Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΑΜΑΡΑ ΓΙΑ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΙΔΙΩΤΩΝ ΣΤΟ ΝΕΟ ΠΑΚΕΤΟ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΔΑΦΙΚΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΕΚΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΙΔΙΩΤΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΒΙΩΣΙΜΟ ΤΟ ΧΡΕΟΣ. ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΙΔΙΩΤΩΝ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗ ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ ΠΟΣΩΝ ΑΠΟ ΧΡΕΟΛΥΣΙΑ ΠΟΥ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΓΙΑ ΕΡΓΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΒΛΕΨΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΘΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΒΙΩΣΙΜΟ ΚΑΙ Η ΑΓΟΡΑ ΘΑ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΘΕΙ. ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΘΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΙΔΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΕΜΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ. ΑΡΚΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΜΕ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΥΚΟΛΟ ΜΗΔΕΝΙΣΜΟ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ. ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙ 35 ΔΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΔΑΠΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΥΣ.ΟΧΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΔΑΠΑΝΩΝ 18 ΔΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ.ΤΕΡΜΑ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΛΟΓΙΑ.
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Υπάρχει μία λύση όμως αποτελεσματική: Η επιμήκυνση του συνόλου του δημόσιου χρέους και όχι μόνο του ποσού του μηχανισμού στήριξης μετά από διαπραγμάτευση και συμφωνία με τους δανειστές μας αφήνοντας εν ανάγκη από έξω τα ομόλογα, που έχουν τα εγχώρια ασφαλιστικά ταμεία για ευνόητους λόγους, οι οποίοι σχετίζονται με την ίδια τους την ύπαρξη. Προτείνω δηλαδή την αναστολή της εξοφλήσεως του χρέους κατά 15 χρόνια σε συμφωνία με τους δανειστές και χωρίς κούρεμα του ποσού, που οφείλουμε. Στο διάστημα αυτό θα μπορούσαμε, να συμφωνήσουμε,ότι θα καταβάλλονται μόνο οι τόκοι ή αν πετύχουμε συμφωνία μη καταβολής μεγάλου μέρους των τόκων και μείωσης τους. Τα κεφάλαια, που θα εξοικονομούνται, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, το οποίο θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα. Ταυτόχρονα με το πρόγραμμα αυτό, θα προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις ενώ και οι ξένοι πιστωτές δεν θα έχουν, να χάσουν ούτε ένα ευρώ από το κεφάλαιο, που μας δάνεισαν, απλώς ο χρόνος εξόφλησης του κεφαλαίου θα παραταθεί κατά 15 έτη. Με το τρόπο αυτό όχι μόνο θα πάρει τις απαραίτητες ανάσες η ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλά αν ταυτόχρονα επιτευχθεί η αναδιάρθρωση του σπάταλου δημόσιου τομέα και η σοβαρή και ταχύτατη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ακόμη και με συμφέρουσες εθνικά πωλήσεις και όχι σε τιμές ευκαιρίας, σε συνδυασμό