναλογική και όλα τα κόμματα να παίρνουν ακριβώς τα ίδια ποσοστά. Η Ν.Δ. θα περιοριζόταν (με 37%) σε μόλις 112 έδρες, ενώ αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ (με 26%) θα κέρδιζε 80 έδρες, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και η Χ.Α. από 26 και ο κ. Λεβέντης με την κ. Κωνσταντοπούλου από 10.
Αν κάνετε τις σχετικές προσθέσεις, εύκολα θα καταλήξετε στο συμπέρασμα πως η μόνη περίπτωση να συγκροτηθεί κυβέρνηση στο εν λόγω σενάριο είναι να συμπράξουν η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς με απλή αναλογική ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να φτάσει τις 151 έδρες ακόμη και αν συνεργαζόταν από κοινού με τη κ. Γεννηματά και τον κ. Λεβέντη. Και κάπως έτσι φανερώνεται βέβαια το σχέδιο της σημερινής κυβέρνησης, που απλούστατα είναι να παραμείνει με κάθε τρόπο στα πράγματα αδιαφορώντας για την πορεία της χώρας.
Οσοι τυχόν θεωρούν ότι είναι απίθανο να συμβεί το περιγραφέν σενάριο, μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει κάτι πραγματικά τρομακτικό. Οτι, αν στις επόμενες εκλογές η Ν.Δ. δεν κατακτήσει έστω οριακά την αυτοδυναμία, η χώρα κινδυνεύει για τα επόμενα πολλά χρόνια να εγκλωβιστεί σε μια πρωτοφανώς ερμαφρόδιτη πολιτική κατάσταση στην οποία τον πρώτο λόγο θα τον έχει η μειοψηφία και όχι πλειοψηφία. Γιατί αυτό θα συμβεί αν επιβληθεί παγίως η απλή αναλογική, όπως επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ, υποχρεώνοντας τον νικητή να συνεργάζεται θέλοντας και μη με τον δεύτερο, καθώς με το εν λόγω σύστημα τα κουκιά δεν θα βγαίνουν ποτέ για να συγκροτηθεί κυβέρνηση, έστω από τον πρώτο και τον τρίτο.
Για να το καταλάβουν οι αναγνώστες που ευλόγως δεν θυμούνται πως αλλάζει πια ο εκλογικός νόμος, αρκεί να επαναλάβουμε το σχετικό άρθρο του Συντάγματος. Προβλέπει ότι, για να μεταβληθεί το εκλογικό σύστημα της χώρας, χρειάζονται απαραιτήτως είτε 200 ψήφοι για να αλλάξει αμέσως είτε 151 για να αλλάξει από τις μεθεπόμενες εκλογές (όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ επιβάλλοντας την απλή αναλογική για τις μεθεπόμενες εκλογές).
Επομένως, αν στις επόμενες εκλογές η Ν.Δ. δεν συγκεντρώσει τουλάχιστον 151 ψήφους για να μπορεί να αλλάξει εκ νέου μόνη της το εκλογικό σύστημα, η χώρα θα εγκλωβιστεί στην απλή αναλογική, καθώς θα είναι στο εξής αδύνατον να φτάσει ένα κόμμα μόνο του στην αυτοδυναμία.
Ας σημειωθεί, τέλος, ότι αυτό έχει συμβεί μόνον άλλες δύο φορές τον τελευταίο αιώνα στην Ελλάδα με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα. Το 1989 και το... 1936. Γι’ αυτό και είθε όσα διαβάσατε να μην αποδειχθούν προφητικά.
ΠΗΓΗ: Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ξέρετε πώς θα κατανέμονταν οι έδρες σε μια τέτοια περίπτωση; Η Ν.Δ. θα έπαιρνε 149, ο ΣΥΡΙΖΑ 69, η ΔΗΣΥ, το ΚΚΕ και η Χ.Α. από 22, και οι δύο μικροί από 8. Ας δούμε τώρα τι θα γινόταν σε αυτήν την περίπτωση.
Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα έπαιρνε προφανώς τη διερευνητική εντολή, αλλά πιθανώς κανείς –από τα άλλα κόμματα– δεν θα δεχόταν να συνεργαστεί μαζί του. Οχι μόνον για να μην συνεπωμιστεί το κόστος των νέων μέτρων, αλλά και για έναν επιπλέον λόγο που τον ξέρουν όλοι όμως κανείς δεν τον ομολογεί. Ο κ. Τσίπρας και πιθανώς η κ. Γεννηματά, ακόμη και ο κ. Λεβέντης, θα προτιμούσαν να προκαλέσουν και νέες εκλογές, γιατί ξέρουν ότι αυτές θα γίνουν με απλή αναλογική και επομένως ότι μπορούν να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους εις βάρος της Ν.Δ.
Για να γίνει κατανοητό, ας δούμε τι θα γινόταν αν προκαλούνταν σκοπίμως από την αντιπολίτευση επαναληπτικές εκλογές τον Φεβρουαρίου με απλή αναλογική και όλα τα κόμματα να παίρνουν ακριβώς τα ίδια ποσοστά. Η Ν.Δ. θα περιοριζόταν (με 37%) σε μόλις 112 έδρες, ενώ αντιθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ (με 26%) θα κέρδιζε 80 έδρες, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ και η Χ.Α. από 26 και ο κ. Λεβέντης με την κ. Κωνσταντοπούλου από 10.
Αν κάνετε τις σχετικές προσθέσεις, εύκολα θα καταλήξετε στο συμπέρασμα πως η μόνη περίπτωση να συγκροτηθεί κυβέρνηση στο εν λόγω σενάριο είναι να συμπράξουν η Ν.Δ. και ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς με απλή αναλογική ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να φτάσει τις 151 έδρες ακόμη και αν συνεργαζόταν από κοινού με τη κ. Γεννηματά και τον κ. Λεβέντη. Και κάπως έτσι φανερώνεται βέβαια το σχέδιο της σημερινής κυβέρνησης, που απλούστατα είναι να παραμείνει με κάθε τρόπο στα πράγματα αδιαφορώντας για την πορεία της χώρας.
Οσοι τυχόν θεωρούν ότι είναι απίθανο να συμβεί το περιγραφέν σενάριο, μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει κάτι πραγματικά τρομακτικό. Οτι, αν στις επόμενες εκλογές η Ν.Δ. δεν κατακτήσει έστω οριακά την αυτοδυναμία, η χώρα κινδυνεύει για τα επόμενα πολλά χρόνια να εγκλωβιστεί σε μια πρωτοφανώς ερμαφρόδιτη πολιτική κατάσταση στην οποία τον πρώτο λόγο θα τον έχει η μειοψηφία και όχι πλειοψηφία. Γιατί αυτό θα συμβεί αν επιβληθεί παγίως η απλή αναλογική, όπως επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ, υποχρεώνοντας τον νικητή να συνεργάζεται θέλοντας και μη με τον δεύτερο, καθώς με το εν λόγω σύστημα τα κουκιά δεν θα βγαίνουν ποτέ για να συγκροτηθεί κυβέρνηση, έστω από τον πρώτο και τον τρίτο.
Για να το καταλάβουν οι αναγνώστες που ευλόγως δεν θυμούνται πως αλλάζει πια ο εκλογικός νόμος, αρκεί να επαναλάβουμε το σχετικό άρθρο του Συντάγματος. Προβλέπει ότι, για να μεταβληθεί το εκλογικό σύστημα της χώρας, χρειάζονται απαραιτήτως είτε 200 ψήφοι για να αλλάξει αμέσως είτε 151 για να αλλάξει από τις μεθεπόμενες εκλογές (όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ επιβάλλοντας την απλή αναλογική για τις μεθεπόμενες εκλογές).
Επομένως, αν στις επόμενες εκλογές η Ν.Δ. δεν συγκεντρώσει τουλάχιστον 151 ψήφους για να μπορεί να αλλάξει εκ νέου μόνη της το εκλογικό σύστημα, η χώρα θα εγκλωβιστεί στην απλή αναλογική, καθώς θα είναι στο εξής αδύνατον να φτάσει ένα κόμμα μόνο του στην αυτοδυναμία.
Ας σημειωθεί, τέλος, ότι αυτό έχει συμβεί μόνον άλλες δύο φορές τον τελευταίο αιώνα στην Ελλάδα με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα. Το 1989 και το... 1936. Γι’ αυτό και είθε όσα διαβάσατε να μην αποδειχθούν προφητικά.
