Προσπαθώντας να κρύψουν τον όγκο (ποινικών ευθυνών) Βενιζέλου
ΑΡΘΡΟ του Κώστα Βαξεβάνη
Ένα από τα γνωστά κλισέ της πολιτικής είναι το "πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού". Δυστυχώς η τρικομματική κυβέρνηση που αποφάσισε να συντάξει μια γρήγορη πρόταση παραπομπής του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην Προανακριτική της Βουλής, ασκεί πλέον την πολιτική ως τέχνη του ανέφικτου. Στην περίπτωση της υπόθεσης "λίστα Λαγκάρντ", το ανέφικτο είναι να αποσιωπηθούν οι ευθύνες του Ευάγγελου Βενιζέλου. Του υπουργού δηλαδή που δεν αξιοποίησε τη λίστα, στην συνέχεια την αφαίρεσε από το υπουργείο και τη χειρίστηκε ιδιωτικά επί 7 μήνες (πώς αλήθεια;) και στη συνέχεια ανακάλυψε πως υπάρχει.
Οι λόγοι που γίνεται έντονη προσπάθεια να "βγει από το κάδρο" των ευθυνών ο Βενιζέλος είναι μάλλον απλοί. Ο Βενιζέλος αν παραπεμφθεί θα ρίξει την τρικομματική κυβέρνηση. Όχι δεν θα ζητήσει δηλαδή να ερευνηθούν οι κατηγορίες ευθυνών του, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε αξιοπρεπής πολιτικός που δεν θέλει να υπάρχουν σκιές εναντίον του. Ο δεύτερος λόγος είναι πως με την θυσία Παπακωνσταντίνου μπορούν να προφασίζονται "καθαρση" και "τιμωρία" καλύπτοντας όσα πραγματικά έχουν γίνει με την λίστα, που όπως διαβάζετε σε αυτό το τεύχος, είναι πέρα από όσα έχουν παραδεχθεί και δηλώσει δημόσια.
Στις 7 Οκτωβρίου του 2012, στις 10:40 το πρωί, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πέρασε την πόρτα του Οικονομικού Εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη. Μετά τις αμοιβαίες τυπικότητες αλλά και φιλοφρονήσεις που υπήρξαν από τις δύο πλευρές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, άρχισε να καταθέτει στον Εισαγγελέα, για την υπόθεση Λαγκάρντ. Είχε επιλεγεί το πρωί της Κυριακής, για να καταθέσουν μυστικά για την υπόθεση, τόσο ο Βενιζέλος όσο και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Οι Οικονομικοί Εισαγγελείς, στην έρευνά τους αναζητούσαν τις ευθύνες για την μη αξιοποίηση της λίστας από υπουργούς αλλά και υπηρεσιακούς παράγοντες.
Στις 26 Νοεμβρίου, ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, διαβίβασε στην Βουλή τη δικογραφία για την μη αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ. Η διαβίβαση στη Βουλή σήμαινε πολύ απλά, πως οι Εισαγγελείς είχαν εντοπίσει πιθανές ευθύνες υπουργών στην υπόθεση και με βάση το νόμο (του ίδιου του Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών) έπρεπε να διαβιβάσουν στη Βουλή η οποία είχε την ευθύνη να διερευνήσει την ευθύνη των υπουργών.
Από τις 26 Νοεμβρίου η δικογραφία θάφτηκε. Τα τρία κυβερνητικά κόμματα τα οποία στις 31 Δεκεμβρίου κατέθεσαν πρόταση για να παραπεμφθεί ο Παπακωνσταντίνου για πιθανή αλλοίωση της λίστας, δεν ανέφεραν το παραμικρό για τις ευθύνες της μη αξιοποίησης. Για την μη είσπραξη δηλαδή φόρων από τους φοροφυγάδες της λίστας. Είναι προφανές. Το "κατηγορητήριο" κατά του Παπακωνσταντίνου απαλλάσει πλήρως τον Βενιζέλο εξετάζοντας μόνο την αλλοίωση. Ακόμη όμως και στο θέμα της αλλοίωσης, πρέπει η Προανακριτική της Βουλής να εξετάσει τις ευθύνες Βενιζέλου αφού υπήρξε ένας από αυτούς που χειρίστηκαν τη λίστα, θα μπορούσε δηλαδή να την αλλοιώσει. Όχι μόνο δεν τον οδηγεί στην Προανακριτική για να εξεταστούν οι ευθύνες του αλλά είναι χαρακτηριστικό πως στο ιστορικό της υπόθεσης όπως καταγράφεται από τα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που παραπέμπουν τον Παπακωνσταντίνου, για τον Βενιζέλο ο οποίος κράτησε τη λίστα 14 μήνες από τους οποίους τους 7 παράνομα, υπάρχει μια πρόταση "ο κ. Βενιζέλος απέστειλε στο γραφείο του Πρωθυπουργού, κου Αντώνη Σαμαρά το παραπάνω USB".