με την άρση των αντικινήτρων ανάπτυξης και το άμεσο σταμάτημα της υπερφορολογησης, που παγώνει την αγορά και την πραγματική οικονομία , τότε είναι αναμενόμενο, ότι θα μπορέσουμε, να ξεφύγουμε από την μέγγενη της κρίσης χρέους. Η ρύθμιση αυτή για την εξόφληση του χρέους είναι δίκαιη, γιατί αίρει τη ληστρικότητα των δανειοδοτικών όρων, διατηρεί την κοινωνική και εθνική συνοχή στην ελληνική κοινωνία και εξασφαλίζει νέα περίοδο παραγωγικής ανάπτυξης με αύξηση του ΑΕΠ Αντί λοιπόν να αναλαμβάνουμε εξωπραγματικές υποχρεώσεις, όπως η συμφωνηθείσα μετά την συνοδο κορυφής της ευρωζώνης στις 11 Μαρτίου περι μείωσης κατά 1/20 του δημοσίου χρέους μας κάθε χρόνο επι είκοσι χρόνια, η οποία θα αποτύχει, να εφαρμοστεί παταγωδώς, θα έχουμε αντιμετωπίσει ριζικά το πρόβλημα, παίρνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους και τα συγκρουόμενα συμφέροντα Η λύση αυτή έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο Μεξικό και ακόμη και οι τράπεζες θα μπορούσαν, να την αντέξουν .Αν δεν αντιμετωπίσουμε έτσι αμέσως την κρίση χρέους, αλλά την μεταθέτουμε χρονικά, όπως επιδιώκουν ισχυρές χώρες της Ευρώπης, τότε θα βρούμε σε δυο χρόνια οξυμένο το πρόβλημα μπροστά μας λόγω των καθυστερήσεων μας και πιθανώς μη αντιμετωπίσιμο πλέον με ανοιχτό το ενδεχόμενο μεγάλων κοινωνικών αναταραχών. Τα ομόλογα, τα οποία κατέχουν οι τράπεζες, που σήμερα συντηρεί εν ζωή το ευρωπαϊκό δημόσιο (δηλαδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) με εκατοντάδες δισ., πρέπει, να ενταχθούν στην διαδικασία επιμήκυνσης άμεσα. Δεν είναι δυνατόν, να έχουν ουσιαστικά πτωχεύσει, να τις συντηρεί το δημόσιο της Ευρωζώνης και αυτές να επιμένουν, ότι θα πάρουν και την τελευταία δεκάρα τόκων από κράτη που, στην προσπάθειά τους να αποπληρώσουν αυτά τα δάνεια,στραγγαλίζουν τους πολίτες και οδηγούν στην πτώχευση χιλιάδες επιχειρήσεις.
ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΟ ΣΤΟ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Υπάρχει μία λύση όμως αποτελεσματική: Η επιμήκυνση του συνόλου του δημόσιου χρέους και όχι μόνο του ποσού του μηχανισμού στήριξης μετά από διαπραγμάτευση και συμφωνία με τους δανειστές μας αφήνοντας εν ανάγκη από έξω τα ομόλογα, που έχουν τα εγχώρια ασφαλιστικά ταμεία για ευνόητους λόγους, οι οποίοι σχετίζονται με την ίδια τους την ύπαρξη. Προτείνω δηλαδή την αναστολή της εξοφλήσεως του χρέους κατά 15 χρόνια σε συμφωνία με τους δανειστές και χωρίς κούρεμα του ποσού, που οφείλουμε. Στο διάστημα αυτό θα μπορούσαμε, να συμφωνήσουμε,ότι θα καταβάλλονται μόνο οι τόκοι ή αν πετύχουμε συμφωνία μη καταβολής μεγάλου μέρους των τόκων και μείωσης τους. Τα κεφάλαια, που θα εξοικονομούνται, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, το οποίο θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα. Ταυτόχρονα με το πρόγραμμα αυτό, θα προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις ενώ και οι ξένοι πιστωτές δεν θα έχουν, να χάσουν ούτε ένα ευρώ από το κεφάλαιο, που μας δάνεισαν, απλώς ο χρόνος εξόφλησης του κεφαλαίου θα παραταθεί κατά 15 έτη. Με το τρόπο αυτό όχι μόνο θα πάρει τις απαραίτητες ανάσες η ελληνική οικονομία και κοινωνία, αλλά αν