Ηταν ένας χρόνος-κλειδί για την ευρωζώνη. Το 2012 έγιναν τα πρώτα σημαντικά βήματα προς την κατεύθυνση της οικονομικής ενοποίησής της, με κυριότερο την υπαγωγή του ελέγχου των σημαντικότερων ευρωπαϊκών τραπεζών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και την ανάθεση της εντολής στον πρόεδρο της Κοινότητας Χέρμαν βαν Ρομπάι να προετοιμάσει έναν οδικό χάρτη για την πολιτική ολοκλήρωσή της. Ταυτόχρονα ωστόσο η κρίση του ευρώ συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση. Το αποτέλεσμα ήταν ανεργία και εξαθλίωση στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, αποπροσανατολισμός και φόβος σε όλη την Ευρώπη. Πρωταίτιος αυτής της κρίσης, λέει ο γερμανός «σοφός» Πέτερ Μπόφινγκερ, ήταν και παραμένουν οι χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα υπερχρεωμένα κράτη, στα οποία είχε φορτωθεί κατ’ αρχάς η ευθύνη, δεν είναι παρά «παράπλευρα» θύματά τους.
Ωστόσο και οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν στερούνται ευθυνών – ιδίως εκείνοι, όπως η Ανγκελα Μέρκελ, που επιβάλλουν εξοντωτικές πολιτικές τόσο στους κατοίκους των υπερχρεωμένων χωρών όσο και στην εθνική τους οικονομία
Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής αποφάσισε να συστηματοποιήσει τον έλεγχο των ευρωπαϊκών τραπεζών και να αναθέσει το έργο αυτό στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αρχίζουν τώρα οι ευρωπαίοι ηγέτες να εφαρμόζουν τις συνταγές σας;
«Εγώ πάντως είχα προτείνει το ίδιο μέτρο από καιρό. Με την έγκρισή του γίνεται μεγάλο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Η ΕΚΤ είναι το πλέον κατάλληλο ελεγκτικό όργανο, επειδή λόγω της επαναχρηματοδότησης των τραπεζών ξέρει πολύ καλά την εσωτερική τους κατάσταση. Αυτό θα κάνει τον έλεγχο ολοκληρωμένο και πιο ανεξάρτητο από τα εθνικά λόμπι».
Ο έλεγχος θα αρχίσει όμως τον Μάρτιο του 2014, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει ως τότε η χρηματοδότηση των τραπεζών από το ταμείο στήριξης ESM. Δεν θα είναι μοιραία αυτή η καθυστέρηση για τις ισπανικές κυρίως τράπεζες;
«Υπάρχει πρόβλημα, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε. Πρέπει ωστόσο να ακολουθήσουν γρήγορα και άλλα βήματα, όπως η τραπεζική ένωση, η κοινή ασφάλιση των καταθέσεων και ένας ευρωπαίος υπουργός Οικονομικών, που θα έχει δημοκρατική νομιμοποίηση μέσω του διορισμού του από την Ευρωβουλή».
Η ίδια σύνοδος κορυφής αποφάσισε, μεταξύ άλλων, νέο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, καθώς και τη διετή επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής. Πώς κρίνετε αυτά τα μέτρα;
«Θετικά, ιδίως την επιμήκυνση. Ακόμη σημαντικότερη για μένα όμως είναι η απόφαση για μεγάλη μείωση των επιτοκίων. Ο συνδυασμός των τριών μέτρων θα δώσει ανάσα στην ελληνική οικονομία».
Απομακρύνθηκε έτσι ο κίνδυνος της Grexit;
«Σαφώς. Τους τελευταίους μήνες φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν να κρατήσουν την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Και κίνδυνος υποτροπής δεν φαίνεται στον ορίζοντα - αν και φυσικά τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί οριστικά».
