Καβγάς που στοιχίζει ακριβά στην Ελλάδα
Βαθαίνει το ρήγμα στην τρόικα για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους
Ανησυχητικές
διαστάσεις παίρνει η κόντρα εντός της τρόικας για τη διαχείριση του
ελληνικού χρέους με αξιωματούχους να δηλώνουν πλέον ανοιχτά ότι «το
πραγματικό πρόβλημα βρίσκεται εντός της ίδιας της τρόικας. Δεν μπορούν
να συμφωνήσουν μεταξύ τους».
Το ΔΝΤ και η Κομισιόν φέρονται πλέον να παραδέχονται αμφότεροι ότι ο στόχος για χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020 δεν θα επιτευχθεί, αλλά διαφωνούν έντονα στο πόσο παραπάνω θα είναι.
Το ΔΝΤ πιέζοντας για κούρεμα του χρέους που διακρατεί ο επίσημος τομέας το υπολογίζει έως και 20% παραπάνω από ό,τι η Κομισιόν, η οποία -σχεδόν αναγκαστικά δεδομένης της στάσης του Βερολίνου που απορρίπτει ακόμη και τη συζήτηση για νέο κούρεμα- εμφανίζεται πιο αισιόδοξη.
Πάντως τον καβγά αυτό τον πληρώνει πολύ ακριβά η Ελλάδα που παρά την ψήφιση του Μνημονίου ΙΙΙ με τα νέα επώδυνα μέτρα -σε κλίμα έκρυθμο και με την κοινωνική συνοχή να απειλείται πλέον σοβαρά- ούτε καν την ανάσα της άμεσης έγκρισης της δόσης δεν μπορεί να πάρει.
Ενδεικτικό του ρήγματος που υπάρχει για το ζήτημα του χρέους εντός της τρόικας, είναι το πλήθος των άρθρων που φιλοξενούνται για το θέμα αυτό στο διεθνή Τύπο, φωτίζοντας την πραγματική αιτία καθυστέρησης της εκταμίευσης της επόμενης δόσης του δανείου στην Ελλάδα.
Με άλλα λόγια μέχρι οι τιτάνες, ΔΝΤ και Κομισιόν, να τα βρουν μεταξύ τους πάντα θα εφευρίσκονται λόγοι από τους εταίρους για να καθυστερεί αυτή η δόση, αδιαφορώντας για την ασφυξία της Ελλάδας, που στο μεταξύ ψηφίζει πρωτοφανούς σκληρότητας μνημόνια βίαιης προσαρμογής, και προϋπολογισμούς δραματικών και καταφανώς άδικων περικοπών, υιοθετεί εργασιακούς νόμους που δεν εγκρίνει ούτε η ίδια η ΕΕ, και κυρίως προκαλεί επικίνδυνο ρήγμα στην κοινωνική συνοχή.
Το δημόσιο χρέος εκτιμάται σήμερα στο 175% του ΑΕΠ και προβλέπεται να φτάσει το 190% το 2013. Ο στόχος είναι να πέσει μέχρι το 2020 στο 120%, στο ανώτατο όριο όπου σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμο.
Αξιωματούχοι που μίλησαν στο πρακτορείο Ρόιτερς τόνισαν ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχονται ότι ο στόχος που έχει τεθεί για το 2020 δεν θα επιτευχθεί, αλλά δεν συμφωνούν στους υπολογισμούς τους για το πόσο μεγάλη θα είναι η απόσταση.
Ένας αξιωματούχος της ευρωζώνης δήλωσε ότι μεταξύ των εκτιμήσεων του ΔΝΤ και της Επιτροπής υπάρχει μια διαφορά 20 ποσοστιαίων μονάδων (περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ).
Οι Βρυξέλλες μάλιστα εμφανίζονται πιο αισιόδοξες στις προβλέψεις τους.