ταυτόχρονα επιτευχθεί η αναδιάρθρωση του σπάταλου δημόσιου τομέα και η σοβαρή και ταχύτατη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ακόμη και με συμφέρουσες εθνικά πωλήσεις και όχι σε τιμές ευκαιρίας, σε συνδυασμό με την άρση των αντικινήτρων ανάπτυξης και το άμεσο σταμάτημα της υπερφορολογησης, που παγώνει την αγορά και την πραγματική οικονομία , τότε είναι αναμενόμενο, ότι θα μπορέσουμε, να ξεφύγουμε από την μέγγενη της κρίσης χρέους. Η ρύθμιση αυτή για την εξόφληση του χρέους είναι δίκαιη, γιατί αίρει τη ληστρικότητα των δανειοδοτικών όρων, διατηρεί την κοινωνική και εθνική συνοχή στην ελληνική κοινωνία και εξασφαλίζει νέα περίοδο παραγωγικής ανάπτυξης με αύξηση του ΑΕΠ Αντί λοιπόν να αναλαμβάνουμε εξωπραγματικές υποχρεώσεις, όπως η συμφωνηθείσα μετά την συνοδο κορυφής της ευρωζώνης στις 11 Μαρτίου περι μείωσης κατά 1/20 του δημοσίου χρέους μας κάθε χρόνο επι είκοσι χρόνια, η οποία θα αποτύχει, να εφαρμοστεί παταγωδώς, θα έχουμε αντιμετωπίσει ριζικά το πρόβλημα, παίρνοντας υπόψη όλες τις παραμέτρους και τα συγκρουόμενα συμφέροντα Η λύση αυτή έχει εφαρμοστεί με επιτυχία στο Μεξικό και ακόμη και οι τράπεζες θα μπορούσαν, να την αντέξουν .Αν δεν αντιμετωπίσουμε έτσι αμέσως την κρίση χρέους, αλλά την μεταθέτουμε χρονικά, όπως επιδιώκουν ισχυρές χώρες της Ευρώπης, τότε θα βρούμε σε δυο χρόνια οξυμένο το πρόβλημα μπροστά μας λόγω των καθυστερήσεων μας και πιθανώς μη αντιμετωπίσιμο πλέον με ανοιχτό το ενδεχόμενο μεγάλων κοινωνικών αναταραχών. Τα ομόλογα, τα οποία κατέχουν οι τράπεζες, που σήμερα συντηρεί εν ζωή το ευρωπαϊκό δημόσιο (δηλαδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) με εκατοντάδες δισ., πρέπει, να ενταχθούν στην διαδικασία επιμήκυνσης άμεσα. Δεν είναι δυνατόν, να έχουν ουσιαστικά πτωχεύσει, να τις συντηρεί το δημόσιο της Ευρωζώνης και αυτές να επιμένουν, ότι θα πάρουν και την τελευταία δεκάρα τόκων από κράτη που, στην προσπάθειά τους να αποπληρώσουν αυτά τα δάνεια,στραγγαλίζουν τους πολίτες και οδηγούν στην πτώχευση χιλιάδες επιχειρήσεις.
Χρειάζεται επίσης ένα ομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ και όχι ευρωομόλογο μέρη του οποίου εγγυώνται τα κράτη-μέλη ξεχωριστά. Έτσι θα μπορούσαμε, να επιδιώξουμε την συμφωνία στα πλαίσια της ΕΕ για την δυνατότητα μεταβίβασης του <<νόμιμου>> χρέους ύψους 60%, το οποίο προβλέπεται και από την συνθήκη του Μάαστριχ και εκχώρησης της διαχείρισης του στην ΕΚΤ με την καθιέρωση αυτού του είδους ευρωομολόγου, το οποίο δεν είναι πανάκεια, αλλα θα δώσει μεγάλες ανάσες στην οικονομία μας. Με αυτόν τον τρόπο η ΕΚΤ εκδίδοντας ευρωομόλογα ίσης αξίας με το μέρος του χρέους των κρατών μελών, που επιτρέπει η συνθήκη του Μααστριχτ και πουλώντας τα στις διεθνείς αγορές, θα εξασφάλιζε πολύ χαμηλότερα επιτόκια για όλα τα κράτη-μέλη Αν δεν ακολουθηθεί η λύση αυτή και μείνουμε σε λύσεις ασπιρίνες, όπως η πρόσφατα αποφασίσθησα, τότε μια γενικευμένη αναδιάρθρωση είναι βέβαιη κατά την γνώμη μου με απίστευτες κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες για την χώρα. Πάντως πιστεύω, ότι παρα της προβλέψεις της κυβέρνησης δεν θα μπορέσει η χώρα να βγει στις αγορές ούτε το 2012.