Διασφαλίζουν όλα αυτά την επιστροφή της χώρας στις αγορές;
«Οχι. Χωρίς "κούρεμα" δεν γίνεται, δεδομένου ότι το μέγιστο μέρος του ελληνικού ελλείμματος προέρχεται από την πληρωμή τόκων».
Δεν θα ήταν καλύτερο αντί για «κούρεμα» να γινόταν μια επαναγορά των ομολόγων που κατέχουν οι δημόσιοι δανειστές;
«Οικονομικά δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο "κούρεμα" και στην επαναγορά. Εξάλλου, η τελευταία είναι εκ των προτέρων αδύνατη, επειδή τα ομόλογα του Δημοσίου δεν διατίθενται στην αγορά».
Η επιτροπή των «σοφών», στην οποία ανήκετε κι εσείς, προτείνει την αμοιβαιοποίηση των χρεών των χωρών-μελών της ευρωζώνης μέσω ενός κοινού ταμείου απόσβεσης. Θα μπορέσει να συμμετάσχει και η Ελλάδα σε αυτό;
«Οχι, επειδή η Ελλάδα βρίσκεται σε ειδικό πρόγραμμα στήριξης. Το ταμείο προορίζεται μόνο για χώρες όπως η Γαλλία, η Γερμανία ή η Ολλανδία, που δεν συμμετέχουν σε τέτοια προγράμματα».
Στη δημοσιότητα κυριαρχεί η άποψη ότι η Ελλάδα είναι η αιτία όλων των δεινών στην ευρωζώνη. Ισχύει αυτό;
«Μόνο χρονικά. Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα στην οποία ξέσπασε η κρίση, τον Φεβρουάριο του 2012. Το κακό πήρε όμως συστημικό χαρακτήρα το 2011, όταν η κρίση επεκτάθηκε στην Ιταλία και στην Ισπανία. Ανάλογα μεγάλοι είναι και οι κίνδυνοι που προέρχονται από αυτές τις χώρες. Η χρεοκοπία της Ελλάδας απειλεί "απλώς" με ισχυρές αναταράξεις την ευρωζώνη, η χρεοκοπία της μιας εκ των δύο άλλων χωρών όμως θα μπορούσε να προκαλέσει τη διάλυσή της».
Είναι ωστόσο όντως, όπως επιμένουν η Ανγκελα Μέρκελ και οι οικονομικοί της σύμβουλοι, τα χρέη των κρατών ο πρωταίτιος της κρίσης;
«Οχι. Ο πρωταίτιος είναι οι χρηματαγορές, όπως προκύπτει από το ναυάγιό τους το 2007. Από αυτό προέκυψαν δύο άλλες κρίσεις: η κρατική και η μακροοικονομική. Αυτό το "τρίγωνο της κόλασης" είναι η αφετηρία μιας αιματηρής λιτότητας, που εφαρμόζεται ιδίως σε υπερχρεωμένες χώρες, όπως η Ελλάδα. Τέτοιες χώρες χρειάζονται όμως το ακριβώς αντίθετο: ανάπτυξη μέσω μεγάλων δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων».
Γιατί επιμένει η καγκελάριος σε αυτή τη γραμμή; Κρύβονται πίσω από αυτήν οικονομικά ή άλλου είδους γερμανικά στρατηγικά συμφέροντα;
«Ανοησίες. Πρόκειται απλώς για μια νεοφιλελεύθερη σχολή σκέψης, που δεν έχει σχέση με τα ξεχωριστά κράτη. Οι Πορτογάλοι, για παράδειγμα, την ασπάζονται με φανατισμό, οι Ιρλανδοί, αντίθετα, δηλώνουν ότι θα την παρατήσουν το 2013, αν διαπιστώσουν ενδιάμεσα ότι δεν αποδίδει. Οι Γερμανοί θεωρούν την αποταμίευση αρετή».