«Το πραγματικό πρόβλημα σήμερα βρίσκεται εντός της ίδιας της τρόικας. Δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους», τόνισε ο αξιωματούχος.
Άλλη πηγή που φέρεται να γνωρίζει τις συνομιλίες που διεξάγονται μεταξύ των μελών της τρόικας είπε ότι «υπήρχε διαφωνία για τα νούμερα» καθώς οι προβλέψεις της ΕΕ και του ΔΝΤ διαφέρουν μεταξύ τους κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.
«Όλοι συμφώνησαν ότι (το χρέος) θα είναι πολύ πάνω από το 120% του ΑΕΠ αλλά διαφώνησαν στο πόσο παραπάνω», πρόσθεσε.
Ως μία λύση στο πρόβλημα το ΔΝΤ συνηγορεί υπέρ της απομείωσης του ελληνικού χρέους μέσω της ανάμιξης του δημόσιου τομέα (OSI), λύση ωστόσο που απορρίπτει αναφανδόν το Βερολίνο.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έσπευσε να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο τονίζοντας ότι δεν είναι νομικά εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο από τις χώρες της ευρωζώνης.
Να σημειωθεί ότι ο στόχος μείωσης του χρέους στο 120% του ΑΕΠ τέθηκε, επειδή τότε το χρέος της Ιταλίας ανερχόταν στο ποσοστό αυτό και η οικονομία της χώρας αυτής αντεπεξερχόταν στην κρίση αλλά σήμερα δεν εμφανίζεται τόσο σταθερή όσο παλαιότερα.
Το ΔΝΤ και η Κομισιόν φέρονται πλέον να παραδέχονται αμφότεροι ότι ο στόχος για χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020 δεν θα επιτευχθεί, αλλά διαφωνούν έντονα στο πόσο παραπάνω θα είναι.
Το ΔΝΤ πιέζοντας για κούρεμα του χρέους που διακρατεί ο επίσημος τομέας το υπολογίζει έως και 20% παραπάνω από ό,τι η Κομισιόν, η οποία -σχεδόν αναγκαστικά δεδομένης της στάσης του Βερολίνου που απορρίπτει ακόμη και τη συζήτηση για νέο κούρεμα- εμφανίζεται πιο αισιόδοξη.
Πάντως τον καβγά αυτό τον πληρώνει πολύ ακριβά η Ελλάδα που παρά την ψήφιση του Μνημονίου ΙΙΙ με τα νέα επώδυνα μέτρα -σε κλίμα έκρυθμο και με την κοινωνική συνοχή να απειλείται πλέον σοβαρά- ούτε καν την ανάσα της άμεσης έγκρισης της δόσης δεν μπορεί να πάρει.
Ενδεικτικό του ρήγματος που υπάρχει για το ζήτημα του χρέους εντός της τρόικας, είναι το πλήθος των άρθρων που φιλοξενούνται για το θέμα αυτό στο διεθνή Τύπο, φωτίζοντας την πραγματική αιτία καθυστέρησης της εκταμίευσης της επόμενης δόσης του δανείου στην Ελλάδα.
Με άλλα λόγια μέχρι οι τιτάνες, ΔΝΤ και Κομισιόν, να τα βρουν μεταξύ τους πάντα θα εφευρίσκονται λόγοι από τους εταίρους για να καθυστερεί αυτή η δόση, αδιαφορώντας για την ασφυξία της Ελλάδας, που στο μεταξύ ψηφίζει πρωτοφανούς σκληρότητας μνημόνια βίαιης προσαρμογής, και προϋπολογισμούς δραματικών και καταφανώς άδικων περικοπών, υιοθετεί εργασιακούς νόμους που δεν εγκρίνει ούτε η ίδια η ΕΕ, και κυρίως προκαλεί επικίνδυνο ρήγμα στην κοινωνική συνοχή.
