Πότε υπάρχει υπερφορολόγηση;

Του Συμεών Ρωμύλου Ο κύριος Στουρνάρας δήλωσε πως, «οι φόροι στην Ελλάδα ως ποσοστό του ΑΕΠ, ανήλθαν το 2012 στο 22,8%, ενώ το ίδιο έτος, ο μέσος όρος στην ευρωζώνη ανήλθε στο 25,7%. Αυτό λοιπόν, δείχνει πως σε συνολικά επίπεδα, η Ελλάδα δεν υπερφορολογείται σε σχέση με την ευρωζώνη». Στην συνέχεια διαβάσαμε: «Υψηλότεροι σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. είναι οι συντελεστές φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων όπως και ο ΦΠΑ στην Ελλάδα, σύμφωνα με την τριμηνιαία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής». Σε όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις θυμάμαι ένα από τα αγαπημένα μου ρητά συμπυκνωμένης λαϊκής σοφίας, το Αμερικανικό, «figures don΄t lie, but liars figure». Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει ότι, ενώ οι αριθμοί δεν ψεύδονται, οι ψεύτες χρησιμοποιούν τους αριθμούς κατά τον τρόπο που τους διευκολύνει για να υποστηρίζουν τις απόψεις τους. Προσωπικά, το ρητό με σαγηνεύει κυρίως επειδή μου θυμίζει πως οι αριθμοί κάνουν τα δικά τους... μαγικά! Είναι περισσότερες οι περιπτώσεις που γίνεται λάθος χρήση σωστών αριθμών από ειλικρινείς ανθρώπους, παρά σωστή χρήση λάθος αριθμών από ψεύτες! Είμαι σχεδόν βέβαιος πως και οι δύο, πιο πάνω, είναι ειλικρινείς. Οπότε; Με ποιους αριθμούς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στο ερώτημα του τίτλου; Είναι βέβαιο, ότι και οι αριθμοί του κυρίου Στουρνάρα και αυτοί του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής κάτι «αποδεικνύουν», όμως ποια είναι «η αλήθεια, όλη η αλήθεια και μόνον η αλήθεια»;! Προφανώς, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε και κάποιους άλλους αριθμούς, που κανείς από τους δύο ΔΕΝ αναφέρει. Ας δούμε πρώτα την επίδραση στο τελικό αποτέλεσμα της ύπαρξης διαφορετικής κλιμάκωσης των συντελεστών φόρου εισοδήματος. Στο πιο κάτω παράδειγμα, οι συντελεστές για την Ελλάδα είναι οι ισχύοντες, ενώ για την «Άλλη Χώρα» είναι υποθετικοί, αλλά όχι αδύνατον να ισχύουν κάπου. Πάντως, κάτι που είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιο είναι ότι, το αφορολόγητο, που μειώθηκε σε εμάς από 12.000€ σε 5.000€, (και πιθανόν, αλλού, είναι περισσότερο από 12.000€) έχει ιδιαίτερη και ουσιαστική επίδραση στην διαμόρφωση του μέσου ποσοστού φόρου για κάθε επόμενο κλιμάκιο εισοδήματος. Όπως δείχνουν οι αριθμοί (με κίτρινη σκίαση), η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων υπερφορολογείται, όταν το φορολογητέο εισόδημα είναι λιγότερο από 150.000€. Με εισόδημα 150.000€, οι έλληνες πληρώνουν ακριβώς τον ίδιο φόρο και πέρα από τις 150.000€ πληρώνουν λιγότερο από τους πολίτες της «Άλλης Χώρας». Σημειώστε ότι, για να συμβεί αυτό, έπρεπε τα εισοδήματα πέραν