Πώς εξηγείται αυτή η αδυναμία τους;
«Πολλοί Γερμανοί νομίζουν ότι η αποταμίευση είναι ένα είδος οικονομικής νηστείας, η οποία καθαρίζει σώμα και πνεύμα. Και αυτό επιβάλλουν και στους νότιους Ευρωπαίους. Το αποτέλεσμα είναι όμως ένα καθεστώς ανορεξίας και πείνας. Η πολιτική της λιτότητας τσακίζει τον οικονομικό οργανισμό. Αυτό δεν είναι πουθενά αλλού τόσο ξεκάθαρο όσο στην Ελλάδα. Ετσι όμως χάνουν τελικά και οι Γερμανοί, επειδή μειώνονται οι εξαγωγές τους σε αυτές τις χώρες».
Υπάρχει αντίδοτο σε μια τέτοια στείρα αποταμίευση;
«Ασφαλώς. Δείτε τους Αμερικανούς: παρά τα τεράστια ελλείμματά τους δεν δίνουν δεκάρα στη δημοσιονομική σταθερότητα και συνεχίζουν να κάνουν χρέη, που δίνουν φτερά στην οικονομία τους. Αυτό το παράδειγμα θα έπρεπε να ακολουθήσουν οι Ευρωπαίοι, και όχι το γερμανικό».
«Η ανάπτυξη δεν συμβιβάζεται με την αιματηρή λιτότητα»
Στην Ελλάδα γίνεται τελευταία λόγος για ένα χριστουγεννιάτικο θαύμα: για τους ύμνους που αφιερώνουν η Ανγκελα Μέρκελ και οι άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες σε εκείνον που μέχρι προ εξαμήνου δεν ήθελαν να δουν ούτε ζωγραφιστό: στον Αντώνη Σαμαρά. Είναι καλό αυτό;
«Πολύ καλό. Ο έλληνας πρωθυπουργός βγαίνει έτσι από την απομόνωση στην οποία ήταν καταδικασμένοι οι προκάτοχοί του την τελευταία τριετία. Είναι πάντα προτιμότερο να σε εμπιστεύονται οι άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες παρά να μη σε εμπιστεύονται».
Ο Σαμαράς εξαγόρασε όμως αυτή την εμπιστοσύνη με την τυφλή εφαρμογή μιας πολιτικής που εσείς θεωρείτε καταστροφική για την Ελλάδα. Πού είναι εδώ η λογική;
«Η λογική συνίσταται στο γεγονός ότι η Ελλάδα βγαίνει επιτέλους από το πολιτικό εμπάργκο. Ετσι μπορεί να βάλει ευκολότερα μπροστά τις μεταρρυθμίσεις στον διοικητικό και φορολογικό τομέα, που είναι προαπαιτούμενο για κάθε οικονομική ανάπτυξη. Χωρίς επενδύσεις ωστόσο, δεν πρόκειται και αυτές να αποδώσουν πολλά. Η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και η ανάπτυξη δεν συμβιβάζονται με την αιματηρή λιτότητα».
ΠΗΓΗ: www.tovima
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΣΑΣ ΤΑ ΛΕΩ; ΠΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΛΕΩ ΟΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΗΜΟ ΤΟΜΕΑ(OSI) ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΥΦΕΣΙΑΚΗΣ ΣΥΝΤΑΓΗΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ ΠΑΚΕΤΟ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΕΣΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΔΙΑΛΥΣΗ;
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΙ ΕΙΠΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ:
ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Β. ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑ
http://vaggelisioannidis.blogspot.gr/2012/11/blog-post_4511.htmlΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΣΤΗΝ ΕΡΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ ΣΤΙΣ 20/11/2012 ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΟΦΙΑ ΖΟΥΖΕΛΗ
ΘΕΜΑ: Η ΚΡΙΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Η ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.
ΕΠΙΣΗΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΕΓΡΑΦΑ ΗΔΗ ΤΗΝ
Τρίτη, 25 Οκτωβρίου 2011
ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
Kρίση χρέους. Υπάρχει λύση.