Ενώ για όλους τους εμπλεκόμενους αναφέρει τι έκαναν με αυτό το USB, για τον Βενιζέλο δεν αναφέρει απολύτως τίποτα. Πώς το χειρίστηκε ως υπουργός, γιατί δεν το παρέδωσε στο Υπουργείο όταν έφυγε, πώς το χειρίστηκε ιδιωτικά; Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν αποτελούν το πλαίσιο της φυσικής περιέργειας αλλά και της ποινικής ευθύνης για τον Βενιζέλο. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ελεγχθεί για σοβαρές ποινικές ευθύνες που είναι πιθανόν να έχει αφού:
Δεν έδωσε εντολή ελέγχου
Δεν έδωσε καμιά εντολή στα όργανα του Υπουργείου και τις ελεγκτικές αρχές να πραγματοποιήσουν ελέγχους για τη λίστα. Το κυριότερο είναι ότι όπως και ο Παπακωνσταντίνου δεν παρέδωσε τη λίστα στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Αυτός ήταν ο μόνος ο οποίος μπορούσε να αποφανθεί για τη νομιμότητα ή όχι του υλικού και όχι ο Υπουργός ή οποιοσδήποτε υπηρεσιακός παράγοντας. Οι δύο υπουργοί θα μπορουσαν ακόμη να νομοθετήσουν για την αξιοποίηση του υλικού,όπως έκαναν για δεκάδες ακόμη περιπτώσεις. Με τον ίδιο τρόπο που ο Βενιζέλος θεσμοθέτησε το ακαταδίωκτο για τον εαυτό του στους χειρισμούς που έκανε στο σκάνδαλο Λαυρεντιάδη, θα μπορούσε να θεσμοθετήσει και την έρευνα. Σε κάθε περίπτωση, λίστα μπορούσε να αξιοποιηθεί χωρίς νομικό υπόβαθρο, όπως γίνεται με χιλιάδες ανώνυμες καταγγελίες που φτάνουν στις ελεγκτικές αρχές και το ΣΔΟΕ. Ο Βενιζέλος με το πρόσχημα της «παρανόμως κτηθείσας» λίστας, σταμάτησε κάθε έρευνα από το ΣΔΟΕ. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας Γιάννης Διώτης «αν ο κ. Βενιζέλος είχε δώσει εντολή ελέγχου θα προχωρούσα». Με τον τρόπο αυτό ο Βενιζέλος έκανε παράβαση καθήκοντος.
Στέρησε έσοδα από το Δημόσιο
Η παρεμπόδιση του ελέγχουν δεν είχε ως αποτέλεσμα μόνο την «προστασία» εκδοτών, υπουργών, επιχειρηματιών που τα ονόματά τους υπήρχαν στη λίστα, αλλά στέρησε από το Δημόσιο έσοδα από είσπραξη φόρων. Η είσπραξη αυτή μπορούσε να γίνει με εντολή να ελεγχθούν τα ονόματα της λίστας, χωρίς να χρειαστεί να γίνει ποτέ αναφορά σε αυτή. Και όλα αυτά την περίοδο που ο Βενιζέλος νομοθετούσε εισπρακτικά μέτρα κατ αποκλειστικότητα για τα χαμηλά εισοδήματα. Συνεπώς ο Βενιζέλος είναι ελέγξιμος για το αδίκημα της απιστίας («απιστία διαπράττει όποιος, εν γνώσει του, ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας (περιουσίας) έχει τη διαχείριση ή την επιμέλεια, βάσει Νόμου ή βάσει δικαιοπραξίας" άρθρο 390 Π.Κ)
Αφαίρεσε έγγραφα του Υπουργείου
Αφού επί 7 μήνες που κατείχε τη λίστα ως υπουργός ο Βενιζέλος την καταχώνιασε, στη συνέχεια όταν έφυγε από το υπουργείο Οικονομικών (21 Μαρτίου), δεν την παρέδωσε στον επόμενο υπουργό αλλά την πήρε μαζί του. Έκανε δηλαδή υπεξαγωγή εγγράφου. Σύμφωνα με το άρθρο 242 του Ποινικού Κώδικα το οποία χρησιμοποιούν για να παραπέμψουν τον Παπακωνσταντίνου «με την ίδια ποινή τιμωρείται ο υπάλληλος (σ.