των 60.000€ να φορολογούνται στην «Άλλη Χώρα» με υψηλότερους συντελεστές από τους δικούς μας! Επί πλέον, όμως, τι ποσοστό Ελλήνων φορολογουμένων έχει τέτοια εισοδήματα; Για τον κύριο Στουρνάρα προσθέτω ότι είναι αυτονόητο πως, όπου υπάρχει κλιμακούμενη φορολόγηση, όσο μεγαλώνει το εισόδημα, τόσο μεγαλώνει και ο μέσος συντελεστής φορολόγησης! (κυανή σκίαση). Επομένως, οι πλουσιότεροι από εμάς Ευρωπαίοι (με υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ- όπως φαίνεται στον πιο κάτω πίνακα) φορολογούνται μεν με υψηλότερο μέσο συντελεστή, ήτοι με 25,7%, ενώ εμείς «μόνο» με 22,8%, στην πραγματικότητα όμως, οι έλληνες πληρώνουμε περισσότερο φόρο για αντίστοιχα εισοδήματα, λόγω της κλιμάκωσης των συντελεστών! Αυτό και μόνον αρκεί για να ακυρωθεί το επιχείρημα του Υπουργού!  Ένα δεύτερο αλλά καθοριστικό ζήτημα, που πρέπει να εξεταστεί, για την σωστή απάντηση στο ερώτημά μας, είναι η σχέση μεταξύ άμεσων και έμμεσων φόρων. Είναι γενικώς παραδεκτό ότι οι έμμεσοι φόροι είναι λιγότερο «δίκαιοι» από τους άμεσους, επειδή επιβαρύνουν το ίδιο φτωχότερους και πλουσιότερους. Αυτό σημαίνει ότι αυξάνουν το μέσο ποσοστό συνολικής φορολόγησης κάθε επόμενου κλιμακίου εισοδήματος, όλο και περισσότερο. Δεν διαθέτω στοιχεία, αλλά στην Ελλάδα, πέρα από τους υψηλότερους του μέσου όρου της Ε.Ε συντελεστές του ΦΠΑ, υπάρχουν τόσοι άλλοι έμμεσοι φόροι, τέλη, κρατήσεις, εισφορές και κάθε είδους επιβαρύνσεις, που το ερώτημα θα έπρεπε να επαναδιατυπωθεί: «μήπως, δεν πρόκειται για υπερφορολόγηση, αλλά για δήμευση εισοδημάτων και αποταμιεύσεων, κυρίως των μη πλούσιων Ελλήνων;» Πέρα από τα σχετικά με τους αριθμούς και την ερμηνεία τους, υπάρχει και το μέγα θέμα της ανταποδοτικότητας, που δεν μπορεί να αγνοείται σε μία τέτοια συζήτηση! Όταν στην Ελλάδα αναγκαζόμαστε να αγοράζουμε υπηρεσίες, που, στην «Άλλη Χώρα», παρέχονται δωρεάν ή επιδοτούνται από τα φορολογικά έσοδα, αυτό το κόστος αγοράς τους είναι, στην ουσία, φόρος! Δεν αναφέρομαι σε υπηρεσίες, απλώς κατώτερης ποιότητας, αλλά σε ανύπαρκτες ή σε απολύτως απαράδεκτης ποιότητας. Το θέμα, θεωρητικά, δεν εξαντλείται εδώ, αλλά θεωρώ ότι δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση και εμβάθυνση. Άλλωστε, αυτό που αισθανόμαστε όλοι «στο πετσί μας», δεν μπορεί να είναι ψευδαίσθηση... * Ο κ. Συμεών Ρωμύλος είναι οικονομολόγος, πρώην ανώτατο στέλεχος επιχειρήσεων

Πηγή:www.capital.gr

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ: Σωστος! Αφιερωμενο στις αρλουμπες Σταθακη και Στουρναρα. Ξυπνατε. Με αυτες τις πολιτικες δεν ερχεται ποτε εξοδος απο την υφεση. Η σοσιαλμανια και ο κρατισμος θα εξοντωσουν τον ιδιωτικο τομεα και θα αυξησουν τους ανεργους μονο απο τον ιδιωτικο τομεα εννοειται. Το δημοσιο αποδιδει ή οχι θα το προστατευουν.