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
Εφημερίδα Πτολεμαίος
Δεδομένων των εξαιρετικά δύσκολων στιγμών, που περνά η Ελλάδα αλλά και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης η Ευρώπη στο σύνολο της και ενώ βρισκόμαστε σε κρίσιμο σταυροδρόμι πολύ σημαντικών αποφάσεων, τόσο για την δύσμοιρη χώρα μας, όσο και για την πορεία της ευρωζώνης και του κοινού μας νομίσματος, κρίνω σκόπιμο, να κοινοποιήσω στο ευρύ κοινό για άλλη μια φορά τις απόψεις μου, για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους και δανεισμού, η οποία μας εξουθενώνει τα τελευταία δύο χρόνια και έχει οδηγήσει σε σοβαρή απώλεια μέρους της εθνικής μας κυριαρχίας.
Έχω τονίσει σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μου, ποια είναι η λύση, που θεωρώ εφικτή και βιώσιμη ενώ και μετά την απόφαση της 21 Ιουλίου είχα ξεκαθαρίσει αμέσως, ότι δεν είναι επαρκής αυτή , δεν δίνει βιώσιμη λύση αν και άρχιζε η Ευρώπη, να κινείται στην σωστή κατεύθυνση επιτέλους και ότι δεν εξασφάλιζε, ούτε την βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μας, ούτε την σταθεροποίηση της ευρωζώνης απέναντι στις κατά κύματα επιθέσεις των αγορών.
Υποστήριξα από το 1ο προσυνέδριο της Δημοκρατικής Συμμαχίας με σχετική εισήγηση μου τον Μάρτιο, επισημοποιώντας ήδη πολύ παλαιότερη θέση μου, ότι η λύση πρέπει, να στηρίζεται στην επιμήκυνση του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας, σε εθελοντική βάση πάντα , για να μην δημιουργηθεί πιστωτικό γεγονός χρεοκοπίας. Στην επιμήκυνση αυτή απαιτείται, να επιδιωχθεί η ένταξη του συνόλου των ομολόγων, που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες και οι θεσμικοί επενδυτές με εξαίρεση τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα επιβίωσης αν συμμετάσχουν, αλλά και καταβολής των συντάξεων και όχι μόνο τα ομόλογα τα οποία λήγουν μέχρι το 2020, όπως λανθασμένα προβλέφθηκε στην απόφαση της 21 Ιουλίου 2011. Είναι μάταιο να ενταχθούν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας στην ρύθμιση και μετά να πρέπει, να δανειστούμε πάλι, για να τα στηρίξουμε. Στην μακρόχρονη αυτή επιμήκυνση θα έπρεπε, να συμφωνήσουμε με τους δανειστές μας, ότι είτε θα συρρικνωνόταν το επιτόκιο, ειτε κατά την γνώμη μου πια δεν θα έπρεπε, να υπάρχει επιτόκιο δεδομένου, ότι απειλείται η μη πληρωμή μεγάλου μέρους του κεφαλαίου και συζητούν ήδη αναγκαστικό κούρεμα του, με δυσμενέστατες επιπτώσεις και για εμάς και για την Ευρώπη. Ακόμη είναι απαραίτητο για μια οριστική και σταθερή λύση, να αναθεωρηθούν οι ειδικές συμφωνίες και στην επιμήκυνση με μηδενισμό του επιτοκίου, να συμμετάσχει η ΕΚΤ οπωσδήποτε με τα ελληνικά ομόλογα, που βρίσκονται στα χέρια της ύψους 60 δις ευρώ και αν είναι δυνατόν να περιληφθεί και το ποσό 65 δις, που μας δάνεισε μέχρι σήμερα ο μηχανισμός της ΕΕ-ΔΝΤ. Ένα μέρος των κεφαλαίων, τα οποία θα εξοικονομούνται από τόκους και χρεολυσία με αυτόν τον τρόπο, θα επενδύονται, στα πλαίσια ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα εκπονηθεί από κοινού με την τρόϊκα, σε παραγωγικά έργα.