σ. ο υπουργός θεωρείται δημόσιος υπάλληλος) ο οποίος με πρόθεση νοθεύει, καταστρέφει, βλάπτει ή υπεξάγει έγγραφο». Πώς τα κόμματα που παραπέμπουν τον Παπακωνσταντίνου για νόθευση, δεν παραπέμπουν τον Βενιζέλο για υπεξαγωγή; Αν γίνει αποδεκτή η επιχειρηματολογία Βενιζέλου ότι η λίστα δεν ήταν νομίμως κτηθείσα, τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ο ίδιος είχε στην κατοχή του, εξωυπηρεσιακά παράνομο υλικό. Πρέπει επίσης να διερευνηθεί τι έκανε ο Βενιζέλος με την λίστα στο σπίτι ή στην τσέπη του επί μήνες. Τι είδους χρήση; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως στις 3 Οκτωβρίου, όταν ο Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε στους Financial Times πως δεν παρέλαβε καμία λίστα από τον προκάτοχό του, ο Βενιζέλος εμφανίστηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού και παρέδωσε τη λίστα. Έκανε δηλαδή και αυτόν αποδέκτη προϊόντων εγκλήματος.
Είναι προφανές πως η μη παραπομπή Βενιζέλου και μάλιστα με την δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 26 Νοεμβρίου, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τους νόμους αλλά με εξωθεσμικές λειτουργίες και συμφωνίες. Ακόμη και ο νόμος που έκανε ο Βενιζέλος για να προστατεύει τους Υπουργούς από την τιμωρία (να είχε στο μυαλό του άραγε πως θα είναι ένας από αυτούς) δεν μπορεί αυτή τη φορά να τον προστατεύσει. Όποιος λοιπόν αναλάβει να το κάνει, συνεχίζει προφανώς μια παραθεσμική μεθόδευση.
Πηγή - Hot Dog + KoutiPandoras.gr
Ένα από τα γνωστά κλισέ της πολιτικής είναι το "πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού". Δυστυχώς η τρικομματική κυβέρνηση που αποφάσισε να συντάξει μια γρήγορη πρόταση παραπομπής του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στην Προανακριτική της Βουλής, ασκεί πλέον την πολιτική ως τέχνη του ανέφικτου. Στην περίπτωση της υπόθεσης "λίστα Λαγκάρντ", το ανέφικτο είναι να αποσιωπηθούν οι ευθύνες του Ευάγγελου Βενιζέλου. Του υπουργού δηλαδή που δεν αξιοποίησε τη λίστα, στην συνέχεια την αφαίρεσε από το υπουργείο και τη χειρίστηκε ιδιωτικά επί 7 μήνες (πώς αλήθεια;) και στη συνέχεια ανακάλυψε πως υπάρχει.
Οι λόγοι που γίνεται έντονη προσπάθεια να "βγει από το κάδρο" των ευθυνών ο Βενιζέλος είναι μάλλον απλοί. Ο Βενιζέλος αν παραπεμφθεί θα ρίξει την τρικομματική κυβέρνηση. Όχι δεν θα ζητήσει δηλαδή να ερευνηθούν οι κατηγορίες ευθυνών του, όπως θα έκανε οποιοσδήποτε αξιοπρεπής πολιτικός που δεν θέλει να υπάρχουν σκιές εναντίον του. Ο δεύτερος λόγος είναι πως με την θυσία Παπακωνσταντίνου μπορούν να προφασίζονται "καθαρση" και "τιμωρία" καλύπτοντας όσα πραγματικά έχουν γίνει με την λίστα, που όπως διαβάζετε σε αυτό το τεύχος, είναι πέρα από όσα έχουν παραδεχθεί και δηλώσει δημόσια.
Στις 7 Οκτωβρίου του 2012, στις 10:40 το πρωί, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πέρασε την πόρτα του Οικονομικού Εισαγγελέα Γρ. Πεπόνη. Μετά τις αμοιβαίες τυπικότητες αλλά και φιλοφρονήσεις που υπήρξαν από τις δύο πλευρές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, άρχισε να καταθέτει στον Εισαγγελέα, για την υπόθεση Λαγκάρντ. Είχε επιλεγεί το πρωί της Κυριακής, για να καταθέσουν μυστικά για την υπόθεση, τόσο ο Βενιζέλος όσο και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Οι Οικονομικοί Εισαγγελείς, στην έρευνά τους αναζητούσαν τις ευθύνες για την μη αξιοποίηση της λίστας από υπουργούς αλλά και υπηρεσιακούς παράγοντες.