Το δημόσιο χρέος εκτιμάται σήμερα στο 175% του ΑΕΠ και προβλέπεται να φτάσει το 190% το 2013. Ο στόχος είναι να πέσει μέχρι το 2020 στο 120%, στο ανώτατο όριο όπου σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μπορεί να θεωρηθεί βιώσιμο.
Αξιωματούχοι που μίλησαν στο πρακτορείο Ρόιτερς τόνισαν ότι τόσο το ΔΝΤ όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παραδέχονται ότι ο στόχος που έχει τεθεί για το 2020 δεν θα επιτευχθεί, αλλά δεν συμφωνούν στους υπολογισμούς τους για το πόσο μεγάλη θα είναι η απόσταση.
Ένας αξιωματούχος της ευρωζώνης δήλωσε ότι μεταξύ των εκτιμήσεων του ΔΝΤ και της Επιτροπής υπάρχει μια διαφορά 20 ποσοστιαίων μονάδων (περίπου 40 δισεκατομμύρια ευρώ).
Οι Βρυξέλλες μάλιστα εμφανίζονται πιο αισιόδοξες στις προβλέψεις τους.
«Το πραγματικό πρόβλημα σήμερα βρίσκεται εντός της ίδιας της τρόικας. Δεν μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους», τόνισε ο αξιωματούχος.
Άλλη πηγή που φέρεται να γνωρίζει τις συνομιλίες που διεξάγονται μεταξύ των μελών της τρόικας είπε ότι «υπήρχε διαφωνία για τα νούμερα» καθώς οι προβλέψεις της ΕΕ και του ΔΝΤ διαφέρουν μεταξύ τους κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες.
«Όλοι συμφώνησαν ότι (το χρέος) θα είναι πολύ πάνω από το 120% του ΑΕΠ αλλά διαφώνησαν στο πόσο παραπάνω», πρόσθεσε.
Ως μία λύση στο πρόβλημα το ΔΝΤ συνηγορεί υπέρ της απομείωσης του ελληνικού χρέους μέσω της ανάμιξης του δημόσιου τομέα (OSI), λύση ωστόσο που απορρίπτει αναφανδόν το Βερολίνο.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έσπευσε να αποκλείσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο τονίζοντας ότι δεν είναι νομικά εφικτό να γίνει κάτι τέτοιο από τις χώρες της ευρωζώνης.
Να σημειωθεί ότι ο στόχος μείωσης του χρέους στο 120% του ΑΕΠ τέθηκε, επειδή τότε το χρέος της Ιταλίας ανερχόταν στο ποσοστό αυτό και η οικονομία της χώρας αυτής αντεπεξερχόταν στην κρίση αλλά σήμερα δεν εμφανίζεται τόσο σταθερή όσο παλαιότερα.
ΠΗΓΗ:Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Επιβεβαιωνομαι πληρως για την θέση μου εδω και ενάμιση χρόνο πως το χρεος παρά το κούρεμα που προηγήθηκε δεν είναι βιώσιμο, δεν θα είναι 120% του αεπ το 2020 με τίποτα και οτι χρειάζεται νέο εθελοντικό κούρεμα και του χρέους που βρίσκεται στα χέρια των κρατών που μας δάνεισαν οπως και της ΕΚΤ.
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΑ ΜΕ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Επιβεβαιωνομαι πληρως για την θέση μου εδω και ενάμιση χρόνο πως το χρεος παρά το κούρεμα που προηγήθηκε δεν είναι βιώσιμο, δεν θα είναι 120% του αεπ το 2020 με τίποτα και οτι χρειάζεται νέο εθελοντικό κούρεμα και του χρέους που βρίσκεται στα χέρια των κρατών που μας δάνεισαν οπως και της ΕΚΤ.
ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΕΛΕΓΑ ΜΕ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ ΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2011 ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2011
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
Kρίση χρέους. Υπάρχει λύση.
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΑΜΥΝΤΑΙΟ
ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΑΜΥΝΤΑΙΟ
ΦΛΩΡΙΝΑΣ