Τόνιζα δε από τον Ιούλιο, ότι η λύση, που επελέγη στις 21/7, ενώ άρχιζε πια να κινείται προς την σωστή κατεύθυνση η ευρωζώνη , ήταν άτολμη και δεν καθιστούσε το ελληνικό χρέος βιώσιμο, ενώ ήταν προϊόν ανύπαρκτης και πάλι διαπραγμάτευσης από την μοιραία και άβουλη ελληνική κυβέρνηση. Η λύση αυτή ξεκαθάρισα από τότε, ότι μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο θα αναθεωρηθεί, γιατί δεν λύνει το πρόβλημα όπως και αποδεικνύεται περίτρανα πια σήμερα. Αυτό συνέβη, διότι άφηνε μεγάλο μέρος των ομολόγων αλλά και του χρέους εκτός ρύθμισης , δηλαδή όλα τα ομόλογα που έληγαν μετά το 2020 ύψους 40 δις ευρώ περίπου όπως και το υπόλοιπο χρέος που ήταν στα χέρια της ΕΚΤ και διατηρούνταν παράλογα ένα υψηλότατο επιτόκιο την στιγμή μάλιστα, κατά την οποία ήταν απολύτως φανερό, πως υπάρχει αδυναμία κάλυψης από την Ελλάδα ακόμη και του κεφαλαίου. Το επιτόκιο αυτό είναι υψηλό, διότι μπορεί μεν να μειώθηκε στο 3,5 – 4% σε σχεση με το 5% της πρώτης δανειακής σύμβασης, αλλά ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με το επιτόκιο των ομολόγων κατά την χρονική στιγμή έκδοσης τους, πράγμα που είναι παντελώς παράλογο υπο τις σημερινές μάλιστα ακραίες συνθήκες.
Η άποψη μου ήταν και παραμένει αμετακίνητη, πως θα χρειαστεί πιο τολμηρή αντιμετώπιση με διεύρυνση του PSI ( μηχανισμός εθελοντίκης συμμετοχής ιδιωτών) και βεβαίως χωρίς αναγκαστικό κούρεμα του χρέους, το οποίο θα δημιουργήσει εφιαλτικά νέα προβλήματα και θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός. Χρειάζεται λοιπόν, να επιδιωχθεί η βαθύτερη συμμέτοχη σε εθελοντική βάση του συνόλου των ομολογιούχων, όπως και η άμεση ενίσχυση με πολύ μεγαλύτερα ποσά τόσο του προσωρινού μηχανισμού EFSF (European Financial Stability Facility) oσο και του μόνιμου ESM (European Stability Mechanism) με περιπου 2 τρις ευρώ, ώστε να μπορούν, να παρεμβαίνουν πολύ περισσότερο στην δευτερογενή αγορά ομολόγων, για να επιτευχθεί σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικό κούρεμα του χρέους από το ανεπαρκές 21% στο 50% χωρίς αυτό, να χαρακτηριστεί ποτέ πιστωτικό γεγονός, που θα μας βγάλει για πολλά χρόνια εκτός αγορών. Ηρθε η ώρα η Ευρώπη, να πάψει, να αργοπορεί και να αντιμετωπίζει μίζερα το ζήτημα, γιατί αν δεν το έχουν καταλάβει τα ισχυρά αλαζονικά μέλη της, τα θεμέλια του κοινού νομίσματος έχουν πάρει φωτιά, από την οποία δεν θα γλιτώσει κανείς.