Στις 26 Νοεμβρίου, ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, διαβίβασε στην Βουλή τη δικογραφία για την μη αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ. Η διαβίβαση στη Βουλή σήμαινε πολύ απλά, πως οι Εισαγγελείς είχαν εντοπίσει πιθανές ευθύνες υπουργών στην υπόθεση και με βάση το νόμο (του ίδιου του Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών) έπρεπε να διαβιβάσουν στη Βουλή η οποία είχε την ευθύνη να διερευνήσει την ευθύνη των υπουργών.
Από τις 26 Νοεμβρίου η δικογραφία θάφτηκε. Τα τρία κυβερνητικά κόμματα τα οποία στις 31 Δεκεμβρίου κατέθεσαν πρόταση για να παραπεμφθεί ο Παπακωνσταντίνου για πιθανή αλλοίωση της λίστας, δεν ανέφεραν το παραμικρό για τις ευθύνες της μη αξιοποίησης. Για την μη είσπραξη δηλαδή φόρων από τους φοροφυγάδες της λίστας. Είναι προφανές. Το "κατηγορητήριο" κατά του Παπακωνσταντίνου απαλλάσει πλήρως τον Βενιζέλο εξετάζοντας μόνο την αλλοίωση. Ακόμη όμως και στο θέμα της αλλοίωσης, πρέπει η Προανακριτική της Βουλής να εξετάσει τις ευθύνες Βενιζέλου αφού υπήρξε ένας από αυτούς που χειρίστηκαν τη λίστα, θα μπορούσε δηλαδή να την αλλοιώσει. Όχι μόνο δεν τον οδηγεί στην Προανακριτική για να εξεταστούν οι ευθύνες του αλλά είναι χαρακτηριστικό πως στο ιστορικό της υπόθεσης όπως καταγράφεται από τα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που παραπέμπουν τον Παπακωνσταντίνου, για τον Βενιζέλο ο οποίος κράτησε τη λίστα 14 μήνες από τους οποίους τους 7 παράνομα, υπάρχει μια πρόταση "ο κ. Βενιζέλος απέστειλε στο γραφείο του Πρωθυπουργού, κου Αντώνη Σαμαρά το παραπάνω USB".
Ενώ για όλους τους εμπλεκόμενους αναφέρει τι έκαναν με αυτό το USB, για τον Βενιζέλο δεν αναφέρει απολύτως τίποτα. Πώς το χειρίστηκε ως υπουργός, γιατί δεν το παρέδωσε στο Υπουργείο όταν έφυγε, πώς το χειρίστηκε ιδιωτικά; Όλα αυτά τα ερωτήματα δεν αποτελούν το πλαίσιο της φυσικής περιέργειας αλλά και της ποινικής ευθύνης για τον Βενιζέλο. Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρέπει να ελεγχθεί για σοβαρές ποινικές ευθύνες που είναι πιθανόν να έχει αφού:
Δεν έδωσε εντολή ελέγχου
Δεν έδωσε καμιά εντολή στα όργανα του Υπουργείου και τις ελεγκτικές αρχές να πραγματοποιήσουν ελέγχους για τη λίστα. Το κυριότερο είναι ότι όπως και ο Παπακωνσταντίνου δεν παρέδωσε τη λίστα στον αρμόδιο Εισαγγελέα. Αυτός ήταν ο μόνος ο οποίος μπορούσε να αποφανθεί για τη νομιμότητα ή όχι του υλικού και όχι ο Υπουργός ή οποιοσδήποτε υπηρεσιακός παράγοντας. Οι δύο υπουργοί θα μπορουσαν ακόμη να νομοθετήσουν για την αξιοποίηση του υλικού,όπως έκαναν για δεκάδες ακόμη περιπτώσεις. Με τον ίδιο τρόπο που ο Βενιζέλος θεσμοθέτησε το ακαταδίωκτο για τον εαυτό του στους χειρισμούς που έκανε στο σκάνδαλο Λαυρεντιάδη, θα μπορούσε να θεσμοθετήσει και την έρευνα. Σε κάθε περίπτωση, λίστα μπορούσε να αξιοποιηθεί χωρίς νομικό υπόβαθρο, όπως γίνεται με χιλιάδες ανώνυμες καταγγελίες που φτάνουν στις ελεγκτικές αρχές και το ΣΔΟΕ. Ο Βενιζέλος με το πρόσχημα της «παρανόμως κτηθείσας» λίστας, σταμάτησε κάθε έρευνα από το ΣΔΟΕ. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας Γιάννης Διώτης «αν ο κ. Βενιζέλος είχε δώσει εντολή ελέγχου θα προχωρούσα». Με τον τρόπο αυτό ο Βενιζέλος έκανε παράβαση καθήκοντος.
