ΑΡΘΡΟ ΜΠ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ Η ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Τι διδάσκει η Βραζιλία

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

​​Βραζιλία, που πρόσφατα προξένησε τον επαναστατικό θαυμασμό του προέδρου Τσίπρα, παρακολουθεί με ανησυχία την επέκταση του Κινήματος της Σαλάτας. Κίνημα που ονομάστηκε από την ιδιότητα που έχει το ξίδι στον περιορισμό των δυσάρεστων επιπτώσεων από τα αέρια πιπεριού με τα οποία η αστυνομία διέλυσε τις τεράστιες διαδηλώσεις για φθηνότερη μετακίνηση με τα δημόσια μέσα μεταφοράς. Η αριστερή κυβέρνηση της κ. Ντίλμα Ρουσέφ αντιμετωπίζει τώρα τις καταστρεπτικές συνέπειες από την εγκατάλειψη της φιλικής προς τις αγορές πολιτικής του προκατόχου της. Οι Βραζιλιάνοι πληρώνουν φόρο εισοδήματος 36%, το υψηλότερο ποσοστό σε κράτος που δεν ανήκει στον αναπτυγμένο κόσμο. Υφίστανται υψηλό πληθωρισμό (6,6%). Το ΑΕΠ αυξανόταν με 7,5% το 2010, τελευταίο έτος της βασιλείας του επίμονου συνδικαλιστή και έμπειρου πολιτικού Λούλα ντα Σίλβα, πρώην προέδρου (χρειάστηκε τέσσερις φορές για να κερδίσει), πρώην αρχισυνδικαλιστή και πάντοτε αριστερού. Από τότε που ανέλαβε η βοηθός του, βυθίζεται: 2,7% το 2011, 0,9% το 2012! Οι διαμαρτυρίες απηχούν την πραγματική ανησυχία μιας κοινής γνώμης που εμφανίζεται πολύ ωριμότερη από εμάς. Οι πολλές χιλιάδες διαδηλωτές καταδικάζουν τις τερατώδεις δαπάνες για τις δύο παγκόσμιες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και τους Ολυμπιακούς του 2016. Αριστεροί και ριζοσπάστες της Βραζιλίας είναι ρεαλιστές. Θέλουν την οικονομία ανοιχτή στην παγκοσμιοποίηση. Θέλουν τις αγορές να λειτουργούν ελεύθερα όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά. Θέλουν δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου. Θέλουν κοινωνικές υποδομές και όχι «θεάματα». Αν εμείς οι Ελληνες είχαμε κάνει τις ίδιες επιλογές όταν μας δόθηκε η ευκαιρία, προφανώς θα είχαμε βρεθεί σε πολύ καλύτερο σημείο τη στιγμή της κρίσης. Τα σημειώνω αυτά για να σκεφτούμε πως ενώ η δημοκρατικώς εκφραζόμενη θέληση του λαού είναι πάντοτε σεβαστή, δεν διασφαλίζει σε κάθε περίπτωση το ιστορικά υψηλότερο κέρδος για την κοινωνία και το έθνος. Αναλογιστείτε πόσο μοιάζει η ατζέντα Ρουσέφ με όσα σκέφτονται οι δικοί μας «αριστεροί». Ο Λούλα καθιέρωσε ανοιχτό και ανταγωνιστικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Η Ρουσέφ επιδοτεί μονάδες κατ’ επιλογήν από τον προϋπολογισμό και σκορπίζει με κρατική παρέμβαση τραπεζικά δάνεια. Τιμώρησε τη μεγάλη επιχείρηση Vale επειδή δεν αύξησε την εγχώρια απασχόληση. Αύξησε τον φόρο στα τελωνεία για τις εισαγωγές, ενώ εγκατεστημένα διεθνή κεφάλαια, που πραγματοποιούν και τις περισσότερες εξαγωγές, εγκαταλείπουν τη Βραζιλία. Οσο περισσότερο απομονώνεται, όσο περισσότερο παρεμβαίνει το κράτος, όσο περισσότερο στρίβει «αριστερά» τόσο περισσότερο χάνει τα ζηλευτά που κέρδισε τα προηγούμενα χρόνια. Ιδού ένα «παράδειγμα» που μπορούμε να αποφύγουμε. ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