Υποψήφιοι αυτόχειρες

Υποψήφιοι αυτόχειρες

Οταν κάποιος γνωρίζει ότι ακολουθεί μία οδό που καταλήγει στον θάνατο, και επιμένει στην επιλογή του, τότε δεν προβαίνει σε τίποτε άλλο παρά στην αυτοκτονία του - έστω και σταδιακά, με ρυθμό αργό και βασανιστικό. Ο μόνος λογικός τρόπος να αποφύγει την κακή κατάληξη είναι να αλλάξει πορεία. Αν συνεχίζει να βαδίζει στην οδό της απωλείας και συνάμα διαμαρτύρεται, έχει χάσει και την επαφή του με την κοινή λογική. Οι κοινοί θνητοί τα γνωρίζουν τα προαναφερθέντα και τα πράττουν δίχως χρονοτριβή. Ο συνδυασμός της ανάγκης για επιβίωση και της λογικής χαράσσει ασφαλείς δρόμους διαφυγής από πάσης φύσεως «αδιέξοδα».
Ωστόσο, ενώ οι απλοί πολίτες ξέρουν τι να κάνουν και πότε, στις κορυφές της κοινωνικής και πολιτικής πυραμίδας υπάρχουν τόσο μεγάλη σύγχυση και τόσο μικρά αποθέματα θάρρους και φαντασίας, ώστε να διακρίνονται «μονόδρομοι» εκεί όπου υπάρχουν επιλογές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας είναι η ομολογία του εξ απορρήτων του κ. Σαμαρά ότι «δεν βγαίνει» η συνταγή για τη «θεραπεία» που δολοφόνησε την πατρίδα μας. Η ομολογία του πρωθυπουργικού συμβούλου Σταύρου Παπασταύρου (που μετέχει σε όλες τις συναντήσεις με την τρόικα) αποκαλύφθηκε από την «κυριακάτικη δημοκρατία» και συγκλόνισε με την απλότητα της διατύπωσης αλλά και την ωμότητά της. Ομοίως απλές και ωμές είναι οι διατυπώσεις των παραγόντων της τρόικας για την... απεμπλοκή μας από τα γρανάζια της κρεατομηχανής, στην οποία μας σφήνωσε η προσφυγή στον «Μηχανισμό Στήριξης».
Τα Μνημόνια μπορεί να αλλάξουν ονομασία, όπως το ξίδι «βαφτίζεται» γλυκάδι, αλλά όσο επικρατούν οι νοσηρές νοοτροπίες στην κορυφή, άλλο τόσο θα ταλαιπωρείται η βάση.
Δεν χρειάζεται κάποιος να είναι οικονομολόγος για να διαπιστώσει ότι πρόγραμμα διαχείρισης της κρίσης και της απεμπλοκής από το Μνημόνιο «δεν βγαίνει». Απλά να ζει στην Ελλάδα και να είναι στοιχειωδώς παρατηρητικός. Οι πολιτικές που οδήγησαν στην ξενοκρατία και την εξαθλίωση του λαού δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα που δημιούργησαν.

ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