Στέρησε έσοδα από το Δημόσιο
Η παρεμπόδιση του ελέγχουν δεν είχε ως αποτέλεσμα μόνο την «προστασία» εκδοτών, υπουργών, επιχειρηματιών που τα ονόματά τους υπήρχαν στη λίστα, αλλά στέρησε από το Δημόσιο έσοδα από είσπραξη φόρων. Η είσπραξη αυτή μπορούσε να γίνει με εντολή να ελεγχθούν τα ονόματα της λίστας, χωρίς να χρειαστεί να γίνει ποτέ αναφορά σε αυτή. Και όλα αυτά την περίοδο που ο Βενιζέλος νομοθετούσε εισπρακτικά μέτρα κατ αποκλειστικότητα για τα χαμηλά εισοδήματα. Συνεπώς ο Βενιζέλος είναι ελέγξιμος για το αδίκημα της απιστίας («απιστία διαπράττει όποιος, εν γνώσει του, ζημιώνει την περιουσία άλλου, της οποίας (περιουσίας) έχει τη διαχείριση ή την επιμέλεια, βάσει Νόμου ή βάσει δικαιοπραξίας" άρθρο 390 Π.Κ)
Αφαίρεσε έγγραφα του Υπουργείου
Αφού επί 7 μήνες που κατείχε τη λίστα ως υπουργός ο Βενιζέλος την καταχώνιασε, στη συνέχεια όταν έφυγε από το υπουργείο Οικονομικών (21 Μαρτίου), δεν την παρέδωσε στον επόμενο υπουργό αλλά την πήρε μαζί του. Έκανε δηλαδή υπεξαγωγή εγγράφου. Σύμφωνα με το άρθρο 242 του Ποινικού Κώδικα το οποία χρησιμοποιούν για να παραπέμψουν τον Παπακωνσταντίνου «με την ίδια ποινή τιμωρείται ο υπάλληλος (σ.σ. ο υπουργός θεωρείται δημόσιος υπάλληλος) ο οποίος με πρόθεση νοθεύει, καταστρέφει, βλάπτει ή υπεξάγει έγγραφο». Πώς τα κόμματα που παραπέμπουν τον Παπακωνσταντίνου για νόθευση, δεν παραπέμπουν τον Βενιζέλο για υπεξαγωγή; Αν γίνει αποδεκτή η επιχειρηματολογία Βενιζέλου ότι η λίστα δεν ήταν νομίμως κτηθείσα, τότε τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή ο ίδιος είχε στην κατοχή του, εξωυπηρεσιακά παράνομο υλικό. Πρέπει επίσης να διερευνηθεί τι έκανε ο Βενιζέλος με την λίστα στο σπίτι ή στην τσέπη του επί μήνες. Τι είδους χρήση; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως στις 3 Οκτωβρίου, όταν ο Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε στους Financial Times πως δεν παρέλαβε καμία λίστα από τον προκάτοχό του, ο Βενιζέλος εμφανίστηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού και παρέδωσε τη λίστα. Έκανε δηλαδή και αυτόν αποδέκτη προϊόντων εγκλήματος.
Είναι προφανές πως η μη παραπομπή Βενιζέλου και μάλιστα με την δικογραφία που διαβιβάστηκε στη Βουλή στις 26 Νοεμβρίου, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τους νόμους αλλά με εξωθεσμικές λειτουργίες και συμφωνίες. Ακόμη και ο νόμος που έκανε ο Βενιζέλος για να προστατεύει τους Υπουργούς από την τιμωρία (να είχε στο μυαλό του άραγε πως θα είναι ένας από αυτούς) δεν μπορεί αυτή τη φορά να τον προστατεύσει. Όποιος λοιπόν αναλάβει να το κάνει, συνεχίζει προφανώς μια παραθεσμική μεθόδευση.
Πηγή - Hot Dog + KoutiPandoras.gr