Επίσης επιβάλλεται, να διευρυνθεί η δυνατότητα παρέμβασης των ταμείων EFSF και ΕSM με την πιθανή μάλιστα συγχώνευση των προβλεπόμενων πόρων τους. Είναι κατάλληλη πλέον η στιγμή, να δημιουργηθεί άμεσα και ευρωομόλογο έκδοσης της ΕΚΤ, για να ηρεμήσουν οι αγορές και να αποκατασταθεί η ροή δανεισμού στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Εξάλλου θα χρειαστεί, να γίνει με την στήριξη της Ευρώπης η ανακαιφαλαιοποίηση των τραπεζών, οι οποίες θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα και θα υποστούν ζημίες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει από το ελληνικό κράτος, γιατί θα σήμαινε, ότι θα έπρεπε πάλι, να δανειστεί, για να το επιτύχει.
Εκείνο όμως, που απαιτείται, είναι να σταματήσει άμεσα κάθε κίνηση για επιστροφή στην δραχμή και έξοδο από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα όπως και κάθε πρόθεση για αναγκαστικό κούρεμα του χρέους και χρεοκοπία κατά συνέπεια της χώρας. Το μέλλον της Ελλάδας μας βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη και μία αντίθετη εξέλιξη θα οδηγήσει σε εξαθλίωση τον λαό και σε αδυναμία εισαγωγής ακόμη και ειδών πρώτης ανάγκης, αφού έχουμε καταφέρει, να εισάγουμε ακόμη και σιτάρι ή κρέας από το εξωτερικό. Το υποτιμημένο και ανυπόληπτο νόμισμα μας τότε δεν θα μπορεί, να μας εξασφαλίσει ούτε την στοιχειώδη εισαγωγή πρώτων υλών όπως πχ πετρέλαιο, δεδομένου και του μεγάλου ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου.
Όσον αφορά το παταγωδώς αποτυχημένο μείγμα οικονομικής πολιτικής, που επιβάλλει υπερφορολογήσεις και κεφαλικούς φόρους επι δικαίων και αδίκων όπως και άδικες οριζόντιες περικοπές, χωρίς να καταργεί την πραγματική και συνεχιζόμενη σπατάλη του δημόσιου τομέα και χωρίς να δίνει κίνητρα επενδύσεων και αναπτυξιακή προοπτική στην χώρα, αυτό είναι απαραίτητο τάχιστα, να εγκαταλειφθεί, γιατί ούτε την χώρα βοηθά ούτε και τους δανειστές μας, να εξασφαλίσουν τα κεφάλαια, που μας δάνεισαν. Όσο συνεχίζεται αυτός ο παραλογισμός, τόσο η ύφεση όπως έχω ξαναγράψει, θα βαθαίνει και τόσο η ανεργία θα γίνεται ανεξέλεγκτη. Η πρόβλεψη της ημιθανούς κυβέρνησης και της τρόικας για αναθεωρημένο έλλειμμα 8,5% επι του ΑΕΠ θα έχει την τύχη όλων των αποτυχημένων προβλέψεων τους και προσωπικά πιστεύω, ότι το έλλειμμα το 2011 θα κλείσει πάνω από 9% ως ποσοστο του ΑΕΠ, ενώ τα περι πρωτογενούς πλεονάσματος στις αρχές Απριλίου του 2012 είναι όνειρα θερινής νυκτός μαθητευόμενων μάγων.
Χρειάζεται πλέον αξιοπιστία και σοβαρότητα τόσο από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που δεν την έχει, γιατί φέρεται με απίθανη ανωριμότητα και ανικανότητα όσο και κάλυψη του δραματικού ελλείμματος ευρωπαϊκής ηγεσίας, που είναι πλέον πασιφανές, διότι ορισμένοι ευρωπαίοι ηγέτες επιστρέφουν σε έναν μυωπικό οικονομικό εθνικισμό, καταστρέφοντας δυστυχώς την ιδέα της ΕΕ και της ευρωζώνης, όπως την ονειρεύτηκαν οι ιδρυτές -προπάτορες της και οδηγώντας σε μία αδιέξοδη γερμανική Ευρώπη.
ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΑΜΥΝΤΑΙΟ ΦΛΩΡΙΝΑΣ
